“…και το μουνί χτενίζεται”: Η μεγάλη παγίδα !

http://amelielaw.wordpress.com/2011/11/24/xteni/

Απολογία του Νίκου Καζαντζάκη το 1925

Η απολογία του Νίκου Καζαντζάκη στην ανακριτική αρχή του Ηρακλείου, που δημοσιεύτηκε τη Δευτέρα 16 Φεβρουαρίου 1925, δεν αποτελεί μόνο ένα έξοχο πολιτικό κείμενο αλλά είναι και δραματικά επίκαιρη σήμερα, την εποχή της κρίσης. Μιας εποχής που η σύγχιση, οι πολιτικές και κοινωνικές συγκρούσεις αλλά και αντιφάσεις στον πολιτικό λόγο κυριαρχούν.

Παρακάτω, παραθέτουμε ένα τμήμα της διάσημης "απολογίας του Καζαντζάκη"

1- Πιστεύω ότι το σύγχρονον αστικόν καθεστώς κατέστη ανίκανον να ρυθμίσει τας συγχρόνους ανάγκας και ανησυχίας του κοινωνικού συνόλου.

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΣ.-Στηρίζεται εις την άνισον κατανομήν του πλούτου, εις την ασύστολον εκμετάλλευσιν των εργαζομένων τάξεων υπό αρπακτικής ισχυρώς ωργανωμένης κεφαλαιοκρατίας.

ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΣ.-Η ολοένα καταρρέουσα ηθική βάσις εις τας σχέσεις μεταξύ των ατόμων, παραλύει οιανδήποτε, εντός του αστικού καθεστώτος, προσπάθειαν όπως στηριχθή επί ηθικών αρχών ατομική, οικογενειακή και κοινωνική ζωή των ανθρώπων.

ΠΟΛΙΤΙΚΩΣ.-Η σχεδόν καθολική έλλειψις κάθε ενδιαφέροντος δια τα κοινά, ή σχεδόν αποκλειστική εξυπηρέτησις της αρχούσης τάξεως υπό της εκάστοτε πολιτικής εξουσίας, εις βάρος της μεγίστης πλειονοψηφίας του λαού, καθιστά ανεπαρκή και επιπολαίαν οιανδήποτε αλλαγήν προσώπων ή θεσμού.

Ταύτα πάντα θεωρώ συμπτώματα της παρακμής μιας τάξεως. Η αστική τάξις απέδωκεν-και εις θαυμαστήν ποσότητα και ποιότητα-ό,τι ηδύνατο εις την σκέψιν, εις την τέχνην, εις την επιστήμην, εις την πράξιν. Επάλαισεν εναντίον της προηγούμενης της Φεουδαρχικής ιδεολογίας, ενίκησεν, εδημιούργησεν, εξετέλεσεν τον προορισμόν της -αρχίζει ν’ αποσυντίθεται και να βαίνει εις εξαφάνισιν.

Τοιούτος υπήρξε πάντοτε ο ρυθμός της ιστορίας. Μια τάξις, εκάστοτε εναλάσσουσα-οι βασιλείς, οι ευγενείς, οι αστοί-γεννάται, παλαίει, νικά, δημιουργεί, και εξαφανίζεται. Και άλλη τάξις την διαδέχεται, διαγράφουσα και αυτή, εις την πάροδον των αιώνων, την ιδίαν μοιραίαν τροχιάν.

Ζώμεν, ακλονήτως πιστεύω, το τέλος μιας κοινωνικής τάξεως, της αστικής.

ΙΙ- Ποία τάξις θα την διαδεχθή; Η τάξις των εργαζομένων-είτε εργάται είνε ούτοι, είτε αγρόται, είτε πνευματικοί παραγωγοί.

Η τάξις αύτη διήλθε προς ενός ήδη αιώνος, το πρώτον στάδιον της πορείας της, καθ’ ό προσεπάθει να εξεγείρη τις τας τάξεις των αστών το αίσθημα της φιλανθρωπίας και δικαιοσύνης, υπέρ των πεινώντων και αδικουμένων και ικέτευεν εξ ονόματος υψηλών ηθικών αρχών, να βελτιωθούν οι όροι της ζωής.

Ταχέως όμως σαφώς αντελήφθη ότι η πάλη των τάξεων είνε νόμος ιστορικός, αναπόφευκτος και όπως τα άτομα ούτω και οι λαοί, ούτω και αι κοινωνικαί τάξεις, διατρέχουν μοιραίως τα στάδια της γεννήσεως, της ακμής και της φθοράς.

Ουδεμία τάξις έμενε δια παντός εις την εξουσίαν. Η αστική τάξις θ’ ακολουθήση και αυτή, τον απαράγραπτον φυσιολογικόν νόμον και τότε η τάξις των εργαζομένων μοιραίως θα την διαδεχθή.

Η επίγνωσις αύτη κατέστη η αφετηρία μιας νέας όλως βαθυτέρας, αντιλήψεως των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεων της τάξεως των εργαζομένων. Αντελήφθη δια πρώτην φοράν ότι χρέος έχει να οργανωθεί, να μορφωθή, να διατυπώση ωρισμένον πρόγραμμα, αφού είνε κεκλημένη, από ιστορικήν ανάγκην αργά ή γρήγορα να διαδεχθή την άρχουσαν σήμερον αστικήν τάξιν.

Τοιουτοτρόπως συγάσσονται, συνειδητά πλέον, αναγκασμέναι από τον ιστορικόν ρυθμόν, τα δύο αντίπαλα στρατόπεδα.

Τον ρυθμόν τούτον επετάχυνεν απροσδοκήτως ο εκραγείς παγκόσμιος πόλεμος. Ο πόλεμος ούτος μετέβαλε την ψυχικήν ατμόσφαιραν του κόσμου ότι θ’ απήτει γενεά ολόκληρος δια να γίνη καταληπτόν έπειτα από την φοβεράν ταύτην δοκιμασίαν της ανθρωπότητος, αμέσως όχι μόνον γίνεται ιδέα αντιληπτή, αλλά και αγωνίζεται να μετουσιωθή εις πράξιν.

Η ψυχική αύτη μεταπολεμική αγωνία η οξεία συναίσθησις πως είνε ανάγκη πλέον να εξευρεθή μια λύτρωσις από την οικονομικήν αυτήν κοινωνικήν πολιτικήν και πνευματικήν αθλιότητα, αποτελεί σήμερον την Μεγάλην παγκόσμιον Πραγματικότητα.

ΙΙΙ- Απέναντι της Μεγάλης ταύτης παγκοσμίου Πραγματικότητος, έχομεν την Μικράν πραγματικότητα την καθαρώς τοπικήν της Ελλάδος.

Ποία είνε η Ελληνική αύτη πραγματικότης και ποία κατ’ ανάγκην ανακύπτει η σχέσις μεταξύ της Μεγάλης και της Μικράς Πραγματικότητας;

Μόνον εάν σαφώς απαντήσωμεν εις το ερώτημα τούτο θα ημπορέσωμεν ν’ αντιληφθώμεν το σύγχρονον ημών χρέος ως Ελλήνων και ως ανθρώπων.

Εις την Ελλάδα δεν υπάρχει ακόμη εις τόσην οξύτητα και έντασιν όσον εις άλλους βιομηχανικώς ή πνευματικώς περισσότερον προηγουμένας χώρας, η σαφής διαγραφή της πάλης των τάξεων. Εν τούτοις, σήμερον, με τα μέσα της συγκοινωνίας, με τα βιβλία, με τας εφημερίδας, με τας διαλέξεις, με την εργατικήν παγκόσμιον αλληλεγγύην, με την φοβεράν και γονιμωτάτην πείραν του μακροχρονίου πολέμου, μία Ιδέα δεν δύναται να εντοπισθή εις μίαν χώραν, αλλά υπερπηδά ταχύτατα τα σύνορα και διατρέχει όλην την γην. 

Δια τούτο, είτε θέλομεν είτε μη, είτε είμεθα ώριμοι είτε μη, η παγκόσμιος αύτη Ιδέα, η οποία εις πολλάς ήδη χώρας ήρχισε να μεταβάλλεται εις τεραστίαν δύναμιν-θα παρασύρη και την Ελλάδα, χωρίς να την περιμένει να ωριμάση Βιομηχανικώς ή πνευματικώς. Η μικρά τοπική πραγματικότης θα παρασυρθή από την Μεγάλην.

Ποίον λοιπόν είναι το χρέος μας; Πιστεύω βαθύτατα ότι το χρέος των δυνάμενων να έχωσιν επίδρασιν εις τον τόπον μας, είτε επί του πεδίου της σκέψεως είτε επί του πεδίου της δράσεως είναι τούτο: 

Να προσαρμόσωμεν την μικράν μας Πραγματικότητα εις την Μεγάλην. Πώς; Μορφώνοντες, φωτίζοντες τον λαόν, τονώνοντες τας ανωτέρας ηθικάς Αρχάς που απομένουν ακόμη, καταδεικνύοντες όχι μόνον πλέον τα δικαιώματα, αλλά και τας υποχρεώσεις άς έχει μία τάξις ήτις μέλλει ν’ αναλάβη ευθύνας.

Μόνον εάν τοιουτοτρόπως προπαρασκευάσωμεν τον λαόν, θα είμεθα εις θέσιν, όταν θα έλθη η μοιραία κρίσιμος στιγμή, να προσαρμόσωμεν την σημερινήν παγκόσμιον ορμήν προς αναδημιουργίαν με τας ιδιαιτέρας συνθήκας του τόπου μας, με την ειδικήν ψυχολογίαν της ιστορίας και του λαού μας.

Ο αγών, όπως τον αντιλαμβάνωμαι, δεν είναι απλώς οικονομικός. Η οικονομική χειραφέτησις είναι μόνον μέσον προς ψυχικήν και πνευματικήν χειραφέτησιν του ανθρώπου. Δεν ζητούμεν ν’ ανατρέψωμεν την θρησκείαν, την οικογένειαν, την Πατρίδα, αλλά να δώσωμεν ανώτερον, βαθύτερον περιεχόμενον εις την θρησκείαν, εις την οικογένειαν, εις την Πατρίδα.

Ολοι, όσοι πονούμεν τον άνθρωπον, έχομεν χρέος α) να μην ανεχώμεθα πλέον την αδικίαν και την ανηθικότητα της συγχρόνου κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής ζωής β) να διασώσωμεν και να τονίσωμεν το δικαίωμα, το οποίον έχει ο λαός να θέλη να βελτιώση την θέσιν του. Και όχι μόνον το δικαίωμα αλλά και την δύναμιν να υψώση το επίπεδον της όλης ζωής του.

Σκοπός μας είναι να δημιουργήσωμεν μίαν ανωτέραν ηθικήν, να φέρωμεν δικαιοσύνην εις τον κόσμον, να δώσωμεν βαθυτέραν έννοιαν εις την αρετήν, εις την τιμήν, εις την ανθρωπότητα.

Ν. ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ

Όταν εσύ νόμιζες ότι εγώ δεν έβλεπα…

Το βρήκα σε μια παλιά αφίσα για τα δικαιώματα του παιδιού και μου άρεσε. Διαβάστε το, αν έχετε μικρά παιδιά.

Όταν εσύ νόμιζες ότι εγώ δεν έβλεπα,
σε είδα να κρεμάς την πρώτη μου ζωγραφιά επάνω στο ψυγείο,
και αυτομάτως ήθελα να ζωγραφίσω και άλλη.

Όταν εσύ νόμιζες ότι εγώ δεν έβλεπα,
σε είδα να ταΐζεις μια αδέσποτη γάτα,
και έμαθα ότι ήταν καλό να είσαι καλός με τα ζώα.

Όταν εσύ νόμιζες ότι εγώ δεν έβλεπα,
σε είδα να φτιάχνεις το αγαπημένο μου κέικ,
και έμαθα ότι τα μικρά πράγματα μπορεί να είναι πολύ σημαντικά πράγματα στη ζωή.

Όταν εσύ νόμιζες ότι εγώ δεν έβλεπα,
σε άκουσα να λες μια προσευχή και ήξερα ότι θα υπήρχε ένας Θεός που πάντα θα μπορούσα να του μιλήσω,
και έμαθα να πιστεύω στο Θεό.

Όταν εσύ νόμιζες ότι εγώ δεν έβλεπα,
σε είδα να φτιάχνεις ένα γεύμα και να το πηγαίνεις σε ένα φίλο που ήταν άρρωστος,
και έμαθα ότι όλοι πρέπει να φροντίζουμε ο ένας για τον άλλον.

Όταν εσύ νόμιζες ότι εγώ δεν έβλεπα,
σε είδα να δίνεις το χρόνο σου και τα χρήματά σου για να βοηθήσεις ανθρώπους που δεν είχαν τίποτα,
και έμαθα ότι αυτοί που έχουν κάτι, πρέπει να δίνουν σε αυτούς που δεν έχουν.

Όταν εσύ νόμιζες ότι εγώ δεν έβλεπα,
είδα πως χειριζόσουν τις υποχρεώσεις σου ακόμα και όταν δεν αισθανόσουν τόσο καλά,
και έμαθα ότι πρέπει να γίνω υπεύθυνος όταν μεγαλώσω.

Όταν εσύ νόμιζες ότι εγώ δεν έβλεπα,
είδα δάκρυα να κυλούν από τα μάτια σου,
και έμαθα ότι καμιά φορά ορισμένα πράγματα πονάνε, αλλά είναι καλό να κλαις.

Όταν εσύ νόμιζες ότι εγώ δεν έβλεπα,
είδα ότι νοιαζόσουν,
και ήθελα να είμαι όλα όσα θα μπορούσα να είμαι.

Όταν εσύ νόμιζες ότι εγώ δεν έβλεπα,
πήρα ζωής μαθήματα,
που έπρεπε να μάθω για να είμαι ένας καλός και παραγωγικός άνθρωπος σαν μεγαλώσω.

Όταν εσύ νόμιζες ότι εγώ δεν έβλεπα,
σε κοίταξα και ήθελα να σου πω
«Ευχαριστώ για όλα τα πράγματα που είδα και έμαθα,
όταν εσύ νόμιζες ότι εγώ δεν έβλεπα»…

Ερωτήσεις που (δεν) ζητούν απάντηση

Έχετε δανείσει 100 ευρώ σε έναν με μισθό 100 ευρώ και 500 ευρώ σε κάποιον με μισθό 1000 ευρώ. Ο πρώτος σας χρωστάει το100% του μισθού του, 
ενώ ο δεύτερος σας χρωστάει το 50% του μισθού του. Βάσει ποιας λογικής θα κυνηγούσατε τον πρώτο που αδυνατεί να πληρώσει το χρέος του και θα αφήνατε τον δεύτερο που ΜΠΟΡΕΙ να πληρώσει; Γιατί προσπαθείτε να πάρετε τα 100 και όχι τα 500;

Αυτό ακριβώς είναι που συμβαίνει με το ΔΝΤ.
Είδα στο διαδίκτυο τον κατάλογο με τα χρέη όλων των χωρών της γης. Ενδεικτικά:
-Η Γερμανία με 5 τρις έλλειμμα έχει χρέος στο 155% του ΑΕΠ της.
-Η Γαλλία πάλι με 5 τρις έχει χρέος στο 188% του ΑΕΠ της.
-ΟΙ ΗΠΑ με 13 τρις έλλειμμα έχει χρέος στο 94% του ΑΕΠ της.
Οπότε είναι προφανές ότι δεν έχει τόση σημασία το μέγεθος του χρέους όσο το ποσοστό του επί του ακαθαρίστου εθνικού προϊόντος.
Μετά από μερικές ματιές στον πίνακα προκύπτουν κάποιες απορίες:
Ερώτηση 1. Πως γίνεται και ενώ το Λουξεμβούργο, η Αγγλία, η Ελβετία, το Βέλγιο, η Γαλλία, η Δανία και η Αυστρία έχουν ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ποσοστό χρέους από εμάς, αυτοί να ΜΗΝ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ σώσιμο, αλλά αντίθετα έρχονται να σώσουν εμάς;
Ερώτηση 2. Πως γίνεται το Αφγανιστάν με περίπου μισόν αιώνα συνεχείς πολέμους να έχει μόνο 23% του ΑΕΠ του χρέος, την στιγμή που ξέρουμε ότι ένας πόλεμος μερικών ημερών μπορεί να " ξετινάξει" μία χώρα;
Ερώτηση 3. Πως γίνεται να χρωστάνε 29% το Κουβέιτ, 54% το Μπαχρέιν και τα Αραβικά εμιράτα 56% την στιγμή που είναι παγκόσμιοι προμηθευτές πετρελαίου;
Ερώτηση 4. Πως γίνεται στην Ελβετία με 271% χρέος, μία απλή καθαρίστρια σε νοσοκομείο (περίπου το 2000) να πληρώνεται με 2000 ευρώ μισθό όσα έπαιρνε την ίδια στιγμή (στα βρώμικα καρβουνο-εργοστάσια της ΔΕΗ) ένας «υψηλόμισθος» τεχνικός, ανώτερης στάθμης εκπαίδευσης, ενταγμένος στα υπερ-βαρέα/ανθυγιεινά με 25 χρόνια προϋπηρεσία;
Ερώτηση 5. Πως γίνεται η Νορβηγία με 143% χρέος να μην έχει πρόβλημα και να μην χρειάζεται σώσιμο ή περικοπές;
Ένα πραγματικό παράδειγμα από εκεί: Γνωστός μου μετακόμισε στην Νορβηγία πριν δύο χρόνια. Προσέξτε τώρα τι «έπαθε» εκεί:
α) Έπιασε δουλειά σε κουζίνα εστιατορίου σαν ανειδίκευτος και έπαιρνε 2.500 ευρώ τον μήνα μισθό!
β) Μετά τρεις μήνες στην δουλειά δήλωσε ότι ήταν «ψυχικά κουρασμένος» και του έδωσαν αμέσως άδεια 15 ημερών!
γ) Με τις επιστροφές φόρων (κάτι σαν το δικό μας δώρο) πήγε μαζί με την γυναίκα του στο Θιβέτ διακοπές.
δ) Τώρα είναι άνεργος (με την δικαιολογία ότι ΔΕΝ ΤΟΥ ΑΡΕΣΕ εκεί που δούλευε!) και για δύο χρόνια παίρνει 1700 ευρώ τον μήνα!
Ερώτηση 6. Γιατί οι παγκόσμιοι δανειστές δεν ανησυχούν μήπως χάσουν τα 13, 5 τρις που χρωστάνε οι ΗΠΑ, τα 2 τρις που χρωστάει το Λουξεμβούργο, τα 9 τρις που χρωστάει η Αγγλία (κλπ, κλπ) αλλά ανησυχούν για τα 500 δις που χρωστάμε εμείς; 
Ερώτηση 7. Πως γίνεται και ολόκληρος ο πληθυσμός της γης χρωστάει το 98% των χρημάτων του;
Ερώτηση 8. Ποιοι έχουν τόσα πολλά ώστε να «αντέχουν» να δανείσουν τόσο πολύ χρήμα;
Ερώτηση 9. Πού τα βρήκαν τόσα χρήματα;
Ερώτηση 10. Γιατί τα χρήματά τους δεν συμμετέχουν στο ΑΕΠ της χώρας τους;
Τελικά μήπως τα στοιχεία αυτά δείχνουν ότι η παγκόσμια οικονομία δεν είναι παρά μία τεράστια φούσκα, ενώ το χρήμα είναι ψεύτικο, τυπωμένο στα άδυτα των πολυεθνικών τραπεζών μόνο και μόνο για να επιτευχθεί ένας παγκόσμιος έλεγχος;
Ολόκληρος ο κατάλογος με τα χρέη παγκοσμίως βρίσκεται εδώ: http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_countries_by_external_debt

ΤΡΕΙΣ ΦΟΡΕΣ ΟΧΙ ΜΙΑ !

Επειδή δεν θυμόμαστε και πολλά από την στατιστική στο πανεπιστήμιο,
και επειδή αυτό αποκλείεται να γίνει ποτέ θέμα στις πανελλαδικές εξετάσεις,
Άσκηση 1
Να βρεθεί: 

Η πιθανότητα να συμβεί τρεις φορές σε 189 χρόνια ζωής του Ελληνικού κράτους στην ίδια χώρα, 
με πληθυσμό 8,000,000 (έστω) να γίνουν πρωθυπουργοί... 
Παππούς, Γιος και Εγγονός της ίδιας οικογένειας. 
Ξαναλέμε ΤΡΕΙΣ ΦΟΡΕΣ ΟΧΙ ΜΙΑ !

Άσκηση 2
Να βρεθεί: 

Η πιθανότητα να συμβεί επτά φορές σε 189 χρόνια ζωής του Ελληνικού κράτους στην ίδια χώρα, 
με πληθυσμό 8,000,000 (κατοίκων έστω) να γίνουν πρωθυπουργοί Πατέρας και Γιος.

Οι απαντήσεις 

A) Aπό παππού σε γιο και εγγονό 
O Δημήτριος Pάλλης (1844-1921) πέντε φορές πρωθυπουργός (1897, 1903, 1905, 1909 και 1920-21). 
O γιος του Iωάννης (1878-1946) μια φορά (κατοχικός 1943-44). 
Γιος και εγγονός ήταν ο Γεώργιος (1918-2006) μια φορά πρωθυπουργός ( 1980-81). 
Aξίζει να σημειωθεί ότι Γ. Pάλλης ήταν και εγγονός πρωθυπουργού από τη μητέρα του (κόρη του Γ. Θεοτόκη). 
O Γεώργιος Παπανδρέου (1888-1968) τέσσερις φορές πρωθυπουργός (1944, 1944-1945, 1963 και 1964-65 ). 
O Aνδρέας Παπανδρέου (1919-1996) τρεις (1981-85, 1985- 89 και 1993-96). 
Γιος και εγγονός είναι ο Γιώργος μόλις άρχισε την πρώτη θητεία. 
O Διομήδης Kυριακός (1811-69) κατέκτησε το αξίωμα μια φορά (1863). 
Tο ίδιο και ογδόντα χρόνια αργότερα (1949) ο εγγονός του Aλέξανδρος Διομήδης - Kυριακός (1875-1951) 
Στην ίδια κατηγορία θα μπορούσε να προστεθεί άλλη μια περίπτωση. 
Πρόκειται για τον Γεώργιο Kουντουριώτη (1782-1858) , που κάθισε στην καρέκλα μια φορά (1848) 
και ο εγγονός του Παύλος (1855-1935) έγινε Πρόεδρος της Δημοκρατίας (1924-1929).

B) Aπό πατέρα σε γιο 

O Σπυρίδων Tρικούπης (1788-1873) υπήρξε ο πρόεδρος (πρωθυπουργός) του πρώτου νεοελληνικού υπουργικού συμβουλίου (1833). 
O γιος του Xαρίλαος (1832-1896) διατέλεσε εφτά φορές πρωθυπουργός ((1875, 1878, 1880, 1882-85, 1886-90, 1892-3 
και 1893-1895). 
O Θρασύβουλος Zαΐμης (1825-1889) δυο φορές πρωθυπουργός (1869-70 και 1871). 
O γιος του Αλέξανδρος οχτώ φορές πρωθυπουργός (1897, 1901, 1915, 1916, 1917, 1926, 1927 και 1928) 
και Πρόεδρος της Δημοκρατίας (1929-1935). 
Aς προστεθεί ότι ο Ανδρέας πατέρας του πρώτου και παππούς του δεύτερου είχε διατελέσει πριν την έλευση του 
Καποδίστρια και μετά τη δολοφονία του πρόεδρος της «Διοικητικής Eπιτροπής Eλλάδος» (αξίωμα ανάλογο του πρωθυπουργού). 
O Eλευθέριος Bενιζέλος (1864-1936) εννιά φορές πρωθυπουργός (1910-15, 1915, 1917-20, 1924, 1928-29, 1929-32, 1932, 1932-33, 1933) . 
O γιος του Σοφοκλής ορκίστηκε πέντε φορές (1944 και κατά διαστήματα το 1950-51). 
O Γεώργιος Θεοτόκης (1844-1916) τέσσερις φορές (1899-1901, 1903 και 1903-05) . 
O γιος του Iωάννης (1880-1961) μια (1950).

Το ξαναγράφω - αυτό έγινε ΕΠΤΑ ΦΟΡΕΣ σε 189 χρόνια! 
ΤΕΛΙΚΑ ΕΧΟΥΜΕ ''ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΗ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ" ... 
Είμαστε το μόνο έθνος στην ιστορία που απαίτησε δυο φορές ξένο βασιλιά για να το κυβερνήσει και τους εξόρισε σχεδόν όλους, μεταξύ άλλων, με το πρόσχημα ότι, σαν υπερήφανοι Έλληνες, δεν δεχόμαστε την κληρονομικότητα... 

Είμαστε ή δεν είμαστε Έθνος ανισόρροπων ;

Πολυεθνικά Super Market και Ψυχολογικές Στρατηγικές Marketing

Υπάρχουν αρκετοί τρόποι να καταλάβεις τις προσπάθειες χειραγώγησής σου. Ο βασικότερος είναι να καταλάβεις πως λειτουργεί ο εαυτός σου.

Ας αρχίζουμε λοιπόν με μια απλή βασική αντικατασκοπευτική εργασία.

Δε θα ξαναδείτε ποτέ πια τα σουπερμάρκετ ή τα μεγάλα εμπορικά καταστήματα με το ίδιο μάτι μετά από αυτό.

Η είσοδος είναι στα δεξιά, εντούτοις εσείς περπατάτε αριστερά

Σε όλα τα σύγχρονα σουπερμάρκετ ο σκλάβος ΠΡΕΠΕΙ να ακολουθήσει μια αριστερόστροφη φορά (αντίθετη από τους δείκτες του ρολογιού). Το 95% του κόσμου έχει μια ελαφριά ατελή ισορροπία: κλείνει προς τα αριστερά. Εάν αφήστε κάποιον μόνον του στην έρημο (μην το κάνετε), θα αρχίσει να στρέφεται τριγύρω κατά την αριστερόστροφη φορά. Αυτός είναι ο λόγος που ΟΛΑ τα σύγχρονα σουπερμάρκετ έχουν μια «αριστερόστροφη» διαρρύθμιση η οποία, παρεμπιπτόντως, έχει άλλες συνέπειες και κρυφές σημασίες όπως θα δείτε παρακάτω.

Γιατί ξεκινούν πάντα με φρέσκα φρούτα;

Ο πρώτος λόγος : είναι ότι οι άνθρωποι που μπαίνουν μέσα σε ένα σουπερμάρκετ έχουν τη τάση να διατηρήσουν την ταχύτητα που είχαν στο δρόμο και θα προσπερνούσαν έτσι χωρίς να παρατηρήσουν τα πρώτα εμπορεύματα, αν δεν τους σταματούσατε με μια έκρηξη χρωμάτων και μυρωδιών που μόνο τα φρέσκα φρούτα μπορούν να προσφέρουν. Ένας δεύτερος λόγος είναι να νιώσει αμέσως ο πελάτης τη σιγουριά ότι βρίσκεται σε ένα μαγαζί με «φρέσκα» και «καλά» πράγματα και όχι σε ένα οποιοδήποτε κατάστημα με αμφισβητήσιμης ποιότητας προϊόντα.

Σημειώστε ότι η διάταξη των φρούτων και των λαχανικών δεν είναι τυχαία. Ολόκληρο το ζήτημα στις τεχνικές υποδούλωσης που χρησιμοποιούν τα σουπερμάρκετ είναι ότι τα πολύ λίγα πράγματα που είναι πραγματικά χρήσιμα και πρέπει να αγοραστούν, κατακλύζονται από μια πληθώρα άλλων εντελώς άχρηστων προϊόντων σε πολύ πιο δαπανηρές ποικιλίες και ιδιότητες, εξαιτίας των τεράστιων κερδών που αφήνουν και των μικρότερων κερδών που αφήνουν τα βασικά προϊόντα.

Επιμελημένος Φωτισμός και Μουσική

Πορτοκάλια και μήλα με πολλούς καθρέφτες, μπανάνες και αχλάδια σε ένα πράσινο περιβάλλον, σαλάτες και πατάτες με καθαρό φως.κόκκινο για το κρέας (διότι το άσπρο φως θα το έκανε γκρίζο) κ.λ.π. Ρίξτε μια ματιά στα κόλπα του φωτισμού που χρησιμοποιούν την επόμενη φορά που θα πάτε στο σουπερμάρκετ. Σημειώστε επίσης ότι είναι απαραίτητη η απαλή μουσική , γιατί διαφορετικά το σουπερμάρκετ θα φαινόταν «νεκρό» χωρίς αυτήν. Αυτή δεν πρέπει να είναι εντούτοις πολύ δυνατή. και θα πρέπει να αλλάζει ανάλογα με την ώρα. Βλέπετε ξέρουν πότε πάνε οι μικρότεροι και πότε οι μεγαλύτεροι σκλάβοι για να καταναλώσουν και διαμορφώνουν ανάλογα τη μουσική τους.

Το ακριβό είναι το εύκολο και το φτηνό το δύσκολο

Τα προϊόντα τοποθετούνται με τέτοιο τρόπο, ώστε τα ακριβά να είναι πάντα προς την κατεύθυνση της πορείας του σκλάβου και στο καλύτερο ύψος για να πιαστούν. Αντίθετα, οι φτηνότερες ποικιλίες των ίδιων προϊόντων είναι πάντα «από πίσω» και λίγο χαμηλότερα ή λίγο ψηλότερα.

Σταματήστε τώρα και κοιτάξτε τις ποικιλίες ενός δοσμένου είδους προϊόντος, ας πούμε ενός απορρυπαντικού για πλυντήρια. Οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί έχουν τη συνήθεια να κοιτάνε από τα αριστερά προς τα δεξιά, όπως ακριβώς διαβάζουν, έτσι οι φτηνότερες ποικιλίες ενός προϊόντος τοποθετούνται στ' αριστερά και οι ακριβότερες στα δεξιά, εκεί ακριβώς που τελειώνει το σκανάρισμα με τα μάτια σας, με την ελπίδα ότι τα χέρια σας θα είναι γρηγορότερα από το μυαλό σας και θα ακολουθήσουν όχι την αρχική και ξεχασμένη πια, αλλά την πιο πρόσφατη, τελική οπτική εντύπωσή σας..

Θα έχετε παρατηρήσει ότι όλα τα ψυγεία ανοίγουν με ένα παράξενο τρόπο. Οι πόρτες τους είναι έτσι φτιαγμένες ώστε να αναγκάσουν τον σκλάβο να δει άλλα προϊόντα αμέσως μόλις κλείσει μία. Παρατηρήστε επίσης τη διάταξη των προϊόντων στο δάπεδο. δεν είναι τυχαία, όπως μπορείτε να δείτε. Παρατηρείτε πόσο μακριά είναι εκείνα τα προϊόντα και πόσο εύκολο είναι να πιάσετε αυτά εδώ; Για δείτε τις τιμές τους για να καταλάβετε τη διαφορά..

Μπορώ να μην σας εξυπηρετήσω; - Οι απόμακροι υπάλληλοι

Ποτέ δε θα ακούσετε έναν υπάλληλο του σουπερμάρκετ να σας ρωτά, όπως σε άλλα καταστήματα, το γνωστό «μπορώ να σας εξυπηρετήσω, παρακαλώ;» εκτός και αν θέλετε πραγματικά τη βοήθειά του και τον κυνηγήσετε για να σας τη δώσει, αν βρείτε κανέναν καμιά φορά μπροστά σας, γιατί συνήθως είναι άφαντοι!. Ο λόγος που σας αποφεύγουν και δεν σας μιλούν είναι για να μην σπάσουν τη μαγεία της ύπνωσής σας και περιορίσουν έτσι την πιθανότητα να αγοράσετε ένα σωρό άχρηστα αντικείμενα που δεν τα χρειάζεστε ή, το χειρότερο για τα αφεντικά τους, ξαφνικά να «ξυπνήστε» και να αρχίστε να αδειάζετε ένα μεγάλο μέρος από το εξευτελιστικά γεμάτο καροτσάκι σας.

Οι υπάλληλοι είναι επίσης απασχολημένοι με το να τοποθετούν τα διάφορα προϊόντα στη «σωστή» θέση τους. Πρέπει αυτά να βρίσκονται σε μια προκαθορισμένη απόσταση.. πάρα πολλοί άνθρωποι βλέπετε σε ένα στενό χώρο και μερικοί σκλάβοι θα βάλλουν ξανά στο ράφι το προϊόν που είχαν στα χέρια τους, αντί για το καροτσάκι τους.. Αλήθεια ξέρετε ότι το 35% των προϊόντων που αγοράζετε για το ψυγείο σας θα πάνε κατευθείαν από αυτό στο σκουπιδοτενεκέ σας; Αυτό ακριβώς είναι το ποσοστό του κάθε προϊόντος που πετιέται!

Οι Πάγκοι των Προσφορών

Οι περισσότεροι σκλάβοι έρχονται στο σουπερμάρκετ τουλάχιστον δυο φορές την εβδομάδα και δε θέλουν να βλέπουν πάντα τα ίδια πράγματα στις ίδιες θέσεις, πράγμα που θα μπορούσε επίσης να τους οδηγήσει στο σωστό συμπέρασμα ότι εκπαιδεύονται να αγοράζουν(ακόμα και όταν θέλουν να βρίσκουν εύκολα ένα πράγμα που ζητούν και να ξέρουν τη συνηθισμένη θέση του). Πρέπει λοιπόν ένα μέρος των προϊόντων να μένει στη θέση του και ένα άλλο να μετακινείται. Αυτό το ρόλο παίζουν οι πάγκοι των προσφορών.. Σαμπουάν σήμερα, απορρυπαντικό αύριο.

Κλάψε Μπέμπη Κλάψε...

Το τελευταίο ψάρεμα των βαλαντίων του σκλάβου γίνεται στους πάγκους, μπροστά από τα ταμεία, όπου είναι αναγκασμένος να σταματήσει περιμένοντας στην ουρά. Ξέρουν ότι μια και πάει στο ταμείο να πληρώσει είναι αποφασισμένος να μην αγοράσει τίποτε άλλο, αλλά αυτοί οι πάγκοι δεν απευθύνονται στη μαμά ή στο μπαμπά, αλλά στο μικρό παιδί τους. Δείτε τι ακριβώς περιέχουν: τσίχλες, καραμέλες, μέντες κ.λπ., κάτι που δεν ενδιαφέρουν συνήθως τους μεγάλους παρά μόνο τα μικρά παιδιά. Δείτε και τις τιμές τους, αν υπάρχουν. Αυτές είναι σαφώς μεγαλύτερες από τις τιμές των ίδιων προϊόντων σε άλλα μέρη του μαγαζιού, όπου δεν τα παρατηρείτε συνήθως ποτέ, γιατί δεν προτίθεσθε να τα αγοράσετε. Τι γίνεται λοιπόν εδώ στους πάγκους, μπροστά από τα ταμεία, καθώς περιμένετε στην ουρά; Το μικρό παιδί σας λιμπίζεται τη σοκολάτα ή το κουτί με τις τσίχλες που υπάρχει εκεί και το παίρνει και το βάζει και αυτό στο καροτσάκι σας. Και εάν τυχόν το βάλετε ξανά πίσω στο πάγκο, λέγοντάς του ότι δεν το χρειαζόσαστε αυτό το πράγμα, αρχίζει τα κλάματα και τη φασαρία, ενοχλώντας το κόσμο γύρω του, μέχρι να αναγκαστείτε να του το πάρετε για να σωπάσει..

Πώς να αντιμετωπίσετε αυτή τη κατάσταση;

Εκπαιδεύστε απλά από πριν το παιδί σας να κάνει κάποια σκανδαλιά στο πάγκο, όπως το να ανακατέψει τα επιμελώς φτιαγμένα εκεί πράγματα. Η ελευθερία στη σκανδαλιά είναι πολύ πιο ελκυστική γι' αυτό από τη γεύση της σοκολάτας. Ή χαλάστε οι ίδιοι την όμορφη διακόσμηση αυτού του πάγκου, εγκαταλείποντας για παράδειγμα εκεί άγαρμπα ένα από τα πράγματα που έχετε πάρει στο καροτσάκι σας και το οποίο δε χρειάζεστε ιδιαίτερα. Αν μάλιστα διαλέξτε να αφήσετε επίτηδες ένα αναποδογυρισμένο κουτί παγωτό, τότε θα έχετε πάρει καλύτερα την εκδίκησή σας για όσες σοκολάτες και τσίχλες αναγκαστήκατε να ακριβοπληρώσετε τη τελευταία στιγμή μπροστά στο ταμείο μέχρι τώρα..

Εσείς Έχετε Πάρει Κερδοκάρτα;

Όχι ευχαριστώ, δε θέλω! Αυτό είναι ένα βρώμικο και φτηνό κόλπο για να μαζέψουν ένα μεγάλο πλήθος προσωπικών δεδομένων σας, χωρίς να κουραστούν στο ελάχιστο από μέρους τους. Στο εξής θα ξέρουν αναλύοντας τα προϊόντα που αγοράζετε κάθε φορά πότε τρώτε, πότε πίνετε, πότε χέζετε, πότε πλένεστε ή πότε πηδάτε, εντελώς τσάμπα και θα γεμίσουν τις βάσεις δεδομένων τους με πολύτιμες πληροφορίες για τις καταναλωτικές σας συνήθειες. Άλλωστε δεν κερδίζετε και τίποτα σπουδαίο με τις σχεδόν μηδαμινές «εκπτώσεις» τους μπροστά στις πολύτιμες πληροφορίες που παίρνουν κρυφά και τσάμπα από σας.

Ας πολεμήσουμε λοιπόν εναντίον τους! Καταλάβετε καλά το παιχνίδι τους κι εξηγήστε το και στους άλλους!

ΕΣΥ πού ΗΣΟΥΝ ???

 Έχω  βουλιάξει κι εγώ μές τη συλλογική κατήφεια, μες την  κατάθλιψη...
Φοβάμαι, ανησυχώ, θλίβομαι, αναρωτιέμαι για το μέλλον  των παιδιών μου,
για το γκρέμισμα των ονείρων μου και των  μακρυχρόνιων προσπαθειών μου...

Αλλά ακόμα και αυτά καλύπτονται  από την βαθιά μου οργή...
Πού ήμουν όλα αυτά τα χρόνια εγώ;
Πού  ήσουν όλα αυτά τα χρόνια εσύ, εαυτέ μου;

Πού ήσουν όταν μας  κοροϊδευαν, μας ξεπουλούσαν,
μας πέταγαν τα πλαστικά όνειρα στη μούρη  κι εσύ τα κυνηγούσες;

Πού ήσουν όταν ο γιατρός σού ζητούσε το  φακελλάκι για να σε κάνει καλά και αντί να τον καταγγείλεις τον  πούστη, τον πλήρωνες αποκαλώντας τον "γιατρέ μου"

Πού ήσουν όταν  έβλεπες τους μεγαλοδικηγόρους να γίνονται μοντελάκια ζωής στην  τηλεόραση
και να κόπτονται για το κοινό καλό και το δίκαιο,  δηλώνοντας 10,000 ευρώ εισόδημα...
"Πόσο καλά τα λέει ο πούστης..."  έλεγες

Πού ήσουν όταν έδινες το μπαξίσι στην πολεοδομία αντί να  του δώσεις γροθιά στη μούρη του καργιόλη
αλλά μετά δεν θα έβγαινε η  άδεια της πολυπόθητης οικοδομής μικρό λαμόγιο ελληνάρα...
Το σάλιο  σου γαργάρα και έδινες τη μιζούλα στον πολεοδόμο, στον ικατζή που σου  έκανε τον έλεγχο στην επιχειρησούλα σου,
στον εφοριακό που ανακάλυψε  τις δικές σου λαμογιές... Κάλλιο να πληρώσεις 10 σε αυτόν παρά 50 στο  κράτος.

Πού ήσουν όταν έτρεχες στα γραφεία των βουλευτών για να  τους παρακαλέσεις να βολέψουν το σπλάχνο σου,
το άχρηστο σπλάχνο σου,  που δεν κατάφερε να κάνει τίποτα περισσότερο στη ζωούλα του από το να  γλύφει κατουρημένες ποδιές και βρώμικους κώλους...

Πού ήσουν όταν  ανταγωνιζόσουν στις συγκεντρώσεις των προβάτων (ωπ! κομμάτων ήθελα να  πω),
με τους λοιπούς "συντρόφους" για το ποιος θα σηκώσει τη  μεγαλύτερη σημαία...

Πού ήσουν όταν ξελαρυγγιαζόσουν λαμόγιο για  το δίκαιο του λαού, πηδώντας πάνω κάτω μόλις έβλεπες φακό
για να  σιγουρευτείς ότι θα σε δει ο πολιτευτής που θα σε βάλει εποχιακό, συμβασιούχο στο δήμο...
άλλος ένας στην πλάτη των υπολοίπων που θα  καθαρίζει φασόλια στο οκτάωρό του
(όχι ρε!!! πλέον μπαίνεις στο  φέισμπουκ, έχεις εξελιχθεί)

Πού ήσουν μικρομεγαλεπιχειρηματία  όταν μαγείρευες τα δικά σου βιβλία για να πληρώσεις λιγότερα,
για να  πάρεις το τέρας SUV που θα κάλυπτε τη μικροτσούτσουνη ύπαρξή σου με το  μέγεθός του...

Πού ήσουν μαντάμ σουσού όταν γελούσες σαν ηλιθία  στη δασκάλα του παιδιού σου, που μαλακίες έμαθε,
μαλακίες το μαθαίνει,  όταν αναγνώριζες τις μαλακίες που κάνουν στο παιδί, αλλά πού να τρέχεις  τώρα έχεις κι άλλες δουλειές...
Αλλωστε το παιδί θα το στείλουμε στο  Λονδίνο να σπουδάσει...
εκεί θα καλυφθούν όλες οι ανεπάρκειες του  δικού μας εκπαιδευτικού συστήματος...

Πού ήσουν συνδικαλιστή της  πλάκας και του ελέους
όταν με τη δύναμη που σου δίνει το ότι  βολεύτηκες σε μια γαμημένη δημόσια επιχείρηση,
κατέβαζες τους  διακόπτες μιας ολόκληρης χώρας,
δημιουργώντας τόσα προβλήματα,
ίσα  για να διαμαρτυρηθείς/εκβιάσεις για τα δικά σου  μικροσυμφέροντα...

Πού ήσουν όταν το ελληνικό όνειρο έσκασε  μύτη;
αγόραζες πορτοκαλιές εφημερίδες λαμόγιο και έπαιζες  χρηματιστήριο λες και είναι λοτταρία...
Πού ήσουν όταν εταιρείες  ανύπαρκτες, με ένα γραφειάκι 2χ3 και 1 άτομο προσωπικό,
χτύπαγαν  λίμιτ απ κάθε μέρα...
Πού ήσουν όταν έπαιρνες μετοχοδάνεια και  υποθήκευες τα χωραφάκια του παππού,
πιστεύοντας ότι θα γίνεις  πλούσιος σε ένα μήνα (και πολύ λέω)...

Πού ήσουν όταν το χέρι σου  πετάει τα σκουπίδια, δεξιά και αριστερά μέσα στο δάσος,
όταν γεμίζεις  τις παραλίες αποτσίγαρα και πλαστικά ποτήρια φραπέ (όχι φραπέ ρε πια,  φρέντο έλεος, πού ζεις;)
Πού ήσουν όταν το παιδί σου ουρλιάζει στο  αυτί του διπλανού,
αδιαφορώντας για την ύπαρξή του (όλοι να καούν ρε,  εγώ θα φάω τα κεφτεδάκια μου και είμαι μια χαρά...  γκρααααααου)

Πού ήσουν όταν έβλεπες τα σκάνδαλα να σκάνε το ένα  μετά το άλλο...
όταν οι θρησκευτικοί "άρχοντες"
αποδεικνύονταν  κοσμικότεροι των κοσμικών απατεώνων...
σταμάτησες να παντρεύεσαι, να  βαφτίζεις, να συμμετέχεις στα κοινά της εκκλησίας επρος ένδειξιν της  αηδίας σου;
σιγά ρε.. όπου γάμος και χαρά η Βασίλω  πρώτη...

Πού ήσουν όταν η χώρα σου καιγόταν απ' άκρη σε  άκρη...
πού ήσουν όταν λίγο έλειψε να χαθεί η Ολυμπία,
πήρες το  τριχίλιαρο πρόβατο και έσκασες...
τουμπεκί ψιλοκομμένο... και ναι!  τους ξαναψήφισες.. ξανά και ξανά και ξανά...

Πού ήσουν όταν τα  ροζ πλημμύρισαν τη ζωή σου...
έσκυψες κι εσύ στην κλειδαρότρυπα αυτό έκανες..
τι είπε, τι έκανε, πήρε καλά την πίπα;
και για το πάπλωμα  κουβέντα κανείς... για την ταμπακέρα σιωπή...

Όλοι βολεμένοι στον  μικρόκοσμό τους.. .ποιος θα έχει την πιο μεγάλη τζιπούκλα,
την πιο  γαμάτη γκόμενα, την πιο σικ γυναίκα, τα πιο όμορφα παιδιά...
τις πιο  καλές σπουδές, το πιο γαμάτο σπίτι, το πιο μεγάλο τζάκι, το πιο άνετο  σαλόνι,
το πιο βαθύ καναπέ, την πιο μεγάλη πλασμα(τική) τηλεόραση, το  πιο σύγχρονο ηχοσύστημα...
τις πιο σικάτες διακοπές, τις πιο χλιδάτες  αποδράσεις, τις πιο
γκλαμουράτες εξόδους...

Και δανειζόσουν  λαμόγιο, δανειζόσουν...
όχι χρήμα... χρόνο δανειζόσουν...
Και  απλά ο χρόνος τέλειωσε...
Κάποτε θα ερχόταν η ώρα... νομοτελειακό  είναι....

Τώρα μη φωνάζεις λαμόγιο, απατεωνίσκε...
Αποδέξου  και μη φωνάζεις...
Γιατί ΦΤΑΙΣ για ΟΛΑ...
ΕΣΥ  ΦΤΑΙΣ...
ΕΓΩ ΦΤΑΙΩ...

Καιρός είναι να κάνουμε μια καλή  αυτοκριτική...
να πούμε εγώ φταίω και να δούμε πώς θα  καθαρίσουμε
τα σκατά που ΕΜΕΙΣ  ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΜΕ...
τα σκατά που ΕΜΕΙΣ ΨΗΦΙΣΑΜΕ & ΜΑΛΛΟΝ ΘΑ  ΞΑΝΑΨΗΦΙΣΟΥΜΕ γιατί είμαστε και
λίγο  ΜΑΛΑΚΕΣ...

που εμείς ΑΦΗΣΑΜΕ ΝΑ ΜΑΣ ΠΝΙΞΟΥΝ...

Σταμάτα  λοιπόν τις κορώνες,
κατέβασε τους τόνους της "δίκαιης αγανάκτησής"  σου
& σκέψου τη δική σου συμμετοχή, τα δικά σου λάθη...


ΕΛΛΗΝΑΡΑ ε  ΕΛΛΗΝΑΡΑ !!!!!!!

Δ.Ν.Τ - I.M.F

• Τι έχει αναρτήσει το ΔΝΤ στην ιστοσελίδα του για την Ελλάδα – Η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να εφαρμόσει ένα πρωτοφανές πρόγραμμα και η διεθνής κοινότητα παρέχει πόρους σε πρωτοφανή κλίμακα

Έχοντας τη διαστροφή (γιατί μόνο ως τέτοια μπορεί να χαρακτηριστεί) να επισκεφτώ την ιστοσελίδα του ΔΝΤ και “έπεσα” επάνω στις ερωτήσεις και στις απαντήσεις, όσον αφορά πάντα τη χώρα μας. Καλό κουράγιο ‘Ελληνες όπως είπε και ο … Ολι Ρεν!
Ομολογώ πως έχει ενδιαφέρον. Τις αναρτώ στα Ελληνικά…
Ερωτήσεις…

• Ποιά είναι η φύση της κρίσης στην Ελλάδα; Γιατί χρειάζεται το πρόγραμμα;
• Ποιά είναι μερικά από τα πιο σημαντικά μέτρα του προγράμματος;
• Το εύρος των προϋποθέσεων του Ελληνικού προγράμματος αποτελεί επιστροφή σε πιο παραδοσιακά μέτρα λιτότητας του ΔΝΤ του παρελθόντος;
• Δεν θα ήταν καλύτερο για την Ελλάδα να επαναδιαπραγματευτεί το χρέος της;
• Τι γίνεται για να αυξηθούν τα έσοδα;
• Γιατί χρειάζεται να αυξηθεί ο ΦΠΑ;
• Οι εύποροι θα πληρώσουν φόρους και θα φορολογηθούν υψηλότερα;
• Πόσες περικοπές του προϋπολογισμού ζητούνται;
• Θα βλάψει το πρόγραμμα τον πιο ευάλωτο κόσμο;
• Γιατί πρέπει να περικοπούν οι μισθοί στο δημόσιο (και να εξαλειφθει ο 13ος και ο 14ος μισθός);
• Γιατί αυξάνεται η ηλικία συνταξιοδότησης;
• Μ’ αυτές τις περιστολές, γιατί χρειάζεται επίσης το πάγωμα των μισθών και των συντάξεων;
• Με χαμηλότερα εισοδήματα και τελματωμένη οικονομία, πώς θα ξαναρχίσει να αναπτύσσεται η Ελλάδα;
• Ποιά θα είναι η επίπτωση στην ανεργία;
• Είναι σταθερός ο τραπεζικός τομέας;
• Μπορεί να λειτουργήσει αυτό το φιλόδοξο πρόγραμμα;
• Έχει αναλάβει καμία άλλη χώρα τέτοια επίπεδα δημοσιονομικής προσαρμογής στο παρελθόν;
• Πόσα χρήματα διατίθενται στην Ελλάδα για τη στήριξη του προγράμματος; Ποιά είναι η κατανομή μεταξή της ΕΕ και του ΔΝΤ;
• Αυτό είναι το μεγαλύτερο μεμονωμένο δάνειο που έχει διαθέσει ποτέ το ΔΝΤ; Αυτό είναι το ανώτατο επίπεδο πρόσβασης;
• Πώς θα ελεγχθεί η εφαρμογή;
• Ποιες χώρες θα διαθέσουν τους περισσότερους πόρους για το Ελληνικό δάνειο;
  Ποιά είναι η συνεισφορά των ΗΠΑ;
• Ποιες χώρες θα αναλάβουν τον μεγαλύτερο κίνδυνο από το δανεισμό στην Ελλάδα;
• Οι δανεισμένοι πόροι από διμερή δάνεια που παρέχονται στο Ταμείο, θα χρησιμοποιηθούν για τη συνεισφορά χρηματοδότησης του δανείου του ΔΝΤ προς την Ελλάδα;
• Οι υπάρχουσες ή οι εκτεταμμένες Νέες Διευθετήσεις Δανεισμού (ΝΑΒ) θα χρησιμοποιηθούν για το δάνειο προς την Ελλάδα;
• Τι επιτόκιο θα πληρώσει η Ελλάδα για το δάνειο του ΔΝΤ;
• Ποιοι είναι οι όροι αποπληρωμής; Πώς θα δομηθούν οι εξοφλήσεις;
• Ποιά είναι η φύση της κρίσης στην Ελλάδα; Γιατί χρειάζεται το πρόγραμμα;

Η Ελλάδα είναι πολύ χρεωμένη και έχει χάσει περίπου το 25 τοις εκατό της ανταγωνιστικότητάς της από τότε που υιοθέτησε το Ευρώ. Στο τέλος του 2009 το γενικό δημόσιο έλλειμμα είχε φθάσει στο 13,6 τοις εκατό του ΑΕΠ, ενώ το δημόσιο χρέος είχε αυξηθεί σε 115 τοις εκατό του ΑΕΠ. Ακόμη και με τα χαμηλότερα ελλείμματα που διαπλέπονται από το πρόγραμμα, το χρέος σαν μέρος του ΑΕΠ θα συνεχίζει να αυξάνεται και θα φθάσει στο 150 τοις εκατό του ΑΕΠ το 2013 πριν αρχίσει ακόλουθα να μειώνεται. Στα προηγούμενα χρόνια αυξήθηκαν οι δαπάνες του Ελληνικού δημόσιου τομέα, ενώ μειώθηκαν τα έσοδα. Μετά ακολούθησε η παγκόσμια ύφεση με αποτέλεσμα την επιβράδυνση της οικονομικής δραστηριότητας και την αύξηση της ανεργίας. Αυτό επιδείνωσε τη δημοσιονομική κατάσταση.
Το κόστος χρηματοδότησης της Ελλάδας αυξήθηκε γρήγορα, επιδεινώνοντας το ήδη υπάρχον βάρος από το χρέος. Για να σταματήσει αυτή τη χιονοστιβάδα, η Ελληνική Κυβέρνηση κατάλαβε ότι η μόνη βιώσιμη επιλογή ήταν ένα ισχυρό οικονομικό πρόγραμμα.

• Ποιά είναι μερικά από τα πιο σημαντικά μέτρα του προγράμματος;

Είναι απαραίτητο να υπάρξει μια δημοσιονομική προσαρμογή στην Ελλάδα. Το πρόγραμμα είναι σχεδιασμένο ώστε το βάρος της προσαρμογής να μοιραστεί από όλα τα κοινωνικά επίπεδα. Το πρόγραμμα της κυβέρνησης περιλαμβάνει επίσης τη χάραξη αναπτυξιακών πολιτικών για την αναμόρφωση ζωτικών τομέων, όπως της φορολογίας, της αγοράς εργασίας, του τομέα υγείας και της διαχείρισης των δημόσιων οικονομικών.
Αυτά τα μέτρα θα καταστήσουν την οικονομία πιο ανταγωνιστική, διαφανή και αποτελεσματική, πράγμα που θα βοηθήσει στην αποκατάσταση της εμπιστοσύνης των επενδυτών και των αγορών. Ο απώτερος σκοπός είναι η δημιουργία μιας πιο δυναμικής και διαρκούς ανάπτυξης.
Επί της δημοσιονομικής πολιτικής, το πρόγραμμα περιλαμβάνει ισχυρά μέτρα –πολλά από αυτά είναι ενισχυμένα προκαταβολικά- για τη δραστική μείωση των κυβερνητικών δαπανών και την αύξηση των εσόδων, καθώς και σαρωτικές μεταρρυθμίσεις για τον εκσυγχρονισμό του δημόσιου τομέα. Στα μέτρα του 5 τοις εκατό του ΑΕΠ που ήδη δρομολογήθηκαν από τις Αρχές στην αρχή της χρονιάς, θα προστεθούν δημοσιονομικά μέτρα της τάξεως του 11 τοις εκατό του ΑΕΠ μέσα σε τρία χρόνια, φθάνοντας συνολικά στο 16 τοις εκατό του ΑΕΠ. Η προσαρμογή είναι σχεδιασμένη να φέρει το γενικό δημόσιο έλλειμμα σε επίπεδα πολύ χαμηλότερα από το 3 τοις εκατό του ΑΕΠ μέχρι το 2014 (από 13,6 τοις εκατό το 2009) και για να αρχίσει τη μείωση της αναλογίας χρέους προς ΑΕΠ από το 2013 και μετά.
Τα δημοσιονομικά μέτρα περιλαμβάνουν: μείωση των μισθών και συντάξεων του δημόσιου τομέα – κάτι που ήταν αναπόφευκτο δεδομένου ότι αυτά τα δύο στοιχεία από μόνα τους αποτελούν το 75 τοις εκατό των συνολικών (άτοκων) δημοσιών δαπανών στην Ελλάδα. Η αύξηση των παροχών στην Ελλάδα ήταν ανέκαθεν πάνω από τον μέσο όρο της Ευρωζώνης και μια από τις κύριες επιβαρύνσεις του προϋπολογισμού. Θα αυξηθούν επίσης τα έσοδα (π.χ. από αύξηση του ΦΠΑ και ορισμένων έμμεσων φόρων, καθώς και από προσπάθειες για τη βελτίωση συλλογής φόρων).

• Το εύρος των προϋποθέσεων του Ελληνικού προγράμματος αποτελεί επιστροφή σε πιο παραδοσιακά μέτρα λιτότητας του ΔΝΤ του παρελθόντος;

Όχι. Δεν υπάρχουν σημαντικές διαφορές:

• Το πρόγραμμα επικεντρώνεται σε δύο κύρια προβλήματα της Ελλάδας: υψηλό χρέος και έλλειψη ανταγωνιστικότητας. Οι προϋποθέσεις επικεντρώνονται κυρίως σ’ αυτά τα δύο θέματα.
• Οι Ελληνικές Αρχές έχουν υψηλό βαθμό κυριότητας και ηγεσίας, και είναι δικό τους πρόγραμμα.
• Το πρόγραμμα περιλαμβάνει μέτρα για την προστασία των πιο ευάλωτων, που είναι στοιχείο ζωτικής σημασίας για την εφαρμογή του.
• Δεν θα ήταν καλύτερο για την Ελλάδα να επαναδιαπραγματευτεί το χρέος της;

Συμφωνούμε με τις Αρχές ότι η επαναδιαπραγμάτευση του χρέους δεν είναι προς το συμφέρον τους, ούτε πιστεύουμε ότι είναι προς το ευρύτερο συμφέρον της Ευρωζώνης και πέραν αυτής. Η επαναδιαπραγμάτευση του χρέους δεν αποτελεί πανάκεια.

• Δεν βοηθάει τη δυνατότητα της Ελλάδας να αναπτυχθεί. Το είδος των δημοσιονομικών και διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων που δρομολογούνται με το Κυβερνητικό πρόγραμμα είναι σχεδιασμένο να κάνει ακριβώς αυτό –να χαμηλώσει το κόστος, να κάνει την αγορά εργασίας πιο ευέλικτη και να βελτιώσει το επιχειρηματικό και επενδυτικό περιβάλλον.
• Ο ιστός των οικονομικών και πολιτικών εσωτερικών συνδέσεων –περιλαμβανομένων των Ελληνικών ομολόγων που κρατούνται από ένα ευρύ φάσμα επενδυτών και δημόσιων οργανισμών – περιπλέκει σημαντικά τις εναλλακτικές λύσεις σε σχέση με το πρόγραμμα που έχει δρομολογήσει η κυβέρνηση. Οποιεσδήποτε αντιλαμβανόμενες βραχυπρόθεσμες επιπτώσεις μιας επαναδιαπραγμάτευσης του χρέους πρέπει να σταθμισθούν με τις μεταδοτικές επιπτώσεις.
• Η μεγαλύτερη προσαρμογή στην Ελλάδα απαιτείται για την εξάλειψη του μεγάλου κύριου ελλείμματος (το καθαρό έλλειμμα της καταβολής επιτοκίων). Αυτό είναι το κύριο θέμα για την Ελλάδα και όχι το επίπεδο του χρέους.
• Η συνετή διαχείρηση του χρέους αποτελεί μέρος του κυβερνητικού προγράμματος. Η Ελληνική κυβέρνηση εκσυγχρονίζει τη στρατηγική της για τη διαχείριση του χρέους και τα μέσα για τη διασφάλιση επαρκούς διαχείρισης του κινδύνου, ενώ θα διερευνηθεί το εύρος μιας συντονισμένης εθελούσιας συμφωνίας περιστροφής (του χρέους) με τις ομάδες των επενδυτών.
• Τι γίνεται για να αυξηθούν τα έσοδα;

Τα πρόσθετα καθορισμένα φορολογικά μέτρα ανέρχονται στο 4 τοις εκατό του ΑΕΠ. Η κυβέρνηση προτείνει μέτρα για την αναδιάρθρωση του φορολογικού συστήματος, περιλαμβάνοντας μια προοδευτική φορολογική κλίμακα για όλες τις πηγές εισοδήματος, φορολογία ειδών πολυτελείας, υψηλότερους φόρους για τους εύπορους και υψηλότερους φόρους στα προϊόντα καπνού και στα οινοπνευματώδη. Οι ενέργειες της κυβέρνησης θα στηριχθούν στις τρέχουσες προσπάθειες για την ενίσχυση της διαχείρισης εσόδων και στη μείωση της φοροδιαφυγής –που στραγγίζουν σημαντικά τα χρηματοοικονομικά του δημοσίου και αποτελούν πηγή αδικίας για την Ελληνική κοινωνία.

• Γιατί χρειάζεται να αυξηθεί ο ΦΠΑ;

Αν και η έμφαση του Κυβερνητικού προγράμματος είναι επικεντρωμένη στη μείωση των δαπανών και στην αύξηση της ανταγωνιστικότητας και της ανάπτυξης, τα μέτρα για την αύξηση των εσόδων είναι εξίσου ουσιαστικής σημασίας για την σταθεροποίηση των δημοσιονομικών χρηματοοικονομικών. Η κυβέρνηση έχει προτείνει μια σειρά φορολογικών μέτρων με σκοπό να απλώσει το βάρος της προσαρμογής πιο δίκαια. Η βάση του ΦΠΑ θα διευρυνθεί και θα αυξηθούν το ποσοστά. Αυτό θα συμπληρωθεί από άλλα φορολογικά μέτρα, για παράδειγμα σε τομείς όπου οι έμμεσοι φόροι είναι χαμηλότεροι από το μέσο όρο της Ευρωζώνης.

• Οι εύποροι θα πληρώσουν φόρους και θα φορολογηθούν υψηλότερα;

Ναι. Η φοροδιαφυγή, ιδιαίτερα από τις ομάδες υψηλού εισοδήματος είναι αχαλίνωτη. Η κυβέρνηση σχεδιάζει να την αντιμετωπίσει με τη βοήθεια ισχυρών μέτρων καταπολέμησης της φοροδιαφυγής και με σθεναρή ενίσχυση της φορολογικής διοίκησης. Επιπρόσθετα, τα μέτρα για τη συλλογή φόρων από τις ομάδες υψηλού εισοδήματος θα περιλαμβάνουν μια αύξηση της φορολογίας για τα ελεύθερα επαγγέλματα, αύξηση της φορολογίας στα είδη πολυτελείας και μια προσωρινή προσαύξηση (φορολογίας) σε επιχειρήσεις υψηλού κέρδους και σε περιουσίες μεγάλης αξίας. Ο γενικός σκοπός της κυβέρνησης είναι η να κάνει το φορολογικό σύστημα πιο δίκαιο.

• Πόσες περικοπές του προϋπολογισμού ζητούνται;

Οι καθορισμένες περικοπές των δαπανών θα αποδώσουν οικονομίες της τάξεως του 5,2 τοις εκατό του ΑΕΠ. Η κυβέρνηση προτείνει κυρίως μέτρα που θα ευθυγραμμίσουν την Ελλάδα με άλλες πιο ανταγωνιστικές οικονομίες. Οι δύο πρόσθετοι μηνιαίοι μισθοί –οι αποκαλούμενοι «13ος και 14ος» – δεν μπορούν να διατηρηθούν και δεν υπάρχουν σε άλλες χώρες. Επίσης, η χαμηλή ηλικία συνταξιοδότησης, που αρχίζει γύρω στα 50 για ορισμένες ομάδες, δεν συμβαδίζει με την προσδοκώμενη διάρκεια ζωής.

• Θα βλάψει το πρόγραμμα τον πιο ευάλωτο κόσμο;

Η κυβέρνηση έχει δεσμευθεί να διατηρήσει αμεροληψία καθώς κατευθύνει τα χρηματοοικονομικά της προς έναν βιώσιμο δρόμο και να προστατεύσει του πιο ευάλωτους από τις συνέπειες της ύφεσης. Για παράδειγμα, δεν θα περικοπούν οι βασικές συντάξεις και τα μέσα στήριξης των οικογενειών. Επιπλέον, θα αναθεωρηθούν οι στόχοι των κοινωνικών δαπανών για να ενισχυθεί το δίχτυ ασφαλείας για τους πιο ευάλωτους. Το νέο συνταξιοδοτικό σύστημα θα περιλαμβάνει συντάξεις με μελετημένες βάσεις των μέσων διαβίωσης για πολίτες με μεγαλύτερη ηλικία από αυτή της κανονικής συνταξιοδότησης ώστε να παρασχεθεί ένα σημαντικό δίχτυ ασφαλείας που να συμβαδίζει με τη δημοσιονομική βιωσιμότητα.

• Γιατί πρέπει να περικοπούν οι μισθοί στο δημόσιο (και να εξαλειφθει ο 13ος και ο 14ος μισθός);

Οι προηγούμενες αυξήσεις των μισθών ήταν μεγαλύτερες από τις αυξήσεις της παραγωγικότητας και σαν μερικό αποτέλεσμα, η Ελλάδα έχασε την ανταγωνιστικότητά της. Μετά την υιοθέτηση του Ευρώ, η ανταγωνιστικότητα της Ελλάδας μειώθηκε κατά 25 τοις εκατό, δυσχεραίνοντας την ανάπτυξη και κάνοντας αναγκαστική τη χρηματοδότηση των εισαγωγών με εξωτερικό χρέος. Επιπρόσθετα στο πάγωμα των μισθών στο δημόσιο τομέα, η εξάλειψη των πρόσθετων μισθών στο δημόσιο τομέα θα βοηθήσει στον περιορισμό και τη μείωση του μισθολογικού κόστους της οικονομίας στο σύνολό της και θα κάνει την Ελλάδα πιο ανταγωνιστική. Οι αρχές αναγνωρίζουν ότι ο δημόσιος τομέας στην Ελλάδα έχει γίνει υπερβολικά μεγάλος και ακριβός για την οικονομία. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν σαφή δεδομένα για τον ακριβή αριθμό των ανθρώπων που εργάζονται στο δημόσιο τομέα. Η κυβέρνηση σκοπεύει να μειώσει το μέγεθός του, να τον κάνει πιο ευκίνητο και να τον κατευθύνει προς την παροχή καλύτερων υπηρεσιών.

• Γιατί αυξάνεται η ηλικία συνταξιοδότησης;

The pensionable retirement age for some groups beginning at around 50 is out of line with life expectancy in Greece—and out of line with the rest of the Euro zone countries. Given the aging of the population, such a low age for pensions, coupled with generous coverage ratios to last earned income, has put far too much strain on Greece’s public finances. Projections of future growth in entitlement costs, such as social security under current existing rules, in Greece are among the highest in the EU. There are large overruns consistently in the budget, undermining the viability of the overall social security fund.

• Μ’ αυτές τις περιστολές, γιατί χρειάζεται επίσης το πάγωμα των μισθών και των συντάξεων;

Η Ελλάδα αντιμετωπίζει μια διπλή δυσκολία. Έχει σοβαρό δημοσιονομικό πρόβλημα με ελλείμματα και δημόσιο χρέος που είναι πάρα πολύ υψηλά, και έχει πρόβλημα ανταγωνιστικότητας. Καί τα δύο πρέπει να αντιμετωπισθούν ώστε να μπεί η Ελλάδα στο δρόμο της ανάκαμψης και της ανάπτυξης. Πρώτον, τα χρηματοοικονομικά της κυβέρνησης πρέπει να είναι βιώσιμα. Αυτό απαιτεί τη μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος και τον προσανατολισμό της αναλογίας χρέους προς ΑΕΠ σε φθίνουσα τροχιά. Επειδή οι μισθοί και οι κοινωνικές παροχές αποτελούν το 75 τοις εκατό των κυβερνητικών δαπανών, αυτό σημαίνει ότι πρέπει να μειωθεί το κόστος των μισθών και των συντάξεων του δημοσίου. Δεν υπάρχει πλεόν χώρος για ελιγμούς όσον αφορά τη δημοσιονομική ενοποίηση.
Δεύτερον, η οικονομία πρέπει να είναι πιο ανταγωνιστική. Αυτό σημαίνει πολιτικές και μεταρρυθμίσεις για την προώθηση της ανάπτυξης και για τον εκσυγχρονισμό της οικονομίας ώστε να δημιουργηθούν ευκαιρίες για όλους. Αυτό σημαίνει επίσης ότι πρέπει να 6 περιορισθεί ο πληθωρισμός κάτω από το μέσο όρο της Ευρωζώνης, περιλαμβάνοντας το πάγωμα των μισθών και του εργατικού κόστους, ώστε η Ελλάδα να ανακτήσει ανταγωνιστικές τιμές.

• Με χαμηλότερα εισοδήματα και τελματωμένη οικονομία, πώς θα ξαναρχίσει να αναπτύσσεται η Ελλάδα;

Το πρόγραμμα της κυβέρνησης αναγνωρίζει και λαμβάνει υπόψη του ότι η δύσκολη δημοσιονομική προσαρμογή θα έχει αρχικά αρνητική επίπτωση στην ανάπτυξη. Αλλά με την αποτελεσματική εφαρμογή των δημοσιονομικών και διαρθρωτικών πολιτικών, καθώς και με την υποστήριξη από τον Ελληνικό λαό, η οικονομία θα βρεθεί σε πολύ καλύτερη θέση για τη δημιουργία υψηλότερων ρυθμών ανάπτυξης και θέσεων εργασίας σε σύγκριση με το παρελθόν.

• Ποιά θα είναι η επίπτωση στην ανεργία;

Λόγω της κρίσης, η ανεργία είναι ήδη υψηλή, περίπου στο 10 τοις εκατό. Αρχικά θα υπάρξει μια αύξηση της ανεργίας και τα επόμενα δύο χρόνια θα είναι δύσκολα –η ανεργία μπορεί να φθάσει περίπου στο 15 τοις εκατό. Όμως, όταν ενεργοποιηθούν τα ισχυρά μεσοπρόθεσμα δημοσιονομικά μέτρα και οι μεταρρυθμίσεις που προωθούν την παραγωγικότητα, η οικονομία θα γίνει πιο ανταγωνιστική, διαφανής και αποδοτική. Με την επιστροφή της εμπιστοσύνης, η Ελλάδα θα εξέλθει από αυτή την εμπειρία σε καλύτερη κατάσταση από πρίν, η ανάπτυξη θα επιστρέψει και θα αυξηθούν οι θέσεις εργασίας.

• Είναι σταθερός ο τραπεζικός τομέας;

Η τρέχουσα κεφαλαιοποίηση του Ελληνικού τραπεζικού συστήματος είναι ικανοποιητική. Είναι ένα παραδοσιακό τραπεζικό σύστημα που δεν εκτέθηκε στα τοξικά προϊόντα που απείλησαν κάποια άλλα τραπεζικά συστήματα. Ο σκοπός των Αρχών με το πρόγραμμα αυτό είναι να διασφαλίσουν ότι οι τράπεζες θα διατηρήσουν επαρκή κεφάλαια και ότι θα έχουν επαρκή πρόσβαση σε ρευστότητα, περιλαμβάνοντας έκτακτες ευκολίες. Το νέο Ταμείο Χρηματοοικονομικής Σταθερότητας – με καφάλαια 10 δισεκατομμυρίων Ευρώ- που δημιουργήθηκε με το πρόγραμμα, θα διασφαλίσει ένα ασφαλές επίπεδο τραπεζικού μετοχικού κεφαλαίου ακόμη και σε δυσμενείς συνθήκες. Η επέκταση των υπαρχόντων ευκολιών στήριξης της κυβέρνησης, καθώς και η απόφαση της ΕΚΤ να διευκολύνει την πρόσβαση αναχρηματοδότησης θα κατευνάσουν τις ανησυχίες σχετικά με τη χρηματοδότηση.

• Μπορεί να λειτουργήσει αυτό το φιλόδοξο πρόγραμμα;

Η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να εφαρμόσει ένα πρωτοφανές πρόγραμμα όσον αφορά την προσπάθεια αναπροσαρμογής –και η διεθνής κοινότητα παρέχει πόρους για τη στήριξη του προγράμματος σε πρωτοφανή κλίμακα. Η Κυβέρνηση ήδη έδειξε τη σθεναρή της δέσμευση να πάρει αυστηρά αλλά απαραίτητα μέτρα –είχε ήδη αρχίσει αυτή την προσπάθεια το 2010. Επιπρόσθετα, το πρόγραμμα έχει πρόσθετα προκαταβολικά ενισχυμένα μέτρα για το τρέχον έτος. Έχει επίσης εντοπίσει πρόσθετα μέτρα για τα επόμενα δύο χρόνια και πέρα από αυτά. Υπάρχει μια σαφής αναγνώριση ότι αυτή θα είναι μια πολυετής προσπάθεια.
Τα μέτρα είναι σκληρά αλλά δίκαια και βιώσιμα, ενώ η εναλλακτική λύση θα ήταν πολύ χειρότερη για τον Ελληνικό λαό που έχει ήδη εγκλωβισθεί σε έναν κύκλο χαμηλής ανάπτυξης/υψηλής ανεργίας.
Πρέπει να σημειωθεί ότι η Βουλή έχει εγκρίνει το πρόγραμμα.

• Έχει αναλάβει καμία άλλη χώρα τέτοια επίπεδα δημοσιονομικής προσαρμογής στο παρελθόν;

Είναι μια πρωτοφανής προσαρμογή, αλλά είναι βιώσιμη και η κυβέρνηση είναι δεσμευμένη να ολοκληρώσει το έργο της. Η δημοσιονομική προσαρμογή έχει προκαταβολική ενίσχυση. Το 2010 η κυβέρνηση προσθέτει άμεσα μέτρα με πλήρη ετήσια επίπτωση της τάξεως του 3,75 τοις εκατό επί του ΑΕΠ (ή 2,5 τοις εκατό του ΑΕΠ για το υπόλοιπο του 2010), επιπρόσθετα στο 5 τοις εκατό του ΑΕΠ που έχει ήδη δρομολογηθεί. Έχει επίσης αναγνωρισθεί ότι τα υπόλοιπα μέτρα θα ληφθούν μέσα στα υπόλοιπα χρόνια του προγράμματος.

• Πόσα χρήματα διατίθενται στην Ελλάδα για τη στήριξη του προγράμματος; Ποιά είναι η κατανομή μεταξή της ΕΕ και του ΔΝΤ;

Οι χώρες της Ευρωζώνης παρέχουν 80 δισεκατομμύρια Ευρώ και το ΔΝΤ παρέχει 30 δισεκατομμύρια Ευρώ (περίπου 145 δισεκατομμύρια δολάρια) σε περίοδο τριών ετών. Κάθε δόση θα καταβάλεται σύμφωνα με την ίδια αναλογία συνεισφοράς των χωρών της Ευροζώνης και του ΔΝΤ.

• Αυτό είναι το μεγαλύτερο μεμονωμένο δάνειο που έχει διαθέσει ποτέ το ΔΝΤ; Αυτό είναι το ανώτατο επίπεδο πρόσβασης;

Στο ύψος των 26,4 δισεκατομμυρίων μονάδων Ειδικού Δικαιώματος Ανάληψης (SDR), το πρόγραμμα για την Ελλάδα περιλαμβάνει τη μεγαλύτερη μή προληπτική πρόσβαση σε πόρους του ΔΝΤ. Μόνο το Ευέλικτο Πιστωτικό Όριο (FCL) του Μεξικό ύψους 31,5 δισεκατομμύρια SDR και η Διευθέτηση Ετοιμότητας Παροχής (SBA) της Βραζιλίας ύψους 27,4 δισεκατομμυρίων SDR ήταν μεγαλύτερα σε απόλυτους όρους, αλλά καί τα δύο ήταν σε προληπτική βάση γιατί τα μέλη δεν είχαν σκοπό να κάνουν αναλήψεις. Σχετικά με την ποσόστοση, το πρόγραμμα της Ελλάδας είναι επίσης το μεγαλύτερο καταγεγραμμένο μόλις κάτω από το 3.200 τοις εκατό της ποσόστοσής της στο Ταμείο που ανέρχεται σε 823 εκατομμύρια SDR. Προηγουμένως, η υψηλότερη πρόσβαση όσον αφορά την ποσόστοση δόθηκε στην Κορέα το 1997 για τη διευθέτηση ετοιμότητας παροχής της που ανήλθε στο 1938 τοις εκατό της ποσόστοσής της.

• Πώς θα ελεγχθεί η εφαρμογή;

Το πρόγραμμα εκπονήθηκε από τις Αρχές μαζί με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ. Το ΔΝΤ μαζί με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα εξετάζει την πρόοδο σύμφωνα με το πρόγραμμα κάθε τρίμηνο. Το ΔΝΤ θα πρέπει να ικανοποιηθεί όσον αφορά την επίτευξη των προϋποθέσεων του προγράμματος προκειμένου να προχωρήσει σε μελλοντικές καταβολές πληρωμών.

• Ποιές χώρες θα διαθέσουν τους περισσότερους πόρους για το Ελληνικό δάνειο; Ποιά είναι η συνεισφορά των ΗΠΑ;

Το Ταμείο δεν αποκαλύπτει τα εμπλεκόμενα μέρη σε μεμονωμένες πράξεις, αλλά με την πάροδο του χρόνου σκοπεύει να διαθέσει μια ισορροπημένη θέση για όλα τα μέρη όπως αναφαίνεται στο Σχήμα 2 του δημοσιευμένου Σχεδίου Χρηματοοικονομικής Πράξης (FTP). Το FTP δημοσιεύεται με καθυστέρηση τριών μηνών (μετά τη λήξη κάθε περιόδου του σχεδίου). Το πιο πρόσφατο που καλύπτει την περίοδο μέχρι το τέλος του Ιανουαρίου 2010 περιέχεται στην ιστοσελίδα http://www.imf.org/cgi-shl/create_x.pl?ftp.
Σε μια οικονομική πράξη στο μέγεθος της Ελληνικής χρηματοοικονομικής υποστήριξης που περιλαμβάνει ένα μεγάλο αριθμό μερών, ένας από τους πολλούς παράγοντες είναι η συναλλαγματικές προτιμήσεις.

• Ποιές χώρες θα αναλάβουν τον μεγαλύτερο κίνδυνο από το δανεισμό στην Ελλάδα;

Όλα τα μέλη του Ταμείου αναλαμβάνουν τον κίνδυνο από τον δανεισμό στην Ελλάδα, αλλά σ’ ολόκληρη την ιστορία του κανένα μέλος του ΔΝΤ δεν έχει απώλειες από την παροχή πόρων του Ταμείου ή από την πληρωμή χρεώσεων συμμετοχής στην ποσόστοση. 9 Η χώρες μέλη που παρέχουν χρηματοοικονομικούς πόρους έχουν αξιώσεις επί του ισοζυγίου του Ταμείου στο σύνολό του και όχι σε δάνεια σε συγκεκριμένες χώρες που λαμβάνουν χρηματοοικονομική βοήθεια από το Ταμείο. Όπως και νάχει, το Ταμείο ποτέ δεν είχε απώλειες σε πιστώσεις που χορηγήθηκαν σε μέλη του γιατί διαθέτει εκτενή μέτρα για την αντιστάθμιση του πιστωτικού κινδύνου, ενώ οι οικονομικές πολιτικές των δανειζόμενων μελών είναι η πιο σημαντική διασφάλιση.
Το Ταμείο συσσωρεύει επίσης αποθεματικά που θα χρησιμοποιηθούν για την προστασία των αξιώσεων των χωρών μελών επί του Ταμείου αν υπήρχε κάποια πιστωτική απώλεια παρά τις διασφαλίσεις, που έχουν αποτρέψει πιστωτικές απώλειες στο παρελθόν.

• Οι δανεισμένοι πόροι από διμερή δάνεια που παρέχονται στο Ταμείο, θα χρησιμοποιηθούν για τη συνεισφορά χρηματοδότησης του δανείου του ΔΝΤ προς την Ελλάδα;

Οι πληρωμές προς την Ελλάδα θα χρηματοδοτηθούν με τον ίδιο τρόπο όπως οι άλλες πληρωμές, χρησιμοποιώντας ένα μίγμα ποσόστοσης και δανεισμένων πόρων, που το Διοικητικό Συμβούλιο έχει καθορίσει προς το παρόν σε αναλογία 1:1. Καμμία συγκεκριμένη χώρα δεν έχει επιλεγεί για την παροχή χρηματοδότησης, οι χώρες θα επιλεγούν σε χρόνο και με τρόπο που έχει στόχο την εξισορρόπιση του βάρους σε όλα τα μέλη του Ταμείου, που αποτελεί την προσέγγιση που χρησιμοποιείται για όλους τους μη παραχωρητικούς δανεισμούς του Ταμείου.

• Οι υπάρχουσες ή οι εκτεταμμένες Νέες Διευθετήσεις Δανεισμού (ΝΑΒ) θα χρησιμοποιηθούν για το δάνειο προς την Ελλάδα;

Η τρέχουσα δυνατότητα δανεισμού του Ταμείου, που είναι από ποσοστώσεις και διμερή δάνεια, καθώς και από συμφωνίες αγοράς συναλλαγματικών—επαρκεί με το παραπάνω για τη δέσμευση προς την Ελλάδα. Δεν υπάρχουν λοιπόν σχέδια για την ενεργοποίηση του υπάρχοντος ΝΑΒ, ενώ η ενεργοποίηση του εκτεταμμένου ΝΑΒ θα είναι εφικτή μόνο όταν οι συμμετέχοντες κάνουν τα απαραίτητα βήματα για να την ενεργοποιήσουν, πράγμα που ενθαρρύνονται να κάνουν έγκαιρα.

• Τι επιτόκιο θα πληρώσει η Ελλάδα για το δάνειο του ΔΝΤ;

Το επιτόκιο θα είναι περίπου 3 τοις εκατό. Οι συγκεκριμένοι όροι και υπολογισμοί αναφέρονται στο συνημμένο SBA Factsheet, και είναι διαθέσιμοι στην ιστοσελίδα http://www.imf.org/external/np/exr/facts/sba.htm

• Ποιοί είναι οι όροι αποπληρωμής; Πώς θα δομηθούν οι εξοφλήσεις;

Όπως αναφέρεται στο SBA Factsheet, οι αποπληρωμές δανεισμένων πόρων σύμφωνα με την SBA πρέπει να καταβληθούν μέσα σε 3¼-5 χρόνια από την παροχή τους, που σημαίνει ότι κάθε πληρωμή αποπληρώνεται σε οκτώ ισόποσες τριμηνιαίες δόσεις αρχίζοντας 3¼ χρόνια μετά την καταβολή κάθε πληρωμής. http://www.imf.org

Geopolitics & Daily News

Ανθολογία της οικονομίας

Ποιὸς εἶδε κράτος λιγοστὸ
σ᾿ ὅλη τὴ γῆ μοναδικό,
ἑκατὸ νὰ ἐξοδεύῃ
καὶ πενήντα νὰ μαζεύῃ;
Νὰ τρέφῃ ὅλους τους ἀργούς,
νἄχῃ ἑπτὰ Πρωθυπουργούς,
ταμεῖο δίχως χρήματα
καὶ δόξης τόσα μνήματα;
Νἄχῃ κλητῆρες γιὰ φρουρὰ
καὶ νὰ σὲ κλέβουν φανερά,
κι ἐνῷ αὐτοὶ σὲ κλέβουνε
τὸν κλέφτη νὰ γυρεύουνε;
* * *
Κλέφτες φτωχοὶ καὶ ἄρχοντες
μὲ ἅμαξες καὶ ἄτια,
κλέφτες χωρὶς μία πῆχυ γῆ
καὶ κλέφτες μὲ παλάτια,
ὁ ἕνας κλέβει ὄρνιθες
καὶ σκάφες γιὰ ψωμὶ
ὁ ἄλλος τὸ ἔθνος σύσσωμο
γιὰ πλούτη καὶ τιμή.
* * *
Ὅλα σ᾿ αὐτὴ τὴ γῆ μασκαρευτῆκαν
ὀνείρατα, ἐλπίδες καὶ σκοποί,
οἱ μοῦρες μας μουτσοῦνες ἐγινῆκαν
δὲν ξέρομε τί λέγεται ντροπή.
* * *
Ὁ Ἕλληνας δυὸ δίκαια
ἀσκεῖ πανελευθέρως,
συνέρχεσθαί τε καὶ οὐρεῖν
εἰς ὅποιο θέλει μέρος.
* * *
Χαρὰ στοὺς χασομέρηδες!
χαρὰ στοὺς ἀρλεκίνους!
σκλάβος ξανάσκυψε ὁ ρωμιὸς
καὶ δασκαλοκρατιέται.
* * *
Γι᾿ αὐτὸ τὸ κράτος, ποὺ τιμᾶ
τὰ ξέστρωτα γαϊδούρια,
σικτὶρ στὰ χρόνια τὰ παλιά,
σικτὶρ καὶ στὰ καινούργια!
* * *
Καὶ τῶν σοφῶν οἱ λόγοι θαρρῶ πὼς εἶναι ψώρα,
πιστὸς εἰς ὅ,τι λέγει κανένας δὲν ἐφάνη...
αὐτὸς ὁ πλάνος κόσμος καὶ πάντοτε καὶ τώρα,
δὲν κάνει ὅ,τι λέγει, δὲν λέγει ὅ,τι κάνει.
* * *
Σουλούπι, μπόϊ, μικρομεσαῖο,
ὕφος τοῦ γόη, ψευτομοιραῖο.
Λίγο κατσούφης, λίγο γκρινιάρης,
λίγο μαγκούφης, λίγο μουρντάρης.
Σπαθὶ ἀντίληψη, μυαλὸ ξεφτέρι,
κάτι μισόμαθε κι ὅλα τὰ ξέρει.
Κι ἀπὸ προσπάππου κι ἀπὸ παπποῦ
συγχρόνως μποῦφος καὶ ἀλεποῦ.
* * *
Καὶ ψωμοτύρι καὶ γιὰ καφὲ
τὸ «δὲ βαρυέσαι» κι «ὢχ ἀδερφέ».
Ὡσὰν πολίτης, σκυφτὸς ραγιᾶς
σὰν πιάσει πόστο: δερβεναγᾶς.
Θέλει ἀκόμα -κι αὐτὸ εἶναι ὡραῖο-
νὰ παριστάνει τὸν εὐρωπαῖο.
Στὰ δυὸ φορώντας τὰ πόδια πού ῾χει
στό ῾να λουστρίνι, στ᾿ ἄλλο τσαρούχι.
* * *
Δυστυχία σου Ἑλλάς,
μὲ τὰ τέκνα ποὺ γεννᾶς.
Ὦ Ελλάς, ἡρώων χώρα,
τί γαϊδάρους βγάζεις τώρα;

Γ. Σουρής

last snow (7-3-2011)

first snow (11-12-2010)

Η αβοήθητη μοναξιά του άντρα

Η 8η Μαρτίου είναι η Ημέρα της Γυναίκας. Δεν ξέρω γιατί- ίσως λόγω αναποδιάς- θέλω να μιλήσω για τον άντρα. ΄Η μάλλον ξέρω: μ’ αυτόν ασχολείται μια ζωή η γυναίκα – πατέρας ή εραστής, σύζυγος ή γιος- ο άντρας είναι, από την αρχή ως το τέλος, το σημαντικότερο σημείο αναφοράς της. Όποιες αλλαγές, ή παραλλαγές κι αν έχουν συμβεί μέσα στα χρόνια και στους αιώνες- από τον Αδάμ και το πλευρό του, μέχρι τη σημερινή Εύα, που έχει αναγκαστεί να γίνει πολλές φορές «ο άντρας της ζωής της».

Αλλά δεν θέλω να μιλήσω εγώ, μια γυναίκα, για τον άντρα. Θα αφήσω έναν αγαπημένο μου ποιητή, τον Γιώργο Χειμωνά, να μιλήσει «για τις αγορίστικες κομπορρημοσύνες του», για την «απέραντη και αβοήθητη μοναξιά του». Κι ας ακούσουμε, οι γυναίκες, τη συμβουλή του : «…μη του μιλάτε, αφήστε τον να σωπαίνει όταν σωπαίνει. Και αν αρχίσει να κλαίει ξαφνικά, ποτέ μην τον ρωτήσετε γιατί.»…

«…Κι αφού η γυναίκα τον άντρα μονάχα να τον αγαπάει μπορεί και τίποτε άλλο, θα κάνω εγώ, ένας άντρας, το εγκώμιο γι' αυτό το αυτοδημιούργητο θαύμα που είναι ο άντρας. Χαριστικά θα βάλω πρώτη στη σειρά τη συμβολή της γυναίκας, που σίγουρα βοηθάει να συντελεσθεί, κυρίως με το ανεκτίμητο (και κατ' εξοχήν γυναικείο) χάρισμά της, που είναι ο αλάθητος ρεαλισμός της. Χωρίς αυτόν ο άντρας θα παράπαιε, ακόμα θα περιπλανιόταν, θα είχε χαθεί μέσα στις ομίχλες των επικών του φαντασιώσεων -ένα χάρισμα που η γυναίκα, αν το θελήσει, μπορεί να το μεταποιήσει σε θανάσιμο ανδροκτόνο εργαλείο- αν θελήσει να υπονομεύσει, χρησιμοποιώντας το, όλες τις ευσυγκίνητες μυθολογίες, που χάρη σ' αυτές και αποκλειστικά μ' αυτές ο άντρας επιβιώνει.


Χειρώνακτας του πολιτισμού αλλά και εγκέφαλός του, έκτισε από την αρχή τον κόσμο με μέτρο τον άνθρωπο. Κι αν αυτός ο κόσμος φαίνεται να είναι ανδροπρεπής, εκεί που χρειάζεται γίνεται θηλυκός, πολύ τελειότερα απ' ό,τι θα τον έπλαθε η ίδια η γυναίκα: χάρη στον άντρα η τέχνη κατοικήθηκε από εξαίσιες (αν και ανύπαρκτες) γυναίκες και πήραν γυναικείο όνομα οι πιο αυστηρές εξουσίες της ζωής, ενώ κράτησε για τον εαυτό του τον δυστυχισμένο ρόλο του ηττημένου, δηλαδή αυτός επωμίστηκε με αυταπάρνηση τη μεταφυσική μοίρα της ήττας που βαραίνει το ανθρώπινο γένος.

Δεν δέχθηκε χαρμόσυνους αγγέλους όπως η Θεοτόκος, δεν έπεσε σε ερωτική έκσταση όπως η Αγία Θηρεσία, ταπεινά κι αγόγγυστα υπηρέτησε τη θητεία του στα τάγματα του Θεού. Δεν είχε μεγαλομανιακές ακουστικές ψευδαισθήσεις όπως η Ιωάννα της Λορραίνης- ανώνυμος αφανίσθηκε σε ατέλειωτους και άδικους πολέμους (και καμιά δεν έχει σημασία ότι ο ίδιος τους ξεκίνησε), εξοντώθηκε σε ισόβιες δουλείες. Ανιδιοτελής, αθώος αλλά ευφυής, εύπιστος με τη θέλησή του, εύθραυστος και χωρίς- σε αντίθεση με τη γυναίκα - να επιζεί του θρυμματισμού του, ασκημένος από ένστικτο να επινοεί τεχνάσματα του κυνηγιού για την τροφή της ομάδας, να αγρυπνάει για τους κινδύνους, από γεννήσεως ανυπεράσπιστος, γιατί η φύση τού πήρε πίσω όλα τα όπλα του, έμεινε πάντα πολεμιστής, άοπλος και με χίλιους τρόμους γενναίος.

Εκπνευμάτωσε τη φυσική του ρώμη και την έκανε δύναμη, κυρίως τόλμη, μυαλού και κραδασμό ιδεών. Αυτός είδε τα όνειρα όταν ήρθαν οι μεγάλες νύχτες ¬ κι όλα αυτά από το τίποτα, χωρίς ουσιαστική βοήθεια από κανέναν. Έχοντάς τα όλα αντίξοα, και πιο πολύ αντίξοη τη γυναίκα που τον αγάπησε.


Και λυπηθείτε τον, με την πιο ευγενικιά, την πιο τρυφερή λύπη, γι' αυτή την απέραντη, την ως το τέλος αβοήθητη μοναξιά του. Δείτε τον, παραμερίζοντας τις αγορίστικες κομπορρημοσύνες του, τα απελπισμένα χάδια της μάνας του -παραμερίστε τα όλα: τα αφηρημένα αγγίγματα της γυναίκας του, τα αρπαχτικά και φιλημένα χεράκια των παιδιών του και δείτε τον σε όλη του την ανέχεια. Και μη του μιλάτε, αφήστε τον να σωπαίνει όταν σωπαίνει. Και αν αρχίσει να κλαίει ξαφνικά, ποτέ μην τον ρωτήσετε γιατί..»

* Στις 27 Φεβρουαρίου έκλεισαν 10 χρόνια από τον ξαφνικό θάνατο του Γ. Χειμωνά, από ανακοπή καρδιάς, στο Παρίσι, σε ηλικία 60 χρόνων. Στο Μονόγραμμα της ΕΡΤ. μιλάει ο ίδιος για την ποίηση, τη λογοτεχνία, την ψυχιατρική.. "Η τέχνη ειναιγια να παίρνει στα χέριατης το ανεκπλήρωτο όνειρο του ανθρώπου.. την αθεράπευτη στέρηση του ανθρώπου".
ένα άρθρο των πρωταγωνιστών


Γ. Χειμωνάς

ιστορική αλήθεια της Μακεδονίας

Stephen Miller - Letter to Archaeology Magazine-
>
>January 22, 2009
>
>
>Editor, Archaeology Magazine
>36-36 33rd Street
>Long Island City, NY 11106
>U.S.A.
>
>
>Dear Sir,
>
>
>I opened the January/February issue of Archaeology today and eagerly
turned to
>“A Letter from Macedonia” only to discover that it was actually a letter
from
>ancient Paionia – the land north of Mt. Barmous and Mt. Orbelos. Livy’s
account
>of the creation of the Roman province of Macedonia (45.29.7 and 12) makes
clear
>that the Paionians lived north of those mountains (which form today the
>geographically natural northern limits of Greece) and south of the
Dardanians
>who were in today’s Kosovo. Strabo (7. frag 4) is even more succinct in
saying
>that Paionia was north of Macedonia and the only connection from one to the
>other was (and is today) through the narrow gorge of the Axios (or Vardar)
>River. In other words, the land which is described by Matthew Brunwasser
in his
>“Owning Alexander” was Paionia in antiquity.
>
>
>While it is true that those people were subdued by Philip II, father of
>Alexander, in 359 B.C. (Diodorus Siculus 16.4.2), they were never
Macedonians
>and never lived in Macedonia. Indeed, Demosthenes (Olynthian 1.23) tells
us that
>they were “enslaved” by the Macedonian Philip and clearly, therefore, not
>Macedonians. Isokrates (5.23) makes the same point. Likewise, for
example, the
>Egyptians who were subdued by Alexander may have been ruled by Macedonians,
>including the famous Cleopatra, but they were never Macedonians
themselves, and
>Egypt was never called Macedonia (and so far as I can tell does not seek
that
>name today).
>
>Certainly, as Thucydides (2.99) tells us, the Macedonians had taken over “a
>narrow strip of Paionia extending along the Axios river from the interior to
>Pella and the sea”. One might therefore understand if the people in the
modern
>republic centered at Skopje called themselves Paionians and claimed as
theirs
>the land described by Thucydides.
>
>But why, instead, would the modern people of ancient Paionia try to call
>themselves Macedonians and their land Macedonia? Mr. Brunwasser (p. 55)
touches
>on the Greek claims “that it implies ambitions over Greek territory” and he
>notes that “the northern province of Greece is also called Macedonia.”
Leaving
>aside the fact that the area of that northern province of modern Greece
has been
>called Macedonia for more than 2,500 years (see, inter alios, Herodotus
5.17;
>7.128, et alibi), more recent history shows that the Greek concerns are
>legitimate. For example, a map produced in Skopje in 1992 (Figure 1) shows
>clearly the claim that Macedonia extends from there to Mt. Olympus in the
south;
>that is, combining the ancient regions of Paionia and Macedonia into a
single
>entity. The same claim is explicit on a pseudo-bank note of the Republic of
>Macedonia which shows, as one of its monuments, the White Tower of
Thessalonike,
>in Greece (Figure 2). There are many more examples of calendars, Christmas
>cards, bumper-stickers, etc., that all make the same claim.
>
>
>Further, Mr. Brunwasser has reported with approval (International Herald
Tribune
>10/1/08) the work of the “Macedonian Institute for Strategic Research
16:9”, the
>name of which refers “to Acts 16:9, a verse in the New Testament in which a
>Macedonian man appears to the Apostle Paul begging him: ‘Come over into
>Macedonia, and help us.’" But where did Paul go in Macedonia? Neapolis
(Kavala),
>Philippi, Amphipolis, Apollonia, Thessaloniki, and Veroia (Acts
16:11-17:10) all
>of which are in the historic Macedonia, none in Paionia. What claim is being
>made by an Institute based in Skopje that names itself for a trip through
what
>was Macedonia in antiquity and what is the northern province of Greece
today?
>
>I wonder what we would conclude if a certain large island off the southeast
>coast of the United States started to call itself Florida, and emblazoned
its
>currency with images of Disney World and distributed maps showing the
Greater
>Florida.
>
>Certainly there was no doubt of the underlying point of “Macedonia” in
the mind
>of U.S. Secretary of State Edward Stettinius on December 26, 1944, when he
>wrote:
>
>
>“The Department [of State] has noted with considerable apprehension
increasing
>propaganda rumors and semi-official statements in favor of an autonomous
>Macedonia, emanating principally from Bulgaria, but also from Yugoslav
Partisan
>and other sources, with the implication that Greek territory would be
included
>in the projected state. This government considers talk of Macedonian
”nation”,
>Macedonian “Fatherland”, or Macedonian “national consciousness” to be
>unjustified demagoguery representing no ethnic nor political reality, and
sees
>in its present revival a possible cloak for aggressive intentions against
>Greece.”
>
>[Source: U.S. State Department, Foreign Relations vol viii,Washington, D.C.,
>Circular Airgram (868.014/26Dec1944)]
>
>Mr. Brunwasser (a resident of Bulgaria), however, goes on to state, with
>apparent distain, that Greece claims “Alexander III of Macedon (Alexander
the
>Great) . . . as Greek.”
>
>
>This attitude mystifies me. What is there to “claim”? Alexander’s
>great-great-great grandfather, Alexander I, was certified as Greek at
Olympia
>and, in the words of the father of history “I happen to know that [the
>forefathers of Alexander] are Greek” (Herodotus 5.22). Alexander’s father,
>Philip, won several equestrian victories at Olympia and Delphi (Plutarch,
>Alexander 4.9; Moralia 105A), the two most Hellenic of all the
sanctuaries in
>ancient Greece where non-Greeks were not allowed to compete. If Philip was
>Greek, wasn’t his son also Greek?
>
>When Euripides – who died and was buried in Macedonia (Thucydides apud Pal.
>Anth. 7.45; Pausanias 1.2.2; Diodorus Siculus 13.103) – wrote his play
Archelaos
>in honor of the great-uncle of Alexander, did he write it in Slavic? When he
>wrote the Bacchai while at the court of Archelaos did he not write it in
Greek
>even as it has survived to us? Or should we imagine that Euripides was a
>“Macedonian” who wrote in Slavic (at a date when that language is not
attested)
>which was translated into Greek?
>
>What was the language of instruction when Aristotle taught Alexander? What
>language was carried by Alexander with him on his expedition to the East?
Why do
>we have ancient inscriptions in Greek in settlements established by
Alexander as
>far away as Afghanistan, and none in Slavic? Why did Greek become the lingua
>franca in Alexander’s empire if he was actually a “Macedonian”? Why was
the New
>Testament written in Greek rather than Slavic?
>
>On page 57 of the so-called “Letter from Macedonia” there is a photograph
of the
>author standing “before a bronze statue of Alexander the Great in the
city of
>Prilep.” The statue is patently modern, but the question is whether the real
>historic Alexander could have read the Slavic inscription beneath his feet.
>Given the known historic posterity of Slavic to Greek, the answer is
obvious.
>
>While Mr. Brunwasser’s reporting of the archaeological work in Paionia is
>welcome, his adoption and promotion of the modern political stance of its
people
>about the use of the name Macedonia is not only unwelcome, it is a
disservice to
>the readers of Archaeology who are, I imagine, interested in historic
fact. But
>then, the decision to propagate this historical nonsense by Archaeology – a
>publication of the Archaeological Institute of America - is a disservice
to its
>own reputation.
>
>
>Let it be said once more: the region of ancient Paionia was a part of the
>Macedonian empire. So were Ephesos and Tyre and Palestine and Memphis and
>Babylon and Taxila and dozens more. They may thus have become “Macedonian”
>temporarily, but none was ever “Macedonia”.
>
>Allow me to end this exegesis by making a suggestion to resolve the
question of
>the modern use of the name “Macedonia.” Greece should annex Paionia –
that is
>what Philip II did in 359 B.C. And that would appear to be acceptable to the
>modern residents of that area since they claim to be Greek by
appropriating the
>name Macedonia and its most famous man. Then the modern people of this
new Greek
>province could work on learning to speak and read and write Greek, hopefully
>even as well as Alexander did.
>
>
>Sincerely,Stephen G. Miller
>Professor Emeritus,
>University of California,
>Berkeley
>
>PS: For a more complete examination of the ancient evidence regarding
Paionia,
>see I. L. Merker, “The Ancient Kingdom of Paionia,” Balkan Studies 6 (1965)
>35-54
>
>cc: C. Brian Rose, President, Archaeological Institute of America
>Hillary Rodham Clinton, Secretary of State of the United States of America
>Dora Bakoyiannis, Minister of Foreign Affairs of Greece
>Antonis Samaras, Minister of Culture of Greece
>Olli Rehn, European Commissioner for Enlargement
>Erik Meijer, Member, European Parliament
>------------------------------------------------------------------------------------------------------------
>
> Επιστολή του Καθηγητή του Πανεπιστημίου Μπέρκλεϊ, Stephen G. Miller, για
την
>ιστορική αλήθεια της Μακεδονίας
>
>
>Ο επίτιμος Καθηγητής του Πανεπιστημίου Μπέρκλεϊ, Καλιφόρνια, ΗΠΑ, Stephen G.
>Miller, που δεν είναι Έλληνας, με βάση τη συμβατική του όρου έννοια,
έγραψε και
>απηύθυνε την επιστολή που ακολουθεί στο αγγλόφωνο περιοδικό
«Αρχαιολογία», για
>να βάλει τα πράγματα στη θέση τους σε σχέση με την ιστορική αλήθεια της
>Μακεδονίας. Οι, με τη συμβατική του όρου έννοια, Έλληνες καθηγητές, που
>αμείβονται με χρήματα του ελληνικού δημοσίου, άρα των Ελλήνων
φορολογουμένων, τί
>να έπραξαν και τι συνεχίζουν να πράττουν άραγε σε αντίστοιχες
διαστρεβλώσεις της
>ιστορίας;
>
>
>Ακολουθεί αυτούσια η απάντηση, μεταφρασμένη στα ελληνικά.
>
>22 Ιανουαρίου, 2009
>Προς τον διευθυντή σύνταξης του περιοδικού «Αρχαιολογία»
>36-36 33η οδός
>Λονγκ Άιλαντ, Νέα Υόρκη 11106
>Η.Π.Α.
>
>
>Αγαπητοί Κύριοι,
>
>Διάβασα σήμερα το τεύχος Ιανουαρίου/Φεβρουαρίου της «Αρχαιολογίας» και με
>ανυπομονησία περιέτρεξα τις σελίδες στο άρθρο «Ένα γράμμα από την Μακεδονία»
>μόνο για να ανακαλύψω ότι ήταν ένα….γράμμα από την αρχαία Παιονία –την
χώρα που
>εκτείνεται βορείως του όρου Βαρνούς και Όρβηλος. Ο απολογισμός του Λίβι
για τη
>δημιουργία της ρωμαϊκής επαρχίας της Μακεδονίας (45.29.7 και 12) δείχνει
>ξεκάθαρα ότι οι Παίονες ζούσαν βορείως αυτών των…βουνών (όπου σήμερα
μορφοποιούν
>τα βόρεια γεωγραφικά όρια της Ελλάδος) και νοτίως των Δαρδανίων που είναι το
>σημερινό Κόσοβο. Ο Στράβων (7 παρ.4) είναι ακόμα πιο λακωνικός λέγοντας
ότι η
>Παιονία ήταν βόρεια της Μακεδονίας και η μόνη σύνδεση από τον έναν στον
άλλον
>χώρο (ακόμα και σήμερα) ήταν διαμέσου του στενού φαραγγιού που διαρρέει ο
Αξιός
>(ή Βαρδάρης) ποταμός. Με άλλα λόγια, η περιοχή που περιγράφεται από τον
Matthew
>Brunwasser στο «Έχοντας τον Αλέξανδρο» ήταν η Παιονία της αρχαιότητας.
>
>Παρά το αληθές γεγονός ότι κατακτήθηκαν από τον Φίλιππο τον Β’, πατέρα του
>Αλέξανδρου, το 359 π.Χ. (Διόδωρος ο Σικελιώτης 16.4.2), οι κάτοικοι της
Παιονίας
>δεν ήταν ποτέ Μακεδόνες και δεν έζησαν ποτέ στην Μακεδονία. Πράγματι ο
>Δημοσθένης (Ολύνθιοι 1.23) μας αναφέρει ότι είχαν «υποδουλωθεί» από τον
Φίλιππο
>τον Μακεδόνα και ως εκ τούτου δεν ήταν Μακεδόνες. Ο Ισοκράτης (5.23)
κάνει την
>ίδια αναφορά. Επί παραδείγματι, οι Αιγύπτιοι που κατακτήθηκαν από τον
Αλέξανδρο
>κυβερνήθηκαν από τους Μακεδόνες, συμπεριλαμβανομένης και της γνωστής
Κλεοπάτρας,
>αλλά δεν θεώρησαν ποτέ τους εαυτούς τους Μακεδόνες και η Αίγυπτος ποτέ δεν
>ονομάστηκε Μακεδονία (και μέχρι σήμερα απ’ όσο γνωρίζω δεν αναζητά τέτοιο
>όνομα). Φυσικά, όπως αναφέρει ο Θουκυδίδης (2.99), οι Μακεδόνες είχαν
κατακτήσει
>μία «στενή λωρίδα της Παιονίας που εκτεινόταν κατά μήκος του Αξιού
ποταμού από
>την εσωτερική μεριά της Πέλλας και κατέληγε στην θάλασσα». Κατ’ αυτό το
τρόπο
>κάποιος θα μπορούσε να καταλάβει ότι κάτοικοι στην μοντέρνα δημοκρατία με
κέντρο
>τα Σκόπια ονόμαζαν τους εαυτούς τους Παίονες και διεκδικούσαν σαν δική
τους την
>γη που περιγραφόταν από τον Θουκυδίδη. Αλλά γιατί, αντ’ αυτού, οι σύγχρονοι
>άνθρωποι της αρχαίας Παιονίας προσπάθησαν να αποκαλέσουν τους εαυτούς τους
>Μακεδόνες και την γη τους, Μακεδονία;
>
>Ο κύριος. Brunwasser (σελ. 55) ενώ αναφέρεται στις ελληνικές αξιώσεις
«ότι αυτό
>υπονοεί αξιώσεις επί του ελληνικού εδάφους» και σημειώνει ότι «η βόρεια
επαρχία
>της Ελλάδος επίσης ονομάζεται Μακεδονία», δεν λαμβάνει υπόψη του και δεν
>αναφέρει το γεγονός ότι η περιοχή αυτή της βόρειας επαρχίας της σύγχρονης
>Ελλάδος αποκαλείται συνεχώς Μακεδονία για πάνω από 2500 χρόνια (Ηρόδοτος
5.17).
>
>Πάντως, η πιο πρόσφατη ιστορία, μας δείχνει ότι οι ελληνικές ανησυχίες
δεν είναι
>χωρίς βάση. Επί παραδείγματι, ένας χάρτης που τυπώθηκε στα Σκόπια το 1992,
>απεικονίζει ξεκάθαρα ότι η Μακεδονία επεκτείνεται από τα εδάφη της Παιονίας
>μέχρι το όρος Όλυμπος στα νότια, πράγμα που σημαίνει ότι η αρχαία περιοχή
των
>Παιόνων και η Μακεδονία παρουσιάζονται ως μία οντότητα. Οι ίδιες αξιώσεις
>εμφανίζονται σε ένα ψευδοχαρτονόμισμα που δείχνει ότι εκδόθηκε από την
Κεντρική
>Τράπεζα της Μακεδονίας, το οποίο εμφανίζει ως «μακεδονικό» μνημείο τον Λευκό
>Πύργο της Θεσσαλονίκης, που ανήκει στην Ελλάδα. Υπάρχουν πολύ περισσότερα
>παραδείγματα σε ημερολόγια, χριστουγεννιάτικες κάρτες, αυτοκόλλητες
ετικέτες για
>προφυλακτήρες κλπ, και όλα απεικονίζουν τις ίδιες εδαφικές αξιώσεις.
>
>Πέραν τούτο ο κύριος Brunwasser σε άρθρο του, έχει κάνει αναφορά
(International
>Herald Tribune 10/1/08) στο έργο του «Μακεδονικού Ινστιτούτου για Στρατηγική
>Έρευνα 16:9» το οποίο αναφέρει ότι «σε ένα εδάφιο της Καινής Διαθήκης ένας
>Μακεδόνας εμφανίζεται στον Απόστολο Παύλο ικετεύοντάς τον: “Ελάτε στην
Μακεδονία
>και βοηθήστε μας”». Αλλά ας δούμε που πήγε ο Απ. Παύλος στην Μακεδονία: Στην
>Νεάπολη (Καβάλα), στους Φιλίππους, στην Αμφίπολη, στην Απολλωνία, στη
>Θεσσαλονίκη και στη Βέροια (εδάφια 16:11- 17:10), πόλεις που βρίσκονται όλες
>στην ιστορική Μακεδονία και καμία στην Παιονία. Τι αξιοπιστία μπορεί να
έχουν οι
>ισχυρισμοί ενός Ινστιτούτου που έχει έδρα τα Σκόπια, που απαιτούν να
ονομάζονται
>Μακεδονία, στηριζόμενα σε ένα ταξίδι που έγινε στην Μακεδονία της
αρχαιότητας, η
>οποία είναι η σημερινή ομώνυμη βόρεια επαρχία της Ελλάδος;
>
>Αναρωτιέμαι πού θα καταλήγαμε εάν ένα συγκεκριμένο μεγάλο νησί της
>νοτιοανατολικής ακτής των Ηνωμένων Πολιτειών (σ.σ.: υπονοεί την Κούβα)
ονόμαζε
>τον εαυτό του Φλώριδα, και είχε στο νόμισμά του μορφές του κόσμου του
Ντίσνεϊ
>και διένειμε χάρτες δείχνοντας την «Μεγάλη Φλώριδα», στην όρια της οποίας
ήταν
>αμερικανικά εδάφη.
>
>Σαφώς δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για το τι είχε στο μυαλό του όταν
αναφερόταν
>στο όνομα «Μακεδονία» ο Αμερικανός Γενικός Γραμματέας του Κράτους Edward
>Stettinius στις 26 Δεκεμβρίου 1944, όταν έγραψε:
>«Οι υπηρεσίες του αμερικανικού κράτους έχουν επισημάνει με ιδιαίτερη
ανησυχία
>τις προπαγανδιστικές φήμες και ανεπίσημες δηλώσεις που γίνονται υπέρ μιας
>αυτόνομης Μακεδονίας, που προέρχονται κυρίως από την Βουλγαρία, αλλά και
από τις
>Γιουγκοσλαβικές αντιστασιακές ομάδες και άλλες πηγές, με τον υπαινιγμό ότι
>περιοχή της Ελλάδος συμπεριλαμβανόταν στο προβαλλόμενο ενιαίο κράτος. Αυτή η
>κυβέρνηση θεωρεί τη συζήτηση περί «Μακεδονικού έθνους», περί Μακεδονικής
>«πατρικής γης», ή περί Μακεδονικής «εθνικής συνείδησης» αδικαιολόγητη
δημαγωγία
>που δεν αντιπροσωπεύει καμία εθνική ούτε πολιτική πραγματικότητα, και
αποσκοπεί
>στη δημιουργία επιθετικών βλέψεων ενάντια στην Ελλάδα».
>[Πηγή: U.S. State Department, Foreign Relations vol viii, Washington, D.C.,
>Circular Airgram (868.014/26Dec1944)].
>
>
>Ο κύριος Brunwasser (ένας κάτοικος της Βουλγαρίας), παρ’ όλα αυτά,
τονίζει με
>έμφαση πως η Ελλάδα διεκδικεί τον Αλέξανδρο τον Γ’ ως…Έλληνα. Αυτή η
τοποθέτηση,
>μου προκαλεί απορία. Τι υπάρχει για να διεκδικήσει; Ο προ-προ-προ πάππος του
>Αλέξανδρου, Αλέξανδρος Ι, πιστοποιήθηκε σαν Έλληνας στην Ολυμπία, και
σύμφωνα με
>τα λόγια του Ηρόδοτου, του πατέρα της Ιστορίας «Τυγχάνει να γνωρίζω ότι οι
>πρόγονοι του Αλέξανδρου είναι Έλληνες»(Ηρόδοτος 5:22). Ο πατέρας του
Αλέξανδρου,
>Φίλιππος, κέρδισε διάφορους ιππικούς αγώνες στην Ολυμπία και στους Δελφούς
>(Πλούταρχος, Αλέξανδρος 4:9; Moralia 105A), τα δυο πιο αντιπροσωπευτικά
Ελληνικά
>ιερά στην Αρχαία Ελλάδα όπου μη-Έλληνες δεν επιτρεπόταν να αγωνιστούν. Εάν
>λοιπόν ο Φίλιππος ήταν Έλληνας, δεν ήταν και ο γιος του Έλληνας;
>
>Όταν ο Ευριπίδης, που πέθανε και θάφτηκε στην Μακεδονία, έγραψε το έργο του
>«Αρχέλαος» προς τιμή του μεγάλου θείου του Αλέξανδρου, το έγραψε στα
σλαβικά;
>Όταν έγραψε τις «Βάκχες», όντας στην αυλή του Αρχέλαου, δεν τις έγραψε στα
>ελληνικά, όπως δηλαδή μας παραδόθηκε; Ή να υποθέσουμε ότι ο Ευριπίδης ήταν
>«Μακεδόνας» που έγραφε στα σλαβικά (σε μια εποχή που αυτή η γλώσσα δεν
υπήρχε)
>και το έργο του μεταφράστηκε στα ελληνικά;
>Ποια ήταν η γλώσσα της διδασκαλίας όταν ο Αριστοτέλης έκανε μάθημα στον
>Αλέξανδρο;
>Ποια γλώσσα έγινε γνωστή και διαδόθηκε από τον Αλέξανδρο στις εκστρατείες
του
>στην Ανατολή;
>Γιατί έχουμε τις αρχαίες επιγραφές στα ελληνικά σε οικισμούς που
ιδρύθηκαν από
>τον Αλέξανδρο τόσο μακριά, ακόμα και στο Αφγανιστάν και καμία στα σλαβικά;
>Γιατί τα ελληνικά έγιναν η αληθινή γλώσσα της αυτοκρατορίας του
Αλέξανδρου εάν
>ήταν στην πραγματικότητα «Μακεδόνας»;
>Γιατί η «Καινή Διαθήκη» γράφηκε στα ελληνικά και όχι στα σλαβικά;
>
>Στην σελίδα 57 του αποκαλούμενου «Γράμμα από την Μακεδονία» υπάρχει μια
>φωτογραφία από τον συγγραφέα να στέκεται μπροστά «από ένα χάλκινο άγαλμα του
>Μεγάλου Αλεξάνδρου στην πόλη Πρίλεπ». Τo άγαλμα είναι προφανώς σύγχρονο,
αλλά η
>ερώτηση είναι εάν ο πραγματικός Αλέξανδρος της ιστορίας θα μπορούσε να
διαβάσει
>τη σλαβική επιγραφή κάτω από τα πόδια του. Λαμβάνοντας υπόψη ότι η
παρουσία των
>Σλάβων στην περιοχή είναι πολύ μεταγενέστερη των Ελλήνων, η απάντηση είναι
>προφανής.
>
>Ενώ η έκθεση που έκανε ο κύριος Brunwasser για την αρχαιολογική του
έρευνα στην
>Παιονία είναι ευπρόσδεκτη, η υιοθέτηση και η προώθηση από πλευράς του, της
>σύγχρονης πολιτικής θέσης των ανθρώπων της Παιονίας για τη χρήση του
ονόματος
>Μακεδονία είναι πράξη όχι μόνο ανεπιθύμητη, αλλά και επιζήμια για τους
>αναγνώστες της «Αρχαιολογίας» που, όπως φαντάζομαι, ενδιαφέρονται για
πραγματικά
>ιστορικά γεγονότα. Η απόφαση όμως να διαδοθούν αυτές οι ιστορικές
ανοησίες από
>ένα περιοδικό σαν την«Αρχαιολογία» –μια έκδοση του Αρχαιολογικού
Ινστιτούτου της
>Αμερικής– είναι επιζήμια για την δική του φήμη και αξιοπιστία.
>
>Ας το πούμε για μια φορά ακόμα: η περιοχή της αρχαίας Παιονίας ήταν μέρος
της
>Μακεδονικής Αυτοκρατορίας, όπως ήταν και η Έφεσος, η Τύρος, η Παλαιστίνη, η
>Μέμφιδα, η Βαβυλώνα, η Ταξίλα, και πολλές ακόμα πόλεις. Μπορεί κατ’ αυτή τη
>λογική να είχαν γίνει «Μακεδόνες» προσωρινά αλλά ποτέ κανείς από εκείνες τις
>περιοχές δεν ήταν φυλετικά πραγματικά «Μακεδόνας».
>
>Επιτρέψτε μου να κλείσω αυτή την επιστολή, κάνοντας την εξής πρόταση για να
>λυθεί το σύγχρονο ερώτημα για την χρήση του ονόματος «Μακεδονία». Η Ελλάδα
>πρέπει να προσαρτήσει την Παιονία –αυτό έκανε και ο Φίλιππος ο Β’ το 359
π.Χ.
>Και αυτό θα φαινόταν αποδεκτό από τους σύγχρονους κατοίκους εκείνης της
περιοχής
>μιας και υποστηρίζουν ότι είναι Έλληνες με την ιδιοποίηση του ονόματος
Μακεδονία
>και του διασημότερου Μακεδόνα, του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Κατόπιν οι σύγχρονοι
>άνθρωποι αυτής της νέας ελληνικής επαρχίας θα μπορούσαν να εργαστούν στην
>εκμάθηση και στην ομιλία, στο διάβασμα και στο γράψιμο της ελληνικής
γλώσσας,
>ενδεχομένως το ίδιο καλά όπως έκανε και ο Αλέξανδρος.
>
>
>Με εκτίμηση
>
>Stephen G. Miller
>Professor Emeritus, University of California,
>Berkley