Οι
συχνές επιδρομές των πειρατών αποσκοπούσαν στη λεηλασία των παραλίων
οικισμών, την απαγωγή ποιμνίων, όπλων, πλοίων και τη σύλληψη σημαντικού
αριθμού αιχμαλώτων οι οποίοι θα μπορούσαν να ανταλλαχθούν με λύτρα. Η
συνήθης τιμή ανταλλαγής ενός αιχμαλώτου έφθανε τα 3.000 – 5000 γρόσια,
ενώ υπάρχουν και περιπτώσεις που συλληφθέντες αντηλλάγησαν ακόμα και για
8.000 γρόσια.
Μέχρι την έναρξη της επανάστασης, όπως ήταν φυσικό, δεν υπήρξαν νόμοι
για την πάταξη της πειρατείας. Ωστόσο με την κήρυξη του επαναστατικού
αγώνα, εκδόθηκε από τα νησιά Ύδρα, Σπέτσες και Ψαρά, μια διάταξη που
αφορούσε την διανομή των λειών (30 Μαρτίου 1821) με την οποία
θεσπίστηκαν και οι πρώτες κυρώσεις κατά των πειρατών. Την παραπάνω
διάταξη υιοθέτησε και το Υπουργείο Ναυτικών, όταν συστήθηκε για πρώτη
φορά στην Κόρινθο την 6η Μαρτίου 1822, αποτελούμενο από έναν αντιπρόσωπο από κάθε νησί.
Με την πειρατεία ασχολήθηκαν οι Μανιάτες, οι Σφακιανοί και πολλοί άλλοι, διότι την εποχή εκείνη ήταν ο μόνος τρόπος επιβίωσης. Η κεντρική διοίκηση δεν είχε την δύναμη να επιβάλλει την τάξη και περιοριζόταν στην έκδοση εγκυκλίων.
Μέχρι το 1826, οι πειρατές είχαν εγκαταστήσει βάσεις στο στενό μεταξύ Άνδρου και Τήνου, στις Βόρειες Σποράδες, στην Αντίπαρο, στη Μύκονο και στη Γραμβούσα, ενώ είχαν κατορθώσει να επεκτείνουν τη δράση τους σε ολόκληρη τη Μεσόγειο. Ο εντοπισμός τους από τα μεγάλα και δυσκίνητα σκάφη των ξένων δυνάμεων αποδεικνυόταν εξαιρετικά δύσκολος. Ο Δεριγνύ ανέφερε, τον Απρίλιο του 1826, ότι <<είναι αδύνατον στο Αιγαίο να πλεύσει σκάφος έστω και 10 λεύγες χωρίς να προσβληθεί από πειρατές. Σε καμιά άλλη θάλασσα δεν έχει εμφανισθεί τέτοια θρασεία πειρατεία της οποίας οι δράστες να μένουν ατιμώρητοι αλλά και προστατευόμενοι>>. Και πρόσθετε ότι <<ένας Υδραίος ληστεύει ποριώτη, ποτέ όμως συμπατριώτη του και δεν παραλείπει να ανάψει καντήλι στην εικόνα της Παναγίας για την επιτυχία της επόμενης ληστείας του>>. Κατά την εκτίμηση του Δεριγνύ, η έκταση των ζημιών από την πειρατεία στην ουδέτερη ναυτιλία κατά την περίοδο 1821 – 1826, έφθανε για την Αυστρία τα 4.000.000 φράγκα, για την Βρετανία τα 900.000 φράγκα και για τη Γαλλία τα 300.000 φράγκα. Οι σχετικά μικρές ζημιές της Γαλλικής ναυτιλίας οφειλόταν κυρίως στην παρουσία της Γαλλικής ναυτικής μοίρας της Σμύρνης.
Το Υπουργείο Ναυτικών της προσωρινής Διοίκησης ανησύχησε από τις πολλές καταγγελίες και αναγκάσθηκε να λάβει διάφορα μέτρα, τα οποία όμως δεν είχαν αποτέλεσμα. Απεναντίας, ιδιαίτερα μετά τη ναυμαχία του Ναυαρίνου, οπότε και διακόπηκαν οι ναυτικές επιχειρήσεις λόγω έλλειψης αντιπάλου, η πειρατεία επεκτάθηκε.
Οι κυριότερες βάσεις πειρατών ήταν η Γραμβούσα και οι Βόρειες Σποράδες. Χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι μόνο κατά τους μήνες Σεπτέμβριο και Οκτώβριο του 1827 είχαν λεηλατηθεί 81 πλοία. Ολόκληρη η Ευρώπη είχε δυσανασχετήσει έντονα, ενώ οι Ναύαρχοι της Συμμαχίας (Βρετανία, Γαλλία, Ρωσία) είχαν οργιστεί κατακρίνοντας δριμύτατα την Ελληνική Κυβέρνηση ως ανίσχυρη.
Ο Κόδριγκτον, στη συνάντηση που είχε με τον Καποδίστρια στη Μάλτα, πριν ο τελευταίος αποβιβαστεί στην Ελλάδα, συζήτησε εκτός των άλλων και τα μέτρα που έπρεπε να ληφθούν για το συγκεκριμένο θέμα, δεχόμενος μάλιστα να αναλάβει εκείνος τις επιχειρήσεις εναντίων των πειρατών στην Γραμβούσα.
Για την αποτελεσματική αντιμετώπιση της πειρατείας στην περιοχή των
Βορείων Σποράδων τρία ήταν τα πρόσωπα στα οποία βασίστηκε ο
Καποδίστριας: ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, ο Ναύαρχος Ανδρέας Μιαούλης
και ο πλοίαρχος Αντώνιος Κριεζής. Στις 23 Ιανουαρίου 1828 έδωσε διαταγή
στο Ναύαρχο Ανδρέα Μιαούλη να σπεύσει στα νησιά Σκόπελο, Σκιάθο, Σκύρο
και Ηλιοδρόμια, και να λάβει τα μέτρα που η φρόνησή και η εμπειρία του
υπαγόρευαν. Για το σκοπό αυτό του παραχωρεί το δικαίωμα να εκδώσει
προκηρύξεις προς τον λαό και διαταγές προς τη δημογεροντία και τους
στρατιωτικούς, έτσι ώστε να παύσουν για πάντα τα δεινά των κατοίκων και
να αποκατασταθεί η τάξη. Ο Μιαούλης, σε απάντησή του στον Κυβερνήτη,
αφού παρουσίασε τις ελλείψεις του ναυτικού σε πλοία, του πρότεινε την
κατάσχεση των αξιόπλοων πειρατικών που βρίσκονταν στις Σποράδες και την
πυρπόληση των υπολοίπων προς παραδειγματισμό των πειρατών.
Όσων αφορά τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο ο καποδίστριας εξέγωσε ειδικό
διάταγμα, ζητώντας του να εξετάσει την επικρατούσα κατάσταση στο Αιγαίο
και να λάβει τα ενδεδειγμένα μέτρα. Ο Μαυροκορδάτος ο οποίος μέχρι τότε
συμμετείχε στον αγώνα και ήταν μέλος των Ελληνικών κυβερνήσεων ζήτησε,
εκτός της φρεγάτας που του παραχώρησε η Κυβέρνηση, Γολέτα για την
μεταφορά των Δημογερόντων από τα πιο απομακρυσμένα νησιά.
Στις 17 Φεβρουαρίου 1828 ο Καποδίστριας απηύθυνε διαταγή προς τους οπλαρχηγούς των Σποράδων με την οποία κατέστησε σαφή την πρόθεση της κυβέρνησης για την εκκαθάριση των νησιών και ταυτόχρονα τους καλούσε να ακολουθήσουν τον Μιαούλη στην Σαλαμίνα και να ενταχθούν στο νόμιμο στράτευμα.
Την επόμενη μέρα αναχώρησε ο Μιαούλης από τον Πόρο με ένα στολίσκο που τον αποτελούσε το δίκροτο <<Ελλάς>>, οι κανονιοφόροι <<Φιλελληνίς>> και <<Βαυαρία>> και μια ένοπλη τράτα. Στις 19 φεβρουαρίου έφθασε στη Σκόπελο όπου συγκέντρωσε όλα τα πλοία που βρήκε στο λιμάνι και στους όρμους του νησιού (41 πλοία), ζητώντας από όλους τους πειρατές να υπακούσουν στις διαταγές του Κυβερνήτη, ενώ μετά τους άφησε να συσκεφθούν και να του απαντήσουν. Στη συνέχεια μετέβη στη Σκιάθο, όπου κατάσχεσε όσα πλοία κατάφερε να βρει (38 περίπου).
Εκεί τον συνάντησαν οι πειρατές Σκοπέλου και Σκιάθου και αφού του εξέφρασαν την γενικότερη σύμφωνη γνώμη τους με το σχέδιο του Κυβερνήτη, του ζήτησαν να μην μετακινηθούν από τα νησιά, προβάλλοντας ως δικαιολογία ότι δεν είχαν τα απαραίτητα χρήματα για μια τέτοια ενέργεια και ότι εξαιτίας του φόβου των αντιποίνων των ντόπιων, δεν μπορούσαν να αφήσουν πίσω τις οικογένειές τους. Ταυτόχρονα του ανέφεραν ότι ο μισθός που τους υπόσχετο η κυβέρνηση για την είσοδό τους στο στρατό ήταν μικρός. Ο Μιαούλης τους απάντησε ότι δεν μπορούσε να γίνει διαπραγμάτευση επι των διαταγών και ακολούθως τους άφησε ελεύθερους να αποφασίσουν. Αμέσως μετά αναχώρησε για τη Χίο (28 Φεβρουαρίου) προκειμένου να την υπερασπιστεί από τους Τούρκους. Σε αναφορά προς την Κυβέρνηση, και αφού εξέθετε όσα διαδραματίστηκαν, διατύπωνε την άποψη ότι οι πειρατές είχαν την κρυφή συγκατάθεση αισχροκερδών ανδρών που κατείχαν σημαντικές δημόσιες θέσεις. Ακόμα ενημέρωνε τον Συνταγματάρχη Φαβιέρο ότι ορισμένοι από τους πειρατές (Διαμαντής, Ζορμπάς, Δουμπιώτης κ.α.) είχαν επιβιβασθεί σε δύο κατασχεθείσες Γολέτες και κατευθύνονταν προς την έδρα της Κυβερνήσεως για να συναντηθούν με τον Καποδίστρια.
Με το πέρας της επιχείρησης η κυβέρνηση διόρισε επιτροπή προκειμένου
να εξετάσει ποια από τα πλοία που είχαν συλληφθεί ήταν ύποπτα και ποια
ένοχα για πειρατεία για να προχωρήσει νόμιμα στις απαραίτητες
κατασχέσεις. Στις 28 Φεβρουαρίου 1828 οι δημογέροντες της Σκοπέλου
απέστειλαν επιστολή προς τους πληρεξουσίους του νησιού τους και αφού
τους εξιστόρησαν τα συμβάντα της επιχείρησης του Μιαούλη, ζήτησαν τη
συνδρομή τους προκειμένου να αντιμετωπισθούν οι εναπομείναντες πειρατές
στο νησί τους, οι οποίοι είχαν στο μεταξύ αποθρασυνθεί και είχαν
προχωρήσει σε ακόμα μεγαλύτερες καταστροφές και αυθαιρεσίες. Έτσι ο
Καποδίστριας τον Μάρτιο του 1828 ανέθεσε στον Αναστάσιο Παπαλουκά και
στον Αντώνιο Κριεζή (που είχε χαρακτηρισθεί και ως δεξί χέρι του
Μιαούλη) την μεταφορά των πειρατών σε στρατόπεδο στην Ελευσίνα. Ας
σημειωθεί ότι ήταν τόσο το θάρρος που επέδειξε ο Κριεζής, ώστε υμνήθηκε
από τους ναύτες με τα λόγια: <<Όποιος δεν θέλει να ζει, ας πάει με τον Κριεζή>> .
Εξάλου οπλοφόροι προερχόμενοι από τις Σποράδες που βρίσκονταν στον
Πόρο, διατάσσονταν να επιστρέψουν στους τόπους άφιξής τους και από εκεί
να ακολουθήσουν τους υπόλοιπους πειρατές κατά τη μετακίνησή τους στο
στρατόπεδο της Ελευσίνας. Τέλος, ο Καποδίστριας προέβλεψε και την
περισυλλογή των επί της Θάσου δρώντων <<Λιάπηδων>> και την
μεταφορά τους στην Ελευσίνα.
Και μετά όμως τη μεταφορά των περισσότερων πειρατών, στις Βόρειες Σποράδες παρέμεινε μόνο ένας μικρός αριθμός από κάποιους από αυτούς που κατόρθωσαν να κρυφτούν και άρχισαν να επιδίδονται εκ νέου στην τακτική της πειρατείας στα παράλια της Εύβοιας, της Ζαγοράς, της Σκιάθου, του Άθωνα και του Αγίου Ευστρατίου.
Εξάλλου σε μια αναφορά των Ιερών Μοναστηριών του Αγίου Όρους προς τον καποδίστρια, με ημερομηνία 7 Μαρτίου 1828, σημειώνεται ότι πειρατές με επικεφαλής τον Κωνσταντή Δουμπιώτη αποβιβάζονταν στο Άγιο Όρος και έστηναν ενέδρες στους Μοναχούς, ακρωτηριάζοντας και σκοτώνοντάς τους. Σύμφωνα με την αναφορά οι μοναχοί δεν τολμούσαν πια να βγουν από τα Μοναστήρια τους ούτε για να μαζέψουν χόρτα, ενώ όσοι ζούσαν μέχρι τότε σε κελιά είχαν καταφύγει στα Μοναστήρια.
Το 1828, μετά συμφωνία του Καποδίστρια με τον Κόδριγκτον, στάλθηκε στη Γραμβούσα μοίρα υπο τον Βρετανό Υποναύαρχο Στέινς υπο την συνοδεία του Μαυροκορδάτου, ως επιτρόπου της Ελληνικής Κυβέρνησης και ενός λόχου του Ελληνικού Στρατού υπο τον Σκωτσέζο φιλέλληνα ταγματάρχη Έρκχαρτ.
Το ορμητήριο όμως των πειρατών ήταν και ορμητήριο των αγωνιστών που πολεμούσαν για την Ελευθερία. Για τον λόγο αυτό, όταν η Αγγλογαλλική δύναμη εμφανίστηκε έξω από την Γραμβούσα, ο βρετανός μοίραρχος έγραψε στην επιτροπή των Κτητικών που βρίσκονταν στο φρούριο ότι είχε πάει να καταπολεμήσει την πειρατεία και όχι για να εμποδίσει τους αγώνες του νησιού για την Ελευθερία. Έτσι απαίτησε την παράδοση των πειρατών, όλων των πειρατικών πλοίων και την παράδοση του φρουρίου στην Ελληνική Κυβέρνηση. Ο Καποδίστριας, παρά την αποκάλυψη ότι επικεφαλής της πειρατικής αυτής εστίας ήταν το ίδιο το <<Εθνικό Συμβούλιο>> που είχε τη διεύθυνση του αγώνα στην Κρήτη, ζήτησε και πέτυχε να παραδοθούν στην Ελληνική Κυβέρνηση για να δικασθούν από αυτή, όσοι είχαν συλληφθεί ως πειρατές και είχαν σταλεί από τους Βρετανούς στη Μάλτα, καθώς και όσα πλοία είχαν καταληφθεί στη Γραμβούσα ως πειρατικά και είχαν σταλεί και αυτά στη Μάλτα για να παραδοθούν στην Ελληνική Κυβέρνηση με την δέσμευση να μην αποδοθούν στους ιδιοκτήτες τους, αλλά να χρησιμοποιηθούν από το Ελληνικό κράτος. Με τις διεκδικήσεις τους αυτές ο Καποδίστριας θέλησε προπάντων να μην παραβιαστεί η αρχή της <<Επικρατειακής Ακεραιότητας>>, δηλαδή να υποδηλωθεί η ευθύνη και η εξουσία που η Ελληνική κυβέρνηση αξίωνε να έχει στο έδαφος της Κρήτης.
Ο Καποδίστριας για να πετύχει την καταστολή της πειρατείας στο υπόλοιπο Αιγαίο, επικαλέστηκε τη βοήθεια των ξένων δυνάμεων. Έτσι ο Γάλλος Συνταγματάρχης Φαβιέρος διέθεσε μια Γολέτα υπό το Ανάργυρο Λεμπέση για την καταδίωξη των πειρατών στην περιοχή των Οινουσών και της Μυτιλήνης. Συγχρόνως οι βρετανοί εκκαθάρισαν το Καστελόριζο, οι Αυστριακοί την Κασσάνδρα, τις Οινούσες και τα ψαρά, ενώ οι Γάλλοι ανέλαβαν τις υπόλοιπες περιοχές. Η δίωξη των πειρατών από τις περιοχές αυτές άρχισε στις 25 Οκτωβρίου και σε 18 ημέρες πέτυχε το στόχο της.
Με το τέλος της ναυμαχίας του Ναβαρίνου και την καταστροφή του Τούρκο – Αιγυπτιακού στόλου από τον συμμαχικό Αγγλικό, Ρωσικό και Γαλλικό , οι πειρατές αξιοποιώντας τις αναταραχές και συγκρούσεις της επανάστασης στο Αιγαίο, άρχισαν αγώνα καταλήστευσης των νησιών.
Η Γαλλική κορβέτα La Lampoire (Η Μύραινα) υπό την πλοιαρχία του φιλέλληνα Πλοιάρχου Hippolyte Bisson, αρχίζει περιπολίες στα νησιά του Αιγαίου προκειμένου να διαφυλάξει τους πληθυσμούς τους που στέναζαν από τις επιδρομές των πειρατών, καθώς και να προστατεύσει την ναυσιπλοΐα στο επαναστατημένο Αιγαίο πέλαγος.
Κατά τη διάρκεια περιπολίας, στις 6 Νοεμβρίου 1827, κοντά στο επαναστατημένο, παρά τα προνόμια που του είχε παραχωρήσει ο Σουλτάνος, νησί της Αστυπάλαιας, συλλαμβάνει το πειρατικό μπρίκι ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ. Αμέσως μετά τη σύλληψη ξεσπά δυνατή καταιγίδα. Ο Bisson, αναγκάζεται να οδηγήσει τα δύο πλοία στον κόλπο Μαλτεζάνα του νησιού, προκειμένου να τα προστατεύσει από την θαλασσοταραχή.
Ενώ τα δύο πλοία είχαν ποντίσει τις άγκυρές τους, ξαφνικά εμφανίζονται δύο πειρατικά πλοία. Τα πειρατικά αρχίζουν να βάλουν κατά της Κορβέτας και του Μπρικιού. Αμέσως ξεσπά ένας άνισος αγώνας, καθώς τα δύο πλοία ήταν ακινητοποιημένα, που διαρκεί ώρες. Το ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ, βαριά χτυπημένο από τα πυρρά των πειρατικών, αρχίζει να παίρνει κλίση, τότε ο Bisson διατάσει το δεκαπενταμελές πλήρωμά του να πέσει στην θάλασσα. Το Παναγιώτης δεν έχει πια καμία τύχη, μόνο τέσσερις από το πλήρωμά του θα φτάσουν στη στεριά.
Στη συνέχεια ο Bisson, βλέποντας ότι ο αγώνας ήταν μάταιος κλείνεται στην μπαρουταποθήκη και βάζει φωτιά.
Με αυτές τις ενέργειες του καποδίστρια καταπολεμήθηκε σε μεγάλο βαθμό
η πειρατεία και ολόκληρη η Ευρώπη τον επαίνεσε για την δραστηριότητα
και τις επιτυχίες του. Ωστόσο η εξάλειψη της πειρατείας δεν ήταν
οριστική. Αυτό οφείλετε, σε ένα βαθμό, στις αξιοθαύμαστες ικανότητες των
πειρατών. Οι τελευταίοι είχαν την δυνατότητα να απομακρύνονται σε
σύντομο χρονικό διάστημα από τον τόπο της δράσης τους και να κρύβονται
στις πολυπληθείς κολπώσεις των ακτών. Έτσι οι προσπάθειες της Κυβέρνησης
του Καποδίστρια των μεμονομένων πλέον περιστατικών πειρατείας,
συνεχίστηκαν και κατά το 1830, όπως αποδεικνύετε και από την επιστολή
του Βιάρου Καποδίστρια (αδελφού του Κυβερνήτη), Υπουργού των Ναυτικών,
προς τον κυβερνήτη. Με την συγκεκριμένη επιστολή του ο Βιάρος προτείνει
την περιπολία πλοίων στο Αιγαίο, την επισκευή του πλοίου
<<Αγαμέμνωνας>> και την παροχή άδειας στα παραπλέοντα πλοία
να κατάσχουν ή να βυθίζουν όσα πλοία δεν έχουν τα απαραίτητα έγγραφα.
Ο Καποδίστριας ως διορατικός ηγέτης γνώριζε ότι για να εξαλειφθεί η πειρατεία έπρεπε να εκλείψουν τα γενεσιουργά της αίτια, δηλαδή τα οικονομικά και κοινωνικά αίτια που την προκαλούσαν και την συντηρούσαν. Για το λόγο αυτό προσπάθησε να εντάξει στις ένοπλες δυνάμεις ή να απασχολήσει στην καλλιέργεια της γης τους άνεργους ναυτικούς, τους άτακτους στρατιωτικούς και τους πρόσφυγες. Οι οικονομικές όμως δυχέριες του κράτους , απέτρεπαν την αξιοποίηση όλων αυτών των ανέργων, γεγονός που προκαλούσε την δυσχέρειά τους έναντι του Κυβερνήτη. Έτσι σιγά-σιγά η πειρατεία άρχισε να επανεμφανίζεται. Όσο λοιπόν καθυστερούσε η αποκατάσταση των ανέργων, τόσο δύσκολη ήταν η εξάλειψη της πειρατείας.
Μετά την δολοφονία του Καποδίστρια τα πειρατικά κρούσματα πολλαπλασιάστηκαν. Ήταν δε τέτοιο το θράσος τους, που δεν δίστασαν να αιχμαλωτίσουν ακόμα και πλοίο του Πολεμικού Ναυτικού. Στις πηγές επίσης αναφέρεται και η περίπτωση ενός πολεμικού πλοίου που μετετράπη σε πειρατικό. Χρειάστηκε να περάσουν αρκετά χρόνια και να γίνουν συντονισμένες ενέργειες των επόμενων Κυβερνήσεων ώστε να εξαλειφθεί το φαινόμενο. Σε περιόδους που εξασθενούσε η κεντρική διοίκηση εξαιτίας των κυβερνητικών, συνταγματικών και πολιτειακών μεταβολών που έγιναν μέχρι και τα μέσα του δεύτερου μισού του 19ου αιώνα, η δράση των πειρατών αυξανόταν.
- Παρατηρείται μια στροφή στη νοοτροπία για την ανάπτυξη των νησιών. Ποια είναι η πολιτική
σας; «Η Πράσινη Ανάπτυξη αντιμετωπίζει το περιβάλλον ως αναπτυξιακό απόθεμα και όχι ως αντι-αναπτυξιακό εμπόδιο. Πολύ σύντομα, η διαχείριση των υδάτων θα είναι ένα από τα μεγαλύτερα διακυβεύματα που θα έχει να αντιμετωπίσει η ανθρωπότητα, αφού η κλιματική αλλαγή- με την προβλεπόμενη αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη μας- προκαλεί έντονη λειψυδρία και ξηρασία».
- Πώς θα αντιμετωπιστεί το τεράστιο πρόβλημα της υδροδότησης των νησιών; «Η υδροδότηση των νησιών θα πρέπει να ενταχθεί σε ένα ευρύτερο σχέδιο διαχείρισης των υδάτινων πόρων που θα καλύπτει τις ανάγκες του πληθυσμού, αλλά και θα σέβεται το περιβάλλον. Εδώ και αρκετά χρόνια, από το 2001, βρίσκεται στο τραπέζι των συζητήσεων η εναλλακτική πρόταση της υδροδότησης των νησιών του Αιγαίου με τη μέθοδο της αφαλάτωσης. Η μεταφορά νερού αντικατοπτρίζει μια παρωχημένη λογική, η οποία αγνοεί τους πλούσιους τοπικούς περιβαλλοντικούς πόρους, διαιωνίζει την εξάρτηση των νησιών και αυξάνει γεωμετρικά τις δαπάνες που διαθέτει η πολιτεία και οι οποίες θα μπορούσαν να επενδυθούν σε άλλες αναπτυξιακές και κοινωνικές ανάγκες. Συνολικά, λοιπόν, μόνο τα τελευταία οκτώ χρόνια της εικοσαετίας κατά την οποία εντατικοποιήθηκε η πολιτική της μεταφοράς νερού, έχουν δαπανηθεί 67.591.895 ευρώ».
- Ναι, αλλά και η λύση της αφαλάτωσης
απαιτεί την εξασφάλιση
ηλεκτρικής ενέργειας όπου και εκεί υπάρχει πρόβλημα.
Ποια λύση προκρίνετε; «Με τα σημερινά περιβαλλοντικά δεδομένα, η απαιτούμενη ηλεκτρική ενέργεια θα πρέπει να προέρχεται- έστω στο μεγαλύτερο μέρος της – από Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας. Εχουμε αποφασίσει και δρομολογήσει άμεσα τις διαδικασίες για την αντιμετώπιση συνολικά του προβλήματος σε 21 νησιά (15 νησιά και 6 βραχονησίδες). Το σχέδιο της προκήρυξης του διαγωνισμού για την προμήθεια πόσιμου νερού από μονάδες αφαλάτωσης που επεξεργαζόμαστε, έχει, λοιπόν, μια διαφορετική λογική. Εκτός από την περιβαλλοντική διάσταση, στόχος μας είναι ο συντονισμός όλων των εμπλεκομένων φορέων και των αρμόδιων υπουργείων για το Περιβάλλον και το ΕΣΠΑ ώστε να υπάρξει ένας κεντρικός σχεδιασμός που θα αντιμετωπίζει το πρόβλημα του νερού άπαξ και σε βάθος δεκαετιών».
Πως και Γιατί φτάσαμε στις Γκρίζες Ζώνες και τους αεροδιαδρόμους – Από την Θάσο έως την Κύπρο
“Εάν υπάρχουν όντως πετρέλαια δύο πράγματα θα συμβούν: Είτε η Τουρκία θα καταλάβει ολόκληρη την Κύπρο είτε χάριν των πετρελαίων το Κυπριακό θα λυθεί στο άψε-σβήσε”, Tάδε Ραούφ Ντενκτάς!!!
Μια απίστευτη ιστορία έφεραν στο φως της δημοσιότητας οι Aegean Times (AT) μετά από έρευνα που πραγματοποίησαν 4 συνεργάτες του Portal. Οι ίδιοι άνθρωποι είχαν συνεργαστεί και πριν ένα χρόνο στην σύνταξη της μελέτης των AT που αφορούσε στα Ελληνοτουρκικά.
Είναι πραγματικά απίθανο το πώς εκτυλίσσονται ιστορικά τα πρόσφατα γεγονότα που απαντούν σε ένα καίριο ερώτημα που επί δεκαετίες αποτελεί «ταμπού» της Ελληνικής Πολιτικής αλλά και των δημοσιογράφων.
Αν και οι συνεργάτες των AT ξεκίνησαν την έρευνα αυτή πριν πολλά χρόνια, φαίνεται σήμερα να καταλήγουμε σε ένα ασφαλές συμπέρασμα που θα σοκάρει πολλούς.
Επί 30 χρόνια ακούμε και διαβάζουμε για τις περίφημες διεκδικήσεις των Τούρκων στο Αιγαίο χωρίς να έχουμε καταφέρει να φωτίσουμε το ομιχλώδες τοπίο που καλύπτει αυτές τις διεκδικήσεις. Είναι τυχαία άραγε η κλιμάκωση των τουρκικών προκλήσεων στο Αιγαίο; Είναι τυχαίο το ζήτημα που τέθηκε από τους Τούρκους σχετικά με τους Αεροδιαδρόμους της Ρόδου, Είναι τυχαίο γεγονός η διπλωματική εμπλοκή της ένταξης της Κύπρου στην Ε.Ε. και οι συναντήσεις Κληρίδη – Ντενκτάς; Είναι τυχαίο γεγονός οι 2 συναντήσεις Παπανδρέου-Τζέμ μέσα σε διάστημα 10 ημερών; Είναι τυχαία η επιλογή των σημείων που επιλέγουν οι Τούρκοι πιλότοι όταν πραγματοποιούν τις παραβιάσεις του Ελληνικού Εναέριου χώρου;
Η έρευνα των AT επιχειρεί να ρίξει άπλετο φως στην άσκηση της Εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας. Από την ιστορική αναδρομή των «θερμών επεισοδίων» οι ΑΤ φωτίζουν το παρασκήνιο της διπλωματίας και προσδίδουν μια νέα διάσταση στις «επιθυμίες» των Τούρκων.
30 χρόνια δηλώσεις…
Ξεκινώντας πολύ πριν το 1974 όταν αντιπρόεδρος των ΗΠΑ ήταν ο Ελληνοαμερικανός Σπύρος Αγκνιου, είχε ειπωθεί δημόσια τόσο από αυτόν όσο και από πολλούς Αμερικανούς αξιωματούχους ότι στο Αιγαίο δεν υπάρχει σταγόνα πετρέλαιο δηλώνοντας χαρακτηριστικά ότι «όποιος βρει έστω ένα ποτήρι πετρέλαιο στο Αιγαίο να μου το φέρει να το πιω»
Από δημοσιεύματα τόσο του Ελληνικού όσο και του Αμερικανικού τύπου είχε διοχετευτεί στο κοινό η πεποίθηση ότι όλες οι έρευνες για την αναζήτηση κοιτασμάτων πετρελαίου στο Αιγαίο είχαν αποβεί άκαρπες. Την ίδια τακτική είχαν ακολουθήσει και διάφοροι πολιτικοί της Μ. Βρετανίας για την Κύπρο με αποκορύφωμα αυτή του ύπατου αρμοστή Εντουαρντ Κλέϊ στις 23 Απριλίου του 2001 όταν έσπευσε να δηλώσει ότι «στην Κύπρο υπάρχει τόσο πετρέλαιο όσο φιστ ικοβούτυρο κάτω από το Μάντσεστερ».
Κατά την περίοδο της Χούντας ξεκίνησαν στην ευρύτερη θαλάσσια περιοχή μεταξύ Θάσου και Καβάλας τα πρώτα κοιτάσματα πετρελαίου. Τότε είχαν γίνει πολλές έρευνες και είχαν ανακαλυφθεί 5 πετρελαιοφόροι ορίζοντες. 4 εντός των Ελληνικών χωρικών υδάτων των 6 μιλίων και ένας εκτός των 6 μιλίων ΑΛΛΑ εντός της Ελληνικής υφαλοκρηπίδας. Από τους πετρελαιοφόρους ορίζοντες εντός των 6 μιλίων, οι 2 ήταν άμεσα εκμεταλλεύσιμοι αλλά περιορισμένης περιεκτικότητας . Ως δια μαγείας η μελέτη για τον πέμπτο ορίζοντα εκτός των 6 μιλίων … εξαφανίστηκε! Την εποχή αυτή η Αγκυρα άρχισε να δείχνει έμπρακτα σε διπλωματικό επίπεδο το ενδιαφέρον της για την περιοχή αλλά το υψηλό κόστος εξόρυξης και διύλισης του πετρελαίου δεν είχε κινήσει την «πολεμική μηχανή» των Τούρκων αφού είχαν θέσει ως προτεραιότητα την περιοχή της Μοσούλης και τα κοιτάσματα πετρελαίου της Κύπρου!
Καραμανλής. Ο πρώτος που αξιοποίησε πολιτικά την ύπαρξη πετρελαίων στο Αιγαίο
Όταν έπεσε η Χούντα, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ζήτησε να ενημερωθεί για όλες τις έρευνες που είχαν πραγματοποιηθεί στο Αιγαίο. Εκτίμησε ότι η πετρελαϊκή κρίση του 1973 – που ανέβασε τις τιμές από 3 δολάρια το βαρέλι στα 14 – ίσως προσέλκυε κάποιους επενδυτές στο Αιγαίο. Η πολιτική ευφυΐα του Καραμανλή τον οδήγησε σε συζητήσεις με τους Ευρωπαίους που βρέθηκαν μπροστά σε μεγάλη έκπληξη. Στο Αιγαίο υπήρχαν πετρέλαια!!! Ο αείμνηστος ηγέτης κατάφερε να τραβήξει την προσοχή των Ευρωπαίων αφού όλες οι μελέτες οδηγούσαν στο συμπέρασμα ότι 3 περιοχές (μια στο Βόρειο Αιγαίο, μία στο Νότιο και μια ακόμη για την οποία δεν μπορεί κάποιος να καταλήξει με σαφήνεια για το που βρίσκεται) αποτελούσαν ίσως το μεγαλύτερο ανεκμετάλλευτο κοίτασμα πετρελαίου παγκοσμίως. Το 1976 είχε αρχίσει να διαφαίνεται η επιθυμία των Ευρωπαίων για να ολοκληρωθεί η ένταξη της Ελλάδος στην τότε ΕΟΚ γεγονός που προκάλεσε την οργισμένη αντίδραση των ΗΠΑ και των Τούρκων οι όποίοι δεν έβλεπαν με «καλό μάτι» μια τέτοια κίνηση.
Σε διπλωματικό επίπεδο τόσο ο Κων/νος Καραμανλής όσο και ο Πέτρος Μολυβιάτης, είχαν εκμεταλλευτεί τα μέγιστα από την απόδειξη ότι το Αιγαίο είναι το «Φορντ Νοξ του Μαύρου Χρυσού». Όταν οι Γαλλικές πετρελαϊκές εταιρίες έδειξαν την εμπιστοσύνη τους στις μελέτες της Ελληνικής Κυβέρνησης, ακολούθησαν και άλλες που συνέτειναν στην παραδοχή ότι ο Καραμανλής έχει δίκιο! Τότε οι Τούρκοι διπλωμάτες αντελήφθησαν ότι η πολιτική Καραμανλή απέφερε καρπούς στην Ελλάδα και σε μια πράξη δυναμικής παρουσίας έβγαλαν το ερευνητικό σκάφος «Χόρα» στο Β.Α. Αιγαίο. Ηταν η πρώτη επίσημη διεκδίκηση των Τούρκων που ουσιαστικά αποτελούσε μια προειδοποίηση των ΗΠΑ ότι το «Αιγαίο ΔΕΝ ανήκει στους Ελληνες».
Βυθίστε το “ΧΟΡΑ”: Γιατί όμως;
Το «Χόρα» επεχείρησε να πραγματοποιήσει έρευνες εκτός των 6 μιλίων των θαλασσίων συνόρων μας αλλά εντός της Ελληνικής Υφαλοκρηπίδας (δηλαδή της περιοχής που το βάθος της θάλασσας είναι σχετικά μικρό) και μάλιστα σε μια περιοχή που όπως θα διαπιστώσετε παρακάτω είναι μια από τις 2 που οι τούρκοι έχουν θέσει από τότε στο στόχαστρό τους. Για την ιστορία, όταν ο Π. Μολυβιάτης αναζήτησε τον Α. Παπανδρέου για να τον ενημερώσει, ο τελευταίος βρισκόταν στη Θράκη από όπου είπε και το ιστορικό «βυθίστε το Χόρα» χωρίς όμως να έχει διαπιστωθεί εως σήμερα αν το είπε αφού προηγουμένως είχε έρθει σε συνεννόηση με την Κυβέρνηση Καραμανλή.
Μέχρι τότε η Τουρκία ήταν ανήμπορη να αντιδράσει αφού σε στρατιωτικό επίπεδο η Ελλάδα είχε ένα τεράστιο προβάδισμα στον αέρα γεγονός που καθιστούσε οποιαδήποτε στρατιωτική ενέργεια ανέφικτη από πλευρά της. Τελικά τότε το «Χόρα» επέστρεψε άπραγο στη βάση του αφού η οποιαδήποτε κίνηση των Τούρκων θα έφερνε πολεμική σύρραξη με την Ελλάδα και όλοι εκτιμούσαν ότι η Τουρκία θα ηττηθεί.
MΠΑΜΠΟΥΡΑΣ: Mια λέξη που επί δύο ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ήταν στο ψυγείο
Οι έρευνες για τα πετρέλαια συνεχίστηκαν τόσο επί Καραμανλή όσο και επί Παπανδρέου. Το 1978, δηλαδή πριν μπει η Ελλάδα στην ΕΟΚ, πραγματοποιήθηκε μια μελέτη σε μια περιοχή για την οποία γινόταν πολύς λόγος. Πρόκειται για την περιοχή στην οποία η Χούντα είχε διαπιστώσει ότι υπάρχουν πολύ πλούσια πετρελαϊκά κοιτάσματα αλλά η προηγούμενη μελέτη είχε χαθεί!!! Η μελέτη ανέφερε ότι 10 ναυτικά μίλια από το Ακρωτήριο ΜΠΑΜΠΟΥΡΑΣ της Θάσου, υπάρχει ένα τεράστιο κοίτασμα πετρελαίου, ΑΜΕΣΑ αξιοποιήσιμο, σε μικρό βάθος από την επιφάνεια και με κόστος εξόρυξης ίσο με αυτό των πηγαδιών που υπάρχουν στη Σ. Αραβία! Το κόστος εξόρυξης στη Σ. Αραβία ήταν 5 δολάρια το βαρέλι και η μελέτη καταδείκνυε ότι στην θαλάσσια περιοχή του ΜΠΑΜΠΟΥΡΑ το κόστος ήταν μόλις 4,8 δολάρια /βαρέλι γεγονός που την καθιστούσε ισότιμη με μια οποιαδήποτε εξόρυξη σε χερσαίο έδαφος. Αντίθετα, οι εξορύξεις σε θαλάσσιες περιοχές είναι πάντοτε ακριβότερες όπως αυτές για παράδειγμα του πετρελαίου Μπρέντ. Στον ΜΠΑΜΠΟΥΡΑ, το κοίτασμα ήταν «καθαρό» από θειάφι, γεγονός που έκανε την εκμετάλλευσή του πιο ελκυστική Σύμφωνα με την έρευνα αυτή το συγκεκριμένο κοίτασμα προσφερόταν για μια παραγωγή που μπορούσε να φτάσει και τα 200.000 βαρέλια ημερησίως. Στον διπλωματικό πυρετό που ακολούθησε η ευρωπαίοι είχαν αρχίσει να δείχνουν έντονο ενδιαφέρον για την Ελληνική συμμετοχή στην ΕΟΚ αφού προσδοκούσε από την Ελλάδα πολλά στον τομέα της Ενεργειακής Πολιτικής
Ευτυχώς τότε η Ελλάδα εισήλθε στην ΕΟΚ, ακόμη και πριν την Ισπανία. Οι Αμερικανοί αντελήφθησαν ότι η Ελλάδα ακολουθώντας της Ευρωπαϊκή της πορεία θα έχαναν το παιχνίδι του Αιγαίο και όταν ανέλαβε την Πρωθυπουργία ο Α. Παπανδρέου ακολούθησαν μια σειρά γεγονότων που οδήγησαν στο «αυτοεμπάργκο» των Εξοπλισμών από την Ελληνική πλευρά με αποτέλεσμα η Τουρκία να αποκτήσει μια αισθητή υπεροχή στον «αέρα» αποκτώντας σύγχρονα πολεμικά αεροσκάφη τύπου F-16. Το γεγονός αυτό οδήγησε τους Αμερικανούς στην περαιτέρω ενίσχυση των Τούρκων που πλέον έθεταν ανοιχτά το θέμα της Υφαλοκρηπίδας. Ο λόγος ήταν απλός! Όλα τα άμεσα αξιοποιήσιμα κοιτάσματα πετρελαίου δεν βρισκόταν εντός των 6 μιλίων ούτε και στα διεθνή ύδατα. Τα κοιτάσματα που είχαν ανακαλυφθεί μέχρι τότε βρισκόταν εντός της Ελληνικής Υφαλοκρηπίδας.
Το 1984-85 ο τότε Πρωθυπουργός της χώρας Α. Παπανδρέου προχώρησε σε νέες έρευνες και δειγματοληψίες από την περιοχή ΜΠΑΜΠΟΥΡΑΣ οι οποίες επιβεβαίωσαν τις προηγούμενες μελέτες και έδωσε εντολή να συνεχιστούν και άλλες στην περιοχή των Δωδεκανήσων και στη Νότια Κρήτη. Η ευφορία που επικρατούσε στο υπουργείο Ενέργειας ήταν μεγάλη αφού για πολύ καιρό πίστευαν ότι η ύπαρξη κοιτασμάτων πετρελαίου στο Αιγαίο ήταν ένας θρύλος που είχε δημιουργήσει η Κυβέρνηση Καραμανλή με σκοπό να βοηθήσει την Ελλάδα στην ενταξιακή της πορεία στην ΕΟΚ.
Oι Ρώσσοι και το Mea Culpa του Α. Παπανδρέου
Τον Δεκέμβριο του 1986 η Ελληνική πλευρά έρχεται σε επαφή με επιχειρηματικό κολοσσό από την Σ. Ενωση με σκοπό την αξιοποίηση κάποιων κοιτασμάτων καθώς και την χρηματοδότηση των ερευνών και σε άλλες περιοχές του Αιγαίου. Η διαφαινόμενη συμφωνία με τους Ρώσους δεν άργησε να φέρει την απάντηση των Τούρκων οι οποίοι αυτή τη φορά αφού κλιμάκωσαν τις παραβιάσεις του εναέριου χώρου μας, ανακοίνωσαν τον Μάρτιο του 1987 την έξοδο του νέου υπερσύγχρονου ερευνητικού τους σκάφους «Σισμίκ». ΚΑΙ αυτή τη φορά το «Σισμίκ» όπως και προηγουμένως το «Χόρα», κατευθύνθηκε στη θαλάσσια περιοχή του ΜΠΑΜΠΟΥΡΑ. Και τότε ο Α. Παπανδρέου προειδοποίησε ότι με τον πρώτο ηχοβολισμό του «Σισμίκ» τα πλοία του πολεμικού Ναυτικού θα το βύθιζαν. Η Ελληνική πολεμική μηχανή τέθηκε σε πλήρη ετοιμότητα αποδεικνύοντας ότι οι προειδοποιήσεις Παπανδρέου θα πραγματοποιούνταν ανά πάσα στιγμή. Η σύρραξη αποφεύχθηκε πραγματικά την τελευταία στιγμή και το «Σισμίκ» επέστρεψε άπραγο στην Τουρκία. Δυστυχώς όμως σε διπλωματικό επίπεδο η νέα τουρκική διεκδίκηση είχε καταγραφεί!
Τον Φεβρουάριο του 1988 Παπανδρέου και Οζάλ συναντούνται στο Νταβός της Ελβετίας και συμφωνούν μεταξύ άλλων ο ΜΠΑΜΠΟΥΡΑΣ να μπει στο ψυγείο. Χωρίς λοιπόν να πέσει ούτε μια τουφεκιά η Τουρκία κατάφερε να στερήσει από την Ελλάδα το αναφαίρετο δικαίωμά της να εκμεταλλευτεί μια τεράστια πλουτοπαραγωγική της πηγή. Λίγο αργότερα ο Α. Παπανδρέου παραδέχεται το λάθος του λέγοντας το θρυλικό …”Mea culpa”.
6 χαμένα χρόνια και η πολιτική αστάθεια στην Ελλάδα
Ακολούθησε η κυβερνητική αστάθεια των επόμενων ετών η οποία βρήκε το 1990 την Κυβέρνηση Μητσοτάκη ανίσχυρη να διαδραματίσει ισχυρό ρόλο στη διεθνή διπλωματική σκηνή. Επιπλέον η εύθραυστη κοινοβουλευτική υπεροχή Μητσοτάκη την καθιστούσε ανίκανη να επαναφέρει ένα τέτοιο θέμα την στιγμή μάλιστα που είχε να αντιμετωπίσει επιπλέον το «Μακεδονικό». Ετσι χάθηκαν άλλα 3 χρόνια
Τα χρόνια αυτά οι τούρκοι με το πρόσχημα των επιστημονικών ερευνών εκτέλεσαν εκατοντάδες μελέτες του υπεδάφους του Αιγαίου κυρίως με το «Πίρι Ρέις». Το σκάφος που ανήκει στο «Ινστιτούτο Θαλασσίων Ερευνών και Τεχνολογίας του Παν/μιου της 9ης Σεπτεμβρίου (Ντοκούζ Σεισόλ)» και εδρεύει στη Σμύρνη είχε μια και μόνο τακτική. Απέπλεε συχνά πυκνά από τη Σμύρνη με κατεύθυνση τον κόλπο του Ξηρού (ανοιχτά της Καλλίπολης) με πρόσχημα τις θαλάσσιες βιολογικές έρευνες. Στην πραγματικότητα όμως πραγματοποιούσε με μηχανήματα υψηλής τεχνολογίας που είχε αποκτήσει υποθαλάσσιες έρευνες για την χαρτογράφηση των κοιτασμάτων πετρελαίου που βρίσκονται στα Διεθνή ύδατα. Σιγά-σιγά και με τις ελληνικές κυβερνήσεις να προσπαθούν να απεμπλακούν από άλλα προβλήματα οι Τούρκοι κατάφεραν και αυτοί να αποκτήσουν μια σαφή εικόνα του Βόρειου Αιγαίου ακόμη και σε περιοχές που βρίσκονται κάτω από την ελληνική υφαλοκρηπίδα.
H αλλαγή πολιτικής. Σημίτης – Παπαντωνίου αλλάζουν τα δεδομένα
Το τέλος της πολιτικής περιπέτειας της Ελλάδας έρχεται με την Κυβέρνηση Σημίτη που ουσιαστικά ήταν αυτή που ανακαίνισε το θέμα των πετρελαϊκών κοιτασμάτων. Στο σημείο αυτό πρέπει να τονίσουμε ότι το 1996 οι Αμερικάνοι απέκτησαν ένα κατά το κοινός λεγόμενο «Μάτι» στην περιοχή της Λεκάνης της Αν. Μεσογείου. Με δύο νέους υπερσύγχρονους δορυφόρους οι ΗΠΑ είχαν πλέον σαφή εικόνα για τις πιθανές θέσεις των πετρελαϊκών κοιτασμάτων του Αιγαίου και της Αν. Μεσογείου γενικότερα αφού οι δορυφόροι αυτοί είχαν την ικανότητα να ανιχνεύουν κηλίδες λαδιού στην επιφάνεια της θάλασσας γεγονός που αποτελεί μιας πρώτης τάξης ένδειξη για ύπαρξη πετρελαίου στην περιοχή.
Στο σημείο αυτό πρέπει να αναφέρουμε ότι η εξόρυξη πετρελαίου στη Θάσο (περιοχή Πρίνου) είναι αποτέλεσμα των πρώτων ερευνών που αναφέραμε και αποτελεί τμήμα της αρχικής μελέτης όπου έκανε λόγο για πετρελαϊκό ορίζοντα, όχι όμως αυτόν της θέσης ΜΠΑΜΠΟΥΡΑ. Αντίθετα ήταν μια από τις δύο περιοχές που οι μελέτες έκαναν λόγο για περιορισμένα κοιτάσματα πετρελαίου.
ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΣ: Κοιτάσματα σε πολλές περιοχές – Σύμπτωση τα ΙΜΙΑ;
Γύρω στο 1996 οι Τούρκοι στρέφουν την προσοχή τους στη περιοχή της Δωδεκανήσου όπου Αμερικανικοί δορυφόροι είχαν εντοπίσει κηλίδες λαδιού κοντά σε 14 περιοχές που εκτείνονταν από την Ρόδο ως την Κω. Παράλληλα έκανε την εμφάνισή του ένας χάρτης με άλλες 20 περιοχές από τη Λήμνο ως την Σάμο που εμπλέκονταν σε διάφορα σενάρια ύπαρξης πετρελαίου. Την ίδια περίοδο αρχίζει να γίνεται λόγος για αντίστοιχες περιοχές στην ελεύθερη Κύπρο.
Η κυβέρνηση Σημίτη βάζει τότε στο παιχνίδι τους Γερμανούς, αφού είχε αρχίσει ήδη να διαφαίνεται η πρόθεση Σημίτη-Παπαντωνίου να απευθυνθούν σε ειδικούς συμβούλους από την Γερμανία στις έρευνες στον υποθαλάσσιο χώρο της Θάσου.
Είναι αρκετά τρομακτικό – για να είναι σύμπτωση – η συγκυρία της κρίσης των Ιμίων – αφού πριν την κρίση και πάλι οι τούρκοι είχαν δυσανασχετήσει με την καθυστέρηση της μελέτης κατασκευής του πετρελαϊκού αγωγού Μπακού – Τσειχάν και έψαχναν τρόπους για να βάλουν στο παιχνίδι Αμερικανικών συμφερόντων πετρελαϊκές εταιρίες. Ενας χάρτης που είχαν δημοσιεύσει οι Aegean Times σε ανύποπτο χρόνο καταδείκνυε ότι όλο το Ανατολικό Αιγαίο αποτελεί μια τεράστια πηγή υδρογονανθράκων και μάλιστα σχολιάστηκε ποικιλοτρόπως από τον τύπο. Ο χάρτης αυτός έκανε την εμφάνισή του λίγο πριν την κρίση των Ιμιων. Η κρίση αυτή δεν ήταν τίποτε άλλο παρά η επισφράγιση της 30ετούς πολιτικής των Τούρκων στο Αιγαίο. Οι «γκρίζες ζώνες» δεν είναι τίποτε άλλο από περιοχές της Ελληνικής επικράτειας που στην συντριπτική τους πλειοψηφίας ενέχονται σε έρευνες ή συζητήσεις περί ύπαρξης κοιτασμάτων πετρελαίου. Πάνω απ΄ όλα όμως τα Ιμια ήταν η απέλπιδα προσπάθεια των Τούρκων να παζαρέψουν κομμάτι της Ελληνικής υφαλοκρηπίδας όπως αποδείχτηκε στα χρόνια που ακολούθησαν.
Η επιβεβαίωση των… φημών: O ΜΠΑΜΠΟΥΡΑΣ δεν είναι φήμη
Στις 14 Ιουνίου του 2000 τα ΜΜΕ επιβεβαιώνουν την ύπαρξη των δύο επιπλέον κοιτασμάτων στον Πρίνο αφού δημοσιεύτηκε ένα Δ. Τ. της Kavala Oil που ανανκοίνωνε ότι εντοπίστηκαν σε βάθος 2.900 μέτρων δύο άριστα κοιτάσματα πετρελαίου και μάλιστα 4 μίλια ανοιχτά του Κόλπου Περάμου της Καβάλας. Πρόκειται για τα κοιτάσματα που έχουμε προαναφέρει για τα οποία είχαν πραγματοποιηθεί οι πρώτες μελέτες που οδήγησαν τελικά στον «Πρίνο». Η διαφορά ήταν ότι σε αντίθεση με το παλιό κοίτασμα που είχε 60% περιεκτικότητα σε θειάφι τα νέα κοιτάσματα είχαν ποσοστό 7%. Μάλιστα ο τότε πρόεδρος της Κavala Oil k. Νίκος Λούτσιγκας δήλωσε ότι ένα εκ των δύο κοιτασμάτων είναι ποιο ενδιαφέρον από το άλλο. Η ανακοίνωση αυτή επιβεβαίωσε ότι ο Πρίνος δεν είχε μόνο ένα κοίτασμα όπως λεγόταν παλιά αλλά αποτελούσε μια περιοχή ύψιστης σημασίας. Πολύ περισσότερο δε, όταν σκεφτεί κάποιος ότι οι αρχικές μελέτες είχαν αποδείξει ότι στη θέση ΜΠΑΜΠΟΥΡΑΣ το κοίτασμα είναι υπερδεκαπλάσιο των υπολοίπων μπορεί να εξάγει κάποιος αβίαστα το συμπέρασμα ότι επιβεβαιώνονται οι αρχικές μελέτες που έκαναν λόγο για τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου.
Μετά από αυτές τις εξελίξεις τα Ελληνικά Πετρέλαια (ΕΛΠΕ) στις 8 Οκτωβρίου του 2000 ανακοινώνουν μεγάλες επενδύσεις στην Έρευνα νέων κοιτασμάτων καθώς και στην συμμετοχή σε πετρελαϊκές έρευνες στο Εξωτερικό. Φυσικά στις εξελίξεις η συμμετοχή των Γερμανών συμβούλων ήταν καθοριστική.
Πολιτική πίεση με ονοματεπώνυμο: Πίρι Ρέις
Φτάνουμε λοιπόν στο 2001 όπου οι Τούρκοι παρά το καλό κλίμα που επικρατεί στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις ανακοινώνουν την κάθοδο στο Ν. Αιγαίο του «Πίρι Ρέις» αναστατώνοντας τους Ελληνες και Τούρκους διπλωμάτες οι οποίοι σχεδίαζαν την συνάντηση Παπανδρέου-Τζέμ. Η ύφεση που παρουσίασαν οι Τουρκικές παραβιάσεις του FIR Αθηνών την προηγούμενη χρονιά φαίνεται ότι σταμάτησαν αφού – με εξαίρεση το πρώτο δίμηνο του 2001- οι Τούρκικές παραβιάσεις παρουσίασαν μια εκρηκτική αύξηση μετά την διαφαινόμενη συνεργασία των Ρωσικών Εταιριών Yokos και Lucoil-Petrola ως στρατηγικοί επενδυτές σε έρευνες στο Νότιο Αιγαίο αλλά και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας. Φυσικά η Ρωσία ήθελε ως αντιστάθμισμα να γίνει ο αποκλειστικός προμηθευτής φυσικού αερίου (μέσω του Αγωγού Μπουργκας-Αλεξανδρούπολης) της Ελλάδας κάτι που προξένησε ταραχή στους Εμπορικούς ακολούθους πολλών ξένων πρεσβειών στην Αθήνα. Ετσι η Τουρκία ανακοίνωσε ότι το «Πίρι Ρέις» θα προβεί σε νέες «επιστημονικές» έρευνες όλο το διάστημα του Ιουνίου στο Ν. Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο.
Η κινητοποίηση ήταν άμεση και ο Γ. Παπανδρέου έσπευσε να συναντήσει τον Ι. Τζεμ ο οποίος δήλωσε τελικά ότι το «Πίρι Ρέις» δεν θα πραγματοποιήσει έρευνες σε Ρόδο, Κάρπαθο και Καστελόριζο όπου η Ελληνική υφαλοκρηπίδα δεν έχει προσδιοριστεί. Η ελληνική κυβέρνηση έσπευσε στην αρχή να αποσιωπήσει το γεγονός αλλά ήταν αργά, αφού η είδηση είχε διαρρεύσει μέσω των Aegean Times σε 40.000 αποδέκτες. Η επιλογή του χρόνου δεν ήταν καθόλου τυχαία αφού την ίδια περίοδο διεξαγόταν και στην περιοχή η τουρκική ναυτική άσκηση «Θαλασσόλυκος» (Ντενίζ Κορντούμ)
Mετά τα Δωδεκάνησα και η ΚΥΠΡΟΣ – Aεροδιάδρομοι G-18 και R-19
Γιατί θέλουν τόσο πολύ οι Τούρκοι τον έλεγχο αυτής της περιοχής;
Παράλληλα σύμφωνα με δημοσιεύματα του Κυπριακού τύπου, τον Απρίλιο του 2001, Ν.Ανατολικά του νησιού προς την πλευρά της Αιγύπτου, ανακαλύφθηκαν μεγάλα κοιτάσματα πετρελαίου, γεγονός που όπως αναφέραμε στην αρχή είχε προκαλέσει τα ειρωνικά σχόλια του ύπατου αρμοστή του νησιού. Όμως το πόσο δίκιο είχε ο Κυπριακός Τύπος αποδείχτηκε στις 22 Αυγούστου του 2001 όταν με βάση κάποιες φωτογραφίες από δορυφόρους εμφανίστηκαν στην Κυπριακή εφημερίδα «Φιλελεύθερος» και αποκαλύφθηκε ότι η Κυπριακή Κυβέρνηση βρίσκεται ήδη σε συνεννόηση με Αγγλικές εταιρίες για περαιτέρω έρευνες. Μάλιστα η Αγγλική εταιρία Spectrum που ειδικεύεται στις χαρτογραφήσεις βυθών έσπευσε να προσφέρει την βοήθειά της στους Κυπρίους. Τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους ακολούθησε η επίσκεψη του Αιγύπτιου υπουργού πετρελαίου στη Μεγαλόνησο και οι πρώτες επαφές με τη Συρία όπου επισπεύσθηκε η ρύθμιση των εκκρεμοτήτων που υπάρχουν στην υφαλοκρηπίδα των κρατών αυτών. Οι εξελίξεις αυτές οδήγησαν τον Ραούφ Ντενκτάς να δηλώσει ότι «θα διεκδικήσει το μερίδιό του από τα πετρέλαια αυτά» λέγοντας ότι «αν η Κύπρος έχει όντως πετρέλαια δύο πράγματα θα συμβούν: Είτε η Τουρκία θα καταλάβει ολόκληρη την Κύπρο είτε χάριν των πετρελαίων το Κυπριακό θα λυθεί στο άψε-σβήσε»
Πλαγκτόν αντί… πετρελαίου
Φυσικά το «Πίρι Ρέις» και οι Τούρκοι δεν ξέχασαν ποτέ τον θησαυρό του ΜΠΑΜΠΟΥΡΑ αφού στις 19 Ιανουαρίου του 2002 το ξαναέβγαλαν από τη Σμύρνη και για 15 μέρες έκοβε βόλτες πότε στον Κόλπο του Ξηρού και πότε Ν.Ανατολικά της Θάσου. Διάφορες εφημερίδες όπως η ελευθεροτυπία ανέλαβαν το έργο του κατευνασμού της κοινής γνώμης, αφού όταν άρχισε ο θόρυβος γύρω από τη νέα έξοδο του «Πίρι Ρέις», έσπευσαν να πληροφορήσουν το κοινό ότι το σκάφος ερευνά το … πλαγκτόν. Ετσι σώθηκαν οι συνομιλίες Παπανδρέου Τζεμ που ακόμη συνεχίζονται.
Η έρευνα των Aegean Times αν και δεν ολοκληρώθηκε ακόμη καταδεικνύει την σημασία των πετρελαίων του Αιγαίου και της Κύπρου και δίνει μια άλλη διάσταση στο θέμα των διαφορών μας με την Τουρκία. Ο ΜΠΑΜΠΟΥΡΑΣ και τα κοιτάσματα στη Γαύδο (Ν.Δ. της Κρήτης) βγήκαν οριστικά από το ψυγείο όπου είχαν τεθεί από τον Παπανδρέου – Οζάλ. Οι πολιτική του Γιάννου Παπαντωνίου ώθησε πολύ μπροστά τις έρευνες στον Ελληνικό θαλάσσιο χώρο και οι τούρκοι απαίτησαν μερίδιο στο Β.Α. τμήμα. Όταν αργά κατάλαβαν ότι ο ΜΠΑΜΠΟΥΡΑΣ δεν είναι το μοναδικό κοίτασμα αλλά υπάρχει πληθώρα κοιτασμάτων και στο Ν. Αιγαίο επεχείρησαν να ελέγξουν την περιοχή αυτή. Επεκτείνοντας το παιχνίδι ο έλεγχος της περιοχής του Ν.Α. Αιγαίου οδηγεί εκεί που πραγματικά παίζονται τεράστια συμφέροντα. Η λεκάνη της Α. Μεσογείου.
Tελικά αυτά τα περίφημα κοιτάσματα βρίσκονται σε περιοχές που προκαλούν θερμά επεισόδια;
Για να κατανοήσει κάποιος καλύτερα το μέγεθος των κοιτασμάτων που υπάρχουν στο Αιγαίο παραθέτουμε στο χάρτη τις ακριβείς περιοχές όπου όχι απλά υπάρχουν ενδείξεις για την ύπαρξη πετρελαίου αλλά έχουν πραγματοποιηθεί μελέτες με θετικά απότελέσματα. Mε μια προσεκτική παρατήρηση θα διαπιστώσετε ότι οι “γκρίζες ζώνες” δεν είναι τίποτε άλλο παρά πετρελαιοφόροι ορίζοντες.
1. Κοίτασμα της θέσης Μπάμπουρας: Περιεκτικότητα 1 με 1.1 δις βαρέλια
1.a. Κοίτασμα «Δομή EAST Θάσου» ανατολικά της Θάσου. Περιεκτικότητα 250.000.000 βαρέλια χαμηλού ειδικού βάρους και 380.000.000 βαρέλια υψηλού ειδικού βάρους. Επίσης 1,5 cm3 φυσικού αερίου. Βάθος μέχρι 4300 πόδια. Εκμετάλλευση NAPC – Κοινοπραξία βορείου Αιγαίου. Στη ίδια περίπου θέση βρίσκεται το κοίτασμα «Βόρειος Πρίνος – Νέα Πέραμος – ‘Αθως». Περιεκτικότητα 400 εκ.βαρέλια, ποιότητας χαμηλού ειδικού βάρους.
1.b. Κοιτάσματα Επανομής-Σιθωνίας και Θερμαϊκού (80 εκατ. βαρέλια)
2 και 2.a. Πετρελαιοφόρος ορίζοντας Β.Α. Αιγαίου. Στις 3 περιοχές που σημειώνονται έχουν έκδηλώσει ενδιαφέρον αμερικανικές εταιρίες και έχουν κινήσει το ενδιαφέρον του πατέρα Μπους ο οποίος έχει επισκευτεί 2 φορές την περιοχή αυτή. Και στα 3 κοιτάσματα υπολογίζεται ότι υπάρχουν πάνω από 320.000.000 βαρέλια
3.. Κοίτασμα Ικαρίας – 120.000.000 βαρέλια
4.. Κοίτασμα με άλλα 70.000.000 βαρέλια
5.. και 6.. Κοιτάσματα Κρήτης που ξεπερνούν το 1 δις βαρέλια. Ένα από αυτά βρίσκεται πολύ κοντά στη ΓΑΥΔΟ
7.. Κοίτασμα Δωδεκανήσου κοντά στο Καστελόριζο. 150.000.000 βαρέλια
8.. Κοίτασμα Κυκλάδες (100 εκατ. βαρέλια)
9.. Κοίτασμα Σκόπελος( 60 εκατ. βαρέλια)
Επίσης Βόρεια και Νότια της Λέσβου υπάρχουν άλλα δύο κοιτάσματα που το 90% του πετρελαιοφόρου ορίζοντα βρίσκεται εντός της Τουρκικής επικράτειας.
Aegean times 11/2/2002
Ποιές Πολυεθνικές εταιρίες έχουν κάνει έρευνες στο Αιγαίο και πότε; Που έχει ανακαλυφθεί πετρέλαιο; Ποιοί επιβεβαιώνουν την ύπαρξη κοιτασμάτων στη Θάσο, Λέσβο, Δωδεκάνησα;
Ποιός ο ρόλος των πολυεθνικών εταιριών; – Ποιοι Ελληνες Πολικοί έχουν παραδεχτεί δημόσια την ύπαρξη πετρελαίου στο Αιγαίο;
Γιατί αμφισβητούν οι Ελληνες Γεωλόγοι την ύπαρξη κοιτασμάτων στο Αιγαίο;
Μέχρι το 1999 είχαν πραγματοποιηθεί στην Ελλάδα 172 γεωτρήσεις και από αυτές μόνο οι 12 έγιναν στο Αιγαίο. Η πρώτη φορά που πραγματοποιήθηκε γεώτρηση στο Νότιο Αιγαίο ήταν κατά την περίοδο 1963-1965 όταν η εταιρία SAFOR πραγματοποίησε στη Ρόδο δυο χερσαίες γεωτρήσεις που απέβησαν άγονες.
Αλλη μια εταιρία επεχείρησε έρευνες στο Νότιο Αιγαίο ήταν η εταιρία OCEANIC, αμερικανικών συμφερόντων, κάνει έρευνες στο Αιγαίο αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Με την ανατροπή της Χούντας η κυβέρνηση Καραμανλή κάνει σύμβαση μεταξύ της ελληνικής Δημόσιας Επιχείρησης Πετρελαίου (ΔΕΠ) και της DENISON CORPORATION, που είναι μια από τις δυο ισχυρότερες στην αγορά πετρελαιοειδών στον κόσμο. Αυτή η σύμβαση Καραμανλή προέβλεπε γεωτρήσεις στη Θάσο και επέκτασή τους σε ολόκληρο το Αιγαίο.
Παρά το γεγονός ότι η Τουρκία έβγαλε το ωκεανογραφικό “ΧΟΡΑ” το 1976 οι έρευνες συνεχίστηκαν. Όταν ανέλαβε ο Ανδρέας Παπανδρέου οι έρευνες διενεργήθηκαν από το 1981 έως το 1986 με την διαφορά ότι στο παιχνίδι μπήκε τότε και η ARAMCO, η οποία μαζί με την DENISON διεκδικούσαν τα πετρέλαια στο Αιγαίο. Διευκρινίζουμε ότι η ARAMCO αποτελούσε τότε κοινοπραξία των εταιριών TEXACO, SOCAL, ESSO, MOBIL. Η DENISON ανήκε στην πολυεθνική OXYDENTAL (του Αrmand Hammer, ο οποίος είχε αναλάβει διαμεσολαβητικό ρόλο μεταξύ Ρήγκαν και Γκορμπατσόφ για να φθάσουν στη συμφωνία της Μάλτας) και υποστηριζόταν από το Σταίητ Ντηπάτρμεντ.
Όταν η ΟΧΥDENTAL άρχισε να αισθάνεται την ασφυκτική πίεση της Αραβικής ΑRAMCO και την διάθεση του Παπανδρέου να δώσει το φιλέτο του «Μπάμπουρα» στους Αραβες ζήτησε την παρέμβαση του Στέιτ Ντηπάρτμεντ. Ακολούθησε το 1987 η ανοιχτή απειλή του Τούρκου πρωθυπουργού Τουργκούτ Οζάλ να απειλήσει με πόλεμο την Ελλάδα. Για όσους θυμούνται τότε ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία που αμφισβητήθηκε ανοιχτά η ισορροπία 7 προς 10. Στις εφημερίδες της εποχής έκανε την εμφάνισή του ένα έγγραφο αυτό (με ημερομηνία 21 Μαρτίου 1987) το οποίο είχε την υπογραφή του τότε υπουργού Αμυνας της Αμερικής Κάσπαρ Ουάϊνμπεργκερ και απευθυνόταν στον αρχιστράτηγο του ΝΑΤΟ Ρίτσαρντ Περλ το οποίο έδωσε μια πρώτης τάξεως ευκαιρία στους Τούρκους να αμφισβητήσουν το νομικό καθεστώς της υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο.
Όταν το ωκεανογραφικό των Τούρκων “ΣΙΣΜΙΚ” κάνει την εμφάνιση του ανοικτά της Λέσβου συνοδευόμενο από αντιτορπιλικά και φρεγάτες, ενώ η 4η Αποβατική Στρατιά της Σμύρνης τίθεται σε πλήρη ετοιμότητα, η Ελλάδα και Τουρκία φθάνουν στα πρόθυρα πολέμου.
Προσέξτε τώρα! Ο Παπανδρέου κατανοώντας καλά την Αμερικανική Πολιτική κάνει μια κίνηση καλής θέλησης, βάζοντας τον τότε υπουργό Βιομηχανίας Αναστάσιο Πεπονή να δηλώσει ότι δεν τίθεται θέμα εξαγοράς μετοχών της DENISON από την ελληνική ΔΕΠ. Ετσι φθάσαμε στο Νταβός, όπου και επίσημα πλέον δέχθηκε η Ελλάδα ότι το ζήτημα των πετρελαίων του Αιγαίου αποτελεί διεθνή και όχι εσωτερική της υπόθεση. Εκεί λοιπόν Παπανδρέου και Οζάλ συμφώνησαν να σταματήσουν οι έρευνες για τα πετρέλαια στη Θάσο και να μπει στο ράφι το κυπριακό πρόβλημα. Αργότερα, όπως είναι γνωστό, η Ελλάδα αποκήρυξε το Νταβός καθώς ο Ανδρέας Παπανδρέου είπε το περίφημο “mea culpa” “ήταν λάθος”.
Το 1991 ο τότε πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης συναντιέται στο Παρίσι με τον τότε πρωθυπουργό της Τουρκίας Μεσούτ Γιλμάζ με θέμα το Κυπριακό. Στο περιθώριο της συνάντησης έκαναν την εμφάνισή τους δύο χάρτες όπου καταγράφονταν οι εταιρίες στις οποίες έχουν ανατεθεί κατά καιρούς οι έρευνες ελληνικών πετρελαϊκών κοιτασμάτων τόσο στο Βόρειο όσο και στο Νότιο Αιγαίο. Μέχρι τότε όλες οι αναθέσεις είχαν γίνει σύμφωνα με το νόμο 98/75. Στους χάρτες αυτούς υπήρχαν τα όρια της ελληνικής υφαλοκρηπίδας σχηματισμένα με μια μπλε γραμμή. Στον δεύτερο χάρτη υπήρχαν όλες οι αμφισβητούμενες περιοχές της ελληνικής υφαλοκρηπίδας που διεκδικούσε η Αγκυρα με κόκκινες διαγραμμίσεις. Κατά την περίοδο αυτή εισέρχεται στο παιχνίδι των ερευνών στο Αιγαίο και η Γαλλική εταιρία Beicip.
Το 1994 αρχίζει μια νέα φάση, που κατέληξε στην εκμετάλλευση του “Πρίνου”. Το ίδιο διάστημα όμως συνέπεσε και η ένταση στις σχέσεις των δύο χωρών. Μέχρι αυτή την χρονιά οι Αμερικανικές εταιρίες σαφώς και γνώριζαν περισσότερα από τις Ελληνικές Κυβερνήσεις σχετικά με την ύπαρξη πετρελαίου στο Αιγαίο αλλά οι οικονομικές συγκυρίες ωθούσαν τις πετρελαϊκές εταιρίες στην μη εκμετάλλευση αυτών των κοιτασμάτων.
Από τότε πολλές εταιρίες έχουν αναλάβει την έρευνα για κοιτάσματα πετρελαίου. Το 1995 αποτέλεσε μια χρονιά «σταθμός» στην έρευνα που πραγματοποιήσαμε. Το Καλοκαίρι της χρονιάς αυτής ο τότε Πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου, λαμβάνει ένα άκρως απόρρητο σήμα από την Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών. Στο έγγραφο αυτό σύμφωνα με απόλυτα εξακριβωμένες πληροφορίες ένας Αμερικανικός δορυφόρος υψηλότατης τεχνολογίας ανακάλυψε και φωτογράφισε κοιτάσματα πετρελαίου στο Νοτιοανατολικό Αιγαίο. Στην ενημέρωση της ΕΥΠ γινόταν λόγος για ένα κοίτασμα που ξεκινάει από τις βραχονησίδες Ιμια και κάνοντας ένα “S” και καταλήγει στη Γαύδο”. Πολλά ΜΜΕ τότε έσπευσαν να γράψουν ότι η αποκάλυψη πετρελαίου στο Αιγαίο θα είχε γνωστοποιηθεί από τους Αμερικανούς και στις αρμόδιες Τουρκικές Υπηρεσίες. Ακολούθησαν η κρίση των Ιμίων καθώς και η ανοιχτή αμφισβήτηση της Ελληνικότητας της Γαύδου.
1987: H χρονιά που ανακαλύφθηκαν οι Γκρίζες Ζώνες
Στις 22 Σεπτεμβρίου του 1997 μια συνέντευξη στους FINANCIAL TIMES πυροδοτεί αλυσιδωτές αντιδράσεις στην Ελλάδα. Συγκεκριμένα, ο τότε διευθυντής πετρελαίων του Πρίνου στην Ελλάδα δήλωσε στους F.T. ότι «… μετά τον Μάρτιο του 1987 καθιερώθηκαν ουσιαστικά στην περιοχή “γκρίζες” οικονομικά ζώνες και δεν επιτρέπονται από την Ελληνική Κυβέρνηση γεωτρήσεις πέραν των 6 μιλίων, αλλά πάνω από την ελληνική υφαλοκρηπίδα.»
Μάλιστα ο ίδιος ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Ρέππας είχε παραδεχτεί ότι η γεώτρηση στην περιοχή είχε ακυρωθεί λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «…το 1987 υπήρξε “χρονιά τομή”. Θυμάστε τι έγινε τότε και γνωρίζετε πολύ καλά με ποια συνέπεια η Ελληνική Κυβέρνηση υπερασπίστηκε τα συμφέροντα και τα δικαιώματα της χώρας. Δεν υπάρχει πρόοδος για το συγκεκριμένο θέμα, λόγω της στάσης που κρατάει η άλλη πλευρά. Βεβαίως, γνωρίζετε επίσης τις διαφωνίες οι οποίες διατυπώνονται από πολλές πλευρές για το εύρος, για την έκταση των θαλασσίων υδάτων, στα οποία έχει την κυριαρχία και την ασκεί κάθε χώρα. Εμείς έχουμε ξεκάθαρες θέσεις σ` αυτό. Και βεβαίως, το αρμόδιο υπουργείο αναλαμβάνει πρωτοβουλίες σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας, προκειμένου να αξιοποιήσουμε τα κοιτάσματα που πιθανώς υπάρχουν. Για το συγκεκριμένο θέμα και τις σχετικές λεπτομέρειες, πιστεύω ότι όταν απευθυνθείτε αρμοδίως θα τις έχετε. Αυτό το οποίο κάνουμε είναι να διασφαλίζουμε τα συμφέροντά μας, αφού λάβουμε υπόψη μας γενικότερες συνθήκες και προϋποθέσεις οι οποίες πρέπει να υπάρχουν, ώστε να
προωθούμε την πολιτική μας χωρίς να δημιουργούμε προβλήματα εκεί που δεν υπάρχουν. Με άλλα λόγια, να μη δημιουργούμε προβλήματα μόνοι μας, στον εαυτό μας».
Στην καθιερωμένη ενημέρωση των συντακτών εκείνης της ημέρας έγινε ένας πολύ σημαντικός διάλογος ανάμεσα στους δημοσιογράφους και στον κ. Ρέππα ο οποίος παρατίθεται αυτούσιος:
ΜΑΡΔΑΣ: Από εδώ και πέρα. Θέλω να ρωτήσω το ελληνικό κράτος διατηρεί το δικαίωμα να κάνει έρευνες πετρελαίου πάνω στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, ανοιχτά της Θάσου;
ΡΕΠΠΑΣ: Το ελληνικό κράτος διατηρεί στο ακέραιο όλα τα δικαιώματα τα οποία έχει και προβλέπονται από τις ισχύουσες διατάξεις, από το νομικό πλαίσιο το οποίο υπάρχει γι` αυτά τα θέματα. Οι χειρισμοί οι οποίοι γίνονται, αυτό λαμβάνουν υπόψη τους, όπως και άλλα στοιχεία τα οποία δεν μπορούμε να αγνοήσουμε.
ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΣ: Γιατί δεν κάνει τότε, κύριε Υπουργέ, γεωτρήσεις;
ΡΕΠΠΑΣ: Αυτό είναι κάτι για το οποίο δεν θα αποφασίσουμε εμείς εδώ. Είναι κάτι το οποίο το Υπουργείο που το χειρίζεται αρμοδίως ως αντικείμενο, θα το αντιμετωπίσει.
ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΣ: Η Κυβέρνηση λέω, γιατί δεν κάνει;
ΡΕΠΠΑΣ: Ασφαλώς, η Κυβέρνηση θα κάνει αυτό το οποίο πρέπει να κάνει. Αλλά, δεν θα το κάνει υπό το βάρος των εντυπώσεων, αλλά υπό το πρίσμα της ευθύνης η οποία πρέπει να διακρίνει αυτές τις πρωτοβουλίες με γνώμονα το εθνικό συμφέρον, το συμφέρον του λαού μας. Να είστε σίγουροι ότι γίνεται το καλύτερο.
ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΣ: Δηλαδή, το συμφέρον είναι να μην κάνει.
ΡΕΠΠΑΣ: Αυτό το λέτε εσείς.
ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΣ: Οχι. Αυτό μας λέτε εσείς.
ΡΕΠΠΑΣ: Αυτό το λέτε εσείς. Γιατί αυτό το θέμα το οποίο -όπως είπε ο κ. Μαρδάς- εδώ και πάρα πολλά χρόνια είναι σε εκκρεμότητα (από τότε έχουν μεσολαβήσει πολλές κυβερνήσεις) μας έχει απασχολήσει και μας απασχολεί. Είναι θέμα που έχει κριθεί γιατί έχει κατ` επανάληψη συζητηθεί δημοσίως. Και έχει αποτελέσει, αν θέλετε, ένα στοιχείο το οποίο συνεκτίμησε ο ελληνικός λαός, προκειμένου να σταθμίσει την ψήφο του. Λοιπόν, είναι ένα θέμα το οποίο χειριζόμαστε πολύ υπεύθυνα.
ΠΟΥΛΙΔΟΥ: Θέλω να ρωτήσω, τι γίνεται με τη διαδικασία των Εμπειρογνωμόνων και αν έχει στείλει η Αθήνα την απάντηση της στο δεύτερο τουρκικό υπόμνημα.
ΡΕΠΠΑΣ: Εχει ετοιμαστεί και σήμερα αποστέλλεται η απάντηση των Ελλήνων Εμπειρογνωμόνων.
ΠΟΥΛΙΔΟΥ: Κοινή συνάντηση προβλέπεται;
ΡΕΠΠΑΣ: Το θέμα αυτό της συνάντησης παραμένει ανοιχτό. Εχει “παγώσει” για την ώρα, επειδή ακριβώς θεωρούμε ότι δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις οι οποίες είναι απαραίτητες, δεν υπάρχει το κατάλληλο περιβάλλον.
ΦΑΣΟΥΛΑΣ: Κύριε Εκπρόσωπε, ανησυχεί και πόσο ανησυχεί η Ελληνική Κυβέρνηση μετά τις χθεσινές και προχθεσινές εξαγγελίες των Τούρκων για πρόσθετα στρατιωτικά μέτρα στην Κύπρο, θα ιδρύσουν στρατιές, θα ιδρύσουν μεραρχίες, τάγματα, ένα σωρό τέλος πάντων στρατιωτικές μονάδες. Κατά πόσο ανησυχεί η Ελληνική Κυβέρνηση;
ΡΕΠΠΑΣ: Η Ελληνική Κυβέρνηση προβληματίζεται, όταν η άλλη πλευρά εκφράζεται μ` έναν τέτοιο τρόπο, ο οποίος είναι δηλωτικός της απαρέσκειάς της σε πρωτοβουλίες που έχει αναπτύξει ο διεθνής παράγων, προκειμένου να υπάρχει εξομάλυνση των σχέσεων ανάμεσα στις δύο χώρες. Αυτό το οποίο αναφέρετε εσείς ως ένταση εξοπλισμών στην άλλη πλευρά, μπορεί να είναι και μία απάντηση σε όλους εκείνους οι οποίοι θεωρούν ότι η εξωτερική πολιτική που ασκεί η Κυβέρνηση δεν είναι αποτελεσματική. Το ότι ενοχλείται η άλλη πλευρά, σημαίνει ότι έχουμε πετύχει, σε μεγάλο βαθμό, τους στόχους που θέσαμε ευθύς εξ αρχής, με αποτέλεσμα η άλλη πλευρά να οδηγείται σε τέτοιου είδους επιλογές και κινήσεις οι οποίες είναι αδιέξοδες. Και πρέπει να το πούμε αυτό, γιατί έτσι δεν πρόκειται να επιτύχει να λύσει οποιοδήποτε πρόβλημα. Αυτό το οποίο πρέπει να κάνει η Τουρκία, και οι εκπρόσωποί της, είναι από τη δική της πλευρά, με λόγους αλλά κυρίως με έργα να συμβάλλει, ώστε να υπάρχει μία εποικοδομητική προσέγγιση σε όλα τα προβλήματα τα οποία υπάρχουν στην περιοχή, με κορυφαίο το κυπριακό πρόβλημα, ώστε
να ανοίξουν από κει και πέρα οι δυνατότητες για μια προσέγγιση μεταξύ των δύο χωρών.
Τον Σεπτέμβριο του 1998 αρχίζει η γεώτρηση στον «Πρίνο Γ», σε απόσταση 2,5-3 ναυτικών μιλίων από τα ήδη υπό εκμετάλλευση κοιτάσματα του Πρίνου, τα οποία βρίσκονται δυτικά της Θάσου. Η έρευνα στον «Πρίνο Γ» διενεργείται με γεωτρύπανο της αμερικανικής εταιρείας Thronton, ενώ στην περιοχή εκτελούσε έρευνες μέχρι το τέλος του έτους το ειδικό ωκεανογραφικό σκάφος Western Pride.
O E. Κουλουμπής παραδέχεται την ύπαρξη πετρελαίων στο Αιγαίο
Κατά την περίοδο αυτή η Ελληνική Κυβέρνηση δέχεται τα πυρά της αντιπολίτευσης σχετικά με το καθεστώς που επικρατεί στις υποθαλάσσιες έρευνες στο Αιγαίο. Η πρώτη επίσημη παραδοχή Ελληνα Πολιτικού ότι στο Αιγαίο υπάρχει πετρέλαιο έγινε την Δευτέρα 27 Νοεμβρίου του 2000 από τον τ. υπουργό Ευάγγελο Κουλουμπή ο οποίος δημοσίευσε ένα άρθρο στο οποίο γίνεται σαφέστατη αναφορά στα όσα αναφέραμε στο πρώτο μέρος της έρευνάς μας για την ύπαρξη πετρελαίων στο Αιγαίο.
Ο τ. υπουργός αναφέρει συγκεκριμένα: ” Εδώ και πολλά χρόνια Έλληνες και ξένοι επιστήμονες πίστευαν ότι υπάρχουν σημαντικά κοιτάσματα πετρελαίου στον Ελληνικό χώρο. Το μοναδικό όμως κοίτασμα που αξιοποιήθηκε μέχρι τώρα στην Ελλάδα είναι του Πρίνου στη θαλάσσια περιοχή της Θάσου. Ήταν ένα κοίτασμα σημαντικό που έδινε 30.000 βαρέλια και κάλυπτε περίπου το 10% των αναγκών της χώρας (τώρα βρίσκεται στο τέλος του).
Στη χώρα μας έχουν γίνει εκτεταμένες έρευνες που κάλυψαν μεγάλα τμήματα του Ελληνικού χώρου. Κυρίως στο Ιόνιο και στο Αιγαίο.
Στο Ιόνιο, παρόλο που υπήρχαν σοβαρές ενδείξεις για ύπαρξη κοιτασμάτων (Παξοί, Ζάκυνθος) μετά από πολλές και δαπανηρές ερευνητικές εργασίες, τελικά βρέθηκε το 1983 στη θαλάσσια περιοχή του Κατάκωλου ένα μικρό κοίτασμα με πολύ υψηλό όμως κόστος εξαγωγής (1000 βαρέλια την ημέρα με κόστος 40 δολάρια το βαρέλι).
Αντίθετα στο Αιγαίο μετά από έρευνες είμαστε πια σίγουροι ότι υπάρχει πετρέλαιο. Σε δύο περιοχές έχουμε βέβαιες ενδείξεις ότι υπάρχουν σοβαρά κοιτάσματα που μπορεί να καλύψουν ακόμη και μέχρι το σύνολο των αναγκών της χώρας.
Το κακό όμως είναι ότι και οι δύο αυτές περιοχές αμφισβητούνται από τους Τούρκους.
1. Περιοχή κοντά στη Λήμνο και τη Μυτιλήνη. Από έρευνες που έγιναν υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις για ύπαρξη κοιτασμάτων πετρελαίου. Μάλιστα οι έρευνες που έγιναν από τη Γαλλική εταιρεία Beicip για λογαριασμό της ΔΕΠ δείχνουν εκτός από αυτή την περιοχή ότι υπάρχουν και άλλες πολύ ενδιαφέρουσες πετρελαϊκά περιοχές στο Νότιο Αιγαίο.
2. Περιοχή Μπάμπουρα ανατολικά της Θάσου. Είναι μια περιοχή που τμήματά της αμφισβητούνται από τους Τούρκους (βρίσκονται μεταξύ 6 και 12 μιλίων των Ελληνικών χωρικών υδάτων). Από έρευνες που έγιναν σ’ αυτήν τη περιοχή υπάρχει βεβαιότητα για πετρελαϊκό δυναμικό που κυμαίνεται από 120 έως 200 εκατομμύρια απολήψιμα βαρέλια, που θα μπορούσε να καλύψει το 40% περίπου των αναγκών της χώρας και για πολλά χρόνια.
Για τα κοιτάσματα πετρελαίου στον Μπάμπουρα απειλήθηκε ελληνοτουρκική σύρραξη. Στην πρόθεση της Ελλάδας να προχωρήσει σε εκμετάλλευση των κοιτασμάτων στη θέση Μπάμπουρα η Τουρκία έγινε απειλητική «υπενθυμίζοντας» τη «συμφωνία» της Βέρνης (1976 Καραμανλής – Ετσεβίτ) και αργότερα τη «συμφωνία» της Βουλιαγμένης (1988 Παπανδρέου – Oζάλ). Τις δύο αυτές «συμφωνίες» που αναφέρουν οι Τούρκοι, η Ελλάδα, από ό,τι τουλάχιστον γνωρίζω, δεν δέχεται την ύπαρξή τους.
Πάντως ανεξάρτητα αν υπάρχουν ή δεν υπάρχουν μπροστά στα νέα δεδομένα των σχέσεων της Τουρκίας και με την Ελλάδα και με την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις προοπτικές που διανοίγονται, πιστεύω ότι ο Έλληνας Υπουργός των Εξωτερικών έχει χρέος να βάλει το θέμα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Και συγκεκριμένα στα Μέτρα Oικοδόμησης Εμπιστοσύνης.”
Λαφαζάνης: Γιατί δεν προχωρούμε σε εξορύξεις;
«Στη χώρα μας, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, υπάρχουν σοβαρές δυνατότητες, κατόπιν συστηματικών και επίμονων προσπαθειών, να εξευρεθούν σημαντικά και προσοδοφόρα κοιτάσματα πετρελαίου που θα άνοιγαν νέους δρόμους για την ελληνική οικονομία. Τα τελευταία, όμως, χρόνια η έρευνα για την ανεύρεση κοιτασμάτων πετρελαίου, που από το 98 έχουν αναλάβει τα ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ (ΕΛ.ΠΕ) στα οποία συγχωνεύθηκε η Δημόσια Επιχείρηση Πετρελαίου- Έρευνα και Εκμετάλλευση Υδρογονανθράκων (ΔΕΠ-ΕΚΥ), έχει υποβαθμιστεί απολύτως μέχρι πλήρους εγκαταλείψεως. Είναι χαρακτηριστικό γι αυτό ότι οι δαπάνες για έρευνα πετρελαίου ακολουθούν χρόνο με το χρόνο φθίνουσα πορεία (΄98- 1,4 δις, ΄99- 0,5 δις) με αποτέλεσμα το 2000 να έχει διατεθεί το ασήμαντο ποσό των 300 εκ. δραχμών, ενώ το σχετικό ανθρώπινο ερευνητικό δυναμικό έχει μειωθεί από 269 εργαζόμενους σε μόλις 70 εργαζόμενους σήμερα.»
Φυσικά τα παραπάνω δεν θα είχαν ιδιαίτερη σημασία αν αποτελούσαν αποτέλεσμα κάποιας έρευνας δημοσιογραφικής. Δυστυχώς όμως τα παραπάνω ανήκουν σε Ελληνα Βουλευτή και μάλιστα σε επερώτηση στη Βουλή. Πρόκειται για τον βουλευτή κ. Λαφαζάνη ο οποίος στις 29 Μαρτίου 2001 κατέθεσε την ερώτηση που αν μη τι άλλο αποδεικνύει ότι έρευνες στο Αιγαίο γινόντουσαν και μάλιστα με θετικά αποτελέσματα.
Οι εταιρίες στις οποίες είχε ανατεθεί από την Ελληνική κυβέρνηση η έρευνα πετρελαίων στο Αιγαίο είναι Πολυεθνικές. Πρόκειται για τις, ΤRITON, MOL, UNION TEXAS και όχι μόνο. Ειδικά για τις εταιρίες αυτές πιστεύεται ότι το Ελληνικό Δημόσιο δεν έχει σαφή εικόνα των αποτελεσμάτων των ερευνών που πραγματοποίησαν.
Στην Απογευματινή της 10/2/2002 δημοσιεύτηκε ένα άρθρο σχετικά με τα σημεία που θα συζητούσαν οι Παπανδρέου-Τζεμ στην Κων/λη στις 12/2. Ένα από αυτά τα θέματα σύμφωνα με την εφημερίδα ήταν και το πετρέλαιο!
Στον χάρτη που δημοσιεύουμε σήμερα φαίνονται καθαρά οι περιοχές στις οποίες η Γαλλική εταιρία Beicip εκτιμά ότι υπάρχουν κοιτάσματα πετρελαίου. Τέτοιοι χάρτες υπάρχουν αρκετοί. Σε πείσμα μάλιστα των Ελλήνων Γεωλόγων που υποστηρίζουν ότι στο Αιγαίο ΔΕΝ υπάρχουν πετρέλαια. Ο καθηγητής κ. Λέκκας σε συνέντευξη που παραχώρησε στην εφημερίδα «ΡΟΔΙΑΚΗ» αλλά και σε συνεργάτη των Aegean Times, απέρριψε κάθε πιθανότητα ύπαρξης πετρελαίων στο Αιγαίο. Απορίας άξιο είναι όμως ότι απέρριψε την ύπαρξη ακόμη και του κοιτάσματος της θέσης «Μπάμπουρας» στο Β. Αιγαίο λέγοντας χαρακτηριστικά ότι ακόμη και αν υπάρχουν κοιτάσματα πετρελαίου στο Αιγαίο αυτά είναι αμελητέα αφού πριν 15 εκατομμύρια χρόνια η σημερινή Ελλάδα αποτελούσε μια χερσόνησο γης και πουθενά δεν υπήρχε θάλασσα που αποτελεί τον απαραίτητο παράγοντα για την δημιουργία πετρελαίου. Όμως η άποψή του αυτή έρχεται σε αντίθεση με αυτή του τ. Κοσμήτορα της Πολυτεχνικής Σχολής του ΑΠΘ κ. Παπαγεωργόπουλου ο οποίος έχει παραδεχτεί δημόσια την ύπαρξη του κοιτάσματος στη θέση «Μπάμπουρα» λέγοντας χαρακτηριστικά ότι με την τότε τεχνολογία η μέγιστη ποσότητα πετρελαίου που μπορεί να αντληθεί από αυτό το κοίτασμα φτάνει τα 200.000.000 βαρέλια, ποσότητα που αρκεί να καλύψει το 40% των εθνικών μας αναγκών για 25 χρόνια.
Φυσικά η άποψη του κ. Λέκκα για το Ν. Αιγαίο ελέγχεται αφού με βάση τις έρευνες που έχει κάνει η Γαλλική εταιρία Βeicip έχουν πραγματοποιηθεί τουλάχιστον δύο διδακτορικά σε Γαλλικά Παν/μια που παραδέχονται την ύπαρξη πετρελαίων στο Καστελόριζο και Δυτικά της Ρόδου. Στα διδακτορικά αυτά αναφέρεται ότι μία από τις γεωλογικές προϋποθέσεις για την ύπαρξη κοιτασμάτων πετρελαίου είναι η ύπαρξη ιζηματογενών πετρωμάτων. Στην περίπτωση του Αιγαίου, τα πετρώματα αυτά άρχισαν να σχηματίζονται πριν 150 εκατομμύρια χρόνια, όταν στη θέση της Ελλάδος υπήρχε θάλασσα. Σταδιακά, μέχρι πριν 13 εκατομμύρια χρόνια, αναδύθηκε η Αιγαϊδα, μια τεράστια χερσόνησος που ένωνε την Ελλάδα με τη Μικρά Ασία. Πριν από 5 εκατ χρόνια, λόγω των τεκτονικών ανακατατάξεων, η Μεσόγειος χώρισε τη γη στα δύο. Στο υπέδαφος του Αιγαίου λοιπόν υπάρχουν οι προϋποθέσεις (ιζηματογενή πετρώματα και ζωντανοί οργανισμοί) που εγκλωβίστηκαν στο υπέδαφος και μετά από εκατομμύρια χρόνια μετασχηματίσθηκαν σε υδρογονάνθρακες.
Στον επίλογο αυτής της έρευνας έχουμε να παρατηρήσουμε ότι αρκετοί ήταν αυτοί που πρότειναν την μη δημοσιοποίηση των στοιχείων της έρευνας επικαλούμενοι την αντίδραση των Τούρκων οι οποίοι εποφθαλμιούν τα κοιτάσματα πετρελαίου του Αιγαίου. Η απάντησή μας σε όλους αυτούς προέρχεται από το στόμα ανώτερου Κυβερνητικού παράγοντα ο ποίος δήλωσε «ΝΑ ΕΙΣΤΕ σίγουροι ότι ακόμη και αν δεν υπήρχαν τα πετρέλαια οι τούρκοι θα έβρισκαν χίλιους λόγους για να προβάλλουν τις διεκδικήσεις τους». Μήπως τελικά σήμερα που οι Τούρκοι έχουν ρίξει το βάρος στα κοιτάσματα της Κασπίας είναι η καλύτερη περίοδος για να κάνουμε επιτέλους αυτό που επί 30 χρόνια καθυστερούμε;
Οσο γι αυτούς που πιστεύουν ότι στο Αιγαίο δεν υπάρχει πετρέλαιο ,ας ανατρέξουν στα αρχεία του τ. υπουργείου Βιομηχανίας και θα διαπιστώσουν ότι σχεδόν το μισό Αιγαίο έχει δεσμευτεί από ξένες πολυεθνικές εταιρίες για αποκλειστική έρευνα και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων. Αν η θεωρία του κ. Λέκκα ευσταθούσε ,δεν υπήρχε περίπτωση οι μεγαλύτερες εταιρίες πετρελαίου κυριολεκτικά να «σφάζονται» ποια θα αποκτήσει το αποκλειστικό δικαίωμα ερευνών από την Ελληνική Κυβέρνηση.
Aegean times 18/2/2002
ΤΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ
Tου ΜΙΧΑΛΗ ΚΑΙΤΑΝΤΖΙΔΗ
Yπογράφονται σήμερα το μεσημέρι οι δύο πρώτες συμβάσεις για την έρευνα πετρελαίων στη δυτική Eλλάδα. Οι συμβάσεις αφορούν περιοχές των Iωαννίνων και της βορειοδυτικής Πελοποννήσου έκτασης 4.200 και 2.025 τετραγωνικών χιλιομέτρων αντίστοιχα. Aκόμη δύο συμβάσεις για έρευνες στην Aιτωλοακαρνανία και στη θαλάσσια περιοχή του Πατραϊκού αναμένεται να υπογραφούν μέσα στο προσεχές εικοσαήμερο.
Eπικεφαλής των δύο κοινοπραξιών που υπογράφουν σήμερα είναι η βρετανική Enterprise Οil, ενώ συμμετέχει και η αμερικανική Union Texas. H υπογραφή των συμβάσεων γίνεται με καθυστέρηση τριών περίπου μηνών. Bασική αιτία της καθυστέρησης η αργοπορημένη κατάθεση τροπολογίας για τη φορολόγηση των κερδών των μελών της κοινοπραξίας, παρά το ότι οι διπραγματεύσεις για τα κείμενα των συμβάσεων είχαν ολοκληρωθεί από τον περασμένο Mάρτιο. Οι εταιρίες συγκεκριμένα ζητούσαν να προηγηθεί η νομοθετική ρύθμιση του θέματος πριν προχωρήσουν στην υπογραφή.
H τροπολογία τελικά κατετέθη τον περασμένο Iούνιο, επρόκειτο να συζητηθεί με το πολυνομοσχέδιο του υπουργείου Aνάπτυξης την περασμένη εβδομάδα, αλλά τελικά έμπλεξε με τίς εσωκομματικές κόντρες του ΠAΣΟK στη Bουλή και θα συζητηθεί αργότερα. Tελικά η Enterprise δέχτηκε να υπογράψει, ενώ η επικεφαλής των άλλων δύο κοινοπραξιών, η Triton, θα αναμένει την ψήφιση.
Στις δύο περιοχές για τις οποίες υπογράφονται σήμερα οι συμβάσεις, οι δύο κοινοπραξίες θα επενδύσουν συνολικά 56 εκατομμύρια δολάρια, δηλαδή περίπου 15, 5 δισεκατομμύρια δραχμές σε τέσσερα χρόνια. Στην περίπτωση δε που ανακαλυφθεί πετρέλαιο σε ποσότητες αντίστοιχες του Πρίνου, οι συνολικές επενδύσεις που θα απαιτηθούν θα φτάσουν το ένα δισεκατομμύριο δολάρια (275 δισεκατομμύρια δραχμές). Σε όλες τις περιοχές που διατίθενται για έρευνα, η ΔEΠ-EKY που εκπροσωπεί τα συμφέροντα του δημοσίου έχει συμμετοχή 12%. H συμμετοχή αυτή καλύπτει τόσο τα έξοδα που θα γίνουν, αλλά και τα έσοδα από την ανακάλυψη πετρελαίου. Ωστόσο η ΔEΠ-EKY έχει επιτύχει μεγάλο μέρος της συμμετοχής της στα έξοδα της έρευνας να καλυφθεί με την προσφορά υπηρεσιών προς τις κοινοπραξίες.
Tέλος αξίζει να σημειωθεί ότι για τα επόμενα δύο χρόνια η ΔEΠ-EKY έχει προγραμματίσει να θέσει σε διεθνή διαγωνισμό την έρευνα πετρελαίου σε περιοχές της Θράκης και της κεντρικής και ανατολικής Mακεδονίας, όπως στις εκβολές του Nέστου, τις λεκάνες Σερρών και Eβρου, τον Θερμαϊκό, την Kομοτηνή κ.ά.
Πυρετός μαύρου χρυσού στην Ηλεία
Tου ΜΑΚΗ ΝΟΔΑΡΟΥ
Σεΐχηδες (!) έχουν αρχίσει να αισθάνονται οι κάτοικοι αρκετών περιοχών της Hλείας, μετά τη δημοσιοποίηση του προγράμματος των ερευνών που πρόκειται σύντομα να διεξάγουν ξένες εταιρείες σε χερσαίες περιοχές της B.Δ. Πελοποννήσου στα πλαίσια υπογραφής της πρώτης σύμβασης μεταξύ της ΔEΠ – EKY και ξένων εταιρειών.
Kουνώντας όλο σημασία… το κεφάλι τους, οι ηλικιωμένοι νιώθουν μεγάλη ικανοποίηση καθώς την αποκάλυψη περί «μαύρου χρυσού» την είχαν κάνει από παλιά… αλλά τότε κανένας δεν τους έπαιρνε στα σοβαρά…
Kι όπως λένε σήμερα, εκείνη η αποκάλυψη δεν ήταν δική τους ουρανοκατέβατη ιδέα… αλλά η άποψη των τεχνικών και των ειδικών διαφόρων εταιρειών που κατά το παρελθόν είχαν «τρυπήσει…» το έδαφος της Hλείας ψάχνοντας για το «μαγικό υγρό»… δίπλα στη θάλασσα και τις περισσότερες φορές πολύ κοντά στις θειούχες ιαματικές πηγές…
Στο Kατάκολο
Aς πάρουμε όμως τα πράγματα… ή καλύτερα τις παλιές γεωτρήσεις που έγιναν στην Hλεία, με τη σειρά…
Tα πρώτα «τρυπήματα», έκανε το 1939 η εταιρεία «XEΛH» στην περιοχή του Kατακόλου. Δυο γεωτρύπανα έφθασαν μέχρι τα 310 και 1.531 μέτρα αντίστοιχα και σύμφωνα με τους τότε υπεύθυνους της εταιρείας… δεν βρέθηκε κάτι σημαντικό.
Eνα χρόνο αργότερα η ίδια εταιρεία πραγματοποίησε τέσσερις γεωτρήσεις στην περιοχή της Kυλλήνης. Δύο πλησίον των ιαματικών θειούχων πηγών που έφθασαν μόλις στα 50 μέτρα και δύο δυτικά της κοινότητας Kάστρο που έφθασαν στα 700 μέτρα. Ολες όμως σταμάτησαν λόγω ύπαρξης σκληρών πετρωμάτων.
Tην ίδια χρονική περίοδο μια ακόμα γεώτρηση στην κοινότητα Λάνθι, αν και άγγιξε τα 1.600 μέτρα, δεν απέδωσε… γιατί συνάντησε γύψο και ανυδρίτη.
Tο 1953 η εταιρεία «XEΛH» ξανάρχεται στο προσκήνιο με νέες έρευνες… Δυο γεωτρήσεις στην κοινότητα Bούναργο που έφθασαν σε βάθη 2.370 μ. και 2.135 μ. σταμάτησαν γιατί συνάντησαν και πάλι ανυδρίτη…
Aποτέλεσμα των αποτυχημένων προσπαθειών… ήταν η εταιρεία να πτωχεύσει (!) και την σκυτάλη της έρευνας για πετρέλαιο στην Hλεία να την πάρει η ESSΟ HELLENIC.
H νέα εταιρεία το 1960 προχώρησε σε δύο γεωτρήσεις. Tη μια ανατολικά της Γαστούνης που έφθασε σε βάθος 1.844 μ. και την άλλη στη θέση Σώστι που έφθασε τα 3.900 μ.
Aμέσως μετά αποχώρησε, σφραγίζοντας τα φρεάτια… χωρίς ποτέ να ανακοινώσει τα αποτελέσματα των ερευνών της.
Hρθε λοιπόν η σειρά της Δημόσιας Eπιχείρησης Πετρελαίου να δοκιμάσει… την τύχη της στη συγκεκριμένη περιοχή.
Aπό το 1975 μέχρι το 1985 η εταιρεία πραγματοποίησε δέκα συνολικώς γεωτρήσεις στην Hλεία και σύμφωνα με πληροφορίες μόνο δύο από αυτές συνάντησαν ενθαρρυντικές συγκεντρώσεις υδρογονανθράκων και αερίων.
Eίναι σίγουροι
Eτσι σήμερα οι ειδικοί μπορούν πλέον να μιλούν σχεδόν με σιγουριά για τα πετρελαιοφόρα υπόγεια κοιτάσματα της Hλείας, αφού μεταξύ των περιοχών που αναμένεται να ερευνηθούν από τις ξένες εταιρείες, βάσει των σοβαρών ενδείξεων που υπάρχουν, είναι το βόρειο τμήμα του νομού σε μια ακτίνα από την Kυλλήνη μέχρι το Σιμόπουλο και από τη Γαστούνη έως τη Mανωλάδα!
Σύμφωνα με δηλώσεις που έκανε στην τοπική εφημερίδα του Πύργου «Πρωινή» ο Eυγένιος Δημήτρης, διευθυντικό στέλεχος της ΔEΠ-EKY, οι εργασίες των ερευνών θα ξεκινήσουν μέσα σε ένα μήνα από την υπογραφή της σύμβασης, δηλαδή στα τέλη Aυγούστου ή στις αρχές Σεπτεμβρίου.
Aρχικά θα γίνει εγκατάσταση συνεργείων με υδραυλικούς δονητές, οι οποίοι θα κάνουν γεωτρήσεις σε διάφορα σημεία της Hλείας.
Στο δεύτερο στάδιο της έρευνας θα γίνουν γεωτρήσεις με άλλα μέσα για επαλήθευση των αρχικών ευρημάτων, ενώ ο κύκλος των εργασιών αναμένεται να ολοκληρωθεί σε τέσσερα περίπου χρόνια.
Οπως είπε ο κ. Eυγένιος, οι περιοχές στην Hλεία και γενικότερα στη B.Δ. Πελοπόννησο, θεωρούνται εξαιρετικά «πετρελαιοπιθανές», γι’ αυτό και για τις σχετικές έρευνες εκδήλωσαν ενδιαφέρον κορυφαίες πετρελαϊκές εταιρείες όπως οι Enterprise Οil και Union Texas, οι οποίες μετέχουν στην κοινοπραξία η οποία ανέλαβε την σχετική έρευνα.
Eκτός όμως από τον πυρετό του «μαύρου χρυσού» που έχει αρχίσει να διακατέχει τον τελευταίο καιρό τους Hλείους, υπάρχει και η άλλη πλευρά, η οικολογική.
Σύμφωνα με την άποψη των οικολογικών οργανώσεων της Hλείας, η εκμετάλλευση των κοιτασμάτων πετρελαίου που υπάρχουν στην ξηρά, αλλά και μέσα στη θάλασσα, είναι πολύ πιθανό να επιφέρει στην ήδη επιβαρυμένη… περιοχή, από τα σκουπίδια και τα βιομηχανικά απόβλητα, μια άνευ προηγουμένου οικολογική καταστροφή. Γι’ αυτό και προτείνουν, πριν ξεκινήσει οποιαδήποτε έρευνα ή εκμετάλλευση των κοιτασμάτων πετρελαίου, να γίνει ο σωστός προγραμματισμός για την προστασία του περιβάλλοντος.
«Ελευθεροτυπία» Τρίτη 22 Ιουλίου 1997
Τον Φεβρουάριο του 1998 έφτασε στην δημοσιότητα έρευνα που αφορούσε την μεγαλύτερη συγκέντρωση ραδονίου στον Ελληνικό χώρο και συγκεκριμένα στο χωριό Νεράιδα Θεσπρωτίας. Η μέτρηση ήταν 9550 μπεκερέλ ανά τετραγωνικό μέτρο και με όριο επιφυλακής τα 150!
Παρόμοιες υψηλές μετρήσεις είχαμε και στις περιοχές Σερρών, Θεσσαλονίκης, Μύκονου, Καβάλας, Ικαρίας, Λέσβου, Φθιώτιδα, Λουτράκι, Νιγρίτα, Σουρωτή (1), κλπ. Το ραδόνιο είναι φυσικό ραδιενεργό στοιχείο και για όσους γνωρίζουν, αποτελεί ένδειξη για την ύπαρξη στο υπέδαφος των άνω τουλάχιστον περιοχών ΟΥΡΑΝΙΟΥ.
Στο όρος Παγγαίο στην Καβάλα επίσης υπάρχει ήδη έντονο ενδιαφέρον από ξένο επενδυτή για την εξόρυξη των τεράστιων κοιτασμάτων χρυσού.
Στην Ολυμπιάδα Χαλκιδικής ήδη έχει ξεκινήσει η εκμετάλλευση του εκεί υπεδάφους από την TVX Gold του George Soros, η οποία περιέχει αρκετό χρυσό, αλλά και ουράνιο!!!
Μία απόρρητη έκθεση που ήρθε στο φως με δημοσίευμα της εφημερίδας “Επενδυτής” στις 23/2/96, αναφέρει για τα αποτελέσματα των μετρήσεων του ΙΓΜΕ (Ίδρυμα Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών).
Γύρω στο ποσό των 100 τρισεκατομμυρίων δραχμών εκτιμάται η αξία των κοιτασμάτων ουρανίου και άλλων σπανίων μετάλλων για δορυφόρους και πυραύλους.
Το κείμενο της έρευνας υπογράφεται από επτά διακεκριμένους Έλληνες επιστήμονες και κάνει λόγο για κοίτασμα ουρανίου που περιέχει 300 εκατομμύρια τόνους με συμπύκνωμα ουρανίου 16%, καθώς και σπάνια άλλα ορυκτά όπως ρουτίλιο, λουτέσιο και λανθάνιο, που έχουν εξαιρετικά ειδικές χρήσεις στην κατασκευή πυραυλικών συστημάτων. Αναφέρεται ΜΟΝΟΝ για την περιοχή του όρους Σύμβολο του νομού Καβάλας. Αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα κοιτάσματα ουρανίου ΔΙΕΘΝΩΣ.
Η αξία του εμπλουτισμένου ουρανίου 235 στην διεθνή αγορά (1998) είναι 20.000 δολάρια το γραμμάριο!.
O κοσμήτορας της πολυτεχνικής σχολής και πρόεδρος του τμήματος χημικών μηχανικών Βασίλειος Παπαγεωργίου, πραγματοποίησε διάλεξη με θέμα “Η Βαριά βιομηχανία στην Ελλάδα”,η οποία είχε να κάνει με τα αποτελέσματα και της δικής του έρευνας 30 ετών.
Εντυπωσιακό ήταν το ότι σε όλα τα σημεία η έρευνά αυτή συμφώνησε με τα αποτελέσματα παλαιοτέρας αντίστοιχης έρευνας της δεκαετίας του 1940 που τυχαία είχε φτάσει στα χέρια του. Ο εν λόγω καθηγητής αναρωτιέται πως είναι δυνατόν η Ελλάδα να μην έχει αυτή τη στιγμή ήδη στημένη βαριά βιομηχανία την στιγμή που διαθέτει όχι μόνον ΟΛΕΣ τις απαραίτητες πρώτες ύλες (στρατηγικά ορυκτά) και μάλιστα σε αφθονία, αλλά και για ορισμένα από αυτά, είναι η ΜΟΝΑΔΙΚΗ παραγωγός χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Λιγνίτης: Ως ορυκτό για την παραγωγή ενέργειας από την καύση του με λιγοστή μόλυνση του περιβάλλοντος. Η Ελλάδα διαθέτει τόσο πολύ λιγνίτη, που εάν τον εκμεταλλευόταν από νωρίς, θα είχε γλιτώσει πολλά δισεκατομμύρια από την εισαγωγή πετρελαίου.
Αλουμίνιο: Εδώ και μερικά χρόνια η Γαλλία ελάττωσε την παραγωγή της σε αλουμίνιο και η Ελλάδα πλέον είναι πρώτη στην Ευρώπη σε παραγωγή του αλουμινίου, με χιλιάδες εφαρμογές.
Βωξίτης. Η Ελλάδα είναι η μεγαλύτερη βωξιτοπαραγωγός χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ο βωξίτης χρησιμοποιείται και στην κατασκευή αεροσκαφών, ηλεκτρικών συσκευών, μεταλλικών κατασκευών και αλλού.
Μαγγάνιο. Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση που περιέχει στο υπέδαφός της κοιτάσματα μαγγανίου. Τα κυριότερα κοιτάσματα έχουν εντοπισθεί στο νομό Δράμας.
Νικέλιο. Και για αυτό το στρατηγικό ορυκτό όπως ανέφερε ο κύριος Παπαγεωργίου, η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα της Ευρωπαϊκής Ενώσεως με σημαντικά κοιτάσματα νικελίου στο υπέδαφός της. Υπάρχει ένα συγκρότημα παραγωγής νικελίου, του μεγαλυτέρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά εξάγεται στο εξωτερικό όπως και όλα σχεδόν τα υπόλοιπα όσα εξορύσσονται.
Σμηκτίτες. Η Ελλάδα είναι η δεύτερη χώρα στον κόσμο μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες στην εξόρυξη σμηκτιτών, οι οποίοι έχουν μεγάλο εύρος εφαρμογών, όπως η διάθεση αποβλήτων, τα φάρμακα, τα καλλυντικά και άλλα.
Μαγνήσιο. Ο μαγνησίτης που εξάγει η χώρα μας, καλύπτει το 46% της συνολικής παραγωγής της Δυτικής Ευρώπης.
Χρωμίτης. Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης που περιέχει στο
υπέδαφός της σημαντικά εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα χρωμίτη. Τα σημαντικότερα κοιτάσματα βρίσκονται στο Μπούρινο Κοζάνης και χρησιμοποιούνται κυρίως για την παραγωγή ανοξείδωτου χάλυβα.
Ουράνιο. Όπως ανέφερα ήδη, τα ουρανιούχα μεταλλεύματα έχουν εντοπισθεί στην Κεντρική Μακεδονία και στην Θράκη.
Το τεύχος της 28ης Απριλίου 1999 της εφημερίδας “Αθηναϊκή” είχε ως τίτλο “Θησαυροφυλάκιο η Βόρεια Ελλάδα” και αναφερόταν σε αυτό ακριβώς το θέμα.
Η Θράκη λοιπόν είναι ένας στρατηγικός κόμβος, διότι εκτός των πλουσίων κοιτασμάτων ουρανίου, χρυσού και πετρελαίου, επιπλέον από εκεί πρόκειται να περάσει στο μέλλον και ο αγωγός φυσικού αερίου και πετρελαίου “Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολης” Αγωγός μεταφοράς καυσίμων από Κασπία προς τη δύση.
ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ: Υπάρχει άφθονο στο Αιγαίο.
Στην ίδια διάλεξη για τα στρατηγικά ορυκτά του κυρίου Παπαγεωργίου έγινε εκτενής λόγος για τα πετρέλαια στο Αιγαίο.
Καμία κυβέρνηση δεν είχε μέχρι τώρα το θάρρος να παραδεχθεί την ύπαρξη πλουσιοτάτων κοιτασμάτων πετρελαίου στο Αιγαίο και ότι το παιχνίδι με την Τουρκία στην ουσία εκεί παίζεται.
Υπάρχουν εδάφια του αρχαίου ιστορικού Ηροδότου που κάνει λόγο για την “εύφλεκτη πίσσα”.
Είναι ακόμη γεγονός γνωστό ότι οι Γερμανοί επί κατοχής είχαν ήδη χαρτογραφήσει όλη την Ελλάδα, αφού άμεσα τους ενδιέφεραν και τότε οι όποιες πηγές ενέργειας για την στρατιωτική τους μηχανή.
Με την πτώση του Χίτλερ, οι σχετικοί χάρτες και πληροφορίες έφτασαν και στα χέρια των Αμερικανών της εποχής. Τα τελευταία χρόνια και με την βοήθεια ειδικών δορυφορικών φωτογραφήσεων είναι γεγονός ότι ήδη υπάρχουν ασφαλή στοιχεία για την ύπαρξη πλουσίων πετρελαϊκών κοιτασμάτων στο Αιγαίο.
Ο πρώην πρεσβευτής της Αμερικής στην Ελλάδα Nicholas Burns σε ζωντανή εκπομπή στο κανάλι MEGA είχε κι αυτός επισήμως παραδεχθεί ότι υπάρχει όντως πετρέλαιο στο Αιγαίο και ότι αυτό ουσιαστικά δημιουργεί την ένταση μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας.
Σύμφωνα με αποτελέσματα ερευνών που στηρίχτηκαν σε δορυφορικούς χάρτες είναι πλέον γεγονός αναμφισβήτητο ότι: Τα πλουσιότερα κοιτάσματα πετρελαίου στον Ελληνικό χώρο υπάρχουν ανατολικά της νήσου Θάσου, στον Θερμαϊκό Κόλπο, στην περιοχή των Δωδεκανήσων και συγκεκριμένα στην περιοχή κοντά στα Ίμια, στην Ζάκυνθο και στην Φλώρινα.
Επίσημη δήλωση του καθηγητή πυρηνικής φυσικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κυρίου Παπαστεφάνου, αναφέρει μεταξύ άλλων τα εξής:
“Από παλιά διέβλεπα ότι, όπως και στην υπόθεση των κοιτασμάτων πετρελαίου στο Αιγαίο, έτσι και στην υπόθεση του ουρανίου, ίσως να μην δόθηκαν ποτέ στις ελληνικές κυβερνήσεις τα πλήρη αποτελέσματα των γεωλογικών ερευνών που έκαναν στην Δράμα και τη Θράκη οι Αμερικανοί ερευνητές…”
Ένα εύλογο ερώτημα είναι το γιατί η Ελλάδα να έχει πετρέλαιο και σημαντικά ορυκτά σε τέτοιες ποσότητες.
Σε αυτό απαντούν οι γεωλόγοι λέγοντας τα εξής.
Όσον αφορά το πετρέλαιο είναι γνωστό στους γεωλόγους ότι ολόκληρο σχεδόν το σημερινό Αιγαίο Πέλαγος ήταν κάποτε μία απέραντη πεδιάδα με πλούσια βλάστηση η οποία στην πορεία κατεποντίσθη για να δημιουργήσει μετά από χιλιάδες χρόνια το σημερινό Αιγαίο Πέλαγος.
Οι υδρογονάνθρακες των δασών έγιναν πετρέλαιο. Όσον αφορά τα σπάνια μέταλλα, εξηγείται εύκολα κι αυτό την στιγμή που ως γνωστόν καθώς η τεκτονική πλάκα της Αφρικής υποχωρεί κάτω από αυτήν της Ευρώπης, δημιουργεί μεταξύ άλλων και κατάλληλες προϋποθέσεις δημιουργίας τέτοιου είδους μεταλλευμάτων.
Υπάρχουν βάσιμες υποψίες και για άλλα “περίεργα” και πανάκριβα συστατικά στο υπέδαφός μας, όπως το ΟΣΜΙΟ, ο κόκκινος υδράργυρο κ.ά. για τα οποία η έρευνα συνεχίζεται.
Κλείνοντας το θέμα των πετρελαίων στο Αιγαίο, παραθέτω τον καταμερισμό των χώρων ευθύνης των πετρελαϊκών καρτέλ ανά την Ελλάδα, όπως έχουν συμφωνηθεί από το 1975:
α’) Ανατολικά της Θάσου (OXYDENTAL, του τεξανού Α. Χάμμερ),
β’) Κρητικό Πέλαγος, μεταξύ Κάσου και Κρήτης (CHEVRON, συμφερόντων Ροκφέλλερ),
γ’) Κατάκωλλο Ζακύνθου (ESSO, επίσης του Ροκφέλλερ),
δ’) Επανομή – Σιθωνία – Θερμαϊκός (αμερικανική TEXACO και αγγλοολανδική SHELL).
Το ζήτημα είναι ανεξάντλητο και τα στοιχεία που παρέθεσα ενδεικτικά και προκύπτουν από επίσημες Κρατικές εκθέσεις και πορίσματα ερευνών, άρθρα έγκριτων εφημερίδων και διατριβές καθηγητών Πανεπιστημίου.
Το μέγα ερώτημα που προκύπτει βεβαίως είναι:
Γιατί δεν γίνεται καμία προσπάθεια εκμετάλλευσης όλου αυτού του ορυκτού πλούτου που βρίσκεται στο υπέδαφος πολλών περιοχών της Ελλάδας;
Η χώρα που ξόδεψε τόσα τρισεκατομμύρια για τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων δεν δικαιολογείται πλέον να υποστηρίζει ότι δεν υπάρχουν οι απαραίτητοι πόροι για την εκμετάλλευση αυτού του πλούτου.
Χαράλαμπος Εγγλέζος
Σημαντικά κοιτάσματα ουρανίου στη Βόρειο Ελλάδα εντόπισε το ΙΓΜΕ
Πλούσιο υπέδαφος
Θεσσαλονίκη: Σημαντικά κοιτάσματα ουρανίου, που υπολογίζεται ότι φτάνουν 10.000 τόνους, εντόπισε το Ινστιτούτο Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών (ΙΓΜΕ) στο υπέδαφος των νομών Δράμας και Σερρών αλλά και σε άλλες περιοχές της Βορείου Ελλάδας.
Σύμφωνα με τη μελέτη του ΙΓΜΕ, που παρουσιάστηκε την Τετάρτη στο πλαίσιο του 10ου Διεθνούς Συνεδρίου της Ελληνικής Γεωλογικής Εταιρείας, το υπέδαφος της Ελλάδας και οι υποθαλάσσιες περιοχές του Αιγαίου διαθέτουν μεγάλα αποθέματα ουρανίου, τα οποία μπορούν να αξιοποιηθούν από την Ελλάδα, σε κάποια ενδεχόμενη παγκόσμια ενεργειακή κρίση.
Τα κοιτάσματα μεταλλευμάτων ουρανίου στη Δράμα, τις Σέρρες και σε άλλες περιοχές της Βόρειας Ελλάδας υπολογίζονται στους 10.000 τόνους, ενώ τα βεβαιωμένα αποθέματα είναι 1.525 τόνοι.
Το ΙΓΜΕ έχει πραγματοποιήσει και οικονομοτεχνικές μελέτες, από τις οποίες διαπιστώθηκε ότι σε αρκετές περιπτώσεις είναι οικονομικά πρόσφορη η απόληψή τους.
«Φιλελεύθερος» Πέμπτη, 15 Απριλίου 2004 12:00:00 PM
Πηγή: news.in.gr
Για το ίδιο θέμα, ένα άλλο email που εστάλλει στις 2/6/2006:
Σε συνέχεια των αποκαλύψεων περί Ελληνικού Ουρανίου, μετάλλων κ.λ.π. , παραθέτω ένα απόσπασμα από το βιβλίο
«Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΕΝΟΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ» του Αδαμάντιου Ανδρουτσόπουλου
Σελ. 99 101 : Κατόπιν τούτου εκλήθησαν την 14ην Φεβρουαρίου 1974 οι “Ελληνες καί ξένοι δημοσιογράφοι διά νά αναγ¬γείλω την υπαρξιν σημαντικών στρωμάτων πετρελαίου καί μεγάλων ποσοτήτων φυσικών αερίων εις τήν θαλασσίαν περιοχήν της Θάσου καί ετόνισα ότι αι έρευναι συνεχίζονται μέ ταχύτατον ρυθμόν, διά τόν έντοπισμόν καί άλλων στρωμάτων πετρελαίου, ενώ παραλλήλως επιταχύνονται αί διαδικασίαι διά τήν ταχυτέραν εκμετάλλευσιν αυτών. Παρατίθεται τό κείμενον των ανακοινώσεων:
«Ή Κυβέρνησις ευρίσκεται εις τήν εξαιρετικώς εύχάριστον θέσιν νά ανακοίνωση προς τόν Έλληνικόν Λαόν ότι εκ της πορείας τών μέχρι τούδε ερευνών, τών πραγματο-ποιηθεισών δοκιμών καί τών επισήμων στοιχείων προκύ¬πτει ή ύπαρξις σημαντικών στρωμάτων καλής ποιότητος πετρελαίου καί μεγάλων ποσοτήτων φυσικών αερίων. Συνεχίζονται δέ μέ ταχύτατον ρυθμόν αί ερευναι διά τόν έντοπισμόν καί άλλων στρωμάτων πετρελαίου, ενώ πραλλήλως επιταχύνονται αί διαδικασίαι διά τήν ταχυτέραν έκμετάλλευσιν αυτών.
Από της αναλήψεως της διακυβερνήσεως της Χώρας, υπό της Κυβερνήσεως μας απετέλεσε βασικόν στόχον ή έπιτάχυνσις καί ή παρακολούθησις τών ερευνών διά τήν εξασφάλισιν τών θετικών αποτελεσμάτων.
Αναγγέλλουσα σήμερον προς τόν Έλληνικόν Λαόν ή Κυβέρνησις τήν ευτυχή έκβασιν τών προσπαθειών της, επισημαίνει δτι τό γεγονός τούτο αποτελεί μέγαν σταθμόν εις τήν οίκονομικήν ζωήν της Χώρας, τά αποτελέσματα του οποίου ανήκουν είς τό σύνολον του Ελληνικού Λαού».
Μετά τόν τερματισμόν των δύο γεωτρήσεων ό Υπουργός Βιομηχανίας προέβη εις τάς ακολούθους ανα¬κοινώσεις:
«Ή Κυβέρνησις ευρίσκεται σήμερον εις την εύχάριστον θέσιν νά άναγγείλη προς τόν Έλληνικόν Λαόν ότι διά της γενομένης δευτέρας γεωτρήσεως εις τό κοίτασμα «ΠΡΙΝΟΣ» διεπιστώθη ή ύπαρξις αποθεμάτων ικανών διά παραγωγήν αργού πετρελαίου της τάξεως τών 50.000 βαρελίων ημερησίως επί μίαν είκοσαετίαν. Ή ποσότης αύτη καλύπτει κατά τό εν τρίτον περίπου τάς σημερινός ανάγκας της Χώρας.
Έκ της περαιτέρω ερεύνης του κοιτάσματος τούτου είναι πιθανή ή διαπίστωσις αποθεμάτων ικανών διά την κάλυψιν ετι ηύξημένου ποσοστού τών αναγκών μας.
Κατόπιν τών ανωτέρω επιτυχών ερευνών, αι οποίαι δικαιολογούν πλήρως την έκμετάλλευσιν τοΰ κοιτάσμα¬τος, ή ανάδοχος εταιρεία ήρχισεν ήδη τήν εκτέλεσιν έργων απαραιτήτων διά τήν παραγωγήν αργού πετρελαίου, ή οποία ώς βασίμως ελπίζεται, θά πραγματοποιηθή εντός διετίας.
Ανεξαρτήτως τούτων, έκ τών μέχρι σήμερον γενομέ¬νων γεωτρήσεων, διεπιστώθη ή ύπαρξις εις τήν θαλασσίαν περιοχήν νοτίως της Καβάλας έτερου κοιτάσματος περιέ-χοντος φυσικόν αέριον. Έκ της αξιοποιήσεως του κοιτά¬σματος τούτου θά παράγωνται ημερησίως περίπου 40.000.000 κυβ. πόδες φυσικού αερίου καί 1.200 βαρέλια φυσικής βενζίνης επί μίαν δεκαετίαν, διά τήν κάλυψιν φυ¬σικών αναγκών της Χημικής Βιομηχανίας.
Σημειωτέον ότι συνεχίζονται εις τήν περιοχήν ταύτην αι ερευνητικοί έργασίαι προς εντοπισμόν καί ετέρων κοι¬τασμάτων υδρογονανθράκων.
Είναι προφανές ότι τά ανωτέρω επιτεύγματα θά συμ¬βάλουν ουσιαστικώς καί αποφασιστικώς εις τήν όλην οίκονομικήν ανάπτυξιν της Χώρας, με αποτέλεσμα τήν εξύψωσιν της στάθμης διαβιώσεως του Ελληνικού Λαού, όπερ αποτελεί τό κύριον μέλημα της Κυβερνήσεως».
Θυμάται κανείς έστω και έναν πρωθυπουργό της μεταπολίτευσης να έκανε ανάλογες δηλώσεις; Διευκρινίζοντας μάλιστα ότι όλα αυτά θα συμβάλλουν στην «εξύψωσιν της στάθμης διαβιώσεως του Ελληνικού Λαού»; Αντιθέτως προσπαθούν να μας πείσουν ότι είμαστε φτωχοί και μικροί. Αυτοί είναι οι πολιτικάντηδες της μεταπολίτευσης. Θα έχουν το σκοπό τους!!!
Αν είναι αλήθεια όλα αυτά μήπως θα πρέπει να αρχίσουμε να τους παίρνουμε με τις πέτρες?
Τον Φεβρουάριο του 1998 έφτασε στην δημοσιότητα έρευνα που αφορούσε την μεγαλύτερη συγκέντρωση ραδονίου στον Ελληνικό χώρο και συγκεκριμένα στο χωριό Νεράιδα Θεσπρωτίας. Η μέτρηση ήταν 9550 Μπεκερέλ ανά τετραγωνικό μέτρο και με όριο επιφυλακής τα 150 !
Παρόμοιες υψηλές μετρήσεις είχαμε και στις περιοχές Σερρών,Θεσσαλονίκης,Μύκονου, Καβάλας, Ικαρίας,Λέσβου, Φθιώτιδα, Λουτράκι,Νιγρίτα, Σουρωτή (1), κλπ. Το ραδόνιο είναι φυσικό ραδιενεργό στοιχείο και για όσους γνωρίζουν, αποτελεί ένδειξη για την ύπαρξη στο υπέδαφος των άνω τουλάχιστον περιοχών ΟΥΡΑΝΙΟΥ.
Στο όρος Παγγαίο στην Καβάλα επίσης υπάρχει ήδη έντονο ενδιαφέρον από ξένο επενδυτή για την εξόρυξη των τεράστιων κοιτασμάτων χρυσού.
Στην Ολυμπιάδα Χαλκιδικής ήδη έχει ξεκινήσει η εκμετάλλευση του εκεί υπεδάφους από την TVX Gold του George Soros, η οποία περιέχει αρκετό χρυσό, αλλά και ουράνιο !!!.
Εμείς ερωτάμε…. ΠΟΙΟΣ ΤΟΥ ΕΔΩΣΕ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ ;
Μία απόρρητη έκθεση που ήρθε στο φως με δημοσίευμα της εφημερίδας «Επενδυτής» στις 23/2/96, αναφέρει για τα αποτελέσματα των μετρήσεων του ΙΓΜΕ.
Γύρω στο ποσό των 100 τρισεκατομμυρίων δραχμών εκτιμάται η αξία των κοιτασμάτων ουρανίου και άλλων σπανίων μετάλλων για δορυφόρους και πυραύλους.
Το κείμενο της έρευνας υπογράφεται από επτά διακεκριμένους Έλληνες επιστήμονες και κάνει λόγο για κοίτασμα ουρανίου που περιέχει 300 εκατομμύρια τόνους με συμπύκνωμα ουρανίου 16%, καθώς και σπάνια άλλα ορυκτάόπως ρουτίλιο, λουτέσιο και λανθάνιο, που έχουν εξαιρετικά ειδικές χρήσεις στην κατασκευή πυραυλικών συστημάτων.
Αναφέρεται ΜΟΝΟΝ για την περιοχή του όρους Σύμβολο του νομού Καβάλας.Αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα κοιτάσματα ουρανίου ΔΙΕΘΝΩΣ. Η αξία του εμπλουτισμένου ουρανίου 235 στην διεθνή αγορά (1998) ήταν20.000 δολάρια το γραμμάριο!.
Βάσει των παραπάνω, με κάθε επιφύλαξη και σύμφωνα με υπολογισμούς από τα παραπάνω. εμπεριέχονται 48 εκατ τόνοι ουρανίου προς 20δις δολάρια ο τόνος δηλ. συνολικά
$ 960.000.000.000.000.000 (τα μηδενικά είναι σωστά και είναι:
960 τετράκις εκατομμύρια δολάρια!!!!)
ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΛΛΗΝΑ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΟΥΝ $ 96.000.000.000 (96 δισεκατομμύρια δολάρια)!
ΤΕΛΙΚΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ ΠΙΟ… ΠΛΟΥΣΙΟΙ ΦΤΩΧΟΙ…
Να γιατί θέλουν λοιπόν τη Μακεδονία…
ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΜΑΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΕΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΛΕΦΤΕΣ ;
Ο μικρός Δήμος Κάμπου στα βόρεια του Νομού Καρδίτσας -5.300 κάτοικοι
είναι ο πληθυσμός του- έβαλε τα… πράσινα γυαλιά σε μεγαλύτερους δήμους:
κατασκεύασε 5 φωτοβολταϊκά πάρκα ισχύος 20 kW/h το καθένα. Και από την
περασμένη άνοιξη παράγει πράσινη ηλεκτρική ενέργεια από τον ήλιο.
O δήμος εκμεταλλεύτηκε ένα επιδοτούμενο πρόγραμμα του υπουργείου Ανάπτυξης και πλέον πωλεί στη ΔΕΗ το ηλεκτρικό ρεύμα που παράγει. Βέβαια, πρώτα έπρεπε να περάσει από τον γνωστό σκόπελο της γραφειοκρατίας μέχρι να τεθεί σε λειτουργία το έργο. Η αίτηση είχε υποβληθεί από το 2006. «Είχα πει στους συνεργάτες μου να παρακολουθούν τα προγράμματα που αφορούν Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, διότι στην περιοχή της Δυτικής Θεσσαλίας ήμασταν πίσω σε αυτόν τον τομέα» αναφέρει στα «ΝΕΑ» ο δήμαρχος Κάμπου Κωνσταντίνος Παπαλός.
Φωτοβολταϊκά πάρκα, εκμετάλλευση γεωθερμικών πεδίων, φωτισμός δημόσιων κτιρίων και δρόμων από τον ήλιο, αιολικά πάρκα είναι μόνο μερικές από τις πράσινες δραστηριότητες, που θα τις ζήλευαν ακόμη και μεγάλες πόλεις της Ευρώπης. Μικροί δήμοι, χωριά και κοινότητες είδαν στην περιβαλλοντική ανάπτυξη μια ευκαιρία. Άλλωστε, όπως τονίζουν στα «ΝΕΑ» οι δήμαρχοι και οι πρόεδροι των κοινοτήτων αυτών, «θέληση να υπάρχει και όλα μπορεί να γίνουν».
Το κέρδος
Όπως λέει ο δήμαρχος Κάμπου, τα οφέλη για τον δήμο σήμερα είναι πολλαπλά. «Με δυόμισι στρέμματα που χρειαστήκαμε για την εγκατάσταση των φωτοβολταϊκών, είναι σαν να έχουμε δημιουργήσει 200 στρέμματα δάσους. Και αυτό διότι τόσα θα χρειάζονταν για να απορροφούν τους 280 τόνους διοξειδίου του άνθρακα, την έκλυση των οποίων αποτρέπουν τα φωτοβολταϊκά».
«Τα έσοδα από την πώληση του ρεύματος τα υπολογίζουμε σε 60.000- 65.000 ευρώ τον χρόνο» αναφέρει ο κ. Παπαλός. Από το ποσό, 50% θα επανεπενδύεται σε περιβαλλοντικά έργα και το υπόλοιπο σε δραστηριότητες του περιβαλλοντικού, πολιτιστικού, αθλητικού και γενικώς του κοινωνικού τομέα του δήμου. Με στόχο, όπως σημειώνει ο δήμαρχος, τη δημιουργία περιβαλλοντικής συνείδησης και την καλλιέργεια του εθελοντισμού και της συλλογικότητας. Παρότι αναλαμβάνονται πράσινες πρωτοβουλίες σε διάφορες γωνιές της χώρας μας, η χρήση των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας στην Ελλάδα προχωρά με ρυθμό χελώνας. Σύμφωνα με μελέτη του Ινστιτούτου Τοπικής Αυτοδιοίκησης, στόχος ήταν έως το 2010 να εγκατασταθούν Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας ισχύος 4.300 ΜW, από τα οποία 3.600 ΜW θα είναι από αιολικά πάρκα. Έτσι, θα περιορίζονταν οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα κατά περίπου 8,78 εκατ. τόνους ετησίως. Ωστόσο, έως τώρα έχουν εγκατασταθεί μόνο 1.050 ΜW και από αυτά μόνο τα 890 ΜW είναι από αιολικά πάρκα.
Στο εξωτερικό
Εκατοντάδες είναι τα παραδείγματα ευρωπαϊκών και αμερικανικών δήμων, οι οποίοι δείχνουν τον πράσινο δρόμο.
Στη Βαρκελώνη, ψηφίστηκε νόμος για να προωθηθεί η χρήση της ηλιακής ενέργειας για ζεστό νερό. Έτσι, τα νέα κτίρια και όσα ανακαινίζονται πρέπει να χρησιμοποιούν ηλιακή ενέργεια για να καλύπτουν 60% των αναγκών τους σε ζεστό νερό. Στη Στουτγάρδη, από το 1999 έχει αποφασιστεί κάθε χρόνο 60.000 κυβικά μέτρα κομμένων ξύλων και θάμνων να συλλέγονται από τα πάρκα της πόλης προκειμένου να χρησιμοποιηθούν για εργασίες ή για θέρμανση. Με αυτό τον τρόπο μειώνουν το κόστος των απορριμμάτων. Στο Ελκχάρντ της Ιντιάνας, σε διάστημα 10 ετών αντικατέστησαν το σύνολο των παραδοσιακών λαμπτήρων στους φωτεινούς σηματοδότες με λαμπτήρες χαμηλής ενεργειακής κατανάλωσης, πρωτοβουλία που βοήθησε την εξοικονόμηση ενέργειας καθώς η διάρκεια ζωής αυτών των λαμπτήρων είναι μεγαλύτερη, ενώ το φως που εκπέμπεται είναι σαφώς πιο ευδιάκριτο από τους παραδοσιακούς.
Ο Νάρκισσος Μορφινός ήταν ιερέας της Ελληνικής κοινότητας του Λονδίνου. Στη διαθήκη του, που συνέταξε στις 7 Μαϊου 1874, εκτός απο τα συγγενικά και φιλικά πρόσωπα περιλαμβάνει ως κληρονόμους και πολλά διαφορετικά πρόσωπα τα οποία θα δούμε πιο αναλυτικά. Αρχικά αφήνει ένα χρηματικό ποσό <<προς διανομήν παρά προυχόντων της ειρημένης νήσου Αστυπαλαίας μεταξύ των πτωχών της αυτής νήσου, κατά τον τρόπον και τας ανάγκας ήθελον οι προύχοντες κρίνει πρέπον…>>. Στη συνέχεια αφήνει άλλο χρηματικό ποσό για να διανεμηθεί <<μεταξύ τριών πτωχών κορασίων της νήσου Αστυπαλαίας, όπως δοθώσιν αυτοίς ως προιξ εν καιρώ του γάμου των.>>. Πιο κάτω διευκρινίζει ότι τα τρία φτωχά κορίτσια θα πρέπει να είναι γεννημένα αποκλειστικά στην Αστυπάλαια και να είναι μέλη της Ορθόδοξης Ανατολικής Εκκλησίας. Στους δύο φτωχότερους ιερείς της Αστυπάλαιας αφήνει όλες του τις ενδυμασίες, αλλά και στους πέντε φτωχότερους ιερείς του νησιού αφήνει απο συγκεκριμένο χρηματικό ποσό. Επίσεις αφήνει χρηματικό κεφάλαιο <<εις τους διοικητάς της Σχολής της νήσου Αστυπαλαίας, όπως μεταχειρισθώσιν αυτό προς διατήρισην της αυτής Σχολής.>>. Τέλος αφήνει στους προύχοντες του νησιού χρηματικό ποσό για να διανέμεται και στους ενδεείς ασθενείς, κατά προτίμηση του διαθέτει στους γέροντες ασθενείς, ιθαγενείς του νησιού και μέλη της Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας. Οι προύχοντες με τη σειρά τους θα δίνουν αποδείξεις για τα διδόμενα ποσά στους εκτελεστές της διαθήκης του Νάρκισσου Μορφινού.
Μία εντελώς νέα σχεδίαση της οποίας ορισμένες προσεγγίσεις όσον αφορά τα υποσυστήματα έχουν αντληθεί από αντίστοιχες δοκιμασμένες και επιχειρησιακές κλάσης σκαφών είναι τελικά η κορβέτα που παρουσιάστηκε χθες στο ΓΕΝ.
Πρόκειται για ένα σκάφος ελληνικής σχεδίασης, η οποία χαρακτηρίζεται από ισχυρά χαρακτηριστικά απόκρυψης ίχνους (stealth). Στο σχεδιασμό της έχει προβλεφθεί η μείωση του θερμικού ίχνους του πλοίου καθώς και του ίχνους των ηλεκτρομαγνητικών εκπομπών.
Βασική ιδέα της σχεδίασης είναι η επίτευξη όσο το δυνατό μεγαλύτερης ευελιξίας για τα υποσυστήματα που μπορεί να φέρει το σκάφος. Έτσι ανάλογα με τις απαιτήσεις του χρήστη, μπορεί να προσαρμοστεί ο εξοπλισμός του. Οι σχεδιαστές του πλοίου κατόπιν έρευνας της αγοράς, και της συμβατότητας των υποσυστημάτων μεταξύ τους, έχουν δημιουργήσει μία λίστα από επιμέρους υποσυστήματα για κάθε τμήμα του πλοίου. Με αυτό τον τρόπο ο πελάτης μπορεί να επιλέξει συστήματα που ήδη γνωρίζει, να επιλέξει συστήματα που αναπτύχθηκαν πρόσφατα, ή και να συνδυάσει τα δοκιμασμένα και νέα συστήματα επιτυγχάνοντας έτσι οικονομία και πρωτοπορία.
Εκτιμάται ότι το εκτόπισμα του σκάφους κυμαίνεται στους 2200 τόνους, και το μήκος του είναι περίπου 100 μέτρα. Από πληροφορίες ο οπλισμός του περιλαμβάνει ένα πρωραίο πυροβόλο των 76mm/62, 8 με 12 κάθετα εκτοξευόμενα αντιαεροπορικά βλήματα μέσου βεληνεκούς (MICA, ESSM), 8 βλήματα SSM, αντιαεροπορικό/αντιπυραυλικό σύστημα RAM, δύο πολυβόλα 12,7mm για την αντιμετώπιση ασύμμετρων απειλών και πιθανόν δύο επιπλέον πυροβόλα μεγαλύτερου διαμετρήματος.
Επιπρόσθετα το πλοίο θα μπορεί να μεταφέρει ομάδα ειδικών δυνάμεων, η οποία θα επιχειρεί από το πλοίο με τη βοήθεια δύο RHIB τα οποία καλύπτονται από παραπέτασμα ώστε να μην επηρεάζεται το ίχνος του καραβιού.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις ο ηλεκτρονικός εξοπλισμός του πλοίου περιλαμβάνει Radar 3D, δύο Radar ναυσιπλοΐας, Σύστημα Διαχείρισης Μάχης, Δορυφορικές Επικοινωνίες, και σύστημα FLIR.
Το σημαντικότερο όμως όσον αφορά αυτή την νέα σχεδίαση είναι η ιδιαίτερη έμφαση που έχουν δώσει οι σχεδιαστές του στην μείωση του ίχνους του σκάφους. Και αυτό διότι ακόμα και για ένα πλοίο όπως η σουηδική κλάση Visby με έντονα χαρακτηριστικά απόκρυψης ίχνους, το Αιγαίο δεν θεωρείται επιχειρησιακά ένα εύκολο περιβάλλον. Σύμφωνα με έμπειρους αξιωματικούς του ΠΝ το Αρχιπέλαγος του Αιγαίου θεωρείται μία από τις πιο δυσκολότερες περιοχές για τη δράση σκαφών επιφανείας.
Με βάση αυτά τα δεδομένα οι σχεδιαστές της νέας ελληνικής κορβέτας φρόντισαν ώστε το σκάφος να έχει επαρκή και ισχυρό οπλισμό, μικρότερο ίχνος και ταχύτητα που εκτιμάται ότι φτάνει τους 30 κόμβους. Για την πρόωση του πλοίου έχει επιλεγεί ο συνδυασμός αεροστροβίλου και κινητήρων ντίζελ.
Τον Νοέμβριο του 1911, ο αρχηγός του Ιταλικού Γενικού Επιτελείου, Ναύαρχος Rocca Alberto Rey Pollio, έκρινε ότι η επιχείρηση κατάληψης της Δωδεκανήσου ήταν εφικτή, ταυτόχρονα όμως δεν μπορούσε να είναι καθοριστική για την ταχεία επίλυση της σύγκρουσης στη Βόρεια Αφρική. Επίσης προέβαλε και το επιχείρημα, ότι η επιχείρηση είχε στρατιωτικά πολλές τεχνικές δυσκολίες, αλλά και η κτίση χαμηλά οικονομικά οφέλη καθώς τα νησιά του Αιγαίου ήταν πάμφτωχα.
Ωστόσο, στις αρχές του Απριλίου του 1912, η Ιταλική κυβέρνηση ανησυχώντας για τις σφοδρές επιθέσεις του Τουρκικού στρατού, που έχοντας με το μέρος τους τις ντόπιες φυλές κερδίζει συνεχώς έδαφος φέρνοντας σε δύσκολη θέση της Ιταλικές δυνάμεις οι οποίες έχουν καθηλωθεί και μετρούν μεγάλες απώλειες, παρά τις επιφυλάξεις του Ναυάρχου Rey για το εγχείρημα, αποφασίζει να ξεκινήσει τις προετοιμασίες για την κατάληψη της Δωδεκανήσου.
Στο τέλος του Μαρτίου του 1912, μετά την προσπάθεια του Κάιζερ Γουλιέλμου Β΄ να μαλακώσει την αρνητική στάση της Αυστρίας σε μια ενδεχόμενη Ιταλική επίθεση στις Τουρκοκρατούμενες Νότιες Σποράδες (Δωδεκάνησα), ο Βασιλιάς της Ιταλίας Vitorio Emmanuelle III, ξεκίνησε τις επιχειρήσεις κατάληψης των Νότιων Σποράδων (Δωδεκάνησα), σε μια απέλπιδα προσπάθεια να εξαναγκάσει την Τουρκία σε συνθηκολόγηση στη Λιβύη όπου η Ιταλικές δυνάμεις πλήρωναν βαρύ τίμημα σε έμψυχο και άψυχο δυναμικό. Εδώ θα πρέπει να σημειωθεί ότι το εγχείρημα προσέκρουε επίσης στις αντιδράσεις των τότε μεγάλων δυνάμεων, Αγγλίας, Γαλλίας, Αυστρίας και της Γερμανίας. Αλλά η ανάγκη αντιπερισπασμού από το μέτωπο της Λιβύης ήταν επιτακτική για την Ιταλία.
Στις 24 Απριλίου ο Ναύαρχος Paolo Thaon di Revel, επέμεινε για τον επείγοντα χαρακτήρα της επιχείρησης κατάλυψης όχι μόνο της Ρόδου αλλά και των νησιών Αστυπάλαιας και Λήμνου, προκειμένου να αναγκασθεί η Τουρκία να συνθηκολογήσει στην Λιβύη.
Στις 28 Απριλίου η ιταλική αρμάδα, με επικεφαλής το Ναύαρχο Paolo
Thaon di Revel, επιχειρεί αστραπιαία απόβαση στην Σκάλα της χώρας της
Αστυπάλαιας (Γιαλός). Δεν συναντούν καμία αντίσταση από την μικρή και
αιφνιδιασμένη Τουρκική φρουρά, και την καταλαμβάνουν αμέσως. Ο κόσμος με
χαρά, προσβλέποντας ότι η αρχή για τον διακαή πόθο της Ενσωμάτωσης με
την Μητέρα Ελλάδα είχε γίνει, υποδέχεται ένθερμα τους Ιταλούς.
Το πρώτο βήμα για την κατάληψη της Δωδεκανήσου είχε γίνει.
Βάρος: 60 τόνοι.
Εκτόπισμα: 63,4 τόνοι.
Ταχύτητα: 32,5 κόμβοι
Πλήρωμα: 19 άτομα (κατά τη βύθιση 23).
Προέλευση κατασκευής: Απο τον Γερμανικό τύπο 1.
Σε λειτουργία: Απο το 1942.
ΟΠΛΙΣΜΟΣ ΠΛΟΙΟΥ
O ΕΘΝΑΡΧΗΣ - ΚΥΒΕΡΝΗΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ
Με την πειρατεία ασχολήθηκαν οι Μανιάτες, οι Σφακιανοί και πολλοί άλλοι, διότι την εποχή εκείνη ήταν ο μόνος τρόπος επιβίωσης. Η κεντρική διοίκηση δεν είχε την δύναμη να επιβάλλει την τάξη και περιοριζόταν στην έκδοση εγκυκλίων.
Μέχρι το 1826, οι πειρατές είχαν εγκαταστήσει βάσεις στο στενό μεταξύ Άνδρου και Τήνου, στις Βόρειες Σποράδες, στην Αντίπαρο, στη Μύκονο και στη Γραμβούσα, ενώ είχαν κατορθώσει να επεκτείνουν τη δράση τους σε ολόκληρη τη Μεσόγειο. Ο εντοπισμός τους από τα μεγάλα και δυσκίνητα σκάφη των ξένων δυνάμεων αποδεικνυόταν εξαιρετικά δύσκολος. Ο Δεριγνύ ανέφερε, τον Απρίλιο του 1826, ότι <<είναι αδύνατον στο Αιγαίο να πλεύσει σκάφος έστω και 10 λεύγες χωρίς να προσβληθεί από πειρατές. Σε καμιά άλλη θάλασσα δεν έχει εμφανισθεί τέτοια θρασεία πειρατεία της οποίας οι δράστες να μένουν ατιμώρητοι αλλά και προστατευόμενοι>>. Και πρόσθετε ότι <<ένας Υδραίος ληστεύει ποριώτη, ποτέ όμως συμπατριώτη του και δεν παραλείπει να ανάψει καντήλι στην εικόνα της Παναγίας για την επιτυχία της επόμενης ληστείας του>>. Κατά την εκτίμηση του Δεριγνύ, η έκταση των ζημιών από την πειρατεία στην ουδέτερη ναυτιλία κατά την περίοδο 1821 – 1826, έφθανε για την Αυστρία τα 4.000.000 φράγκα, για την Βρετανία τα 900.000 φράγκα και για τη Γαλλία τα 300.000 φράγκα. Οι σχετικά μικρές ζημιές της Γαλλικής ναυτιλίας οφειλόταν κυρίως στην παρουσία της Γαλλικής ναυτικής μοίρας της Σμύρνης.
Το Υπουργείο Ναυτικών της προσωρινής Διοίκησης ανησύχησε από τις πολλές καταγγελίες και αναγκάσθηκε να λάβει διάφορα μέτρα, τα οποία όμως δεν είχαν αποτέλεσμα. Απεναντίας, ιδιαίτερα μετά τη ναυμαχία του Ναυαρίνου, οπότε και διακόπηκαν οι ναυτικές επιχειρήσεις λόγω έλλειψης αντιπάλου, η πειρατεία επεκτάθηκε.
Οι κυριότερες βάσεις πειρατών ήταν η Γραμβούσα και οι Βόρειες Σποράδες. Χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι μόνο κατά τους μήνες Σεπτέμβριο και Οκτώβριο του 1827 είχαν λεηλατηθεί 81 πλοία. Ολόκληρη η Ευρώπη είχε δυσανασχετήσει έντονα, ενώ οι Ναύαρχοι της Συμμαχίας (Βρετανία, Γαλλία, Ρωσία) είχαν οργιστεί κατακρίνοντας δριμύτατα την Ελληνική Κυβέρνηση ως ανίσχυρη.
Ο Κόδριγκτον, στη συνάντηση που είχε με τον Καποδίστρια στη Μάλτα, πριν ο τελευταίος αποβιβαστεί στην Ελλάδα, συζήτησε εκτός των άλλων και τα μέτρα που έπρεπε να ληφθούν για το συγκεκριμένο θέμα, δεχόμενος μάλιστα να αναλάβει εκείνος τις επιχειρήσεις εναντίων των πειρατών στην Γραμβούσα.
Ο ΝΑΥΑΡΧΟΣ EDWARD CODRINGTON
O ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΙΑΟΥΛΗΣ ΣΤΟ ΠΛΟΙΟ ΚΩΣ
Στις 17 Φεβρουαρίου 1828 ο Καποδίστριας απηύθυνε διαταγή προς τους οπλαρχηγούς των Σποράδων με την οποία κατέστησε σαφή την πρόθεση της κυβέρνησης για την εκκαθάριση των νησιών και ταυτόχρονα τους καλούσε να ακολουθήσουν τον Μιαούλη στην Σαλαμίνα και να ενταχθούν στο νόμιμο στράτευμα.
Την επόμενη μέρα αναχώρησε ο Μιαούλης από τον Πόρο με ένα στολίσκο που τον αποτελούσε το δίκροτο <<Ελλάς>>, οι κανονιοφόροι <<Φιλελληνίς>> και <<Βαυαρία>> και μια ένοπλη τράτα. Στις 19 φεβρουαρίου έφθασε στη Σκόπελο όπου συγκέντρωσε όλα τα πλοία που βρήκε στο λιμάνι και στους όρμους του νησιού (41 πλοία), ζητώντας από όλους τους πειρατές να υπακούσουν στις διαταγές του Κυβερνήτη, ενώ μετά τους άφησε να συσκεφθούν και να του απαντήσουν. Στη συνέχεια μετέβη στη Σκιάθο, όπου κατάσχεσε όσα πλοία κατάφερε να βρει (38 περίπου).
Εκεί τον συνάντησαν οι πειρατές Σκοπέλου και Σκιάθου και αφού του εξέφρασαν την γενικότερη σύμφωνη γνώμη τους με το σχέδιο του Κυβερνήτη, του ζήτησαν να μην μετακινηθούν από τα νησιά, προβάλλοντας ως δικαιολογία ότι δεν είχαν τα απαραίτητα χρήματα για μια τέτοια ενέργεια και ότι εξαιτίας του φόβου των αντιποίνων των ντόπιων, δεν μπορούσαν να αφήσουν πίσω τις οικογένειές τους. Ταυτόχρονα του ανέφεραν ότι ο μισθός που τους υπόσχετο η κυβέρνηση για την είσοδό τους στο στρατό ήταν μικρός. Ο Μιαούλης τους απάντησε ότι δεν μπορούσε να γίνει διαπραγμάτευση επι των διαταγών και ακολούθως τους άφησε ελεύθερους να αποφασίσουν. Αμέσως μετά αναχώρησε για τη Χίο (28 Φεβρουαρίου) προκειμένου να την υπερασπιστεί από τους Τούρκους. Σε αναφορά προς την Κυβέρνηση, και αφού εξέθετε όσα διαδραματίστηκαν, διατύπωνε την άποψη ότι οι πειρατές είχαν την κρυφή συγκατάθεση αισχροκερδών ανδρών που κατείχαν σημαντικές δημόσιες θέσεις. Ακόμα ενημέρωνε τον Συνταγματάρχη Φαβιέρο ότι ορισμένοι από τους πειρατές (Διαμαντής, Ζορμπάς, Δουμπιώτης κ.α.) είχαν επιβιβασθεί σε δύο κατασχεθείσες Γολέτες και κατευθύνονταν προς την έδρα της Κυβερνήσεως για να συναντηθούν με τον Καποδίστρια.
Ο ΠΛΟΙΑΡΧΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΚΡΙΕΖΗΣ
Και μετά όμως τη μεταφορά των περισσότερων πειρατών, στις Βόρειες Σποράδες παρέμεινε μόνο ένας μικρός αριθμός από κάποιους από αυτούς που κατόρθωσαν να κρυφτούν και άρχισαν να επιδίδονται εκ νέου στην τακτική της πειρατείας στα παράλια της Εύβοιας, της Ζαγοράς, της Σκιάθου, του Άθωνα και του Αγίου Ευστρατίου.
Εξάλλου σε μια αναφορά των Ιερών Μοναστηριών του Αγίου Όρους προς τον καποδίστρια, με ημερομηνία 7 Μαρτίου 1828, σημειώνεται ότι πειρατές με επικεφαλής τον Κωνσταντή Δουμπιώτη αποβιβάζονταν στο Άγιο Όρος και έστηναν ενέδρες στους Μοναχούς, ακρωτηριάζοντας και σκοτώνοντάς τους. Σύμφωνα με την αναφορά οι μοναχοί δεν τολμούσαν πια να βγουν από τα Μοναστήρια τους ούτε για να μαζέψουν χόρτα, ενώ όσοι ζούσαν μέχρι τότε σε κελιά είχαν καταφύγει στα Μοναστήρια.
Το 1828, μετά συμφωνία του Καποδίστρια με τον Κόδριγκτον, στάλθηκε στη Γραμβούσα μοίρα υπο τον Βρετανό Υποναύαρχο Στέινς υπο την συνοδεία του Μαυροκορδάτου, ως επιτρόπου της Ελληνικής Κυβέρνησης και ενός λόχου του Ελληνικού Στρατού υπο τον Σκωτσέζο φιλέλληνα ταγματάρχη Έρκχαρτ.
Το ορμητήριο όμως των πειρατών ήταν και ορμητήριο των αγωνιστών που πολεμούσαν για την Ελευθερία. Για τον λόγο αυτό, όταν η Αγγλογαλλική δύναμη εμφανίστηκε έξω από την Γραμβούσα, ο βρετανός μοίραρχος έγραψε στην επιτροπή των Κτητικών που βρίσκονταν στο φρούριο ότι είχε πάει να καταπολεμήσει την πειρατεία και όχι για να εμποδίσει τους αγώνες του νησιού για την Ελευθερία. Έτσι απαίτησε την παράδοση των πειρατών, όλων των πειρατικών πλοίων και την παράδοση του φρουρίου στην Ελληνική Κυβέρνηση. Ο Καποδίστριας, παρά την αποκάλυψη ότι επικεφαλής της πειρατικής αυτής εστίας ήταν το ίδιο το <<Εθνικό Συμβούλιο>> που είχε τη διεύθυνση του αγώνα στην Κρήτη, ζήτησε και πέτυχε να παραδοθούν στην Ελληνική Κυβέρνηση για να δικασθούν από αυτή, όσοι είχαν συλληφθεί ως πειρατές και είχαν σταλεί από τους Βρετανούς στη Μάλτα, καθώς και όσα πλοία είχαν καταληφθεί στη Γραμβούσα ως πειρατικά και είχαν σταλεί και αυτά στη Μάλτα για να παραδοθούν στην Ελληνική Κυβέρνηση με την δέσμευση να μην αποδοθούν στους ιδιοκτήτες τους, αλλά να χρησιμοποιηθούν από το Ελληνικό κράτος. Με τις διεκδικήσεις τους αυτές ο Καποδίστριας θέλησε προπάντων να μην παραβιαστεί η αρχή της <<Επικρατειακής Ακεραιότητας>>, δηλαδή να υποδηλωθεί η ευθύνη και η εξουσία που η Ελληνική κυβέρνηση αξίωνε να έχει στο έδαφος της Κρήτης.
Ο Καποδίστριας για να πετύχει την καταστολή της πειρατείας στο υπόλοιπο Αιγαίο, επικαλέστηκε τη βοήθεια των ξένων δυνάμεων. Έτσι ο Γάλλος Συνταγματάρχης Φαβιέρος διέθεσε μια Γολέτα υπό το Ανάργυρο Λεμπέση για την καταδίωξη των πειρατών στην περιοχή των Οινουσών και της Μυτιλήνης. Συγχρόνως οι βρετανοί εκκαθάρισαν το Καστελόριζο, οι Αυστριακοί την Κασσάνδρα, τις Οινούσες και τα ψαρά, ενώ οι Γάλλοι ανέλαβαν τις υπόλοιπες περιοχές. Η δίωξη των πειρατών από τις περιοχές αυτές άρχισε στις 25 Οκτωβρίου και σε 18 ημέρες πέτυχε το στόχο της.
H ΘΥΣΙΑ ΤΟΥ ΠΛΟΙΑΡΧΟΥ HIPPOLYTE BISSON ΣΤΗ ΑΣΤΥΠΑΛΑΙΑ
Ο ΠΛΟΙΑΡΧΟΣ HIPPOLYTE BISSON - Ζωγραφισμένος απο τον LUISE RANG-BATU μαθητή του ΝΤΕΛΑΚΡΟΥΑ λίγο πριν την έκρηξη
Με το τέλος της ναυμαχίας του Ναβαρίνου και την καταστροφή του Τούρκο – Αιγυπτιακού στόλου από τον συμμαχικό Αγγλικό, Ρωσικό και Γαλλικό , οι πειρατές αξιοποιώντας τις αναταραχές και συγκρούσεις της επανάστασης στο Αιγαίο, άρχισαν αγώνα καταλήστευσης των νησιών.
Η Γαλλική κορβέτα La Lampoire (Η Μύραινα) υπό την πλοιαρχία του φιλέλληνα Πλοιάρχου Hippolyte Bisson, αρχίζει περιπολίες στα νησιά του Αιγαίου προκειμένου να διαφυλάξει τους πληθυσμούς τους που στέναζαν από τις επιδρομές των πειρατών, καθώς και να προστατεύσει την ναυσιπλοΐα στο επαναστατημένο Αιγαίο πέλαγος.
Κατά τη διάρκεια περιπολίας, στις 6 Νοεμβρίου 1827, κοντά στο επαναστατημένο, παρά τα προνόμια που του είχε παραχωρήσει ο Σουλτάνος, νησί της Αστυπάλαιας, συλλαμβάνει το πειρατικό μπρίκι ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ. Αμέσως μετά τη σύλληψη ξεσπά δυνατή καταιγίδα. Ο Bisson, αναγκάζεται να οδηγήσει τα δύο πλοία στον κόλπο Μαλτεζάνα του νησιού, προκειμένου να τα προστατεύσει από την θαλασσοταραχή.
Ενώ τα δύο πλοία είχαν ποντίσει τις άγκυρές τους, ξαφνικά εμφανίζονται δύο πειρατικά πλοία. Τα πειρατικά αρχίζουν να βάλουν κατά της Κορβέτας και του Μπρικιού. Αμέσως ξεσπά ένας άνισος αγώνας, καθώς τα δύο πλοία ήταν ακινητοποιημένα, που διαρκεί ώρες. Το ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ, βαριά χτυπημένο από τα πυρρά των πειρατικών, αρχίζει να παίρνει κλίση, τότε ο Bisson διατάσει το δεκαπενταμελές πλήρωμά του να πέσει στην θάλασσα. Το Παναγιώτης δεν έχει πια καμία τύχη, μόνο τέσσερις από το πλήρωμά του θα φτάσουν στη στεριά.
Στη συνέχεια ο Bisson, βλέποντας ότι ο αγώνας ήταν μάταιος κλείνεται στην μπαρουταποθήκη και βάζει φωτιά.
Ο ΒΙΑΡΟΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ - ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΝΑΥΤΙΚΩΝ
Ο Καποδίστριας ως διορατικός ηγέτης γνώριζε ότι για να εξαλειφθεί η πειρατεία έπρεπε να εκλείψουν τα γενεσιουργά της αίτια, δηλαδή τα οικονομικά και κοινωνικά αίτια που την προκαλούσαν και την συντηρούσαν. Για το λόγο αυτό προσπάθησε να εντάξει στις ένοπλες δυνάμεις ή να απασχολήσει στην καλλιέργεια της γης τους άνεργους ναυτικούς, τους άτακτους στρατιωτικούς και τους πρόσφυγες. Οι οικονομικές όμως δυχέριες του κράτους , απέτρεπαν την αξιοποίηση όλων αυτών των ανέργων, γεγονός που προκαλούσε την δυσχέρειά τους έναντι του Κυβερνήτη. Έτσι σιγά-σιγά η πειρατεία άρχισε να επανεμφανίζεται. Όσο λοιπόν καθυστερούσε η αποκατάσταση των ανέργων, τόσο δύσκολη ήταν η εξάλειψη της πειρατείας.
Μετά την δολοφονία του Καποδίστρια τα πειρατικά κρούσματα πολλαπλασιάστηκαν. Ήταν δε τέτοιο το θράσος τους, που δεν δίστασαν να αιχμαλωτίσουν ακόμα και πλοίο του Πολεμικού Ναυτικού. Στις πηγές επίσης αναφέρεται και η περίπτωση ενός πολεμικού πλοίου που μετετράπη σε πειρατικό. Χρειάστηκε να περάσουν αρκετά χρόνια και να γίνουν συντονισμένες ενέργειες των επόμενων Κυβερνήσεων ώστε να εξαλειφθεί το φαινόμενο. Σε περιόδους που εξασθενούσε η κεντρική διοίκηση εξαιτίας των κυβερνητικών, συνταγματικών και πολιτειακών μεταβολών που έγιναν μέχρι και τα μέσα του δεύτερου μισού του 19ου αιώνα, η δράση των πειρατών αυξανόταν.
ΜΠΡΙΚΙ - ΤΥΠΟΣ ΠΕΙΡΑΤΙΚΟΥ ΠΛΟΙΟΥ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ
ΓΑΛΙΩΤΑ - ΤΥΠΟΣ ΕΛΑΦΡΟΥ ΠΕΙΡΑΤΙΚΟΥ ΠΛΟΙΟΥ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ
ΤΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΕΧΑΣΕ ΤΟ ΠΛΟΙΟ ΤΗΣ ΑΓΟΝΗΣ ΓΡΑΜΜΗΣ
Από
παιδί είχε μόνο ένα παράπονο στο ακριτικό νησί του, πως το βαπόρι
«έπιανε» σπάνια στο μικρό λιμάνι, αφού η φουρτούνα το κράταγε μακριά…
Ο
15χρονος, Νίκος Βλαστός, μαθητής γ’ γυμνασίου έγραψε μία έκθεση-σήμα
κινδύνου για την απομόνωση του Αϊ-Στράτη, με γλώσσα αιχμηρή. Πήρε το
δεύτερο βραβείο στον Πανελλήνιο Μαθητικό Διαγωνισμό Εκθεσης, που
διοργανώθηκε με την ευκαιρία του εορτασμού της ημέρας του Ελληνικού
Εμπορικού Ναυτικού.
Η μοίρα του παρατημένου νησιού του φαίνεται πάντως πως τον κυνηγούσε…
Ο
Νίκος, λόγω απαγορευτικού, δεν μπόρεσε να παραλάβει ο ίδιος το βραβείο
του στις 17 του μήνα στο ξενοδοχείο «Μ. Βρετανία». Στη βραβευμένη έκθεσή
του γράφει:
«Τα
επιδοτούμενα δρομολόγια της άγονης γραμμής στην ουσία δεν έχουν στόχο
την εξυπηρέτηση των συγκοινωνιακών αναγκών των ακριτικών νησιών, αλλά
την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των εταιρειών και αλλάζουν κάθε τόσο,
ανάλογα με τις ανάγκες τους.
Για
τον λόγο αυτό, προκηρύσσονται δρομολόγια των οποίων η εκτέλεση απαιτεί
τον διπλάσιο χρόνο ταξιδιού, καθώς προστίθενται και άλλοι προορισμοί.
Τα
δρομολόγια αυτά γίνονται με πλοία παλαιού τύπου, που κανονικά θα έπρεπε
να είχαν αποσυρθεί και σε καμιά περίπτωση δεν ανταποκρίνονται στις
ανάγκες των νησιών της σημερινής Ελλάδας».
Αφαντο το καράβι
Χαρούμενος για το βραβείο, αλλά στενοΣ)χωρημένος που δεν παρέστη ο ίδιος στη γιορτή, ο 15χρονος Νίκος Βλαστός μάς είπε:
Χαρούμενος για το βραβείο, αλλά στενοΣ)χωρημένος που δεν παρέστη ο ίδιος στη γιορτή, ο 15χρονος Νίκος Βλαστός μάς είπε:
«Αυτό
θυμάμαι από μικρός. Το καράβι να μην έρχεται και να περιμένω συγγενείς
και φίλους άδικα. Και το καλοκαίρι δεν υπάρχουν πολλά εισιτήρια. Γι’
αυτό δεν έρχονται στο όμορφο νησί μας πολλοί τουρίστες.
Οι
ασθενείς δεν μπορούν να μετακινηθούν, όταν έχουν ανάγκη. Στη γ’
γυμνασίου είμαστε δύο παιδιά, εγώ και η Δέσποινα Κουτρούλη. Και οι δύο
γράψαμε για το θέμα αυτό. Είναι το μεγάλο μας πρόβλημα».
Στην έκθεσή του, ο Νίκος, που θέλει να γίνει αξιωματικός στον στρατό, γράφει ακόμα:
«Η
ανεπαρκής συγκοινωνιακή κάλυψη των νησιών έχει σαν αποτέλεσμα τον
ξεριζωμό των νέων από τις εστίες τους και τους τόπους καταγωγής τους,
που δεν έχουν να τους προσφέρουν απολύτως τίποτα».
Και
λίγο παρακάτω: «Σε αντίθετη περίπτωση, τα νησιά μας θα μαραζώσουν και
θα εγκαταλειφθούν. Θα καταλήξουν αμφισβητούμενες βραχονησίδες και
«γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο, διεκδικούμενες από τους Τούρκους.
Για
να αποφύγουμε λοιπόν όλα αυτά, πρέπει να εφαρμοσθεί μια νησιωτική
πολιτική που δεν θα σταματάει στους προεκλογικούς λόγους, αλλά θα είναι
πολιτική ουσίας για τα νησιά μας και τους κατοίκους τους».
Η συζήτηση μαζί του έκλεισε με μία ερώτηση: Τι θα ζητούσε από τον πρωθυπουργό.
Και η απάντησή του ήταν αυτό που όντως του λείπει:
«Καλύτερη συγκοινωνία και σύνδεση με την ηπειρωτική χώρα. Τι… άλλο;».
ΠΗΓΗ: ΕΘΝΟΣ
Η ΑΦΑΛΑΤΩΣΗ ΞΑΝΑ ΣΤΟ ΣΠΡΟΣΚΥΝΙΟ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗ ΝΕΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ
Η Πράσινη Ανάπτυξη, ειδικότερα για τα ελληνικά νησιά, «είναι το μέσο για να πάψουν να είναι δέσμια ενός οικονομικού μοντέλου που κυριάρχησε τις προηγούμενες δεκαετίες και βασίστηκε στην εξάρτηση από το κεντρικό κράτος, στην «αστυφιλική» τάση και στη άναρχη- χωρίς κανόνες, όχι μόνο χωροταξικούς- τουριστική ανάπτυξη, με την καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος, τονίζει ο υφυπουργός Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων κ. Ν. Σηφουνάκης με αφορμή ειδική ημερίδα που διοργάνωσε το Δίκτυο Αειφόρων Νήσων Αιγαίου Δάφνη.- Παρατηρείται μια στροφή στη νοοτροπία για την ανάπτυξη των νησιών. Ποια είναι η πολιτική
σας; «Η Πράσινη Ανάπτυξη αντιμετωπίζει το περιβάλλον ως αναπτυξιακό απόθεμα και όχι ως αντι-αναπτυξιακό εμπόδιο. Πολύ σύντομα, η διαχείριση των υδάτων θα είναι ένα από τα μεγαλύτερα διακυβεύματα που θα έχει να αντιμετωπίσει η ανθρωπότητα, αφού η κλιματική αλλαγή- με την προβλεπόμενη αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη μας- προκαλεί έντονη λειψυδρία και ξηρασία».
- Πώς θα αντιμετωπιστεί το τεράστιο πρόβλημα της υδροδότησης των νησιών; «Η υδροδότηση των νησιών θα πρέπει να ενταχθεί σε ένα ευρύτερο σχέδιο διαχείρισης των υδάτινων πόρων που θα καλύπτει τις ανάγκες του πληθυσμού, αλλά και θα σέβεται το περιβάλλον. Εδώ και αρκετά χρόνια, από το 2001, βρίσκεται στο τραπέζι των συζητήσεων η εναλλακτική πρόταση της υδροδότησης των νησιών του Αιγαίου με τη μέθοδο της αφαλάτωσης. Η μεταφορά νερού αντικατοπτρίζει μια παρωχημένη λογική, η οποία αγνοεί τους πλούσιους τοπικούς περιβαλλοντικούς πόρους, διαιωνίζει την εξάρτηση των νησιών και αυξάνει γεωμετρικά τις δαπάνες που διαθέτει η πολιτεία και οι οποίες θα μπορούσαν να επενδυθούν σε άλλες αναπτυξιακές και κοινωνικές ανάγκες. Συνολικά, λοιπόν, μόνο τα τελευταία οκτώ χρόνια της εικοσαετίας κατά την οποία εντατικοποιήθηκε η πολιτική της μεταφοράς νερού, έχουν δαπανηθεί 67.591.895 ευρώ».
- Ναι, αλλά και η λύση της αφαλάτωσης
απαιτεί την εξασφάλιση
ηλεκτρικής ενέργειας όπου και εκεί υπάρχει πρόβλημα.
Ποια λύση προκρίνετε; «Με τα σημερινά περιβαλλοντικά δεδομένα, η απαιτούμενη ηλεκτρική ενέργεια θα πρέπει να προέρχεται- έστω στο μεγαλύτερο μέρος της – από Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας. Εχουμε αποφασίσει και δρομολογήσει άμεσα τις διαδικασίες για την αντιμετώπιση συνολικά του προβλήματος σε 21 νησιά (15 νησιά και 6 βραχονησίδες). Το σχέδιο της προκήρυξης του διαγωνισμού για την προμήθεια πόσιμου νερού από μονάδες αφαλάτωσης που επεξεργαζόμαστε, έχει, λοιπόν, μια διαφορετική λογική. Εκτός από την περιβαλλοντική διάσταση, στόχος μας είναι ο συντονισμός όλων των εμπλεκομένων φορέων και των αρμόδιων υπουργείων για το Περιβάλλον και το ΕΣΠΑ ώστε να υπάρξει ένας κεντρικός σχεδιασμός που θα αντιμετωπίζει το πρόβλημα του νερού άπαξ και σε βάθος δεκαετιών».
ΤΟ ΑΙΓΑΙΟ ΚΑΙ ΤΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ ΤΟΥ – Η ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΣΥΝΟΡΩΝ
AIΓΑΙΟ : Ένας απέραντος πετρελαιοφόρος ορίζοντας – Οι πρωταγωνιστές, τα ιστορικά γεγονότα και οι περιοχές των κοιτασμάτωνΠως και Γιατί φτάσαμε στις Γκρίζες Ζώνες και τους αεροδιαδρόμους – Από την Θάσο έως την Κύπρο
“Εάν υπάρχουν όντως πετρέλαια δύο πράγματα θα συμβούν: Είτε η Τουρκία θα καταλάβει ολόκληρη την Κύπρο είτε χάριν των πετρελαίων το Κυπριακό θα λυθεί στο άψε-σβήσε”, Tάδε Ραούφ Ντενκτάς!!!
Μια απίστευτη ιστορία έφεραν στο φως της δημοσιότητας οι Aegean Times (AT) μετά από έρευνα που πραγματοποίησαν 4 συνεργάτες του Portal. Οι ίδιοι άνθρωποι είχαν συνεργαστεί και πριν ένα χρόνο στην σύνταξη της μελέτης των AT που αφορούσε στα Ελληνοτουρκικά.
Είναι πραγματικά απίθανο το πώς εκτυλίσσονται ιστορικά τα πρόσφατα γεγονότα που απαντούν σε ένα καίριο ερώτημα που επί δεκαετίες αποτελεί «ταμπού» της Ελληνικής Πολιτικής αλλά και των δημοσιογράφων.
Αν και οι συνεργάτες των AT ξεκίνησαν την έρευνα αυτή πριν πολλά χρόνια, φαίνεται σήμερα να καταλήγουμε σε ένα ασφαλές συμπέρασμα που θα σοκάρει πολλούς.
Επί 30 χρόνια ακούμε και διαβάζουμε για τις περίφημες διεκδικήσεις των Τούρκων στο Αιγαίο χωρίς να έχουμε καταφέρει να φωτίσουμε το ομιχλώδες τοπίο που καλύπτει αυτές τις διεκδικήσεις. Είναι τυχαία άραγε η κλιμάκωση των τουρκικών προκλήσεων στο Αιγαίο; Είναι τυχαίο το ζήτημα που τέθηκε από τους Τούρκους σχετικά με τους Αεροδιαδρόμους της Ρόδου, Είναι τυχαίο γεγονός η διπλωματική εμπλοκή της ένταξης της Κύπρου στην Ε.Ε. και οι συναντήσεις Κληρίδη – Ντενκτάς; Είναι τυχαίο γεγονός οι 2 συναντήσεις Παπανδρέου-Τζέμ μέσα σε διάστημα 10 ημερών; Είναι τυχαία η επιλογή των σημείων που επιλέγουν οι Τούρκοι πιλότοι όταν πραγματοποιούν τις παραβιάσεις του Ελληνικού Εναέριου χώρου;
Η έρευνα των AT επιχειρεί να ρίξει άπλετο φως στην άσκηση της Εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας. Από την ιστορική αναδρομή των «θερμών επεισοδίων» οι ΑΤ φωτίζουν το παρασκήνιο της διπλωματίας και προσδίδουν μια νέα διάσταση στις «επιθυμίες» των Τούρκων.
30 χρόνια δηλώσεις…
Ξεκινώντας πολύ πριν το 1974 όταν αντιπρόεδρος των ΗΠΑ ήταν ο Ελληνοαμερικανός Σπύρος Αγκνιου, είχε ειπωθεί δημόσια τόσο από αυτόν όσο και από πολλούς Αμερικανούς αξιωματούχους ότι στο Αιγαίο δεν υπάρχει σταγόνα πετρέλαιο δηλώνοντας χαρακτηριστικά ότι «όποιος βρει έστω ένα ποτήρι πετρέλαιο στο Αιγαίο να μου το φέρει να το πιω»
Από δημοσιεύματα τόσο του Ελληνικού όσο και του Αμερικανικού τύπου είχε διοχετευτεί στο κοινό η πεποίθηση ότι όλες οι έρευνες για την αναζήτηση κοιτασμάτων πετρελαίου στο Αιγαίο είχαν αποβεί άκαρπες. Την ίδια τακτική είχαν ακολουθήσει και διάφοροι πολιτικοί της Μ. Βρετανίας για την Κύπρο με αποκορύφωμα αυτή του ύπατου αρμοστή Εντουαρντ Κλέϊ στις 23 Απριλίου του 2001 όταν έσπευσε να δηλώσει ότι «στην Κύπρο υπάρχει τόσο πετρέλαιο όσο φιστ ικοβούτυρο κάτω από το Μάντσεστερ».
Κατά την περίοδο της Χούντας ξεκίνησαν στην ευρύτερη θαλάσσια περιοχή μεταξύ Θάσου και Καβάλας τα πρώτα κοιτάσματα πετρελαίου. Τότε είχαν γίνει πολλές έρευνες και είχαν ανακαλυφθεί 5 πετρελαιοφόροι ορίζοντες. 4 εντός των Ελληνικών χωρικών υδάτων των 6 μιλίων και ένας εκτός των 6 μιλίων ΑΛΛΑ εντός της Ελληνικής υφαλοκρηπίδας. Από τους πετρελαιοφόρους ορίζοντες εντός των 6 μιλίων, οι 2 ήταν άμεσα εκμεταλλεύσιμοι αλλά περιορισμένης περιεκτικότητας . Ως δια μαγείας η μελέτη για τον πέμπτο ορίζοντα εκτός των 6 μιλίων … εξαφανίστηκε! Την εποχή αυτή η Αγκυρα άρχισε να δείχνει έμπρακτα σε διπλωματικό επίπεδο το ενδιαφέρον της για την περιοχή αλλά το υψηλό κόστος εξόρυξης και διύλισης του πετρελαίου δεν είχε κινήσει την «πολεμική μηχανή» των Τούρκων αφού είχαν θέσει ως προτεραιότητα την περιοχή της Μοσούλης και τα κοιτάσματα πετρελαίου της Κύπρου!
Καραμανλής. Ο πρώτος που αξιοποίησε πολιτικά την ύπαρξη πετρελαίων στο Αιγαίο
Όταν έπεσε η Χούντα, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ζήτησε να ενημερωθεί για όλες τις έρευνες που είχαν πραγματοποιηθεί στο Αιγαίο. Εκτίμησε ότι η πετρελαϊκή κρίση του 1973 – που ανέβασε τις τιμές από 3 δολάρια το βαρέλι στα 14 – ίσως προσέλκυε κάποιους επενδυτές στο Αιγαίο. Η πολιτική ευφυΐα του Καραμανλή τον οδήγησε σε συζητήσεις με τους Ευρωπαίους που βρέθηκαν μπροστά σε μεγάλη έκπληξη. Στο Αιγαίο υπήρχαν πετρέλαια!!! Ο αείμνηστος ηγέτης κατάφερε να τραβήξει την προσοχή των Ευρωπαίων αφού όλες οι μελέτες οδηγούσαν στο συμπέρασμα ότι 3 περιοχές (μια στο Βόρειο Αιγαίο, μία στο Νότιο και μια ακόμη για την οποία δεν μπορεί κάποιος να καταλήξει με σαφήνεια για το που βρίσκεται) αποτελούσαν ίσως το μεγαλύτερο ανεκμετάλλευτο κοίτασμα πετρελαίου παγκοσμίως. Το 1976 είχε αρχίσει να διαφαίνεται η επιθυμία των Ευρωπαίων για να ολοκληρωθεί η ένταξη της Ελλάδος στην τότε ΕΟΚ γεγονός που προκάλεσε την οργισμένη αντίδραση των ΗΠΑ και των Τούρκων οι όποίοι δεν έβλεπαν με «καλό μάτι» μια τέτοια κίνηση.
Σε διπλωματικό επίπεδο τόσο ο Κων/νος Καραμανλής όσο και ο Πέτρος Μολυβιάτης, είχαν εκμεταλλευτεί τα μέγιστα από την απόδειξη ότι το Αιγαίο είναι το «Φορντ Νοξ του Μαύρου Χρυσού». Όταν οι Γαλλικές πετρελαϊκές εταιρίες έδειξαν την εμπιστοσύνη τους στις μελέτες της Ελληνικής Κυβέρνησης, ακολούθησαν και άλλες που συνέτειναν στην παραδοχή ότι ο Καραμανλής έχει δίκιο! Τότε οι Τούρκοι διπλωμάτες αντελήφθησαν ότι η πολιτική Καραμανλή απέφερε καρπούς στην Ελλάδα και σε μια πράξη δυναμικής παρουσίας έβγαλαν το ερευνητικό σκάφος «Χόρα» στο Β.Α. Αιγαίο. Ηταν η πρώτη επίσημη διεκδίκηση των Τούρκων που ουσιαστικά αποτελούσε μια προειδοποίηση των ΗΠΑ ότι το «Αιγαίο ΔΕΝ ανήκει στους Ελληνες».
Βυθίστε το “ΧΟΡΑ”: Γιατί όμως;
Το «Χόρα» επεχείρησε να πραγματοποιήσει έρευνες εκτός των 6 μιλίων των θαλασσίων συνόρων μας αλλά εντός της Ελληνικής Υφαλοκρηπίδας (δηλαδή της περιοχής που το βάθος της θάλασσας είναι σχετικά μικρό) και μάλιστα σε μια περιοχή που όπως θα διαπιστώσετε παρακάτω είναι μια από τις 2 που οι τούρκοι έχουν θέσει από τότε στο στόχαστρό τους. Για την ιστορία, όταν ο Π. Μολυβιάτης αναζήτησε τον Α. Παπανδρέου για να τον ενημερώσει, ο τελευταίος βρισκόταν στη Θράκη από όπου είπε και το ιστορικό «βυθίστε το Χόρα» χωρίς όμως να έχει διαπιστωθεί εως σήμερα αν το είπε αφού προηγουμένως είχε έρθει σε συνεννόηση με την Κυβέρνηση Καραμανλή.
Μέχρι τότε η Τουρκία ήταν ανήμπορη να αντιδράσει αφού σε στρατιωτικό επίπεδο η Ελλάδα είχε ένα τεράστιο προβάδισμα στον αέρα γεγονός που καθιστούσε οποιαδήποτε στρατιωτική ενέργεια ανέφικτη από πλευρά της. Τελικά τότε το «Χόρα» επέστρεψε άπραγο στη βάση του αφού η οποιαδήποτε κίνηση των Τούρκων θα έφερνε πολεμική σύρραξη με την Ελλάδα και όλοι εκτιμούσαν ότι η Τουρκία θα ηττηθεί.
MΠΑΜΠΟΥΡΑΣ: Mια λέξη που επί δύο ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ήταν στο ψυγείο
Οι έρευνες για τα πετρέλαια συνεχίστηκαν τόσο επί Καραμανλή όσο και επί Παπανδρέου. Το 1978, δηλαδή πριν μπει η Ελλάδα στην ΕΟΚ, πραγματοποιήθηκε μια μελέτη σε μια περιοχή για την οποία γινόταν πολύς λόγος. Πρόκειται για την περιοχή στην οποία η Χούντα είχε διαπιστώσει ότι υπάρχουν πολύ πλούσια πετρελαϊκά κοιτάσματα αλλά η προηγούμενη μελέτη είχε χαθεί!!! Η μελέτη ανέφερε ότι 10 ναυτικά μίλια από το Ακρωτήριο ΜΠΑΜΠΟΥΡΑΣ της Θάσου, υπάρχει ένα τεράστιο κοίτασμα πετρελαίου, ΑΜΕΣΑ αξιοποιήσιμο, σε μικρό βάθος από την επιφάνεια και με κόστος εξόρυξης ίσο με αυτό των πηγαδιών που υπάρχουν στη Σ. Αραβία! Το κόστος εξόρυξης στη Σ. Αραβία ήταν 5 δολάρια το βαρέλι και η μελέτη καταδείκνυε ότι στην θαλάσσια περιοχή του ΜΠΑΜΠΟΥΡΑ το κόστος ήταν μόλις 4,8 δολάρια /βαρέλι γεγονός που την καθιστούσε ισότιμη με μια οποιαδήποτε εξόρυξη σε χερσαίο έδαφος. Αντίθετα, οι εξορύξεις σε θαλάσσιες περιοχές είναι πάντοτε ακριβότερες όπως αυτές για παράδειγμα του πετρελαίου Μπρέντ. Στον ΜΠΑΜΠΟΥΡΑ, το κοίτασμα ήταν «καθαρό» από θειάφι, γεγονός που έκανε την εκμετάλλευσή του πιο ελκυστική Σύμφωνα με την έρευνα αυτή το συγκεκριμένο κοίτασμα προσφερόταν για μια παραγωγή που μπορούσε να φτάσει και τα 200.000 βαρέλια ημερησίως. Στον διπλωματικό πυρετό που ακολούθησε η ευρωπαίοι είχαν αρχίσει να δείχνουν έντονο ενδιαφέρον για την Ελληνική συμμετοχή στην ΕΟΚ αφού προσδοκούσε από την Ελλάδα πολλά στον τομέα της Ενεργειακής Πολιτικής
Ευτυχώς τότε η Ελλάδα εισήλθε στην ΕΟΚ, ακόμη και πριν την Ισπανία. Οι Αμερικανοί αντελήφθησαν ότι η Ελλάδα ακολουθώντας της Ευρωπαϊκή της πορεία θα έχαναν το παιχνίδι του Αιγαίο και όταν ανέλαβε την Πρωθυπουργία ο Α. Παπανδρέου ακολούθησαν μια σειρά γεγονότων που οδήγησαν στο «αυτοεμπάργκο» των Εξοπλισμών από την Ελληνική πλευρά με αποτέλεσμα η Τουρκία να αποκτήσει μια αισθητή υπεροχή στον «αέρα» αποκτώντας σύγχρονα πολεμικά αεροσκάφη τύπου F-16. Το γεγονός αυτό οδήγησε τους Αμερικανούς στην περαιτέρω ενίσχυση των Τούρκων που πλέον έθεταν ανοιχτά το θέμα της Υφαλοκρηπίδας. Ο λόγος ήταν απλός! Όλα τα άμεσα αξιοποιήσιμα κοιτάσματα πετρελαίου δεν βρισκόταν εντός των 6 μιλίων ούτε και στα διεθνή ύδατα. Τα κοιτάσματα που είχαν ανακαλυφθεί μέχρι τότε βρισκόταν εντός της Ελληνικής Υφαλοκρηπίδας.
Το 1984-85 ο τότε Πρωθυπουργός της χώρας Α. Παπανδρέου προχώρησε σε νέες έρευνες και δειγματοληψίες από την περιοχή ΜΠΑΜΠΟΥΡΑΣ οι οποίες επιβεβαίωσαν τις προηγούμενες μελέτες και έδωσε εντολή να συνεχιστούν και άλλες στην περιοχή των Δωδεκανήσων και στη Νότια Κρήτη. Η ευφορία που επικρατούσε στο υπουργείο Ενέργειας ήταν μεγάλη αφού για πολύ καιρό πίστευαν ότι η ύπαρξη κοιτασμάτων πετρελαίου στο Αιγαίο ήταν ένας θρύλος που είχε δημιουργήσει η Κυβέρνηση Καραμανλή με σκοπό να βοηθήσει την Ελλάδα στην ενταξιακή της πορεία στην ΕΟΚ.
Oι Ρώσσοι και το Mea Culpa του Α. Παπανδρέου
Τον Δεκέμβριο του 1986 η Ελληνική πλευρά έρχεται σε επαφή με επιχειρηματικό κολοσσό από την Σ. Ενωση με σκοπό την αξιοποίηση κάποιων κοιτασμάτων καθώς και την χρηματοδότηση των ερευνών και σε άλλες περιοχές του Αιγαίου. Η διαφαινόμενη συμφωνία με τους Ρώσους δεν άργησε να φέρει την απάντηση των Τούρκων οι οποίοι αυτή τη φορά αφού κλιμάκωσαν τις παραβιάσεις του εναέριου χώρου μας, ανακοίνωσαν τον Μάρτιο του 1987 την έξοδο του νέου υπερσύγχρονου ερευνητικού τους σκάφους «Σισμίκ». ΚΑΙ αυτή τη φορά το «Σισμίκ» όπως και προηγουμένως το «Χόρα», κατευθύνθηκε στη θαλάσσια περιοχή του ΜΠΑΜΠΟΥΡΑ. Και τότε ο Α. Παπανδρέου προειδοποίησε ότι με τον πρώτο ηχοβολισμό του «Σισμίκ» τα πλοία του πολεμικού Ναυτικού θα το βύθιζαν. Η Ελληνική πολεμική μηχανή τέθηκε σε πλήρη ετοιμότητα αποδεικνύοντας ότι οι προειδοποιήσεις Παπανδρέου θα πραγματοποιούνταν ανά πάσα στιγμή. Η σύρραξη αποφεύχθηκε πραγματικά την τελευταία στιγμή και το «Σισμίκ» επέστρεψε άπραγο στην Τουρκία. Δυστυχώς όμως σε διπλωματικό επίπεδο η νέα τουρκική διεκδίκηση είχε καταγραφεί!
Τον Φεβρουάριο του 1988 Παπανδρέου και Οζάλ συναντούνται στο Νταβός της Ελβετίας και συμφωνούν μεταξύ άλλων ο ΜΠΑΜΠΟΥΡΑΣ να μπει στο ψυγείο. Χωρίς λοιπόν να πέσει ούτε μια τουφεκιά η Τουρκία κατάφερε να στερήσει από την Ελλάδα το αναφαίρετο δικαίωμά της να εκμεταλλευτεί μια τεράστια πλουτοπαραγωγική της πηγή. Λίγο αργότερα ο Α. Παπανδρέου παραδέχεται το λάθος του λέγοντας το θρυλικό …”Mea culpa”.
6 χαμένα χρόνια και η πολιτική αστάθεια στην Ελλάδα
Ακολούθησε η κυβερνητική αστάθεια των επόμενων ετών η οποία βρήκε το 1990 την Κυβέρνηση Μητσοτάκη ανίσχυρη να διαδραματίσει ισχυρό ρόλο στη διεθνή διπλωματική σκηνή. Επιπλέον η εύθραυστη κοινοβουλευτική υπεροχή Μητσοτάκη την καθιστούσε ανίκανη να επαναφέρει ένα τέτοιο θέμα την στιγμή μάλιστα που είχε να αντιμετωπίσει επιπλέον το «Μακεδονικό». Ετσι χάθηκαν άλλα 3 χρόνια
Τα χρόνια αυτά οι τούρκοι με το πρόσχημα των επιστημονικών ερευνών εκτέλεσαν εκατοντάδες μελέτες του υπεδάφους του Αιγαίου κυρίως με το «Πίρι Ρέις». Το σκάφος που ανήκει στο «Ινστιτούτο Θαλασσίων Ερευνών και Τεχνολογίας του Παν/μιου της 9ης Σεπτεμβρίου (Ντοκούζ Σεισόλ)» και εδρεύει στη Σμύρνη είχε μια και μόνο τακτική. Απέπλεε συχνά πυκνά από τη Σμύρνη με κατεύθυνση τον κόλπο του Ξηρού (ανοιχτά της Καλλίπολης) με πρόσχημα τις θαλάσσιες βιολογικές έρευνες. Στην πραγματικότητα όμως πραγματοποιούσε με μηχανήματα υψηλής τεχνολογίας που είχε αποκτήσει υποθαλάσσιες έρευνες για την χαρτογράφηση των κοιτασμάτων πετρελαίου που βρίσκονται στα Διεθνή ύδατα. Σιγά-σιγά και με τις ελληνικές κυβερνήσεις να προσπαθούν να απεμπλακούν από άλλα προβλήματα οι Τούρκοι κατάφεραν και αυτοί να αποκτήσουν μια σαφή εικόνα του Βόρειου Αιγαίου ακόμη και σε περιοχές που βρίσκονται κάτω από την ελληνική υφαλοκρηπίδα.
H αλλαγή πολιτικής. Σημίτης – Παπαντωνίου αλλάζουν τα δεδομένα
Το τέλος της πολιτικής περιπέτειας της Ελλάδας έρχεται με την Κυβέρνηση Σημίτη που ουσιαστικά ήταν αυτή που ανακαίνισε το θέμα των πετρελαϊκών κοιτασμάτων. Στο σημείο αυτό πρέπει να τονίσουμε ότι το 1996 οι Αμερικάνοι απέκτησαν ένα κατά το κοινός λεγόμενο «Μάτι» στην περιοχή της Λεκάνης της Αν. Μεσογείου. Με δύο νέους υπερσύγχρονους δορυφόρους οι ΗΠΑ είχαν πλέον σαφή εικόνα για τις πιθανές θέσεις των πετρελαϊκών κοιτασμάτων του Αιγαίου και της Αν. Μεσογείου γενικότερα αφού οι δορυφόροι αυτοί είχαν την ικανότητα να ανιχνεύουν κηλίδες λαδιού στην επιφάνεια της θάλασσας γεγονός που αποτελεί μιας πρώτης τάξης ένδειξη για ύπαρξη πετρελαίου στην περιοχή.
Στο σημείο αυτό πρέπει να αναφέρουμε ότι η εξόρυξη πετρελαίου στη Θάσο (περιοχή Πρίνου) είναι αποτέλεσμα των πρώτων ερευνών που αναφέραμε και αποτελεί τμήμα της αρχικής μελέτης όπου έκανε λόγο για πετρελαϊκό ορίζοντα, όχι όμως αυτόν της θέσης ΜΠΑΜΠΟΥΡΑ. Αντίθετα ήταν μια από τις δύο περιοχές που οι μελέτες έκαναν λόγο για περιορισμένα κοιτάσματα πετρελαίου.
ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΣ: Κοιτάσματα σε πολλές περιοχές – Σύμπτωση τα ΙΜΙΑ;
Γύρω στο 1996 οι Τούρκοι στρέφουν την προσοχή τους στη περιοχή της Δωδεκανήσου όπου Αμερικανικοί δορυφόροι είχαν εντοπίσει κηλίδες λαδιού κοντά σε 14 περιοχές που εκτείνονταν από την Ρόδο ως την Κω. Παράλληλα έκανε την εμφάνισή του ένας χάρτης με άλλες 20 περιοχές από τη Λήμνο ως την Σάμο που εμπλέκονταν σε διάφορα σενάρια ύπαρξης πετρελαίου. Την ίδια περίοδο αρχίζει να γίνεται λόγος για αντίστοιχες περιοχές στην ελεύθερη Κύπρο.
Η κυβέρνηση Σημίτη βάζει τότε στο παιχνίδι τους Γερμανούς, αφού είχε αρχίσει ήδη να διαφαίνεται η πρόθεση Σημίτη-Παπαντωνίου να απευθυνθούν σε ειδικούς συμβούλους από την Γερμανία στις έρευνες στον υποθαλάσσιο χώρο της Θάσου.
Είναι αρκετά τρομακτικό – για να είναι σύμπτωση – η συγκυρία της κρίσης των Ιμίων – αφού πριν την κρίση και πάλι οι τούρκοι είχαν δυσανασχετήσει με την καθυστέρηση της μελέτης κατασκευής του πετρελαϊκού αγωγού Μπακού – Τσειχάν και έψαχναν τρόπους για να βάλουν στο παιχνίδι Αμερικανικών συμφερόντων πετρελαϊκές εταιρίες. Ενας χάρτης που είχαν δημοσιεύσει οι Aegean Times σε ανύποπτο χρόνο καταδείκνυε ότι όλο το Ανατολικό Αιγαίο αποτελεί μια τεράστια πηγή υδρογονανθράκων και μάλιστα σχολιάστηκε ποικιλοτρόπως από τον τύπο. Ο χάρτης αυτός έκανε την εμφάνισή του λίγο πριν την κρίση των Ιμιων. Η κρίση αυτή δεν ήταν τίποτε άλλο παρά η επισφράγιση της 30ετούς πολιτικής των Τούρκων στο Αιγαίο. Οι «γκρίζες ζώνες» δεν είναι τίποτε άλλο από περιοχές της Ελληνικής επικράτειας που στην συντριπτική τους πλειοψηφίας ενέχονται σε έρευνες ή συζητήσεις περί ύπαρξης κοιτασμάτων πετρελαίου. Πάνω απ΄ όλα όμως τα Ιμια ήταν η απέλπιδα προσπάθεια των Τούρκων να παζαρέψουν κομμάτι της Ελληνικής υφαλοκρηπίδας όπως αποδείχτηκε στα χρόνια που ακολούθησαν.
Η επιβεβαίωση των… φημών: O ΜΠΑΜΠΟΥΡΑΣ δεν είναι φήμη
Στις 14 Ιουνίου του 2000 τα ΜΜΕ επιβεβαιώνουν την ύπαρξη των δύο επιπλέον κοιτασμάτων στον Πρίνο αφού δημοσιεύτηκε ένα Δ. Τ. της Kavala Oil που ανανκοίνωνε ότι εντοπίστηκαν σε βάθος 2.900 μέτρων δύο άριστα κοιτάσματα πετρελαίου και μάλιστα 4 μίλια ανοιχτά του Κόλπου Περάμου της Καβάλας. Πρόκειται για τα κοιτάσματα που έχουμε προαναφέρει για τα οποία είχαν πραγματοποιηθεί οι πρώτες μελέτες που οδήγησαν τελικά στον «Πρίνο». Η διαφορά ήταν ότι σε αντίθεση με το παλιό κοίτασμα που είχε 60% περιεκτικότητα σε θειάφι τα νέα κοιτάσματα είχαν ποσοστό 7%. Μάλιστα ο τότε πρόεδρος της Κavala Oil k. Νίκος Λούτσιγκας δήλωσε ότι ένα εκ των δύο κοιτασμάτων είναι ποιο ενδιαφέρον από το άλλο. Η ανακοίνωση αυτή επιβεβαίωσε ότι ο Πρίνος δεν είχε μόνο ένα κοίτασμα όπως λεγόταν παλιά αλλά αποτελούσε μια περιοχή ύψιστης σημασίας. Πολύ περισσότερο δε, όταν σκεφτεί κάποιος ότι οι αρχικές μελέτες είχαν αποδείξει ότι στη θέση ΜΠΑΜΠΟΥΡΑΣ το κοίτασμα είναι υπερδεκαπλάσιο των υπολοίπων μπορεί να εξάγει κάποιος αβίαστα το συμπέρασμα ότι επιβεβαιώνονται οι αρχικές μελέτες που έκαναν λόγο για τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου.
Μετά από αυτές τις εξελίξεις τα Ελληνικά Πετρέλαια (ΕΛΠΕ) στις 8 Οκτωβρίου του 2000 ανακοινώνουν μεγάλες επενδύσεις στην Έρευνα νέων κοιτασμάτων καθώς και στην συμμετοχή σε πετρελαϊκές έρευνες στο Εξωτερικό. Φυσικά στις εξελίξεις η συμμετοχή των Γερμανών συμβούλων ήταν καθοριστική.
Πολιτική πίεση με ονοματεπώνυμο: Πίρι Ρέις
Φτάνουμε λοιπόν στο 2001 όπου οι Τούρκοι παρά το καλό κλίμα που επικρατεί στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις ανακοινώνουν την κάθοδο στο Ν. Αιγαίο του «Πίρι Ρέις» αναστατώνοντας τους Ελληνες και Τούρκους διπλωμάτες οι οποίοι σχεδίαζαν την συνάντηση Παπανδρέου-Τζέμ. Η ύφεση που παρουσίασαν οι Τουρκικές παραβιάσεις του FIR Αθηνών την προηγούμενη χρονιά φαίνεται ότι σταμάτησαν αφού – με εξαίρεση το πρώτο δίμηνο του 2001- οι Τούρκικές παραβιάσεις παρουσίασαν μια εκρηκτική αύξηση μετά την διαφαινόμενη συνεργασία των Ρωσικών Εταιριών Yokos και Lucoil-Petrola ως στρατηγικοί επενδυτές σε έρευνες στο Νότιο Αιγαίο αλλά και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας. Φυσικά η Ρωσία ήθελε ως αντιστάθμισμα να γίνει ο αποκλειστικός προμηθευτής φυσικού αερίου (μέσω του Αγωγού Μπουργκας-Αλεξανδρούπολης) της Ελλάδας κάτι που προξένησε ταραχή στους Εμπορικούς ακολούθους πολλών ξένων πρεσβειών στην Αθήνα. Ετσι η Τουρκία ανακοίνωσε ότι το «Πίρι Ρέις» θα προβεί σε νέες «επιστημονικές» έρευνες όλο το διάστημα του Ιουνίου στο Ν. Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο.
Η κινητοποίηση ήταν άμεση και ο Γ. Παπανδρέου έσπευσε να συναντήσει τον Ι. Τζεμ ο οποίος δήλωσε τελικά ότι το «Πίρι Ρέις» δεν θα πραγματοποιήσει έρευνες σε Ρόδο, Κάρπαθο και Καστελόριζο όπου η Ελληνική υφαλοκρηπίδα δεν έχει προσδιοριστεί. Η ελληνική κυβέρνηση έσπευσε στην αρχή να αποσιωπήσει το γεγονός αλλά ήταν αργά, αφού η είδηση είχε διαρρεύσει μέσω των Aegean Times σε 40.000 αποδέκτες. Η επιλογή του χρόνου δεν ήταν καθόλου τυχαία αφού την ίδια περίοδο διεξαγόταν και στην περιοχή η τουρκική ναυτική άσκηση «Θαλασσόλυκος» (Ντενίζ Κορντούμ)
Mετά τα Δωδεκάνησα και η ΚΥΠΡΟΣ – Aεροδιάδρομοι G-18 και R-19
Γιατί θέλουν τόσο πολύ οι Τούρκοι τον έλεγχο αυτής της περιοχής;
Παράλληλα σύμφωνα με δημοσιεύματα του Κυπριακού τύπου, τον Απρίλιο του 2001, Ν.Ανατολικά του νησιού προς την πλευρά της Αιγύπτου, ανακαλύφθηκαν μεγάλα κοιτάσματα πετρελαίου, γεγονός που όπως αναφέραμε στην αρχή είχε προκαλέσει τα ειρωνικά σχόλια του ύπατου αρμοστή του νησιού. Όμως το πόσο δίκιο είχε ο Κυπριακός Τύπος αποδείχτηκε στις 22 Αυγούστου του 2001 όταν με βάση κάποιες φωτογραφίες από δορυφόρους εμφανίστηκαν στην Κυπριακή εφημερίδα «Φιλελεύθερος» και αποκαλύφθηκε ότι η Κυπριακή Κυβέρνηση βρίσκεται ήδη σε συνεννόηση με Αγγλικές εταιρίες για περαιτέρω έρευνες. Μάλιστα η Αγγλική εταιρία Spectrum που ειδικεύεται στις χαρτογραφήσεις βυθών έσπευσε να προσφέρει την βοήθειά της στους Κυπρίους. Τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους ακολούθησε η επίσκεψη του Αιγύπτιου υπουργού πετρελαίου στη Μεγαλόνησο και οι πρώτες επαφές με τη Συρία όπου επισπεύσθηκε η ρύθμιση των εκκρεμοτήτων που υπάρχουν στην υφαλοκρηπίδα των κρατών αυτών. Οι εξελίξεις αυτές οδήγησαν τον Ραούφ Ντενκτάς να δηλώσει ότι «θα διεκδικήσει το μερίδιό του από τα πετρέλαια αυτά» λέγοντας ότι «αν η Κύπρος έχει όντως πετρέλαια δύο πράγματα θα συμβούν: Είτε η Τουρκία θα καταλάβει ολόκληρη την Κύπρο είτε χάριν των πετρελαίων το Κυπριακό θα λυθεί στο άψε-σβήσε»
Πλαγκτόν αντί… πετρελαίου
Φυσικά το «Πίρι Ρέις» και οι Τούρκοι δεν ξέχασαν ποτέ τον θησαυρό του ΜΠΑΜΠΟΥΡΑ αφού στις 19 Ιανουαρίου του 2002 το ξαναέβγαλαν από τη Σμύρνη και για 15 μέρες έκοβε βόλτες πότε στον Κόλπο του Ξηρού και πότε Ν.Ανατολικά της Θάσου. Διάφορες εφημερίδες όπως η ελευθεροτυπία ανέλαβαν το έργο του κατευνασμού της κοινής γνώμης, αφού όταν άρχισε ο θόρυβος γύρω από τη νέα έξοδο του «Πίρι Ρέις», έσπευσαν να πληροφορήσουν το κοινό ότι το σκάφος ερευνά το … πλαγκτόν. Ετσι σώθηκαν οι συνομιλίες Παπανδρέου Τζεμ που ακόμη συνεχίζονται.
Η έρευνα των Aegean Times αν και δεν ολοκληρώθηκε ακόμη καταδεικνύει την σημασία των πετρελαίων του Αιγαίου και της Κύπρου και δίνει μια άλλη διάσταση στο θέμα των διαφορών μας με την Τουρκία. Ο ΜΠΑΜΠΟΥΡΑΣ και τα κοιτάσματα στη Γαύδο (Ν.Δ. της Κρήτης) βγήκαν οριστικά από το ψυγείο όπου είχαν τεθεί από τον Παπανδρέου – Οζάλ. Οι πολιτική του Γιάννου Παπαντωνίου ώθησε πολύ μπροστά τις έρευνες στον Ελληνικό θαλάσσιο χώρο και οι τούρκοι απαίτησαν μερίδιο στο Β.Α. τμήμα. Όταν αργά κατάλαβαν ότι ο ΜΠΑΜΠΟΥΡΑΣ δεν είναι το μοναδικό κοίτασμα αλλά υπάρχει πληθώρα κοιτασμάτων και στο Ν. Αιγαίο επεχείρησαν να ελέγξουν την περιοχή αυτή. Επεκτείνοντας το παιχνίδι ο έλεγχος της περιοχής του Ν.Α. Αιγαίου οδηγεί εκεί που πραγματικά παίζονται τεράστια συμφέροντα. Η λεκάνη της Α. Μεσογείου.
Tελικά αυτά τα περίφημα κοιτάσματα βρίσκονται σε περιοχές που προκαλούν θερμά επεισόδια;
Για να κατανοήσει κάποιος καλύτερα το μέγεθος των κοιτασμάτων που υπάρχουν στο Αιγαίο παραθέτουμε στο χάρτη τις ακριβείς περιοχές όπου όχι απλά υπάρχουν ενδείξεις για την ύπαρξη πετρελαίου αλλά έχουν πραγματοποιηθεί μελέτες με θετικά απότελέσματα. Mε μια προσεκτική παρατήρηση θα διαπιστώσετε ότι οι “γκρίζες ζώνες” δεν είναι τίποτε άλλο παρά πετρελαιοφόροι ορίζοντες.
1. Κοίτασμα της θέσης Μπάμπουρας: Περιεκτικότητα 1 με 1.1 δις βαρέλια
1.a. Κοίτασμα «Δομή EAST Θάσου» ανατολικά της Θάσου. Περιεκτικότητα 250.000.000 βαρέλια χαμηλού ειδικού βάρους και 380.000.000 βαρέλια υψηλού ειδικού βάρους. Επίσης 1,5 cm3 φυσικού αερίου. Βάθος μέχρι 4300 πόδια. Εκμετάλλευση NAPC – Κοινοπραξία βορείου Αιγαίου. Στη ίδια περίπου θέση βρίσκεται το κοίτασμα «Βόρειος Πρίνος – Νέα Πέραμος – ‘Αθως». Περιεκτικότητα 400 εκ.βαρέλια, ποιότητας χαμηλού ειδικού βάρους.
1.b. Κοιτάσματα Επανομής-Σιθωνίας και Θερμαϊκού (80 εκατ. βαρέλια)
2 και 2.a. Πετρελαιοφόρος ορίζοντας Β.Α. Αιγαίου. Στις 3 περιοχές που σημειώνονται έχουν έκδηλώσει ενδιαφέρον αμερικανικές εταιρίες και έχουν κινήσει το ενδιαφέρον του πατέρα Μπους ο οποίος έχει επισκευτεί 2 φορές την περιοχή αυτή. Και στα 3 κοιτάσματα υπολογίζεται ότι υπάρχουν πάνω από 320.000.000 βαρέλια
3.. Κοίτασμα Ικαρίας – 120.000.000 βαρέλια
4.. Κοίτασμα με άλλα 70.000.000 βαρέλια
5.. και 6.. Κοιτάσματα Κρήτης που ξεπερνούν το 1 δις βαρέλια. Ένα από αυτά βρίσκεται πολύ κοντά στη ΓΑΥΔΟ
7.. Κοίτασμα Δωδεκανήσου κοντά στο Καστελόριζο. 150.000.000 βαρέλια
8.. Κοίτασμα Κυκλάδες (100 εκατ. βαρέλια)
9.. Κοίτασμα Σκόπελος( 60 εκατ. βαρέλια)
Επίσης Βόρεια και Νότια της Λέσβου υπάρχουν άλλα δύο κοιτάσματα που το 90% του πετρελαιοφόρου ορίζοντα βρίσκεται εντός της Τουρκικής επικράτειας.
Aegean times 11/2/2002
Ποιές Πολυεθνικές εταιρίες έχουν κάνει έρευνες στο Αιγαίο και πότε; Που έχει ανακαλυφθεί πετρέλαιο; Ποιοί επιβεβαιώνουν την ύπαρξη κοιτασμάτων στη Θάσο, Λέσβο, Δωδεκάνησα;
Ποιός ο ρόλος των πολυεθνικών εταιριών; – Ποιοι Ελληνες Πολικοί έχουν παραδεχτεί δημόσια την ύπαρξη πετρελαίου στο Αιγαίο;
Γιατί αμφισβητούν οι Ελληνες Γεωλόγοι την ύπαρξη κοιτασμάτων στο Αιγαίο;
Μέχρι το 1999 είχαν πραγματοποιηθεί στην Ελλάδα 172 γεωτρήσεις και από αυτές μόνο οι 12 έγιναν στο Αιγαίο. Η πρώτη φορά που πραγματοποιήθηκε γεώτρηση στο Νότιο Αιγαίο ήταν κατά την περίοδο 1963-1965 όταν η εταιρία SAFOR πραγματοποίησε στη Ρόδο δυο χερσαίες γεωτρήσεις που απέβησαν άγονες.
Αλλη μια εταιρία επεχείρησε έρευνες στο Νότιο Αιγαίο ήταν η εταιρία OCEANIC, αμερικανικών συμφερόντων, κάνει έρευνες στο Αιγαίο αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Με την ανατροπή της Χούντας η κυβέρνηση Καραμανλή κάνει σύμβαση μεταξύ της ελληνικής Δημόσιας Επιχείρησης Πετρελαίου (ΔΕΠ) και της DENISON CORPORATION, που είναι μια από τις δυο ισχυρότερες στην αγορά πετρελαιοειδών στον κόσμο. Αυτή η σύμβαση Καραμανλή προέβλεπε γεωτρήσεις στη Θάσο και επέκτασή τους σε ολόκληρο το Αιγαίο.
Παρά το γεγονός ότι η Τουρκία έβγαλε το ωκεανογραφικό “ΧΟΡΑ” το 1976 οι έρευνες συνεχίστηκαν. Όταν ανέλαβε ο Ανδρέας Παπανδρέου οι έρευνες διενεργήθηκαν από το 1981 έως το 1986 με την διαφορά ότι στο παιχνίδι μπήκε τότε και η ARAMCO, η οποία μαζί με την DENISON διεκδικούσαν τα πετρέλαια στο Αιγαίο. Διευκρινίζουμε ότι η ARAMCO αποτελούσε τότε κοινοπραξία των εταιριών TEXACO, SOCAL, ESSO, MOBIL. Η DENISON ανήκε στην πολυεθνική OXYDENTAL (του Αrmand Hammer, ο οποίος είχε αναλάβει διαμεσολαβητικό ρόλο μεταξύ Ρήγκαν και Γκορμπατσόφ για να φθάσουν στη συμφωνία της Μάλτας) και υποστηριζόταν από το Σταίητ Ντηπάτρμεντ.
Όταν η ΟΧΥDENTAL άρχισε να αισθάνεται την ασφυκτική πίεση της Αραβικής ΑRAMCO και την διάθεση του Παπανδρέου να δώσει το φιλέτο του «Μπάμπουρα» στους Αραβες ζήτησε την παρέμβαση του Στέιτ Ντηπάρτμεντ. Ακολούθησε το 1987 η ανοιχτή απειλή του Τούρκου πρωθυπουργού Τουργκούτ Οζάλ να απειλήσει με πόλεμο την Ελλάδα. Για όσους θυμούνται τότε ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία που αμφισβητήθηκε ανοιχτά η ισορροπία 7 προς 10. Στις εφημερίδες της εποχής έκανε την εμφάνισή του ένα έγγραφο αυτό (με ημερομηνία 21 Μαρτίου 1987) το οποίο είχε την υπογραφή του τότε υπουργού Αμυνας της Αμερικής Κάσπαρ Ουάϊνμπεργκερ και απευθυνόταν στον αρχιστράτηγο του ΝΑΤΟ Ρίτσαρντ Περλ το οποίο έδωσε μια πρώτης τάξεως ευκαιρία στους Τούρκους να αμφισβητήσουν το νομικό καθεστώς της υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο.
Όταν το ωκεανογραφικό των Τούρκων “ΣΙΣΜΙΚ” κάνει την εμφάνιση του ανοικτά της Λέσβου συνοδευόμενο από αντιτορπιλικά και φρεγάτες, ενώ η 4η Αποβατική Στρατιά της Σμύρνης τίθεται σε πλήρη ετοιμότητα, η Ελλάδα και Τουρκία φθάνουν στα πρόθυρα πολέμου.
Προσέξτε τώρα! Ο Παπανδρέου κατανοώντας καλά την Αμερικανική Πολιτική κάνει μια κίνηση καλής θέλησης, βάζοντας τον τότε υπουργό Βιομηχανίας Αναστάσιο Πεπονή να δηλώσει ότι δεν τίθεται θέμα εξαγοράς μετοχών της DENISON από την ελληνική ΔΕΠ. Ετσι φθάσαμε στο Νταβός, όπου και επίσημα πλέον δέχθηκε η Ελλάδα ότι το ζήτημα των πετρελαίων του Αιγαίου αποτελεί διεθνή και όχι εσωτερική της υπόθεση. Εκεί λοιπόν Παπανδρέου και Οζάλ συμφώνησαν να σταματήσουν οι έρευνες για τα πετρέλαια στη Θάσο και να μπει στο ράφι το κυπριακό πρόβλημα. Αργότερα, όπως είναι γνωστό, η Ελλάδα αποκήρυξε το Νταβός καθώς ο Ανδρέας Παπανδρέου είπε το περίφημο “mea culpa” “ήταν λάθος”.
Το 1991 ο τότε πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης συναντιέται στο Παρίσι με τον τότε πρωθυπουργό της Τουρκίας Μεσούτ Γιλμάζ με θέμα το Κυπριακό. Στο περιθώριο της συνάντησης έκαναν την εμφάνισή τους δύο χάρτες όπου καταγράφονταν οι εταιρίες στις οποίες έχουν ανατεθεί κατά καιρούς οι έρευνες ελληνικών πετρελαϊκών κοιτασμάτων τόσο στο Βόρειο όσο και στο Νότιο Αιγαίο. Μέχρι τότε όλες οι αναθέσεις είχαν γίνει σύμφωνα με το νόμο 98/75. Στους χάρτες αυτούς υπήρχαν τα όρια της ελληνικής υφαλοκρηπίδας σχηματισμένα με μια μπλε γραμμή. Στον δεύτερο χάρτη υπήρχαν όλες οι αμφισβητούμενες περιοχές της ελληνικής υφαλοκρηπίδας που διεκδικούσε η Αγκυρα με κόκκινες διαγραμμίσεις. Κατά την περίοδο αυτή εισέρχεται στο παιχνίδι των ερευνών στο Αιγαίο και η Γαλλική εταιρία Beicip.
Το 1994 αρχίζει μια νέα φάση, που κατέληξε στην εκμετάλλευση του “Πρίνου”. Το ίδιο διάστημα όμως συνέπεσε και η ένταση στις σχέσεις των δύο χωρών. Μέχρι αυτή την χρονιά οι Αμερικανικές εταιρίες σαφώς και γνώριζαν περισσότερα από τις Ελληνικές Κυβερνήσεις σχετικά με την ύπαρξη πετρελαίου στο Αιγαίο αλλά οι οικονομικές συγκυρίες ωθούσαν τις πετρελαϊκές εταιρίες στην μη εκμετάλλευση αυτών των κοιτασμάτων.
Από τότε πολλές εταιρίες έχουν αναλάβει την έρευνα για κοιτάσματα πετρελαίου. Το 1995 αποτέλεσε μια χρονιά «σταθμός» στην έρευνα που πραγματοποιήσαμε. Το Καλοκαίρι της χρονιάς αυτής ο τότε Πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου, λαμβάνει ένα άκρως απόρρητο σήμα από την Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών. Στο έγγραφο αυτό σύμφωνα με απόλυτα εξακριβωμένες πληροφορίες ένας Αμερικανικός δορυφόρος υψηλότατης τεχνολογίας ανακάλυψε και φωτογράφισε κοιτάσματα πετρελαίου στο Νοτιοανατολικό Αιγαίο. Στην ενημέρωση της ΕΥΠ γινόταν λόγος για ένα κοίτασμα που ξεκινάει από τις βραχονησίδες Ιμια και κάνοντας ένα “S” και καταλήγει στη Γαύδο”. Πολλά ΜΜΕ τότε έσπευσαν να γράψουν ότι η αποκάλυψη πετρελαίου στο Αιγαίο θα είχε γνωστοποιηθεί από τους Αμερικανούς και στις αρμόδιες Τουρκικές Υπηρεσίες. Ακολούθησαν η κρίση των Ιμίων καθώς και η ανοιχτή αμφισβήτηση της Ελληνικότητας της Γαύδου.
1987: H χρονιά που ανακαλύφθηκαν οι Γκρίζες Ζώνες
Στις 22 Σεπτεμβρίου του 1997 μια συνέντευξη στους FINANCIAL TIMES πυροδοτεί αλυσιδωτές αντιδράσεις στην Ελλάδα. Συγκεκριμένα, ο τότε διευθυντής πετρελαίων του Πρίνου στην Ελλάδα δήλωσε στους F.T. ότι «… μετά τον Μάρτιο του 1987 καθιερώθηκαν ουσιαστικά στην περιοχή “γκρίζες” οικονομικά ζώνες και δεν επιτρέπονται από την Ελληνική Κυβέρνηση γεωτρήσεις πέραν των 6 μιλίων, αλλά πάνω από την ελληνική υφαλοκρηπίδα.»
Μάλιστα ο ίδιος ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Ρέππας είχε παραδεχτεί ότι η γεώτρηση στην περιοχή είχε ακυρωθεί λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «…το 1987 υπήρξε “χρονιά τομή”. Θυμάστε τι έγινε τότε και γνωρίζετε πολύ καλά με ποια συνέπεια η Ελληνική Κυβέρνηση υπερασπίστηκε τα συμφέροντα και τα δικαιώματα της χώρας. Δεν υπάρχει πρόοδος για το συγκεκριμένο θέμα, λόγω της στάσης που κρατάει η άλλη πλευρά. Βεβαίως, γνωρίζετε επίσης τις διαφωνίες οι οποίες διατυπώνονται από πολλές πλευρές για το εύρος, για την έκταση των θαλασσίων υδάτων, στα οποία έχει την κυριαρχία και την ασκεί κάθε χώρα. Εμείς έχουμε ξεκάθαρες θέσεις σ` αυτό. Και βεβαίως, το αρμόδιο υπουργείο αναλαμβάνει πρωτοβουλίες σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας, προκειμένου να αξιοποιήσουμε τα κοιτάσματα που πιθανώς υπάρχουν. Για το συγκεκριμένο θέμα και τις σχετικές λεπτομέρειες, πιστεύω ότι όταν απευθυνθείτε αρμοδίως θα τις έχετε. Αυτό το οποίο κάνουμε είναι να διασφαλίζουμε τα συμφέροντά μας, αφού λάβουμε υπόψη μας γενικότερες συνθήκες και προϋποθέσεις οι οποίες πρέπει να υπάρχουν, ώστε να
προωθούμε την πολιτική μας χωρίς να δημιουργούμε προβλήματα εκεί που δεν υπάρχουν. Με άλλα λόγια, να μη δημιουργούμε προβλήματα μόνοι μας, στον εαυτό μας».
Στην καθιερωμένη ενημέρωση των συντακτών εκείνης της ημέρας έγινε ένας πολύ σημαντικός διάλογος ανάμεσα στους δημοσιογράφους και στον κ. Ρέππα ο οποίος παρατίθεται αυτούσιος:
ΜΑΡΔΑΣ: Από εδώ και πέρα. Θέλω να ρωτήσω το ελληνικό κράτος διατηρεί το δικαίωμα να κάνει έρευνες πετρελαίου πάνω στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, ανοιχτά της Θάσου;
ΡΕΠΠΑΣ: Το ελληνικό κράτος διατηρεί στο ακέραιο όλα τα δικαιώματα τα οποία έχει και προβλέπονται από τις ισχύουσες διατάξεις, από το νομικό πλαίσιο το οποίο υπάρχει γι` αυτά τα θέματα. Οι χειρισμοί οι οποίοι γίνονται, αυτό λαμβάνουν υπόψη τους, όπως και άλλα στοιχεία τα οποία δεν μπορούμε να αγνοήσουμε.
ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΣ: Γιατί δεν κάνει τότε, κύριε Υπουργέ, γεωτρήσεις;
ΡΕΠΠΑΣ: Αυτό είναι κάτι για το οποίο δεν θα αποφασίσουμε εμείς εδώ. Είναι κάτι το οποίο το Υπουργείο που το χειρίζεται αρμοδίως ως αντικείμενο, θα το αντιμετωπίσει.
ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΣ: Η Κυβέρνηση λέω, γιατί δεν κάνει;
ΡΕΠΠΑΣ: Ασφαλώς, η Κυβέρνηση θα κάνει αυτό το οποίο πρέπει να κάνει. Αλλά, δεν θα το κάνει υπό το βάρος των εντυπώσεων, αλλά υπό το πρίσμα της ευθύνης η οποία πρέπει να διακρίνει αυτές τις πρωτοβουλίες με γνώμονα το εθνικό συμφέρον, το συμφέρον του λαού μας. Να είστε σίγουροι ότι γίνεται το καλύτερο.
ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΣ: Δηλαδή, το συμφέρον είναι να μην κάνει.
ΡΕΠΠΑΣ: Αυτό το λέτε εσείς.
ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΣ: Οχι. Αυτό μας λέτε εσείς.
ΡΕΠΠΑΣ: Αυτό το λέτε εσείς. Γιατί αυτό το θέμα το οποίο -όπως είπε ο κ. Μαρδάς- εδώ και πάρα πολλά χρόνια είναι σε εκκρεμότητα (από τότε έχουν μεσολαβήσει πολλές κυβερνήσεις) μας έχει απασχολήσει και μας απασχολεί. Είναι θέμα που έχει κριθεί γιατί έχει κατ` επανάληψη συζητηθεί δημοσίως. Και έχει αποτελέσει, αν θέλετε, ένα στοιχείο το οποίο συνεκτίμησε ο ελληνικός λαός, προκειμένου να σταθμίσει την ψήφο του. Λοιπόν, είναι ένα θέμα το οποίο χειριζόμαστε πολύ υπεύθυνα.
ΠΟΥΛΙΔΟΥ: Θέλω να ρωτήσω, τι γίνεται με τη διαδικασία των Εμπειρογνωμόνων και αν έχει στείλει η Αθήνα την απάντηση της στο δεύτερο τουρκικό υπόμνημα.
ΡΕΠΠΑΣ: Εχει ετοιμαστεί και σήμερα αποστέλλεται η απάντηση των Ελλήνων Εμπειρογνωμόνων.
ΠΟΥΛΙΔΟΥ: Κοινή συνάντηση προβλέπεται;
ΡΕΠΠΑΣ: Το θέμα αυτό της συνάντησης παραμένει ανοιχτό. Εχει “παγώσει” για την ώρα, επειδή ακριβώς θεωρούμε ότι δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις οι οποίες είναι απαραίτητες, δεν υπάρχει το κατάλληλο περιβάλλον.
ΦΑΣΟΥΛΑΣ: Κύριε Εκπρόσωπε, ανησυχεί και πόσο ανησυχεί η Ελληνική Κυβέρνηση μετά τις χθεσινές και προχθεσινές εξαγγελίες των Τούρκων για πρόσθετα στρατιωτικά μέτρα στην Κύπρο, θα ιδρύσουν στρατιές, θα ιδρύσουν μεραρχίες, τάγματα, ένα σωρό τέλος πάντων στρατιωτικές μονάδες. Κατά πόσο ανησυχεί η Ελληνική Κυβέρνηση;
ΡΕΠΠΑΣ: Η Ελληνική Κυβέρνηση προβληματίζεται, όταν η άλλη πλευρά εκφράζεται μ` έναν τέτοιο τρόπο, ο οποίος είναι δηλωτικός της απαρέσκειάς της σε πρωτοβουλίες που έχει αναπτύξει ο διεθνής παράγων, προκειμένου να υπάρχει εξομάλυνση των σχέσεων ανάμεσα στις δύο χώρες. Αυτό το οποίο αναφέρετε εσείς ως ένταση εξοπλισμών στην άλλη πλευρά, μπορεί να είναι και μία απάντηση σε όλους εκείνους οι οποίοι θεωρούν ότι η εξωτερική πολιτική που ασκεί η Κυβέρνηση δεν είναι αποτελεσματική. Το ότι ενοχλείται η άλλη πλευρά, σημαίνει ότι έχουμε πετύχει, σε μεγάλο βαθμό, τους στόχους που θέσαμε ευθύς εξ αρχής, με αποτέλεσμα η άλλη πλευρά να οδηγείται σε τέτοιου είδους επιλογές και κινήσεις οι οποίες είναι αδιέξοδες. Και πρέπει να το πούμε αυτό, γιατί έτσι δεν πρόκειται να επιτύχει να λύσει οποιοδήποτε πρόβλημα. Αυτό το οποίο πρέπει να κάνει η Τουρκία, και οι εκπρόσωποί της, είναι από τη δική της πλευρά, με λόγους αλλά κυρίως με έργα να συμβάλλει, ώστε να υπάρχει μία εποικοδομητική προσέγγιση σε όλα τα προβλήματα τα οποία υπάρχουν στην περιοχή, με κορυφαίο το κυπριακό πρόβλημα, ώστε
να ανοίξουν από κει και πέρα οι δυνατότητες για μια προσέγγιση μεταξύ των δύο χωρών.
Τον Σεπτέμβριο του 1998 αρχίζει η γεώτρηση στον «Πρίνο Γ», σε απόσταση 2,5-3 ναυτικών μιλίων από τα ήδη υπό εκμετάλλευση κοιτάσματα του Πρίνου, τα οποία βρίσκονται δυτικά της Θάσου. Η έρευνα στον «Πρίνο Γ» διενεργείται με γεωτρύπανο της αμερικανικής εταιρείας Thronton, ενώ στην περιοχή εκτελούσε έρευνες μέχρι το τέλος του έτους το ειδικό ωκεανογραφικό σκάφος Western Pride.
O E. Κουλουμπής παραδέχεται την ύπαρξη πετρελαίων στο Αιγαίο
Κατά την περίοδο αυτή η Ελληνική Κυβέρνηση δέχεται τα πυρά της αντιπολίτευσης σχετικά με το καθεστώς που επικρατεί στις υποθαλάσσιες έρευνες στο Αιγαίο. Η πρώτη επίσημη παραδοχή Ελληνα Πολιτικού ότι στο Αιγαίο υπάρχει πετρέλαιο έγινε την Δευτέρα 27 Νοεμβρίου του 2000 από τον τ. υπουργό Ευάγγελο Κουλουμπή ο οποίος δημοσίευσε ένα άρθρο στο οποίο γίνεται σαφέστατη αναφορά στα όσα αναφέραμε στο πρώτο μέρος της έρευνάς μας για την ύπαρξη πετρελαίων στο Αιγαίο.
Ο τ. υπουργός αναφέρει συγκεκριμένα: ” Εδώ και πολλά χρόνια Έλληνες και ξένοι επιστήμονες πίστευαν ότι υπάρχουν σημαντικά κοιτάσματα πετρελαίου στον Ελληνικό χώρο. Το μοναδικό όμως κοίτασμα που αξιοποιήθηκε μέχρι τώρα στην Ελλάδα είναι του Πρίνου στη θαλάσσια περιοχή της Θάσου. Ήταν ένα κοίτασμα σημαντικό που έδινε 30.000 βαρέλια και κάλυπτε περίπου το 10% των αναγκών της χώρας (τώρα βρίσκεται στο τέλος του).
Στη χώρα μας έχουν γίνει εκτεταμένες έρευνες που κάλυψαν μεγάλα τμήματα του Ελληνικού χώρου. Κυρίως στο Ιόνιο και στο Αιγαίο.
Στο Ιόνιο, παρόλο που υπήρχαν σοβαρές ενδείξεις για ύπαρξη κοιτασμάτων (Παξοί, Ζάκυνθος) μετά από πολλές και δαπανηρές ερευνητικές εργασίες, τελικά βρέθηκε το 1983 στη θαλάσσια περιοχή του Κατάκωλου ένα μικρό κοίτασμα με πολύ υψηλό όμως κόστος εξαγωγής (1000 βαρέλια την ημέρα με κόστος 40 δολάρια το βαρέλι).
Αντίθετα στο Αιγαίο μετά από έρευνες είμαστε πια σίγουροι ότι υπάρχει πετρέλαιο. Σε δύο περιοχές έχουμε βέβαιες ενδείξεις ότι υπάρχουν σοβαρά κοιτάσματα που μπορεί να καλύψουν ακόμη και μέχρι το σύνολο των αναγκών της χώρας.
Το κακό όμως είναι ότι και οι δύο αυτές περιοχές αμφισβητούνται από τους Τούρκους.
1. Περιοχή κοντά στη Λήμνο και τη Μυτιλήνη. Από έρευνες που έγιναν υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις για ύπαρξη κοιτασμάτων πετρελαίου. Μάλιστα οι έρευνες που έγιναν από τη Γαλλική εταιρεία Beicip για λογαριασμό της ΔΕΠ δείχνουν εκτός από αυτή την περιοχή ότι υπάρχουν και άλλες πολύ ενδιαφέρουσες πετρελαϊκά περιοχές στο Νότιο Αιγαίο.
2. Περιοχή Μπάμπουρα ανατολικά της Θάσου. Είναι μια περιοχή που τμήματά της αμφισβητούνται από τους Τούρκους (βρίσκονται μεταξύ 6 και 12 μιλίων των Ελληνικών χωρικών υδάτων). Από έρευνες που έγιναν σ’ αυτήν τη περιοχή υπάρχει βεβαιότητα για πετρελαϊκό δυναμικό που κυμαίνεται από 120 έως 200 εκατομμύρια απολήψιμα βαρέλια, που θα μπορούσε να καλύψει το 40% περίπου των αναγκών της χώρας και για πολλά χρόνια.
Για τα κοιτάσματα πετρελαίου στον Μπάμπουρα απειλήθηκε ελληνοτουρκική σύρραξη. Στην πρόθεση της Ελλάδας να προχωρήσει σε εκμετάλλευση των κοιτασμάτων στη θέση Μπάμπουρα η Τουρκία έγινε απειλητική «υπενθυμίζοντας» τη «συμφωνία» της Βέρνης (1976 Καραμανλής – Ετσεβίτ) και αργότερα τη «συμφωνία» της Βουλιαγμένης (1988 Παπανδρέου – Oζάλ). Τις δύο αυτές «συμφωνίες» που αναφέρουν οι Τούρκοι, η Ελλάδα, από ό,τι τουλάχιστον γνωρίζω, δεν δέχεται την ύπαρξή τους.
Πάντως ανεξάρτητα αν υπάρχουν ή δεν υπάρχουν μπροστά στα νέα δεδομένα των σχέσεων της Τουρκίας και με την Ελλάδα και με την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις προοπτικές που διανοίγονται, πιστεύω ότι ο Έλληνας Υπουργός των Εξωτερικών έχει χρέος να βάλει το θέμα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Και συγκεκριμένα στα Μέτρα Oικοδόμησης Εμπιστοσύνης.”
Λαφαζάνης: Γιατί δεν προχωρούμε σε εξορύξεις;
«Στη χώρα μας, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, υπάρχουν σοβαρές δυνατότητες, κατόπιν συστηματικών και επίμονων προσπαθειών, να εξευρεθούν σημαντικά και προσοδοφόρα κοιτάσματα πετρελαίου που θα άνοιγαν νέους δρόμους για την ελληνική οικονομία. Τα τελευταία, όμως, χρόνια η έρευνα για την ανεύρεση κοιτασμάτων πετρελαίου, που από το 98 έχουν αναλάβει τα ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ (ΕΛ.ΠΕ) στα οποία συγχωνεύθηκε η Δημόσια Επιχείρηση Πετρελαίου- Έρευνα και Εκμετάλλευση Υδρογονανθράκων (ΔΕΠ-ΕΚΥ), έχει υποβαθμιστεί απολύτως μέχρι πλήρους εγκαταλείψεως. Είναι χαρακτηριστικό γι αυτό ότι οι δαπάνες για έρευνα πετρελαίου ακολουθούν χρόνο με το χρόνο φθίνουσα πορεία (΄98- 1,4 δις, ΄99- 0,5 δις) με αποτέλεσμα το 2000 να έχει διατεθεί το ασήμαντο ποσό των 300 εκ. δραχμών, ενώ το σχετικό ανθρώπινο ερευνητικό δυναμικό έχει μειωθεί από 269 εργαζόμενους σε μόλις 70 εργαζόμενους σήμερα.»
Φυσικά τα παραπάνω δεν θα είχαν ιδιαίτερη σημασία αν αποτελούσαν αποτέλεσμα κάποιας έρευνας δημοσιογραφικής. Δυστυχώς όμως τα παραπάνω ανήκουν σε Ελληνα Βουλευτή και μάλιστα σε επερώτηση στη Βουλή. Πρόκειται για τον βουλευτή κ. Λαφαζάνη ο οποίος στις 29 Μαρτίου 2001 κατέθεσε την ερώτηση που αν μη τι άλλο αποδεικνύει ότι έρευνες στο Αιγαίο γινόντουσαν και μάλιστα με θετικά αποτελέσματα.
Οι εταιρίες στις οποίες είχε ανατεθεί από την Ελληνική κυβέρνηση η έρευνα πετρελαίων στο Αιγαίο είναι Πολυεθνικές. Πρόκειται για τις, ΤRITON, MOL, UNION TEXAS και όχι μόνο. Ειδικά για τις εταιρίες αυτές πιστεύεται ότι το Ελληνικό Δημόσιο δεν έχει σαφή εικόνα των αποτελεσμάτων των ερευνών που πραγματοποίησαν.
Στην Απογευματινή της 10/2/2002 δημοσιεύτηκε ένα άρθρο σχετικά με τα σημεία που θα συζητούσαν οι Παπανδρέου-Τζεμ στην Κων/λη στις 12/2. Ένα από αυτά τα θέματα σύμφωνα με την εφημερίδα ήταν και το πετρέλαιο!
Στον χάρτη που δημοσιεύουμε σήμερα φαίνονται καθαρά οι περιοχές στις οποίες η Γαλλική εταιρία Beicip εκτιμά ότι υπάρχουν κοιτάσματα πετρελαίου. Τέτοιοι χάρτες υπάρχουν αρκετοί. Σε πείσμα μάλιστα των Ελλήνων Γεωλόγων που υποστηρίζουν ότι στο Αιγαίο ΔΕΝ υπάρχουν πετρέλαια. Ο καθηγητής κ. Λέκκας σε συνέντευξη που παραχώρησε στην εφημερίδα «ΡΟΔΙΑΚΗ» αλλά και σε συνεργάτη των Aegean Times, απέρριψε κάθε πιθανότητα ύπαρξης πετρελαίων στο Αιγαίο. Απορίας άξιο είναι όμως ότι απέρριψε την ύπαρξη ακόμη και του κοιτάσματος της θέσης «Μπάμπουρας» στο Β. Αιγαίο λέγοντας χαρακτηριστικά ότι ακόμη και αν υπάρχουν κοιτάσματα πετρελαίου στο Αιγαίο αυτά είναι αμελητέα αφού πριν 15 εκατομμύρια χρόνια η σημερινή Ελλάδα αποτελούσε μια χερσόνησο γης και πουθενά δεν υπήρχε θάλασσα που αποτελεί τον απαραίτητο παράγοντα για την δημιουργία πετρελαίου. Όμως η άποψή του αυτή έρχεται σε αντίθεση με αυτή του τ. Κοσμήτορα της Πολυτεχνικής Σχολής του ΑΠΘ κ. Παπαγεωργόπουλου ο οποίος έχει παραδεχτεί δημόσια την ύπαρξη του κοιτάσματος στη θέση «Μπάμπουρα» λέγοντας χαρακτηριστικά ότι με την τότε τεχνολογία η μέγιστη ποσότητα πετρελαίου που μπορεί να αντληθεί από αυτό το κοίτασμα φτάνει τα 200.000.000 βαρέλια, ποσότητα που αρκεί να καλύψει το 40% των εθνικών μας αναγκών για 25 χρόνια.
Φυσικά η άποψη του κ. Λέκκα για το Ν. Αιγαίο ελέγχεται αφού με βάση τις έρευνες που έχει κάνει η Γαλλική εταιρία Βeicip έχουν πραγματοποιηθεί τουλάχιστον δύο διδακτορικά σε Γαλλικά Παν/μια που παραδέχονται την ύπαρξη πετρελαίων στο Καστελόριζο και Δυτικά της Ρόδου. Στα διδακτορικά αυτά αναφέρεται ότι μία από τις γεωλογικές προϋποθέσεις για την ύπαρξη κοιτασμάτων πετρελαίου είναι η ύπαρξη ιζηματογενών πετρωμάτων. Στην περίπτωση του Αιγαίου, τα πετρώματα αυτά άρχισαν να σχηματίζονται πριν 150 εκατομμύρια χρόνια, όταν στη θέση της Ελλάδος υπήρχε θάλασσα. Σταδιακά, μέχρι πριν 13 εκατομμύρια χρόνια, αναδύθηκε η Αιγαϊδα, μια τεράστια χερσόνησος που ένωνε την Ελλάδα με τη Μικρά Ασία. Πριν από 5 εκατ χρόνια, λόγω των τεκτονικών ανακατατάξεων, η Μεσόγειος χώρισε τη γη στα δύο. Στο υπέδαφος του Αιγαίου λοιπόν υπάρχουν οι προϋποθέσεις (ιζηματογενή πετρώματα και ζωντανοί οργανισμοί) που εγκλωβίστηκαν στο υπέδαφος και μετά από εκατομμύρια χρόνια μετασχηματίσθηκαν σε υδρογονάνθρακες.
Στον επίλογο αυτής της έρευνας έχουμε να παρατηρήσουμε ότι αρκετοί ήταν αυτοί που πρότειναν την μη δημοσιοποίηση των στοιχείων της έρευνας επικαλούμενοι την αντίδραση των Τούρκων οι οποίοι εποφθαλμιούν τα κοιτάσματα πετρελαίου του Αιγαίου. Η απάντησή μας σε όλους αυτούς προέρχεται από το στόμα ανώτερου Κυβερνητικού παράγοντα ο ποίος δήλωσε «ΝΑ ΕΙΣΤΕ σίγουροι ότι ακόμη και αν δεν υπήρχαν τα πετρέλαια οι τούρκοι θα έβρισκαν χίλιους λόγους για να προβάλλουν τις διεκδικήσεις τους». Μήπως τελικά σήμερα που οι Τούρκοι έχουν ρίξει το βάρος στα κοιτάσματα της Κασπίας είναι η καλύτερη περίοδος για να κάνουμε επιτέλους αυτό που επί 30 χρόνια καθυστερούμε;
Οσο γι αυτούς που πιστεύουν ότι στο Αιγαίο δεν υπάρχει πετρέλαιο ,ας ανατρέξουν στα αρχεία του τ. υπουργείου Βιομηχανίας και θα διαπιστώσουν ότι σχεδόν το μισό Αιγαίο έχει δεσμευτεί από ξένες πολυεθνικές εταιρίες για αποκλειστική έρευνα και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων. Αν η θεωρία του κ. Λέκκα ευσταθούσε ,δεν υπήρχε περίπτωση οι μεγαλύτερες εταιρίες πετρελαίου κυριολεκτικά να «σφάζονται» ποια θα αποκτήσει το αποκλειστικό δικαίωμα ερευνών από την Ελληνική Κυβέρνηση.
Aegean times 18/2/2002
ΤΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ
Tου ΜΙΧΑΛΗ ΚΑΙΤΑΝΤΖΙΔΗ
Yπογράφονται σήμερα το μεσημέρι οι δύο πρώτες συμβάσεις για την έρευνα πετρελαίων στη δυτική Eλλάδα. Οι συμβάσεις αφορούν περιοχές των Iωαννίνων και της βορειοδυτικής Πελοποννήσου έκτασης 4.200 και 2.025 τετραγωνικών χιλιομέτρων αντίστοιχα. Aκόμη δύο συμβάσεις για έρευνες στην Aιτωλοακαρνανία και στη θαλάσσια περιοχή του Πατραϊκού αναμένεται να υπογραφούν μέσα στο προσεχές εικοσαήμερο.
Eπικεφαλής των δύο κοινοπραξιών που υπογράφουν σήμερα είναι η βρετανική Enterprise Οil, ενώ συμμετέχει και η αμερικανική Union Texas. H υπογραφή των συμβάσεων γίνεται με καθυστέρηση τριών περίπου μηνών. Bασική αιτία της καθυστέρησης η αργοπορημένη κατάθεση τροπολογίας για τη φορολόγηση των κερδών των μελών της κοινοπραξίας, παρά το ότι οι διπραγματεύσεις για τα κείμενα των συμβάσεων είχαν ολοκληρωθεί από τον περασμένο Mάρτιο. Οι εταιρίες συγκεκριμένα ζητούσαν να προηγηθεί η νομοθετική ρύθμιση του θέματος πριν προχωρήσουν στην υπογραφή.
H τροπολογία τελικά κατετέθη τον περασμένο Iούνιο, επρόκειτο να συζητηθεί με το πολυνομοσχέδιο του υπουργείου Aνάπτυξης την περασμένη εβδομάδα, αλλά τελικά έμπλεξε με τίς εσωκομματικές κόντρες του ΠAΣΟK στη Bουλή και θα συζητηθεί αργότερα. Tελικά η Enterprise δέχτηκε να υπογράψει, ενώ η επικεφαλής των άλλων δύο κοινοπραξιών, η Triton, θα αναμένει την ψήφιση.
Στις δύο περιοχές για τις οποίες υπογράφονται σήμερα οι συμβάσεις, οι δύο κοινοπραξίες θα επενδύσουν συνολικά 56 εκατομμύρια δολάρια, δηλαδή περίπου 15, 5 δισεκατομμύρια δραχμές σε τέσσερα χρόνια. Στην περίπτωση δε που ανακαλυφθεί πετρέλαιο σε ποσότητες αντίστοιχες του Πρίνου, οι συνολικές επενδύσεις που θα απαιτηθούν θα φτάσουν το ένα δισεκατομμύριο δολάρια (275 δισεκατομμύρια δραχμές). Σε όλες τις περιοχές που διατίθενται για έρευνα, η ΔEΠ-EKY που εκπροσωπεί τα συμφέροντα του δημοσίου έχει συμμετοχή 12%. H συμμετοχή αυτή καλύπτει τόσο τα έξοδα που θα γίνουν, αλλά και τα έσοδα από την ανακάλυψη πετρελαίου. Ωστόσο η ΔEΠ-EKY έχει επιτύχει μεγάλο μέρος της συμμετοχής της στα έξοδα της έρευνας να καλυφθεί με την προσφορά υπηρεσιών προς τις κοινοπραξίες.
Tέλος αξίζει να σημειωθεί ότι για τα επόμενα δύο χρόνια η ΔEΠ-EKY έχει προγραμματίσει να θέσει σε διεθνή διαγωνισμό την έρευνα πετρελαίου σε περιοχές της Θράκης και της κεντρικής και ανατολικής Mακεδονίας, όπως στις εκβολές του Nέστου, τις λεκάνες Σερρών και Eβρου, τον Θερμαϊκό, την Kομοτηνή κ.ά.
Πυρετός μαύρου χρυσού στην Ηλεία
Tου ΜΑΚΗ ΝΟΔΑΡΟΥ
Σεΐχηδες (!) έχουν αρχίσει να αισθάνονται οι κάτοικοι αρκετών περιοχών της Hλείας, μετά τη δημοσιοποίηση του προγράμματος των ερευνών που πρόκειται σύντομα να διεξάγουν ξένες εταιρείες σε χερσαίες περιοχές της B.Δ. Πελοποννήσου στα πλαίσια υπογραφής της πρώτης σύμβασης μεταξύ της ΔEΠ – EKY και ξένων εταιρειών.
Kουνώντας όλο σημασία… το κεφάλι τους, οι ηλικιωμένοι νιώθουν μεγάλη ικανοποίηση καθώς την αποκάλυψη περί «μαύρου χρυσού» την είχαν κάνει από παλιά… αλλά τότε κανένας δεν τους έπαιρνε στα σοβαρά…
Kι όπως λένε σήμερα, εκείνη η αποκάλυψη δεν ήταν δική τους ουρανοκατέβατη ιδέα… αλλά η άποψη των τεχνικών και των ειδικών διαφόρων εταιρειών που κατά το παρελθόν είχαν «τρυπήσει…» το έδαφος της Hλείας ψάχνοντας για το «μαγικό υγρό»… δίπλα στη θάλασσα και τις περισσότερες φορές πολύ κοντά στις θειούχες ιαματικές πηγές…
Στο Kατάκολο
Aς πάρουμε όμως τα πράγματα… ή καλύτερα τις παλιές γεωτρήσεις που έγιναν στην Hλεία, με τη σειρά…
Tα πρώτα «τρυπήματα», έκανε το 1939 η εταιρεία «XEΛH» στην περιοχή του Kατακόλου. Δυο γεωτρύπανα έφθασαν μέχρι τα 310 και 1.531 μέτρα αντίστοιχα και σύμφωνα με τους τότε υπεύθυνους της εταιρείας… δεν βρέθηκε κάτι σημαντικό.
Eνα χρόνο αργότερα η ίδια εταιρεία πραγματοποίησε τέσσερις γεωτρήσεις στην περιοχή της Kυλλήνης. Δύο πλησίον των ιαματικών θειούχων πηγών που έφθασαν μόλις στα 50 μέτρα και δύο δυτικά της κοινότητας Kάστρο που έφθασαν στα 700 μέτρα. Ολες όμως σταμάτησαν λόγω ύπαρξης σκληρών πετρωμάτων.
Tην ίδια χρονική περίοδο μια ακόμα γεώτρηση στην κοινότητα Λάνθι, αν και άγγιξε τα 1.600 μέτρα, δεν απέδωσε… γιατί συνάντησε γύψο και ανυδρίτη.
Tο 1953 η εταιρεία «XEΛH» ξανάρχεται στο προσκήνιο με νέες έρευνες… Δυο γεωτρήσεις στην κοινότητα Bούναργο που έφθασαν σε βάθη 2.370 μ. και 2.135 μ. σταμάτησαν γιατί συνάντησαν και πάλι ανυδρίτη…
Aποτέλεσμα των αποτυχημένων προσπαθειών… ήταν η εταιρεία να πτωχεύσει (!) και την σκυτάλη της έρευνας για πετρέλαιο στην Hλεία να την πάρει η ESSΟ HELLENIC.
H νέα εταιρεία το 1960 προχώρησε σε δύο γεωτρήσεις. Tη μια ανατολικά της Γαστούνης που έφθασε σε βάθος 1.844 μ. και την άλλη στη θέση Σώστι που έφθασε τα 3.900 μ.
Aμέσως μετά αποχώρησε, σφραγίζοντας τα φρεάτια… χωρίς ποτέ να ανακοινώσει τα αποτελέσματα των ερευνών της.
Hρθε λοιπόν η σειρά της Δημόσιας Eπιχείρησης Πετρελαίου να δοκιμάσει… την τύχη της στη συγκεκριμένη περιοχή.
Aπό το 1975 μέχρι το 1985 η εταιρεία πραγματοποίησε δέκα συνολικώς γεωτρήσεις στην Hλεία και σύμφωνα με πληροφορίες μόνο δύο από αυτές συνάντησαν ενθαρρυντικές συγκεντρώσεις υδρογονανθράκων και αερίων.
Eίναι σίγουροι
Eτσι σήμερα οι ειδικοί μπορούν πλέον να μιλούν σχεδόν με σιγουριά για τα πετρελαιοφόρα υπόγεια κοιτάσματα της Hλείας, αφού μεταξύ των περιοχών που αναμένεται να ερευνηθούν από τις ξένες εταιρείες, βάσει των σοβαρών ενδείξεων που υπάρχουν, είναι το βόρειο τμήμα του νομού σε μια ακτίνα από την Kυλλήνη μέχρι το Σιμόπουλο και από τη Γαστούνη έως τη Mανωλάδα!
Σύμφωνα με δηλώσεις που έκανε στην τοπική εφημερίδα του Πύργου «Πρωινή» ο Eυγένιος Δημήτρης, διευθυντικό στέλεχος της ΔEΠ-EKY, οι εργασίες των ερευνών θα ξεκινήσουν μέσα σε ένα μήνα από την υπογραφή της σύμβασης, δηλαδή στα τέλη Aυγούστου ή στις αρχές Σεπτεμβρίου.
Aρχικά θα γίνει εγκατάσταση συνεργείων με υδραυλικούς δονητές, οι οποίοι θα κάνουν γεωτρήσεις σε διάφορα σημεία της Hλείας.
Στο δεύτερο στάδιο της έρευνας θα γίνουν γεωτρήσεις με άλλα μέσα για επαλήθευση των αρχικών ευρημάτων, ενώ ο κύκλος των εργασιών αναμένεται να ολοκληρωθεί σε τέσσερα περίπου χρόνια.
Οπως είπε ο κ. Eυγένιος, οι περιοχές στην Hλεία και γενικότερα στη B.Δ. Πελοπόννησο, θεωρούνται εξαιρετικά «πετρελαιοπιθανές», γι’ αυτό και για τις σχετικές έρευνες εκδήλωσαν ενδιαφέρον κορυφαίες πετρελαϊκές εταιρείες όπως οι Enterprise Οil και Union Texas, οι οποίες μετέχουν στην κοινοπραξία η οποία ανέλαβε την σχετική έρευνα.
Eκτός όμως από τον πυρετό του «μαύρου χρυσού» που έχει αρχίσει να διακατέχει τον τελευταίο καιρό τους Hλείους, υπάρχει και η άλλη πλευρά, η οικολογική.
Σύμφωνα με την άποψη των οικολογικών οργανώσεων της Hλείας, η εκμετάλλευση των κοιτασμάτων πετρελαίου που υπάρχουν στην ξηρά, αλλά και μέσα στη θάλασσα, είναι πολύ πιθανό να επιφέρει στην ήδη επιβαρυμένη… περιοχή, από τα σκουπίδια και τα βιομηχανικά απόβλητα, μια άνευ προηγουμένου οικολογική καταστροφή. Γι’ αυτό και προτείνουν, πριν ξεκινήσει οποιαδήποτε έρευνα ή εκμετάλλευση των κοιτασμάτων πετρελαίου, να γίνει ο σωστός προγραμματισμός για την προστασία του περιβάλλοντος.
«Ελευθεροτυπία» Τρίτη 22 Ιουλίου 1997
Τον Φεβρουάριο του 1998 έφτασε στην δημοσιότητα έρευνα που αφορούσε την μεγαλύτερη συγκέντρωση ραδονίου στον Ελληνικό χώρο και συγκεκριμένα στο χωριό Νεράιδα Θεσπρωτίας. Η μέτρηση ήταν 9550 μπεκερέλ ανά τετραγωνικό μέτρο και με όριο επιφυλακής τα 150!
Παρόμοιες υψηλές μετρήσεις είχαμε και στις περιοχές Σερρών, Θεσσαλονίκης, Μύκονου, Καβάλας, Ικαρίας, Λέσβου, Φθιώτιδα, Λουτράκι, Νιγρίτα, Σουρωτή (1), κλπ. Το ραδόνιο είναι φυσικό ραδιενεργό στοιχείο και για όσους γνωρίζουν, αποτελεί ένδειξη για την ύπαρξη στο υπέδαφος των άνω τουλάχιστον περιοχών ΟΥΡΑΝΙΟΥ.
Στο όρος Παγγαίο στην Καβάλα επίσης υπάρχει ήδη έντονο ενδιαφέρον από ξένο επενδυτή για την εξόρυξη των τεράστιων κοιτασμάτων χρυσού.
Στην Ολυμπιάδα Χαλκιδικής ήδη έχει ξεκινήσει η εκμετάλλευση του εκεί υπεδάφους από την TVX Gold του George Soros, η οποία περιέχει αρκετό χρυσό, αλλά και ουράνιο!!!
Μία απόρρητη έκθεση που ήρθε στο φως με δημοσίευμα της εφημερίδας “Επενδυτής” στις 23/2/96, αναφέρει για τα αποτελέσματα των μετρήσεων του ΙΓΜΕ (Ίδρυμα Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών).
Γύρω στο ποσό των 100 τρισεκατομμυρίων δραχμών εκτιμάται η αξία των κοιτασμάτων ουρανίου και άλλων σπανίων μετάλλων για δορυφόρους και πυραύλους.
Το κείμενο της έρευνας υπογράφεται από επτά διακεκριμένους Έλληνες επιστήμονες και κάνει λόγο για κοίτασμα ουρανίου που περιέχει 300 εκατομμύρια τόνους με συμπύκνωμα ουρανίου 16%, καθώς και σπάνια άλλα ορυκτά όπως ρουτίλιο, λουτέσιο και λανθάνιο, που έχουν εξαιρετικά ειδικές χρήσεις στην κατασκευή πυραυλικών συστημάτων. Αναφέρεται ΜΟΝΟΝ για την περιοχή του όρους Σύμβολο του νομού Καβάλας. Αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα κοιτάσματα ουρανίου ΔΙΕΘΝΩΣ.
Η αξία του εμπλουτισμένου ουρανίου 235 στην διεθνή αγορά (1998) είναι 20.000 δολάρια το γραμμάριο!.
O κοσμήτορας της πολυτεχνικής σχολής και πρόεδρος του τμήματος χημικών μηχανικών Βασίλειος Παπαγεωργίου, πραγματοποίησε διάλεξη με θέμα “Η Βαριά βιομηχανία στην Ελλάδα”,η οποία είχε να κάνει με τα αποτελέσματα και της δικής του έρευνας 30 ετών.
Εντυπωσιακό ήταν το ότι σε όλα τα σημεία η έρευνά αυτή συμφώνησε με τα αποτελέσματα παλαιοτέρας αντίστοιχης έρευνας της δεκαετίας του 1940 που τυχαία είχε φτάσει στα χέρια του. Ο εν λόγω καθηγητής αναρωτιέται πως είναι δυνατόν η Ελλάδα να μην έχει αυτή τη στιγμή ήδη στημένη βαριά βιομηχανία την στιγμή που διαθέτει όχι μόνον ΟΛΕΣ τις απαραίτητες πρώτες ύλες (στρατηγικά ορυκτά) και μάλιστα σε αφθονία, αλλά και για ορισμένα από αυτά, είναι η ΜΟΝΑΔΙΚΗ παραγωγός χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Λιγνίτης: Ως ορυκτό για την παραγωγή ενέργειας από την καύση του με λιγοστή μόλυνση του περιβάλλοντος. Η Ελλάδα διαθέτει τόσο πολύ λιγνίτη, που εάν τον εκμεταλλευόταν από νωρίς, θα είχε γλιτώσει πολλά δισεκατομμύρια από την εισαγωγή πετρελαίου.
Αλουμίνιο: Εδώ και μερικά χρόνια η Γαλλία ελάττωσε την παραγωγή της σε αλουμίνιο και η Ελλάδα πλέον είναι πρώτη στην Ευρώπη σε παραγωγή του αλουμινίου, με χιλιάδες εφαρμογές.
Βωξίτης. Η Ελλάδα είναι η μεγαλύτερη βωξιτοπαραγωγός χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ο βωξίτης χρησιμοποιείται και στην κατασκευή αεροσκαφών, ηλεκτρικών συσκευών, μεταλλικών κατασκευών και αλλού.
Μαγγάνιο. Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση που περιέχει στο υπέδαφός της κοιτάσματα μαγγανίου. Τα κυριότερα κοιτάσματα έχουν εντοπισθεί στο νομό Δράμας.
Νικέλιο. Και για αυτό το στρατηγικό ορυκτό όπως ανέφερε ο κύριος Παπαγεωργίου, η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα της Ευρωπαϊκής Ενώσεως με σημαντικά κοιτάσματα νικελίου στο υπέδαφός της. Υπάρχει ένα συγκρότημα παραγωγής νικελίου, του μεγαλυτέρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά εξάγεται στο εξωτερικό όπως και όλα σχεδόν τα υπόλοιπα όσα εξορύσσονται.
Σμηκτίτες. Η Ελλάδα είναι η δεύτερη χώρα στον κόσμο μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες στην εξόρυξη σμηκτιτών, οι οποίοι έχουν μεγάλο εύρος εφαρμογών, όπως η διάθεση αποβλήτων, τα φάρμακα, τα καλλυντικά και άλλα.
Μαγνήσιο. Ο μαγνησίτης που εξάγει η χώρα μας, καλύπτει το 46% της συνολικής παραγωγής της Δυτικής Ευρώπης.
Χρωμίτης. Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης που περιέχει στο
υπέδαφός της σημαντικά εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα χρωμίτη. Τα σημαντικότερα κοιτάσματα βρίσκονται στο Μπούρινο Κοζάνης και χρησιμοποιούνται κυρίως για την παραγωγή ανοξείδωτου χάλυβα.
Ουράνιο. Όπως ανέφερα ήδη, τα ουρανιούχα μεταλλεύματα έχουν εντοπισθεί στην Κεντρική Μακεδονία και στην Θράκη.
Το τεύχος της 28ης Απριλίου 1999 της εφημερίδας “Αθηναϊκή” είχε ως τίτλο “Θησαυροφυλάκιο η Βόρεια Ελλάδα” και αναφερόταν σε αυτό ακριβώς το θέμα.
Η Θράκη λοιπόν είναι ένας στρατηγικός κόμβος, διότι εκτός των πλουσίων κοιτασμάτων ουρανίου, χρυσού και πετρελαίου, επιπλέον από εκεί πρόκειται να περάσει στο μέλλον και ο αγωγός φυσικού αερίου και πετρελαίου “Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολης” Αγωγός μεταφοράς καυσίμων από Κασπία προς τη δύση.
ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ: Υπάρχει άφθονο στο Αιγαίο.
Στην ίδια διάλεξη για τα στρατηγικά ορυκτά του κυρίου Παπαγεωργίου έγινε εκτενής λόγος για τα πετρέλαια στο Αιγαίο.
Καμία κυβέρνηση δεν είχε μέχρι τώρα το θάρρος να παραδεχθεί την ύπαρξη πλουσιοτάτων κοιτασμάτων πετρελαίου στο Αιγαίο και ότι το παιχνίδι με την Τουρκία στην ουσία εκεί παίζεται.
Υπάρχουν εδάφια του αρχαίου ιστορικού Ηροδότου που κάνει λόγο για την “εύφλεκτη πίσσα”.
Είναι ακόμη γεγονός γνωστό ότι οι Γερμανοί επί κατοχής είχαν ήδη χαρτογραφήσει όλη την Ελλάδα, αφού άμεσα τους ενδιέφεραν και τότε οι όποιες πηγές ενέργειας για την στρατιωτική τους μηχανή.
Με την πτώση του Χίτλερ, οι σχετικοί χάρτες και πληροφορίες έφτασαν και στα χέρια των Αμερικανών της εποχής. Τα τελευταία χρόνια και με την βοήθεια ειδικών δορυφορικών φωτογραφήσεων είναι γεγονός ότι ήδη υπάρχουν ασφαλή στοιχεία για την ύπαρξη πλουσίων πετρελαϊκών κοιτασμάτων στο Αιγαίο.
Ο πρώην πρεσβευτής της Αμερικής στην Ελλάδα Nicholas Burns σε ζωντανή εκπομπή στο κανάλι MEGA είχε κι αυτός επισήμως παραδεχθεί ότι υπάρχει όντως πετρέλαιο στο Αιγαίο και ότι αυτό ουσιαστικά δημιουργεί την ένταση μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας.
Σύμφωνα με αποτελέσματα ερευνών που στηρίχτηκαν σε δορυφορικούς χάρτες είναι πλέον γεγονός αναμφισβήτητο ότι: Τα πλουσιότερα κοιτάσματα πετρελαίου στον Ελληνικό χώρο υπάρχουν ανατολικά της νήσου Θάσου, στον Θερμαϊκό Κόλπο, στην περιοχή των Δωδεκανήσων και συγκεκριμένα στην περιοχή κοντά στα Ίμια, στην Ζάκυνθο και στην Φλώρινα.
Επίσημη δήλωση του καθηγητή πυρηνικής φυσικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κυρίου Παπαστεφάνου, αναφέρει μεταξύ άλλων τα εξής:
“Από παλιά διέβλεπα ότι, όπως και στην υπόθεση των κοιτασμάτων πετρελαίου στο Αιγαίο, έτσι και στην υπόθεση του ουρανίου, ίσως να μην δόθηκαν ποτέ στις ελληνικές κυβερνήσεις τα πλήρη αποτελέσματα των γεωλογικών ερευνών που έκαναν στην Δράμα και τη Θράκη οι Αμερικανοί ερευνητές…”
Ένα εύλογο ερώτημα είναι το γιατί η Ελλάδα να έχει πετρέλαιο και σημαντικά ορυκτά σε τέτοιες ποσότητες.
Σε αυτό απαντούν οι γεωλόγοι λέγοντας τα εξής.
Όσον αφορά το πετρέλαιο είναι γνωστό στους γεωλόγους ότι ολόκληρο σχεδόν το σημερινό Αιγαίο Πέλαγος ήταν κάποτε μία απέραντη πεδιάδα με πλούσια βλάστηση η οποία στην πορεία κατεποντίσθη για να δημιουργήσει μετά από χιλιάδες χρόνια το σημερινό Αιγαίο Πέλαγος.
Οι υδρογονάνθρακες των δασών έγιναν πετρέλαιο. Όσον αφορά τα σπάνια μέταλλα, εξηγείται εύκολα κι αυτό την στιγμή που ως γνωστόν καθώς η τεκτονική πλάκα της Αφρικής υποχωρεί κάτω από αυτήν της Ευρώπης, δημιουργεί μεταξύ άλλων και κατάλληλες προϋποθέσεις δημιουργίας τέτοιου είδους μεταλλευμάτων.
Υπάρχουν βάσιμες υποψίες και για άλλα “περίεργα” και πανάκριβα συστατικά στο υπέδαφός μας, όπως το ΟΣΜΙΟ, ο κόκκινος υδράργυρο κ.ά. για τα οποία η έρευνα συνεχίζεται.
Κλείνοντας το θέμα των πετρελαίων στο Αιγαίο, παραθέτω τον καταμερισμό των χώρων ευθύνης των πετρελαϊκών καρτέλ ανά την Ελλάδα, όπως έχουν συμφωνηθεί από το 1975:
α’) Ανατολικά της Θάσου (OXYDENTAL, του τεξανού Α. Χάμμερ),
β’) Κρητικό Πέλαγος, μεταξύ Κάσου και Κρήτης (CHEVRON, συμφερόντων Ροκφέλλερ),
γ’) Κατάκωλλο Ζακύνθου (ESSO, επίσης του Ροκφέλλερ),
δ’) Επανομή – Σιθωνία – Θερμαϊκός (αμερικανική TEXACO και αγγλοολανδική SHELL).
Το ζήτημα είναι ανεξάντλητο και τα στοιχεία που παρέθεσα ενδεικτικά και προκύπτουν από επίσημες Κρατικές εκθέσεις και πορίσματα ερευνών, άρθρα έγκριτων εφημερίδων και διατριβές καθηγητών Πανεπιστημίου.
Το μέγα ερώτημα που προκύπτει βεβαίως είναι:
Γιατί δεν γίνεται καμία προσπάθεια εκμετάλλευσης όλου αυτού του ορυκτού πλούτου που βρίσκεται στο υπέδαφος πολλών περιοχών της Ελλάδας;
Η χώρα που ξόδεψε τόσα τρισεκατομμύρια για τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων δεν δικαιολογείται πλέον να υποστηρίζει ότι δεν υπάρχουν οι απαραίτητοι πόροι για την εκμετάλλευση αυτού του πλούτου.
Χαράλαμπος Εγγλέζος
Σημαντικά κοιτάσματα ουρανίου στη Βόρειο Ελλάδα εντόπισε το ΙΓΜΕ
Πλούσιο υπέδαφος
Θεσσαλονίκη: Σημαντικά κοιτάσματα ουρανίου, που υπολογίζεται ότι φτάνουν 10.000 τόνους, εντόπισε το Ινστιτούτο Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών (ΙΓΜΕ) στο υπέδαφος των νομών Δράμας και Σερρών αλλά και σε άλλες περιοχές της Βορείου Ελλάδας.
Σύμφωνα με τη μελέτη του ΙΓΜΕ, που παρουσιάστηκε την Τετάρτη στο πλαίσιο του 10ου Διεθνούς Συνεδρίου της Ελληνικής Γεωλογικής Εταιρείας, το υπέδαφος της Ελλάδας και οι υποθαλάσσιες περιοχές του Αιγαίου διαθέτουν μεγάλα αποθέματα ουρανίου, τα οποία μπορούν να αξιοποιηθούν από την Ελλάδα, σε κάποια ενδεχόμενη παγκόσμια ενεργειακή κρίση.
Τα κοιτάσματα μεταλλευμάτων ουρανίου στη Δράμα, τις Σέρρες και σε άλλες περιοχές της Βόρειας Ελλάδας υπολογίζονται στους 10.000 τόνους, ενώ τα βεβαιωμένα αποθέματα είναι 1.525 τόνοι.
Το ΙΓΜΕ έχει πραγματοποιήσει και οικονομοτεχνικές μελέτες, από τις οποίες διαπιστώθηκε ότι σε αρκετές περιπτώσεις είναι οικονομικά πρόσφορη η απόληψή τους.
«Φιλελεύθερος» Πέμπτη, 15 Απριλίου 2004 12:00:00 PM
Πηγή: news.in.gr
Για το ίδιο θέμα, ένα άλλο email που εστάλλει στις 2/6/2006:
Σε συνέχεια των αποκαλύψεων περί Ελληνικού Ουρανίου, μετάλλων κ.λ.π. , παραθέτω ένα απόσπασμα από το βιβλίο
«Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΕΝΟΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ» του Αδαμάντιου Ανδρουτσόπουλου
Σελ. 99 101 : Κατόπιν τούτου εκλήθησαν την 14ην Φεβρουαρίου 1974 οι “Ελληνες καί ξένοι δημοσιογράφοι διά νά αναγ¬γείλω την υπαρξιν σημαντικών στρωμάτων πετρελαίου καί μεγάλων ποσοτήτων φυσικών αερίων εις τήν θαλασσίαν περιοχήν της Θάσου καί ετόνισα ότι αι έρευναι συνεχίζονται μέ ταχύτατον ρυθμόν, διά τόν έντοπισμόν καί άλλων στρωμάτων πετρελαίου, ενώ παραλλήλως επιταχύνονται αί διαδικασίαι διά τήν ταχυτέραν εκμετάλλευσιν αυτών. Παρατίθεται τό κείμενον των ανακοινώσεων:
«Ή Κυβέρνησις ευρίσκεται εις τήν εξαιρετικώς εύχάριστον θέσιν νά ανακοίνωση προς τόν Έλληνικόν Λαόν ότι εκ της πορείας τών μέχρι τούδε ερευνών, τών πραγματο-ποιηθεισών δοκιμών καί τών επισήμων στοιχείων προκύ¬πτει ή ύπαρξις σημαντικών στρωμάτων καλής ποιότητος πετρελαίου καί μεγάλων ποσοτήτων φυσικών αερίων. Συνεχίζονται δέ μέ ταχύτατον ρυθμόν αί ερευναι διά τόν έντοπισμόν καί άλλων στρωμάτων πετρελαίου, ενώ πραλλήλως επιταχύνονται αί διαδικασίαι διά τήν ταχυτέραν έκμετάλλευσιν αυτών.
Από της αναλήψεως της διακυβερνήσεως της Χώρας, υπό της Κυβερνήσεως μας απετέλεσε βασικόν στόχον ή έπιτάχυνσις καί ή παρακολούθησις τών ερευνών διά τήν εξασφάλισιν τών θετικών αποτελεσμάτων.
Αναγγέλλουσα σήμερον προς τόν Έλληνικόν Λαόν ή Κυβέρνησις τήν ευτυχή έκβασιν τών προσπαθειών της, επισημαίνει δτι τό γεγονός τούτο αποτελεί μέγαν σταθμόν εις τήν οίκονομικήν ζωήν της Χώρας, τά αποτελέσματα του οποίου ανήκουν είς τό σύνολον του Ελληνικού Λαού».
Μετά τόν τερματισμόν των δύο γεωτρήσεων ό Υπουργός Βιομηχανίας προέβη εις τάς ακολούθους ανα¬κοινώσεις:
«Ή Κυβέρνησις ευρίσκεται σήμερον εις την εύχάριστον θέσιν νά άναγγείλη προς τόν Έλληνικόν Λαόν ότι διά της γενομένης δευτέρας γεωτρήσεως εις τό κοίτασμα «ΠΡΙΝΟΣ» διεπιστώθη ή ύπαρξις αποθεμάτων ικανών διά παραγωγήν αργού πετρελαίου της τάξεως τών 50.000 βαρελίων ημερησίως επί μίαν είκοσαετίαν. Ή ποσότης αύτη καλύπτει κατά τό εν τρίτον περίπου τάς σημερινός ανάγκας της Χώρας.
Έκ της περαιτέρω ερεύνης του κοιτάσματος τούτου είναι πιθανή ή διαπίστωσις αποθεμάτων ικανών διά την κάλυψιν ετι ηύξημένου ποσοστού τών αναγκών μας.
Κατόπιν τών ανωτέρω επιτυχών ερευνών, αι οποίαι δικαιολογούν πλήρως την έκμετάλλευσιν τοΰ κοιτάσμα¬τος, ή ανάδοχος εταιρεία ήρχισεν ήδη τήν εκτέλεσιν έργων απαραιτήτων διά τήν παραγωγήν αργού πετρελαίου, ή οποία ώς βασίμως ελπίζεται, θά πραγματοποιηθή εντός διετίας.
Ανεξαρτήτως τούτων, έκ τών μέχρι σήμερον γενομέ¬νων γεωτρήσεων, διεπιστώθη ή ύπαρξις εις τήν θαλασσίαν περιοχήν νοτίως της Καβάλας έτερου κοιτάσματος περιέ-χοντος φυσικόν αέριον. Έκ της αξιοποιήσεως του κοιτά¬σματος τούτου θά παράγωνται ημερησίως περίπου 40.000.000 κυβ. πόδες φυσικού αερίου καί 1.200 βαρέλια φυσικής βενζίνης επί μίαν δεκαετίαν, διά τήν κάλυψιν φυ¬σικών αναγκών της Χημικής Βιομηχανίας.
Σημειωτέον ότι συνεχίζονται εις τήν περιοχήν ταύτην αι ερευνητικοί έργασίαι προς εντοπισμόν καί ετέρων κοι¬τασμάτων υδρογονανθράκων.
Είναι προφανές ότι τά ανωτέρω επιτεύγματα θά συμ¬βάλουν ουσιαστικώς καί αποφασιστικώς εις τήν όλην οίκονομικήν ανάπτυξιν της Χώρας, με αποτέλεσμα τήν εξύψωσιν της στάθμης διαβιώσεως του Ελληνικού Λαού, όπερ αποτελεί τό κύριον μέλημα της Κυβερνήσεως».
Θυμάται κανείς έστω και έναν πρωθυπουργό της μεταπολίτευσης να έκανε ανάλογες δηλώσεις; Διευκρινίζοντας μάλιστα ότι όλα αυτά θα συμβάλλουν στην «εξύψωσιν της στάθμης διαβιώσεως του Ελληνικού Λαού»; Αντιθέτως προσπαθούν να μας πείσουν ότι είμαστε φτωχοί και μικροί. Αυτοί είναι οι πολιτικάντηδες της μεταπολίτευσης. Θα έχουν το σκοπό τους!!!
Αν είναι αλήθεια όλα αυτά μήπως θα πρέπει να αρχίσουμε να τους παίρνουμε με τις πέτρες?
Τον Φεβρουάριο του 1998 έφτασε στην δημοσιότητα έρευνα που αφορούσε την μεγαλύτερη συγκέντρωση ραδονίου στον Ελληνικό χώρο και συγκεκριμένα στο χωριό Νεράιδα Θεσπρωτίας. Η μέτρηση ήταν 9550 Μπεκερέλ ανά τετραγωνικό μέτρο και με όριο επιφυλακής τα 150 !
Παρόμοιες υψηλές μετρήσεις είχαμε και στις περιοχές Σερρών,Θεσσαλονίκης,Μύκονου, Καβάλας, Ικαρίας,Λέσβου, Φθιώτιδα, Λουτράκι,Νιγρίτα, Σουρωτή (1), κλπ. Το ραδόνιο είναι φυσικό ραδιενεργό στοιχείο και για όσους γνωρίζουν, αποτελεί ένδειξη για την ύπαρξη στο υπέδαφος των άνω τουλάχιστον περιοχών ΟΥΡΑΝΙΟΥ.
Στο όρος Παγγαίο στην Καβάλα επίσης υπάρχει ήδη έντονο ενδιαφέρον από ξένο επενδυτή για την εξόρυξη των τεράστιων κοιτασμάτων χρυσού.
Στην Ολυμπιάδα Χαλκιδικής ήδη έχει ξεκινήσει η εκμετάλλευση του εκεί υπεδάφους από την TVX Gold του George Soros, η οποία περιέχει αρκετό χρυσό, αλλά και ουράνιο !!!.
Εμείς ερωτάμε…. ΠΟΙΟΣ ΤΟΥ ΕΔΩΣΕ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ ;
Μία απόρρητη έκθεση που ήρθε στο φως με δημοσίευμα της εφημερίδας «Επενδυτής» στις 23/2/96, αναφέρει για τα αποτελέσματα των μετρήσεων του ΙΓΜΕ.
Γύρω στο ποσό των 100 τρισεκατομμυρίων δραχμών εκτιμάται η αξία των κοιτασμάτων ουρανίου και άλλων σπανίων μετάλλων για δορυφόρους και πυραύλους.
Το κείμενο της έρευνας υπογράφεται από επτά διακεκριμένους Έλληνες επιστήμονες και κάνει λόγο για κοίτασμα ουρανίου που περιέχει 300 εκατομμύρια τόνους με συμπύκνωμα ουρανίου 16%, καθώς και σπάνια άλλα ορυκτάόπως ρουτίλιο, λουτέσιο και λανθάνιο, που έχουν εξαιρετικά ειδικές χρήσεις στην κατασκευή πυραυλικών συστημάτων.
Αναφέρεται ΜΟΝΟΝ για την περιοχή του όρους Σύμβολο του νομού Καβάλας.Αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα κοιτάσματα ουρανίου ΔΙΕΘΝΩΣ. Η αξία του εμπλουτισμένου ουρανίου 235 στην διεθνή αγορά (1998) ήταν20.000 δολάρια το γραμμάριο!.
Βάσει των παραπάνω, με κάθε επιφύλαξη και σύμφωνα με υπολογισμούς από τα παραπάνω. εμπεριέχονται 48 εκατ τόνοι ουρανίου προς 20δις δολάρια ο τόνος δηλ. συνολικά
$ 960.000.000.000.000.000 (τα μηδενικά είναι σωστά και είναι:
960 τετράκις εκατομμύρια δολάρια!!!!)
ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΛΛΗΝΑ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΟΥΝ $ 96.000.000.000 (96 δισεκατομμύρια δολάρια)!
ΤΕΛΙΚΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ ΠΙΟ… ΠΛΟΥΣΙΟΙ ΦΤΩΧΟΙ…
Να γιατί θέλουν λοιπόν τη Μακεδονία…
ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΜΑΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΕΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΛΕΦΤΕΣ ;
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΠΡΟΣ ΜΙΜΗΣΗ Ο ΔΗΜΟΣ ΚΑΜΠΟΥ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ ΣΤΗΝ ΠΡΑΣΙΝΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΝΗΣΙΑ ΜΑΣ
Ο μικρός Δήμος Κάμπου στα βόρεια του Νομού Καρδίτσας -5.300 κάτοικοι
είναι ο πληθυσμός του- έβαλε τα… πράσινα γυαλιά σε μεγαλύτερους δήμους:
κατασκεύασε 5 φωτοβολταϊκά πάρκα ισχύος 20 kW/h το καθένα. Και από την
περασμένη άνοιξη παράγει πράσινη ηλεκτρική ενέργεια από τον ήλιο.O δήμος εκμεταλλεύτηκε ένα επιδοτούμενο πρόγραμμα του υπουργείου Ανάπτυξης και πλέον πωλεί στη ΔΕΗ το ηλεκτρικό ρεύμα που παράγει. Βέβαια, πρώτα έπρεπε να περάσει από τον γνωστό σκόπελο της γραφειοκρατίας μέχρι να τεθεί σε λειτουργία το έργο. Η αίτηση είχε υποβληθεί από το 2006. «Είχα πει στους συνεργάτες μου να παρακολουθούν τα προγράμματα που αφορούν Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, διότι στην περιοχή της Δυτικής Θεσσαλίας ήμασταν πίσω σε αυτόν τον τομέα» αναφέρει στα «ΝΕΑ» ο δήμαρχος Κάμπου Κωνσταντίνος Παπαλός.
Φωτοβολταϊκά πάρκα, εκμετάλλευση γεωθερμικών πεδίων, φωτισμός δημόσιων κτιρίων και δρόμων από τον ήλιο, αιολικά πάρκα είναι μόνο μερικές από τις πράσινες δραστηριότητες, που θα τις ζήλευαν ακόμη και μεγάλες πόλεις της Ευρώπης. Μικροί δήμοι, χωριά και κοινότητες είδαν στην περιβαλλοντική ανάπτυξη μια ευκαιρία. Άλλωστε, όπως τονίζουν στα «ΝΕΑ» οι δήμαρχοι και οι πρόεδροι των κοινοτήτων αυτών, «θέληση να υπάρχει και όλα μπορεί να γίνουν».
Το κέρδος
Όπως λέει ο δήμαρχος Κάμπου, τα οφέλη για τον δήμο σήμερα είναι πολλαπλά. «Με δυόμισι στρέμματα που χρειαστήκαμε για την εγκατάσταση των φωτοβολταϊκών, είναι σαν να έχουμε δημιουργήσει 200 στρέμματα δάσους. Και αυτό διότι τόσα θα χρειάζονταν για να απορροφούν τους 280 τόνους διοξειδίου του άνθρακα, την έκλυση των οποίων αποτρέπουν τα φωτοβολταϊκά».
«Τα έσοδα από την πώληση του ρεύματος τα υπολογίζουμε σε 60.000- 65.000 ευρώ τον χρόνο» αναφέρει ο κ. Παπαλός. Από το ποσό, 50% θα επανεπενδύεται σε περιβαλλοντικά έργα και το υπόλοιπο σε δραστηριότητες του περιβαλλοντικού, πολιτιστικού, αθλητικού και γενικώς του κοινωνικού τομέα του δήμου. Με στόχο, όπως σημειώνει ο δήμαρχος, τη δημιουργία περιβαλλοντικής συνείδησης και την καλλιέργεια του εθελοντισμού και της συλλογικότητας. Παρότι αναλαμβάνονται πράσινες πρωτοβουλίες σε διάφορες γωνιές της χώρας μας, η χρήση των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας στην Ελλάδα προχωρά με ρυθμό χελώνας. Σύμφωνα με μελέτη του Ινστιτούτου Τοπικής Αυτοδιοίκησης, στόχος ήταν έως το 2010 να εγκατασταθούν Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας ισχύος 4.300 ΜW, από τα οποία 3.600 ΜW θα είναι από αιολικά πάρκα. Έτσι, θα περιορίζονταν οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα κατά περίπου 8,78 εκατ. τόνους ετησίως. Ωστόσο, έως τώρα έχουν εγκατασταθεί μόνο 1.050 ΜW και από αυτά μόνο τα 890 ΜW είναι από αιολικά πάρκα.
Στο εξωτερικό
Εκατοντάδες είναι τα παραδείγματα ευρωπαϊκών και αμερικανικών δήμων, οι οποίοι δείχνουν τον πράσινο δρόμο.
Στη Βαρκελώνη, ψηφίστηκε νόμος για να προωθηθεί η χρήση της ηλιακής ενέργειας για ζεστό νερό. Έτσι, τα νέα κτίρια και όσα ανακαινίζονται πρέπει να χρησιμοποιούν ηλιακή ενέργεια για να καλύπτουν 60% των αναγκών τους σε ζεστό νερό. Στη Στουτγάρδη, από το 1999 έχει αποφασιστεί κάθε χρόνο 60.000 κυβικά μέτρα κομμένων ξύλων και θάμνων να συλλέγονται από τα πάρκα της πόλης προκειμένου να χρησιμοποιηθούν για εργασίες ή για θέρμανση. Με αυτό τον τρόπο μειώνουν το κόστος των απορριμμάτων. Στο Ελκχάρντ της Ιντιάνας, σε διάστημα 10 ετών αντικατέστησαν το σύνολο των παραδοσιακών λαμπτήρων στους φωτεινούς σηματοδότες με λαμπτήρες χαμηλής ενεργειακής κατανάλωσης, πρωτοβουλία που βοήθησε την εξοικονόμηση ενέργειας καθώς η διάρκεια ζωής αυτών των λαμπτήρων είναι μεγαλύτερη, ενώ το φως που εκπέμπεται είναι σαφώς πιο ευδιάκριτο από τους παραδοσιακούς.
ΝΑΡΚΙΣΣΟΣ ΜΟΡΦΙΝΟΣ: ΕΥΕΡΓΕΤΗΣ ΤΟΥ Ε.Φ.Τ. ΑΣΤΥΠΑΛΑΙΑΣ
Ο Νάρκισσος Μορφινός ήταν ιερέας της Ελληνικής κοινότητας του Λονδίνου. Στη διαθήκη του, που συνέταξε στις 7 Μαϊου 1874, εκτός απο τα συγγενικά και φιλικά πρόσωπα περιλαμβάνει ως κληρονόμους και πολλά διαφορετικά πρόσωπα τα οποία θα δούμε πιο αναλυτικά. Αρχικά αφήνει ένα χρηματικό ποσό <<προς διανομήν παρά προυχόντων της ειρημένης νήσου Αστυπαλαίας μεταξύ των πτωχών της αυτής νήσου, κατά τον τρόπον και τας ανάγκας ήθελον οι προύχοντες κρίνει πρέπον…>>. Στη συνέχεια αφήνει άλλο χρηματικό ποσό για να διανεμηθεί <<μεταξύ τριών πτωχών κορασίων της νήσου Αστυπαλαίας, όπως δοθώσιν αυτοίς ως προιξ εν καιρώ του γάμου των.>>. Πιο κάτω διευκρινίζει ότι τα τρία φτωχά κορίτσια θα πρέπει να είναι γεννημένα αποκλειστικά στην Αστυπάλαια και να είναι μέλη της Ορθόδοξης Ανατολικής Εκκλησίας. Στους δύο φτωχότερους ιερείς της Αστυπάλαιας αφήνει όλες του τις ενδυμασίες, αλλά και στους πέντε φτωχότερους ιερείς του νησιού αφήνει απο συγκεκριμένο χρηματικό ποσό. Επίσεις αφήνει χρηματικό κεφάλαιο <<εις τους διοικητάς της Σχολής της νήσου Αστυπαλαίας, όπως μεταχειρισθώσιν αυτό προς διατήρισην της αυτής Σχολής.>>. Τέλος αφήνει στους προύχοντες του νησιού χρηματικό ποσό για να διανέμεται και στους ενδεείς ασθενείς, κατά προτίμηση του διαθέτει στους γέροντες ασθενείς, ιθαγενείς του νησιού και μέλη της Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας. Οι προύχοντες με τη σειρά τους θα δίνουν αποδείξεις για τα διδόμενα ποσά στους εκτελεστές της διαθήκης του Νάρκισσου Μορφινού.
ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ ΚΟΡΒΕΤΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΚΕ ΣΤΟ ΓΕΝ ΚΑΙ ΔΙΕΚΔΗΚΕΙ ΤΗΝ ΦΥΛΑΞΗ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ
Μία εντελώς νέα σχεδίαση της οποίας ορισμένες προσεγγίσεις όσον αφορά τα υποσυστήματα έχουν αντληθεί από αντίστοιχες δοκιμασμένες και επιχειρησιακές κλάσης σκαφών είναι τελικά η κορβέτα που παρουσιάστηκε χθες στο ΓΕΝ.
Πρόκειται για ένα σκάφος ελληνικής σχεδίασης, η οποία χαρακτηρίζεται από ισχυρά χαρακτηριστικά απόκρυψης ίχνους (stealth). Στο σχεδιασμό της έχει προβλεφθεί η μείωση του θερμικού ίχνους του πλοίου καθώς και του ίχνους των ηλεκτρομαγνητικών εκπομπών.
Βασική ιδέα της σχεδίασης είναι η επίτευξη όσο το δυνατό μεγαλύτερης ευελιξίας για τα υποσυστήματα που μπορεί να φέρει το σκάφος. Έτσι ανάλογα με τις απαιτήσεις του χρήστη, μπορεί να προσαρμοστεί ο εξοπλισμός του. Οι σχεδιαστές του πλοίου κατόπιν έρευνας της αγοράς, και της συμβατότητας των υποσυστημάτων μεταξύ τους, έχουν δημιουργήσει μία λίστα από επιμέρους υποσυστήματα για κάθε τμήμα του πλοίου. Με αυτό τον τρόπο ο πελάτης μπορεί να επιλέξει συστήματα που ήδη γνωρίζει, να επιλέξει συστήματα που αναπτύχθηκαν πρόσφατα, ή και να συνδυάσει τα δοκιμασμένα και νέα συστήματα επιτυγχάνοντας έτσι οικονομία και πρωτοπορία.
Εκτιμάται ότι το εκτόπισμα του σκάφους κυμαίνεται στους 2200 τόνους, και το μήκος του είναι περίπου 100 μέτρα. Από πληροφορίες ο οπλισμός του περιλαμβάνει ένα πρωραίο πυροβόλο των 76mm/62, 8 με 12 κάθετα εκτοξευόμενα αντιαεροπορικά βλήματα μέσου βεληνεκούς (MICA, ESSM), 8 βλήματα SSM, αντιαεροπορικό/αντιπυραυλικό σύστημα RAM, δύο πολυβόλα 12,7mm για την αντιμετώπιση ασύμμετρων απειλών και πιθανόν δύο επιπλέον πυροβόλα μεγαλύτερου διαμετρήματος.
Επιπρόσθετα το πλοίο θα μπορεί να μεταφέρει ομάδα ειδικών δυνάμεων, η οποία θα επιχειρεί από το πλοίο με τη βοήθεια δύο RHIB τα οποία καλύπτονται από παραπέτασμα ώστε να μην επηρεάζεται το ίχνος του καραβιού.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις ο ηλεκτρονικός εξοπλισμός του πλοίου περιλαμβάνει Radar 3D, δύο Radar ναυσιπλοΐας, Σύστημα Διαχείρισης Μάχης, Δορυφορικές Επικοινωνίες, και σύστημα FLIR.
Το σημαντικότερο όμως όσον αφορά αυτή την νέα σχεδίαση είναι η ιδιαίτερη έμφαση που έχουν δώσει οι σχεδιαστές του στην μείωση του ίχνους του σκάφους. Και αυτό διότι ακόμα και για ένα πλοίο όπως η σουηδική κλάση Visby με έντονα χαρακτηριστικά απόκρυψης ίχνους, το Αιγαίο δεν θεωρείται επιχειρησιακά ένα εύκολο περιβάλλον. Σύμφωνα με έμπειρους αξιωματικούς του ΠΝ το Αρχιπέλαγος του Αιγαίου θεωρείται μία από τις πιο δυσκολότερες περιοχές για τη δράση σκαφών επιφανείας.
Με βάση αυτά τα δεδομένα οι σχεδιαστές της νέας ελληνικής κορβέτας φρόντισαν ώστε το σκάφος να έχει επαρκή και ισχυρό οπλισμό, μικρότερο ίχνος και ταχύτητα που εκτιμάται ότι φτάνει τους 30 κόμβους. Για την πρόωση του πλοίου έχει επιλεγεί ο συνδυασμός αεροστροβίλου και κινητήρων ντίζελ.
Η ΚΑΤΑΛΥΨΗ ΤΗΣ ΑΣΤΥΠΑΛΑΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΙΤΑΛΟΥΣ. 28 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1912
H ΧΩΡΑ ΑΣΤΥΠΑΛΑΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΥΨΗΣ
ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΥΨΗΣ
Μετά την κατάλυψη της Λιβύης από τις
Ιταλικές δυνάμεις, η Υψηλή Πύλη της Κωνσταντινούπολης εξαπέλυσε γενική
αντεπίθεση για την ανακατάλυψη της. Ήταν η απαρχή του Ιταλοτουρκικού
Πολέμου (1911-1912). Η Ιταλική κυβέρνηση προκειμένου να επεκτείνει το
μέτωπο με σκοπό να αποδυναμώσει την Τουρκική αντεπίθεση, αλλά και να
εξαναγκάσει την Τουρκία σε συνθηκολόγηση, αντεπιτίθεται αυτή τη φορά όχι
στην Βόρεια Αφρική όπου κρατά πλέον αμυντική στάση, αλλά στα νησιά της
Δωδεκανήσου (Νότιες Σποράδες, όπως τα αποκαλούσαν), παρά τις αντιδράσεις
πολλών ανώτερων αξιωματικών του Ιταλικού Γενικού Επιτελείου.Τον Νοέμβριο του 1911, ο αρχηγός του Ιταλικού Γενικού Επιτελείου, Ναύαρχος Rocca Alberto Rey Pollio, έκρινε ότι η επιχείρηση κατάληψης της Δωδεκανήσου ήταν εφικτή, ταυτόχρονα όμως δεν μπορούσε να είναι καθοριστική για την ταχεία επίλυση της σύγκρουσης στη Βόρεια Αφρική. Επίσης προέβαλε και το επιχείρημα, ότι η επιχείρηση είχε στρατιωτικά πολλές τεχνικές δυσκολίες, αλλά και η κτίση χαμηλά οικονομικά οφέλη καθώς τα νησιά του Αιγαίου ήταν πάμφτωχα.
Ωστόσο, στις αρχές του Απριλίου του 1912, η Ιταλική κυβέρνηση ανησυχώντας για τις σφοδρές επιθέσεις του Τουρκικού στρατού, που έχοντας με το μέρος τους τις ντόπιες φυλές κερδίζει συνεχώς έδαφος φέρνοντας σε δύσκολη θέση της Ιταλικές δυνάμεις οι οποίες έχουν καθηλωθεί και μετρούν μεγάλες απώλειες, παρά τις επιφυλάξεις του Ναυάρχου Rey για το εγχείρημα, αποφασίζει να ξεκινήσει τις προετοιμασίες για την κατάληψη της Δωδεκανήσου.
Στο τέλος του Μαρτίου του 1912, μετά την προσπάθεια του Κάιζερ Γουλιέλμου Β΄ να μαλακώσει την αρνητική στάση της Αυστρίας σε μια ενδεχόμενη Ιταλική επίθεση στις Τουρκοκρατούμενες Νότιες Σποράδες (Δωδεκάνησα), ο Βασιλιάς της Ιταλίας Vitorio Emmanuelle III, ξεκίνησε τις επιχειρήσεις κατάληψης των Νότιων Σποράδων (Δωδεκάνησα), σε μια απέλπιδα προσπάθεια να εξαναγκάσει την Τουρκία σε συνθηκολόγηση στη Λιβύη όπου η Ιταλικές δυνάμεις πλήρωναν βαρύ τίμημα σε έμψυχο και άψυχο δυναμικό. Εδώ θα πρέπει να σημειωθεί ότι το εγχείρημα προσέκρουε επίσης στις αντιδράσεις των τότε μεγάλων δυνάμεων, Αγγλίας, Γαλλίας, Αυστρίας και της Γερμανίας. Αλλά η ανάγκη αντιπερισπασμού από το μέτωπο της Λιβύης ήταν επιτακτική για την Ιταλία.
Η ΚΑΤΑΛΥΨΗ ΤΗΣ ΑΣΤΥΠΑΛΑΙΑΣ
Στις 19 Απριλίου συγκροτήθηκε στόλος
αποτελούμενος από τα πολεμικά πλοία: Bendetto Brin, Saint Bon,
Emmanouelle Filiberto, Βασίλισσα Μαργαρίτα, Ferrrucio, Amalfi και Pizza.
Τις τορπιλακάτους: Climene, Pegaso, Procione, Pisani, και Coatit. To
Καταδρομικό Nembo. Τα μεταφορικά: Sanio, Bulgaria, Valparaiso,
Reunberto, και Verona.Στις 24 Απριλίου ο Ναύαρχος Paolo Thaon di Revel, επέμεινε για τον επείγοντα χαρακτήρα της επιχείρησης κατάλυψης όχι μόνο της Ρόδου αλλά και των νησιών Αστυπάλαιας και Λήμνου, προκειμένου να αναγκασθεί η Τουρκία να συνθηκολογήσει στην Λιβύη.
ΑΝΔΡΕΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΦΡΟΥΡΑΣ ΤΩΝ ΝΗΣΙΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΥΨΗΣ
ΠΛΟΙΑ ΠΟΥ ΜΕΤΕΦΕΡΑΝ ΤΟ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑ ΤΗΣ ΑΠΟΒΑΣΗΣ ΣΤΗ ΚΑΛΙΘΕΑ ΤΗΣ ΡΟΔΟΥ. Η ΙΔΙΑ ΣKΗΝΗ ΕΞΕΛΙΧΘΗΚΕ ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΚΑΛΑ ΑΣΤΥΠΑΛΑΙΑΣ
ΤΑ ΙΤΑΛΙΚΑ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑΤΑ ΑΠΟΒΙΒΑΖΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΛΙΘΕΑ ΤΗΣ ΡΟΔΟΥ. Η ΙΔΙΑ ΣΚΗΝΗ ΕΞΕΛΙΧΘΗΚΕ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΣΚΑΛΑ ΤΗΣ ΑΣΤΥΠΑΛΑΙΑΣ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ ΙΤΑΛΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ. ΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΗΣ ΑΣΤΥΠΑΛΑΙΑΣ ΥΠΟΔΕΧΟΝΤΑΙ ΕΝΘΕΡΜΑ ΤΙΣ ΙΤΑΛΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ.
Ο ΝΑΥΑΡΧΟΣ Paulo Thaon di Revel ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ ΤΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ
ΠΛΟΙΑ ΠΟΥ ΕΛΑΒΑΝ ΜΕΡΟΣ ΣΤΗΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΥΨΗΣ
TO BENEDETTO BRIN
ΤΟ AMALFI
ΠΑΝΩΡΑΜΙΚΗ ΑΠΟΨΗ ΤΟΥ ΑMALFI
TO SAINT BON
TO EMANUELLE FILIBERTO
TO FERUCIO
ΚΑΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ ΤΟΥ NEMBO
TO REGINA MARGERITA
Ο ΤΥΠΟΣ ΤΩΝ ΙΤΑΛΙΚΩΝ ΤΟΡΠΙΛΑΚΑΤΩΝ ΤΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ ΚΑΤΑΛΥΨΗΣ ΤΩΝ ΝΗΣΙΩΝ
ΝΑΥΑΓΙΟ: ΙΤΑΛΙΚΗΣ ΤΟΡΠΙΛΑΚΑΤΟΥ MS12 ΣΤΗΝ ΑΣΤΥΠΑΛΑΙΑ
- ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΤΟΡΠΙΛΑΚΑΤΟΥ ΜS12- ΣΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΥΠΟ ΑΝΟΙΚΕΙ ΚΑΙ Η MS23
Η Βρετανική διοίκηση, που είχε εγκατασταθεί
στη Λέρο από κοινού με την Ιταλική, αποφασίζει να στείλει στην
Αστυπάλαια δύο Ms (Ιταλικές τορπιλάκατοι) για επιτόπιο έλεγχο της
κατάστασης. Ενώ αυτές έπλεαν προς το νησί δέχθηκαν επίθεση από
σχηματισμό Junkers-88. Η Ms-23 χτυπήθηκε με αποτέλεσμα να υποστεί
απώλειες και μηχανικές ζημιές. Ωστόσο, αναγκάστηκε να προσαράξει στον
ορμίσκο Ζαφείρι στην Βορειοανατολική πλευρά του νησιού. Η Ms-12,
δεχόμενη επίθεση από 4 αεροσκάφη εξαντλώντας όλα τα πυρομαχικά της και
κάνοντας συνεχείς ελιγμούς λίγα μέτρα από τον κόλπο Βαθύ,για να αποφύγει
τις βολές των αεροπλάνων, χτυπά σε βράχο που της προκάλεσε βαθύ ρήγμα
στην πλώρη. Τελικά, με την πλώρη βυθισμένη σε αργή κίνηση, μπήκε στον
κόλπο Βαθύ όπου προσάραξε για να αποφευχθεί το ναυάγιο. Τα πληρώματα
κατέφυγαν στη στεριά.
Tο απόγευμα της 18ης η
απογευματινή περιπολία αποτελειώνει το Ms-23 και την επόμενη το Ms-12.
Tα πληρώματα και των δύο τορπιλακάτων επιστρέφουν στη Λέρο στις 21
Σεπτεμβρίου, ενώ αντίθετα ο κυβερνήτης ενός εκ των δύο σκαφών, ονόματι
Νταβίσο, λαμβάνει διαταγή να παραμείνει και να αναλάβει καθήκοντα
διοίκησης, αντικαθιστώντας τον ύποπτο Μαργκαρούτσι.
ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΛΟΙΟΥ
Tύπος πλοίου: CRDAΒάρος: 60 τόνοι.
Εκτόπισμα: 63,4 τόνοι.
Ταχύτητα: 32,5 κόμβοι
Πλήρωμα: 19 άτομα (κατά τη βύθιση 23).
Προέλευση κατασκευής: Απο τον Γερμανικό τύπο 1.
Σε λειτουργία: Απο το 1942.
ΟΠΛΙΣΜΟΣ ΠΛΟΙΟΥ
- 2 Πυροβόλα των 20”/65.
- 2 εκτοξευτές τορπιλών τύπου 533.
- 2 βάσεις βομβών βυθού.
ΤΟ ΝΑΥΑΓΙΟ
ΔΙΑΛΥΘΗΚΕ ΜΕ ΔΥΜΑΜΗΤΕΣ ΚΑΙ ΠΩΛΗΘΗΚΕ ΩΣ ΣΚΡΑΠ (ΠΑΛΙΟΣΙΔΕΡΑ) ΚΑΤΑ ΤΗ
ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΓΛΟΚΡΑΤΕΙΑΣ. ΙΧΝΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ΣΤΟ ΒΥΘΟ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου