Κυριακή 13 Απριλίου 2008
Freedom ship, η πλωτή πολιτεία
Θα μπορούσατε να ζήσετε σε ένα πλοίο; Όχι μόνο να μείνετε σε αυτό, αλλά και να εργαστείτε, να λειτουργήσετε την επιχείρησή σας, ίσως ακόμα και να περάσετε όλη σας τη ζωή.
Tο Freedom Ship είναι μια πρόταση για ένα πελώριο σκάφος, μια πλωτή πόλη, όπου μία ολόκληρη κοινωνία θα ζει, θα εργάζεται και θα διασκεδάζει, γυρίζοντας τους ωκεανούς.
Πρόκειται για ένα πλοίο με μήκος μεγαλύτερο του 1,5 χιλιομέτρου, πλάτος όσο 3 ποδοσφαιρικά γήπεδα, και δυνατότητα να μεταφέρει περίπου 100.000 ανθρώπους, δηλαδή τον πληθυσμό μιας ολόκληρης πόλης.
Σύμφωνα με τα σχέδια της εταιρίας που λανσάρει την ιδέα, προβλέπεται η κατασκευή 17.000 διαμερισμάτων, διαφόρων μεγεθών (και με κόστος που ξεκινάει από τις 200.000 δολάρια και φθάνει τα 7.000.000 δολάρια), καθώς και 3.000 εμπορικών καταστημάτων.
Πολλά από τα διαμερίσματα του πλοίου θα έχουν θέα στον ωκεανό, ενώ κάποια άλλα στους εσωτερικούς διαδρόμους.
Το δρομολόγιο του πλοίου θα ακολουθεί την πορεία του καλοκαιριού ανά την υφήλιο. Θα παραμένει αγκυροβολημένο έξω από μεγάλα λιμάνια κατά το 75% του χρόνου, ενώ τον υπόλοιπο καιρό θα ταξιδεύει, αργά αλλά σταθερά, σε εξωτικούς προορισμούς, κάνοντας το γύρο του κόσμου κάθε δύο χρόνια.
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, από τη στιγμή που θα αποπλεύσει, δεν πρόκειται να εγκαταλείψει τα διεθνή ύδατα, παραμένοντας τουλάχιστον 12 ναυτικά μίλια μακριά από τις ακτές, προκειμένου να αποφύγει κάθε είδους πολιτικά προβλήματα.
Η επικοινωνία με τον έξω κόσμο θα γίνεται με ταχύπλοα σκάφη, αλλά και με αεροπλάνα, καθώς επάνω από τους 25 ορόφους, που προβλέπεται να κατασκευαστούν, θα υπάρχει αεροδιάδρομος με δυνατότητα προσγείωσης μικρών και μεσαίων αεροσκαφών.
Επίσης, προβλέπεται η ύπαρξη ολόκληρης μαρίνας, χωρητικότητας 250 θέσεων, όπου θα φιλοξενούνται τα τυχόν γιοτ και άλλα σκάφη των κατοίκων.
Για το πότε θα αρχίσει η κατασκευή της πλωτής αυτής πολιτείας δεν υπάρχει συγκεκριμένη ημερομηνία. Όλα θα εξαρτηθούν από τη ζήτηση που θα παρουσιαστεί.
Σάββατο 12 Απριλίου 2008
Κεμάλ
Ακούστε την ιστορία του Κεμάλ
ενός νεαρού πρίγκηπα,της ανατολής
απόγονου του Σεβάχ του θαλασσινού,
που νόμισε ότι μπορεί να αλλάξει τον κόσμο.
αλλά πικρές οι βουλές του Αλλάχ
και σκοτεινές οι ψυχές των ανθρώπων.
Στης Ανατολής τα μέρη μια φορά και ένα καιρό
ήταν άδειο το κεμέρι, μουχλιασμένο το νερό
στη Μοσσούλη, τη Βασσόρα, στην παλιά τη χουρμαδιά
πικραμένα κλαίνε τώρα της ερήμου τα παιδιά.
Κι ένας νέος από σόι και γενιά βασιλική
αγροικάει το μοιρολόι και τραβάει κατά εκεί.
τον κοιτάν οι Βεδουίνοι με ματιά λυπητερή
κι όρκο στον Αλλάχ τους δίνει, πως θ' αλλάξουν οι καιροί.
Σαν ακούσαν οι αρχόντοι του παιδιού την αφοβιά
ξεκινάν με λύκου δόντι και με λιονταριού προβιά
απ' τον Τίγρη στον Ευφράτη, απ' τη γη στον ουρανό
κυνηγάν τον αποστάτη να τον πιάσουν ζωντανό.
Πέφτουν πάνω του τα στίφη, σαν ακράτητα σκυλιά
και τον πάνε στο χαλίφη να του βάλει την θηλειά
μαύρο μέλι μαύρο γάλα ήπιε εκείνο το πρωί
πριν αφήσει στην κρεμάλα τη στερνή του την πνοή.
Με δύο γέρικες καμήλες μ' ένα κόκκινο φαρί
στου παράδεισου τις πύλες ο προφήτης καρτερεί.
πάνε τώρα χέρι χέρι κι είναι γύρω συννεφιά
μα της Δαμασκού τ' αστέρι τους κρατούσε συντροφιά.
Σ' ένα μήνα σ' ένα χρόνο βλέπουν μπρός τους τον Αλλάχ
που από τον ψηλό του θρόνο λέει στον άμυαλο Σεβάχ:
«νικημένο μου ξεφτέρι δεν αλλάζουν οι καιροί,
με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί»
Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ
Καληνύχτα...
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
ενός νεαρού πρίγκηπα,της ανατολής
απόγονου του Σεβάχ του θαλασσινού,
που νόμισε ότι μπορεί να αλλάξει τον κόσμο.
αλλά πικρές οι βουλές του Αλλάχ
και σκοτεινές οι ψυχές των ανθρώπων.
Στης Ανατολής τα μέρη μια φορά και ένα καιρό
ήταν άδειο το κεμέρι, μουχλιασμένο το νερό
στη Μοσσούλη, τη Βασσόρα, στην παλιά τη χουρμαδιά
πικραμένα κλαίνε τώρα της ερήμου τα παιδιά.
Κι ένας νέος από σόι και γενιά βασιλική
αγροικάει το μοιρολόι και τραβάει κατά εκεί.
τον κοιτάν οι Βεδουίνοι με ματιά λυπητερή
κι όρκο στον Αλλάχ τους δίνει, πως θ' αλλάξουν οι καιροί.
Σαν ακούσαν οι αρχόντοι του παιδιού την αφοβιά
ξεκινάν με λύκου δόντι και με λιονταριού προβιά
απ' τον Τίγρη στον Ευφράτη, απ' τη γη στον ουρανό
κυνηγάν τον αποστάτη να τον πιάσουν ζωντανό.
Πέφτουν πάνω του τα στίφη, σαν ακράτητα σκυλιά
και τον πάνε στο χαλίφη να του βάλει την θηλειά
μαύρο μέλι μαύρο γάλα ήπιε εκείνο το πρωί
πριν αφήσει στην κρεμάλα τη στερνή του την πνοή.
Με δύο γέρικες καμήλες μ' ένα κόκκινο φαρί
στου παράδεισου τις πύλες ο προφήτης καρτερεί.
πάνε τώρα χέρι χέρι κι είναι γύρω συννεφιά
μα της Δαμασκού τ' αστέρι τους κρατούσε συντροφιά.
Σ' ένα μήνα σ' ένα χρόνο βλέπουν μπρός τους τον Αλλάχ
που από τον ψηλό του θρόνο λέει στον άμυαλο Σεβάχ:
«νικημένο μου ξεφτέρι δεν αλλάζουν οι καιροί,
με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί»
Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ
Καληνύχτα...
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)