το λύνουμε???

Πως επιδρούν στην ΥΓΕΙΑ μας οι κλιματικές αλλαγές

Φυσικές μεταβολές του κλίματος έχουν παρατηρηθεί πολλές φορές στην ιστορία της Γης. Τις δέκα τελευταίες χιλιετίες και μετά το τέλος της Εποχής των Παγετώνων και της ψυχρής περιόδου που αποκαλείται Νεότερη Δρυάς, η έλευση του θερμού Ολοκαίνου, της γεωλογικής περιόδου που εξακολουθούμε να διανύουμε σήμερα, επέτρεψε ουσιαστικά στον άνθρωπο να αναπτύξει τον πολιτισμό του ευνοώντας την ανάπτυξη της γεωργίας και των άλλων δραστηριοτήτων. Στη θερμή περίοδο που ονομάζεται Κλιματικό Βέλτιστο ή Βέλτιστο του Ολοκαίνου εμφανίστηκαν οι πολιτισμοί της Μεσοποταμίας, ενώ στη λεγόμενη Μεσαιωνική Θερμή περίοδο η άμπελος και το κρασί έφθασαν στην Αγγλία και οι Βίκινγκς εποίκισαν την Ισλανδία και τη Γροιλανδία. Εχει παρατηρηθεί ότι οι μεγάλες καταστροφές και η εξάπλωση επιδημιών αποτέλεσαν πάντοτε συνέπεια μεταβολών στους κλιματικούς κύκλους, είτε σε τοπικό είτε σε πλανητικό επίπεδο. Σήμερα διανύουμε τη θερμότερη περίοδο στην καταγεγραμμένη Ιστορία και, όπως θεωρείται ευρέως αποδεκτό, η συγκεκριμένη κλιματική μεταβολή δεν είναι φυσική αλλά οφείλεται στην ανθρώπινη δραστηριότητα.

Οταν οι κλιματολόγοι άρχισαν να επισημαίνουν τις αλλαγές που διαπιστώνονται στο κλίμα του πλανήτη, η πρώτη σκέψη των περισσότερων ειδικών ήταν ότι αυτές θα έχουν επιπτώσεις στις οικονομικές δραστηριότητες και ότι θα επιφέρουν μεταβολές στο περιβάλλον και στα οικοσυστήματα της Γης. Αρχικά ελάχιστοι είχαν συνειδητοποιήσει ότι η αλλαγή του κλίματος θα έχει σημαντικές επιπτώσεις και στην ανθρώπινη υγεία.
Τα τελευταία χρόνια ωστόσο - ιδιαίτερα μετά τα κύματα καύσωνα, τις κακοκαιρίες και τις πλημμύρες που έχουν αρχίσει να πλήττουν όλο και περισσότερο τον ανεπτυγμένο κόσμο - οι κίνδυνοι για την υγεία είναι πλέον ορατοί. Το Διακυβερνητικό Πάνελ για τη Μεταβολή του Κλίματος (IPCC), η επιτροπή που έχει συσταθεί με πρωτοβουλία του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για την επιστημονική αξιολόγηση των κλιματικών μεταβολών, σε εκθέσεις του επισημαίνει τους κινδύνους και συνιστά τη λήψη μέτρων. Το Πλαίσιο Συνθήκης για τη Μεταβολή του Κλίματος υποχρεώνει τις χώρες που το έχουν υπογράψει να εξετάσουν τις συνέπειες της μεταβολής του κλίματος σε όλους τους τομείς στο έδαφος και στον πληθυσμό τους.
H Ευρωπαϊκή Ενωση έχει αναγάγει τη διερεύνηση των επιπτώσεων της μεταβολής του κλίματος στην υγεία σε ζήτημα πρώτης προτεραιότητας, ενώ ορισμένα κράτη όπως ο Καναδάς, οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Βρετανία και η Πορτογαλία έχουν αρχίσει να καταγράφουν τις αλλαγές που παρατηρούν στην υγεία των πληθυσμών τους και διερευνούν τους ενδεχόμενους κινδύνους προκειμένου να εκπονήσουν προγράμματα για την αντιμετώπισή τους. Οι σχετικές μελέτες βρίσκονται ακόμη στην αρχή, στόχος όμως είναι να διευρυνθούν ώστε να δώσουν όσο το δυνατόν πιο ολοκληρωμένη άποψη της κατάστασης.
Οπως συμβαίνει με τη μεταβολή του κλίματος αυτή καθαυτή, οι προβλέψεις δεν μπορούν να είναι ακριβείς. Αφενός επειδή στηρίζονται σε διαφορετικά μοντέλα τα οποία πολλές φορές παρουσιάζουν μεγάλα περιθώρια αβεβαιότητας και αφετέρου επειδή διάφορες παράμετροι - όπως η ικανότητα προσαρμογής των ανθρώπων ή η πρόοδος και η εξέλιξη του πολιτισμού και της τεχνολογίας - δεν μπορούν να προβλεφθούν. Επίσης οι περισσότερες έρευνες έχουν διεξαχθεί στον ανεπτυγμένο κόσμο, αφήνοντας στην ουσία αδιερεύνητες ουσιαστικής σημασίας περιοχές του πλανήτη. Ετσι οι περισσότεροι ειδικοί δεν μιλούν ακριβώς για προβλέψεις αλλά για εκτιμήσεις, οι οποίες όμως σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να αγνοηθούν.
Σταθερή αύξηση της θερμοκρασίας
Κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα η μέση θερμοκρασία του πλανήτη σημείωσε άνοδο 0,6 β. Κελσίου. Το μεγαλύτερο ποσοστό αυτής της ανόδου (περισσότερο από τα δύο τρίτα, περίπου από 0,4 ως 0,5 β. Κελσίου) σημειώθηκε από το 1975 ως σήμερα. Οι κλιματολόγοι προειδοποιούν ότι η ανοδική τάση θα συνεχιστεί για πολλές δεκαετίες ακόμη, Το Διεθνές Πάνελ για τη Μεταβολή του Κλίματος προβλέπει ότι η μέση θερμοκρασία της Γης θα αυξηθεί από 1,4 ως 5,8 β. Κελσίου ως το τέλος του 21ου αιώνα.
H μεγάλη αυτή απόκλιση δείχνει τον βαθμό της αβεβαιότητας και την αδυναμία ακριβούς πρόβλεψης των όλο και βελτιούμενων είναι η αλήθεια μοντέλων. Ασχετα με το αν παραδέχονται ότι η μεταβολή οφείλεται στον ανθρώπινο παράγοντα ή με το αν ανήκουν στους σκεπτικιστές που υποστηρίζουν ότι πρόκειται για «φυσική» και ανεπαίσθητη αλλαγή στο κλίμα του πλανήτη, ελάχιστοι αμφισβητούν ότι μάλλον έχουμε εισέλθει στη θερμότερη περίοδο της Ιστορίας μας και ότι, ακόμη και αν γίνουν αποδεκτές οι πλέον αισιόδοξες προβλέψεις, τα κράτη θα πρέπει να εξετάσουν πλέον σοβαρά τη βελτίωση της υποδομής και της οργάνωσής τους και να λάβουν μέτρα για την αντιμετώπιση των απειλών που επιφυλάσσει το μέλλον.
Τα πρώτα κρούσματα

Ξηρασία και πλημμύρες: οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Οι κλιματικές μεταβολές ευνοούν την εξάπλωση νοσογόνων μικροοργανισμών, ενώ επιφέρουν κοινωνικοοικονομική αστάθεια

Σύμφωνα με αρκετές μελέτες, οι επιπτώσεις της μεταβολής του κλίματος στην υγεία είναι ήδη αισθητές. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας σε έκθεσή του για την Υγεία του Πληθυσμού, το 2002, εκτιμούσε ότι η κλιματική μεταβολή ευθύνεται για το 2,4% των κρουσμάτων διάρροιας και το 6% των κρουσμάτων ελονοσίας που παρατηρήθηκαν σε όλο τον κόσμο το έτος 2000. Σε έκθεσή του, το 2003, τόνιζε επίσης ότι από τις πρώτες αισθητές επιδράσεις της αλλαγής του κλίματος είναι οι μεταβολές που παρατηρούνται στην εμφάνιση ορισμένων μολυσματικών ασθενειών οι οποίες έχουν αρχίσει να πλήττουν περιοχές όπου ως τώρα ήταν σχεδόν ανύπαρκτες ή παρουσιάζουν έξαρση σε περιόδους του έτους κατά τις οποίες δεν συνηθίζεται.
Αλλοι ερευνητές εμφανίζονται περισσότερο επιφυλακτικοί, θεωρώντας ότι ελλείψει εμπεριστατωμένων στοιχείων (όπως προαναφέρθηκε, ως πρόσφατα ελάχιστοι επιστήμονες ενδιαφέρονταν να συνδέσουν το κλίμα με την υγεία) είναι ακόμη νωρίς για να οδηγηθούμε σε οριστικά συμπεράσματα. Αν και η συγκεκριμένη μεθοδολογία αμφισβητείται από ορισμένους, οι θάνατοι δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων από το κύμα καύσωνα που έπληξε τη Δυτική Ευρώπη το καλοκαίρι του 2003 αποδίδονται και αυτοί στην κλιματική μεταβολή ύστερα από πρόσφατες μελέτες οι οποίες συνέδεσαν τον συγκεκριμένο καύσωνα με την αλλαγή του κλίματος του πλανήτη. Ακόμη και όσοι διαφωνούν με τη μεθοδολογία, παραδέχονται ωστόσο ότι οι πολύ υψηλές ή πολύ χαμηλές θερμοκρασίες και τα ακραία καιρικά φαινόμενα θα είναι συχνότερα στο μέλλον αποτελώντας έναν από τους βασικούς κινδύνους για την ανθρώπινη υγεία.
Ουδέν κακόν...
Οπως επισημαίνεται τόσο από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας όσο και από τους ερευνητές, οι συνέπειες που θα έχει η μεταβολή του κλίματος στην υγεία δεν θα είναι όλες αρνητικές. H αύξηση της μέσης θερμοκρασίας, αν οδηγήσει σε πιο ήπιους χειμώνες, θα έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση του ποσοστού των θανάτων που παρατηρούνται στις χώρες με εύκρατο κλίμα κατά τους ψυχρούς μήνες. Επίσης, στις χώρες με θερμό κλίμα, ενδέχεται να οδηγήσει σε μείωση των πληθυσμών των κουνουπιών και των άλλων εντόμων που αποτελούν φορείς ασθενειών. Οι θετικές συνέπειες είναι ωστόσο, όπως φαίνεται, πολύ περιορισμένες και σε γενικές γραμμές οι επιστήμονες συμφωνούν στο ότι η συνολική επίδραση που θα έχει η μεταβολή του κλίματος της Γης στην υγεία των κατοίκων της θα είναι κάθε άλλο παρά ευνοϊκή.
Στο συμπέρασμα αυτό καταλήγει και μια μελέτη που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στην ιατρική επιθεώρηση «The Lancet» και στην οποία επιστήμονες που συνεργάζονται ή έχουν συνεργαστεί με το Διεθνές Πάνελ για τη Μεταβολή του Κλίματος αξιολογούν και παρουσιάζουν συνολικά τις σημαντικότερες έρευνες που έχουν διεξαχθεί τα τελευταία χρόνια γύρω από αυτό το θέμα. Οπως υπογραμμίζεται, οι συνέπειες της μεταβολής του κλίματος στην υγεία θα είναι πολλαπλές και θα προέρχονται από διαφορετικούς παράγοντες, και η παγκόσμια κοινότητα θα πρέπει να τους λάβει υπόψη και να τους διερευνήσει διεξοδικά ώστε να μετατρέψει τις σημερινές εκτιμήσεις σε όσο το δυνατόν ακριβέστερες προβλέψεις.
Κοινωνικές αλλαγές
Εκτός από την αύξηση της θερμοκρασίας και τα ακραία καιρικά φαινόμενα, τη συνεπαγόμενη εξάπλωση των λοιμωδών νόσων, την καταστροφή των καλλιεργειών και την έλλειψη τροφίμων που συγκεντρώνουν τον ενδιαφέρον των περισσότερων επιστημόνων, σημαντικοί και ως τώρα αδιερεύνητοι κίνδυνοι θα προέλθουν από τις κοινωνικές, δημογραφικές και οικονομικές μεταβολές που θα προκληθούν. Οι μελέτες που ασχολούνται με τους συγκεκριμένους τομείς είναι ακόμη πολύ λίγες, οι ειδικοί όμως θεωρούν ότι θα πρέπει να διευρυνθούν αν θέλουμε να έχουμε πληρέστερη εικόνα για το μέλλον.
Ακραία καιρικά φαινόμενα
Υπερβολικά υψηλές θερμοκρασίες συνοδευόμενες από αυξημένη υγρασία, συχνότερα και περισσότερο παρατεταμένα κύματα καύσωνα ή ψύχους, καταρρακτώδεις βροχές και πλημμύρες, καταιγίδες, ξηρασία: τα φαινόμενα αυτά παρατηρούνται όλο και πιο συχνά τα τελευταία χρόνια και αναμένεται ότι η εμφάνισή τους θα είναι συχνότερη στο μέλλον. Οι πολύ υψηλές θερμοκρασίες προκαλούν το λεγόμενο θερμικό στρες, θερμοπληξία και αφυδάτωση, αναπνευστικές και καρδιαγγειακές παθήσεις, οι πολύ χαμηλές προκαλούν αύξηση των θανάτων κατά τους ψυχρούς μήνες.
Οι ειδικοί προβλέπουν ότι οι θάνατοι από τις υπερβολικά υψηλές θερμοκρασίες θα αυξηθούν τα επόμενα 50 χρόνια, ιδιαίτερα στις μεγάλες πόλεις. Περισσότερο ευπαθείς ομάδες θεωρούνται οι ηλικιωμένοι, όσοι πάσχουν από καρδιαγγειακές και άλλες παθήσεις, και τα παιδιά. Οι κίνδυνοι μπορούν να μειωθούν με τη λήψη μέτρων όπως ο κλιματισμός των κτιρίων, η ετοιμότητα των υγειονομικών υπηρεσιών και η ενημέρωση του κοινού. Ορισμένα κράτη, όπως ο Καναδάς, εξετάζουν τη λήψη μέτρων για τη μείωση της δόμησης και των κτισμάτων που συσσωρεύουν θερμότητα μέσα στις πόλεις. Οι περιβαλλοντολόγοι επισημαίνουν ωστόσο ότι οι κίνδυνοι εξακολουθούν να είναι υπαρκτοί ακόμη και σε πλήρως προετοιμασμένες περιοχές όταν οι συνθήκες είναι ακραίες.
Οι καταρρακτώδεις βροχές και οι πλημμύρες εκτός από τους άμεσους θανάτους και τους τραυματισμούς που προκαλούν έχουν και περισσότερο μακροπρόθεσμες επιπτώσεις στην ανθρώπινη υγεία όπως η εξάπλωση μεταδοτικών και μολυσματικών ασθενειών, η έλλειψη τροφής και η ψυχική οδύνη και το στρες που προκαλούνται από την απώλεια αγαπημένων προσώπων ή της περιουσίας, τις μαζικές εκκενώσεις περιοχών, τη διαβίωση σε καταυλισμούς και την αβεβαιότητα για το μέλλον.
Αναπνευστικά προβλήματα και αλλεργίες



H μείωση των ψαριών συμβαδίζει δυστυχώς με τη μόλυνσή τους. Για παράδειγμα, σήμερα κυκλοφορούν δέκα φορές λιγότεροι τόνοι απ' ό,τι το 1950 και η εντατική αλίευσή τους συνεχίζεται...

H αύξηση της θερμοκρασίας και της υγρασίας σε συνδυασμό με την αύξηση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης αναμένεται να προκαλέσουν αύξηση της εμφάνισης αναπνευστικών παθήσεων όπως το άσθμα. Οι πλέον ευπαθείς ομάδες θεωρούνται τα παιδιά, κυρίως εξαιτίας του μικρού μεγέθους του σώματός τους και του γεγονότος ότι το αναπνευστικό τους σύστημα βρίσκεται υπό ανάπτυξη. Παράλληλα αλλαγές που ενδέχεται να σημειωθούν στις κινήσεις των ανέμων και στις καιρικές συνθήκες αναμένεται να προκαλέσουν μεταβολές στους μύκητες της ατμόσφαιρας επηρεάζοντας τους ανθρώπους με αλλεργίες. Επίσης, καθώς η θερμοκρασία αυξάνεται, η περίοδος αναπαραγωγής των φυτών παρατείνεται με συνέπεια η γύρις να κυκλοφορεί στον αέρα για περισσότερο χρονικό διάστημα αυξάνοντας τον κίνδυνο εμφάνισης αλλεργιών. Σε ορισμένες περιοχές ωστόσο αναμένεται ότι η αναπαραγωγική περίοδος των φυτών θα συντμηθεί με αποτέλεσμα τη μείωση των αλλεργιογόνων στην ατμόσφαιρα.
Μολυσματικές ασθένειες
H μετάδοση των μολυσματικών ασθενειών επηρεάζεται μεταξύ άλλων και από τις περιβαλλοντικές και κλιματικές συνθήκες. Οι υψηλές θερμοκρασίες, για παράδειγμα, ευνοούν την ανάπτυξη των παρασίτων και τον πολλαπλασιασμό και τη διάδοση βακτηρίων όπως η σαλμονέλα - η οποία μεταδίδεται μέσω ζωικών τροφών - και το βακτήριο της χολέρας, το οποίο μεταδίδεται με το νερό. Πρόσφατες μελέτες έχουν συνδέσει τις υψηλές θερμοκρασίες με τα κρούσματα σαλμονελώσεων στην Ευρώπη και στην Αυστραλία.
Ασθένειες οι οποίες μεταδίδονται από τα έντομα ή τα τρωκτικά, όπως η ελονοσία, ο δάγκειος πυρετός, ο κίτρινος πυρετός και διάφορες ιώδεις εγκεφαλίτιδες, ευνοούνται επίσης από την αύξηση της θερμοκρασίας και των βροχοπτώσεων. Ηδη αρκετές μελέτες επιβεβαιώνουν ότι η κλιματική μεταβολή φαίνεται να επηρεάζει τη διάδοση των μεταδιδόμενων από φορείς νόσων τόσο στην Ευρώπη όσο και σε άλλες ηπείρους. H ξαφνική εμφάνιση του ιού του δυτικού Νείλου στις Ηνωμένες Πολιτείες και στον Καναδά αποδίδεται, σε έναν βαθμό, από τους ερευνητές στη μεταβολή του κλίματος. Οι ειδικοί εκτιμούν ότι ασθένειες συνδεδεμένες με θερμά και τροπικά κλίματα δεν αποκλείεται στο μέλλον να μεταφερθούν προς τις εύκρατες ζώνες: περιοχές οι οποίες σήμερα είναι απαλλαγμένες από αυτές εξαιτίας των χαμηλών θερμοκρασιών και βροχοπτώσεων και της έλλειψης συνθηκών που να ευνοούν τη δημιουργία φυσικής κατοικίας των φορέων τους, ενδέχεται να πληγούν στο μέλλον λόγω της κλιματικής μεταβολής.
Γεωργία - αλιεία
Εκτός από τις άμεσες και μετρήσιμες συνέπειες που θα έχει η κλιματική μεταβολή στην ανθρώπινη υγεία, θα υπάρξουν και άλλες, έμμεσες και περισσότερο μακροπρόθεσμες επιπτώσεις οι οποίες θα προέλθουν από τις κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές ανακατατάξεις που θα παρατηρηθούν. Οι επιπτώσεις που θα έχει η κλιματική μεταβολή στη γεωργία και στις καλλιέργειες αναμένεται να είναι σημαντική και τα περισσότερα μοντέλα προβλέπουν ότι ο αριθμός των ανθρώπων που υποσιτίζονται στον πλανήτη θα αυξηθεί κατά 5-10%. Ηδη οι επιστήμονες επισημαίνουν ότι η αλλαγή του κλίματος με την αύξηση της θερμοκρασίας και την εμφάνιση κυμάτων καύσωνα σε περιοχές όπως η Αλάσκα και ο Βόρειος Καναδάς έχουν προκαλέσει σχετική μείωση των ζωικών και αλιευτικών πόρων. Πολλοί ερευνητές προειδοποιούν για σημαντικές ανακατατάξεις στον πλανήτη, με λίγες χώρες να έχουν τα προνόμια της καλλιέργειας και της παραγωγής τροφής. Οι συγκρούσεις και τα κύματα προσφύγων που αναμένεται να προκύψουν σε μια τέτοια περίπτωση θα οδηγήσουν σε αύξηση των μολυσματικών ασθενειών, του υποσιτισμού, των ψυχικών διαταραχών και προβλημάτων, και των βίαιων θανάτων.

Πηγή: εφ. ΤΟ ΒΗΜΑ

Βήματα προσέγγισης

Είναι πολλοί αυτοί που πιστεύουν, πως το να βγουν ραντεβού με κάποια, αυτόματα σημαίνει πως λίγες ώρες αργότερα θα κάνουν ανομολόγητα αίσχη μαζ ί της. Άλλοι πάλι, πιστεύουν πως είναι η αρχή μίας νέας γνωριμίας και πρέπει να δώσουν χρόνο στο να ωριμάσει.

Όλα αυτά είναι πολύ σωστά και ισχύουν και τα δύο, ανάλογα τόσο με τη φάση, όσο και με τους ανθρώπους που εμπλέκονται. Για κάποιους η συνουσία πρέπει να επέλθει από το πρώτο ραντεβού ενώ για άλλους όχι πριν σιγουρευτούν για το βήμα που πάνε να κάνουν. Εν προκειμένω τα σίγουρα είναι δύο. Πρώτον, η γυναίκα δεν πρέπει να νιώσει ότι θες να τη χρησιμοποιήσεις και δεύτερον δεν πρέπει να αργήσεις να κινηθείς.

Όλοι έχουμε ακούσει, πως μία γυναίκα αποφεύγει να κάνει σεξ στο πρώτο ραντεβού επειδή κινδυνεύει να θεωρηθεί εύκολη. Αυτό δε σημαίνει ότι δε θέλει να το κάνει. Το πρώτο και βασικό συστατικό της επιτυχίας, είναι να την κάνεις να αισθανθεί άνετα. Να είσαι προσιτός και να την κάνεις να σε πλησιάσει. Σε αυτό, δυστυχώς, δεν υπάρχουν συμβουλές, μιας και αλλάζει από άνθρωπο σε άνθρωπο. Το μόνο που μπορούμε να πούμε σίγουρα, είναι να μην κοιτάς το στήθος της όλη την ώρα και να μην αφήσεις να εννοηθεί «σεξ» πριν αυτή αρχίσει να «λύνεται». Που και μετά πρέπει να είσαι προσεκτικός. Πρέπει να έρθει αβίαστα από μόνο του το ενδεχόμενο.

Από την άλλη, αν -για οποιοδήποτε λόγο- συνεχίσεις σε δεύτερο, τρίτο -και πάει λέγοντας- ραντεβού, απαγορεύεται δια ροπάλου να καθυστερήσεις να κάνεις την κίνησή σου. Μην ξεχνάς, πως οι γυναίκες θέλουν και κάποιο δυναμισμό στον άντρα. Αν κάθεσαι και τις τραβάς από δω κι από κει, τότε  κινδυνεύεις να το χάσεις το παιχνίδι. Ακόμα κι αν είσαι “theslowerthebetter” τύπος, ακόμα και τότε, δεν πρέπει να βγεις δέκα ραντεβού χωρίς να της πιάσεις το χέρι και στο ενδέκατο να πέσεις πάνω της σα να μην έχεις δει ποτέ γυναίκα. Είναι καλύτερο, μάλλον, να βγεις δύο-τρεις φορές χωρίς να τη φιλήσεις, πράγμα που θα κάνεις στο επόμενο με την οριστική κρούση να ακολουθεί αμέσως μετά.

Γενικά στο θέμα «ραντεβού», η λέξη κλειδί είναι «εμπιστοσύνη». Πρέπει να καταλάβει πως μπορεί να βασιστεί στο ότι δε θα την πιέσεις να κάνει σεξ μαζί σου, δε θα κάνεις τη δουλειά σου και μετά θα βγάλεις φιρμάνι ότι την έριξες ή ότι δε θα εξαφανιστείς την επόμενη στιγμή. Ακόμα κι αν γίνει κάτι τέτοιο, δε θα πρέπει σε καμία περίπτωση να υποννοείται τέτοιο ενδεχόμενο. Η πραγματική μαγκιά ενός άντρα φαίνεται σε δύο σημεία. Στο ότι σέβεται τη γυναίκα που έχει δίπλα του (ακόμα κι αν είναι για δύο ώρες μόνο) και στο ότι την κάνει από μόνη της να μη ζητάει απαραίτητα συνέχεια στη σχέση. Αλλά αυτά είναι κόλπα ζόρικα που κάνουν στην Ινδία.

Το ουσιαστικό είναι να έχουμε μία υγιή ερωτική ζωή χωρίς να χάνουμε την ουσία μας σαν άνθρωποι. Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα στο να ζητήσουμε σεξ μιας βραδιάς από μία γυναίκα, από τη στιγμή που δεν το κάνουμε με τρόπο που την προσβάλει. Μπορεί να μην το παραδέχονται εύκολα, αλλά κι αυτές το θέλουν που και που. Για το λόγο αυτό προσέχουμε πότε και πως της το ζητάμε. Κι αν δε θέλει; Υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές. Στο κάτω-κάτω, το χειρότερο που μπορεί να σου συμβεί, είναι να φας άκυρο.

Γυμνός έλεγχος

Προβληματισμό στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης προκαλεί το ενδεχόμενο οι ταξιδιώτες των αεροδρομίων να περνούν από ειδικό ανιχνευτή που θα εμφανίζει στην οθόνη το σώμα τους γυμνό, ούτως ώστε να διαπιστώνεται εάν μεταφέρουν κάποιο επικίνδυνο όργανο.

Το νέο σύστημα ελέγχου των επιβατών ισχύει εδώ και μερικούς μήνες στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, όπου οι επιβάτες, πριν επιβιβασθούν, περνούν από έναν θάλαμο στην οθόνη του οποίου εμφανίζεται γυμνή η εικόνα τους. Κάτι ανάλογο ισχύει και στα αεροδρόμια της Μ. Βρετανίας και της Ολλανδίας.

Από τον κανόνα δεν εξαιρείται κανείς. Όλοι περιμένουν ακίνητοι για 30 δευτερόλεπτα τη "φωτογράφηση", ενώ όποιος αρνηθεί περνά από εξονυχιστικό σωματικό έλεγχο.

Αρκετοί ευρωβουλευτές κατανοούν το αυτονόητο της ασφάλειας στα αεροδρόμια, τονίζουν ωστόσο ότι είναι απαράδεκτο η Ευρωπαϊκή Επιτροπή να δίνει το "πράσινο" φως για την εγκατάσταση τέτοιων μηχανημάτων χωρίς να συμβουλεύεται την Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων.

Από την πλευρά τους φορείς για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αναφέρουν ότι ένα τέτοιο μέτρο έρχεται σε αντίθεση με το άρθρο 2, παράγραφος 1 του Συντάγματος, το οποίο καθιερώνει την πρωταρχική υποχρέωση της πολιτείας για σεβασμό και προστασία της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Τέλος, ενστάσεις διατυπώνονται και για τις πιθανές επιπτώσεις που θα μπορούσε να έχει στην υγεία η χρήση των ακτίνων Χ με τις οποίες σαρώνεται το ανθρώπινο σώμα.

from Skai news

ΟΠΤΙΚΟ ΤΕΣΤ ΓΙΑ ALZHEIMER

ΜΕΤΡΗΣΕ ΠΟΣΑ " F " ΕΧΕΙ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ …






FINISHED FILES ARE THE RE
SULT OF YEARS OF SCIENTI
FIC STUDY COMBINED WITH
THE EXPERIENCE OF YEARS...







ΠΟΣΑ ΕΙΝΑΙ ???





ΕΙΝΑΙ …..6 ……..





ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ.





Ο ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ ΜΑΣ ΔΥΣΚΟΛΑ ΒΛΕΠΕΙ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ "OF"






ΑΝ ΒΡΗΚΕΣ 3 ΕΙΣΑΙ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟΣ.



4 ΚΑΙ 5 ΕΧΕΙΣ ΣΠΑΝΙΟ ΜΥΑΛΟ…



ΑΝ ΒΡΗΚΕΣ ΤΑ 6 ΜΕ ΤΗ ΠΡΩΤΗ ΕΙΣΑΙ…






ΑΙΝΣΤΑΙΝ!

August full moon

August full moon
Originally uploaded by Sphinx55

πως γίνεται;

Απίστευτο…

Αναρωτιέμαι πώς γίνεται και δεν έχω βρει την απάντηση ακόμα… Φίλοι προγραμματιστές Και λοιποί γνώστες … κάντε το παρακάτω πείραμα
Και εξηγείστε μου πώς γίνεται αλλιώς να τηλεφωνήσουμε στον Bill Gates να μας πει…..

Ανοίξτε ένα έγγραφο Word και γράψτε : =rand(200,99)
…..Πατήστε Enter και περιμένετε 2-3 δευτερόλεπτα….

Λέγεται πώς η Microsoft προσφέρει αμοιβή σε όποιον καταφέρει να το εξηγήσει!!!!!!

69 λόγοι

69 λόγοι για τους οποίους είναι καλύτερο να είσαι άντρας

01 Οι τηλεφωνικές συνομιλίες διαρκούν περίπου 30 δευτερόλεπτα.
02 Οι σκηνές με γυμνό στις ταινίες είναι πάντα γυναικείες.
03 Γνωρίζεις πως δουλεύει το αυτοκίνητο.
04 Οι πενθήμερες διακοπές χρειάζονται μια βαλίτσα μόνο.
05 Το ποδόσφαιρο την Κυριακή.
06 Η ουρά για να πάς σε τουαλέτες είναι κατά 80% μικρότερες.
07 Ανοίγεις τα βαζάκια από μόνος σου.
08 Οι φίλοι σου δε σου τη σπάνε άμα βάλεις κιλά.
09 Τα οπίσθια σου δεν είναι πότε λόγος για μια συνέντευξη.
10 Όλοι οι οργασμοί σου είναι αληθινοί.
11 Δεν σε ενδιαφέρει εάν στις τουαλέτες δεν υπάρχει κάθισμα.
12 Δεν χρειάζεται να κουβαλάς μια τσάντα γεμάτη άχρηστα πράγματα.
13 Το επίθετο σου είναι πάντα το ίδιο.
14 Στα εστιατόρια τρως όλο το φαγητό.
15 Μπορείς να κάνεις μπάνιο και να ετοιμαστείς σε 10 λεπτά.
16 Δεν είναι απαραίτητο να θυμάσαι όλα τα γενέθλια των άλλων.
17 Τα εσώρουχα σου κοστίζουν ακόμα 5000 η συσκευασία των τριών.
18 Δεν χρειάζεται να ξυρίζεσαι από το λαιμό και κάτω.
19 Εάν στα 34 είσαι ακόμα ανύπαντρος κανείς δεν το κάνει θέμα.
20 Όλα στο πρόσωπο σου παραμένουν στο φυσικό τους χρώμα.
21 Η σοκολάτα είναι απλά ένα τσίμπημα, όχι το επιδόρπιο σου.
22 Μπορείς κάποτε να γίνεις πρόεδρος της δημοκρατίας.
23 Μπορείς να φορέσεις μια άσπρη φανέλα σε ένα ενυδρείο.
24 Τρία ζευγάρια παπούτσια είναι αρκετά.
25 Τα προκαταρτικά είναι optional.
26 Δεν χρειάζεται να τακτοποιείς το διαμέρισμα κάθε φορά που έρχεται ένας υδραυλικός.
27 Στο συνεργείο σου λένε πάντα την αλήθεια.
28 Δεν σε ενδιαφέρει εάν κανείς δεν πρόσεξε το καινούριο σου κούρεμα.
29 Μπορείς να παρακολουθήσεις τηλεόραση σε απόλυτη ησυχία με έναν φίλο χωρίς να σκέφτεσαι "Είναι νευριασμένος μαζί μου."
30 Γνωρίζεις τουλάχιστον 10 τρόπους για να ανοίξεις μια μπύρα.
31 Όταν κάθεσαι δεν χρειάζεται να θυμάσαι τι φοράς για να βάλεις ανάλογα τα πόδια σου.
32 Aσπρα μαλλιά ίσον μεγαλύτερη γοητεία.
33 Κανείς δεν χαζεύει το στήθος σου ενώ μιλά.
34 Μπορείς να αγοράσεις προφυλακτικά χωρίς ο υπάλληλος να σε φανταστεί γυμνό.
35 Σε ένα πάρτι εάν κάποιος άλλος ντυθεί με τα ίδια ρούχα, μπορεί να γίνει φίλος σου.
36 Το ρέψιμο.
37 Τα παπούτσια σου ποτέ δεν σε πληγώνουν.
38 Ακόμα και στο κατούρημα έχουμε στόχους και μπορούμε να είμαστε αθόρυβοι, όταν θέλουμε.
39 Το μόνο βιολογικό ρολόι που έχουμε είναι αυτό που μας ειδοποιεί ότι αρχίζει το Champion League.
40 Η εκάστοτε τσαντίλα μας δεν οφείλετε σε μια αόριστη ορμονική τσιγκολελέτα, που εκφράζεται με τη δικαιολογία πασπαρτού «έχω περίοδο».
41 Ο γάμος δεν είναι η υψηλότερη στιγμή της καριέρας μας και μεταξύ μας δεν πολυκαταλαβαίνουμε γιατί πρέπει να συζητάμε επί 6 μήνες πριν και 6 μήνες μετά αυτό το μισάωρο ορθοστασίας δίπλα σε μια ντυμένη μπομπονιέρα, ενώ οι υπόλοιπη βρίσκουν πολύ ενδιαφέρον το γεγονός ότι τους έχουμε γυρισμένη την πλάτη κι ετοιμάζονται για ριζοπόλεμο.
42 Όσο υπάρχει ζωή σ'αυτό το πλανήτη, θα υπάρχει πάντα μια Σούλα πρόθυμη ν αποτελέσει την εναλλακτική μας λύση.
43 Και όταν αυτή η εναλλακτική λύση γίνει βούκινο, θα υπάρχει πάντα μια επιστημονική τεκμηριωμένη ορμονική θεωρία για να δικαιολογήσει την επιλογή μας.
44 Μπορούμε εκ του ασφαλούς να υποστηρίζουμε τις θεωρίες περί ισότητας, αφού στο κάτω κάτω δεν κοστίζει τίποτα. Ενώ κατά βάθος ξέρουμε καλά ότι ο άντρας ήταν αυτός που ανακάλυψε τα προκαταρτικά στο σεξ και μάλιστα τα ονόμασε «μπύρα».
45 Δεν υπάρχει τίποτε άρρωστο όταν δύο γυναίκες κάνουν σεξ μεταξύ τους, αρκεί να το κάνουν μπροστά μας.
46 Οι ποικιλίες νέων μοντέλων, σε αυτοκίνητα και γυναίκες, ανανεώνονται συνεχώς.
47 Ένα λευκό πουκάμισο με κολλαρισμένο γιακά κι ένα ζευγάρι σοβαρά παπούτσια ήταν, είναι και θα είναι αρκετά.
48 Είναι αποδεδειγμένο ότι οι άνθρωποι που έχουν οπτική επαφή με τα γεννητικά τους όργανα είναι πιο εξωστρεφής και λιγότερο στιντζωμένοι.
49 Αν θέλουμε μπορούμε ν αφήσουμε μουστάκι.
50 Τα αντρικά περιοδικά έχουν πιο πολύ πλάκα και συνήθως δεν περιλαμβάνουν θέματα όπως : Η δημιουργική γκρίνια, κατούρησε το μπολ με τα αποξηραμένα; Ευνουχίστε τον, και Παίζοντας σφηνοτουβλακία με τις σερβιέτες.
51 Η θριαμβευτική είσοδός μας στο στίβο του σεξ δεν συνοδεύεται από τις ερωτήσεις :
-Αν θα πονέσεις.
-Που θα πονέσεις.
-Αν θα έχεις βρει το κατάλληλο άτομο.
-Αν το κατάλληλο άτομο θα σε σέβεται.
-Αν το αίμα θα λερώσει το αγαπημένο σου φόρεμα.
-Αν το μετανιώσεις μετά.
-Αν θα μείνεις έγκυος.
-Πως θα το ονομάσεις.
-Αν πρέπει το νυφικό να έχει τούλι.
52 Δεν χρειάζεται ν ανησυχούμε αν θα φύγει κάποιος πόντος στο καλσόν Εκτός και αν είμαστε εύζωνες.
53 Ένας άντρας δεν φοβάται να παραδεχτεί ότι έκανε μα****ια. Αντίθετα, μια γυναίκα θα επικαλεστεί είτε τον πόλεμο που της γίνεται επειδή ζει σ έναν ανδροκρατούμενο κόσμο είτε ότι είχε περίοδο είτε ακόμα και τον Κρόνο που περνούσε χτες πάνω από αχλαδόκαμπο προκειμένου ν αποδείξει ότι τελικά δεν φταίει αυτή.
54 Ε ναι λοιπόν, δεν χρειαζόμαστε ποτήρι για να πιούμε νερό απ το μπουκάλι του ψυγείου.
55 Έχουμε λόγο τιμής.
56 Χωρίς τους άντρες δεν θα είχε γυριστεί ποτέ το αριστούργημα "από μπρος παρθένα και από πίσω μπαίνουν τρένα", δεν θα είχε χτυπηθεί κανένα φραπόγαλο και δεν θα είχε ακουστεί ποτέ η φράση "ακρογωνιαίος λίθος της παπαρολογίας, αγάπη μου, δεν είναι αυτό που νομίζεις."
57 Δεν είναι μυστικό ότι αυνανιζόμαστε.
58 Κατά βάθος είναι πιο υγιείς ο καλύτερος μας φίλος να λέγεται αζόρ και να κάνει γουφ από το να λέγεται μονόπετρο και να κάνει 1.500.000 εκατομμύριο. Τουλάχιστον σ'αυτόν που μας χάρισε τον αζόρ δεν χρειάζεται να του κάτσουμε.
59 Στατιστικά κάθε στιγμή μας αναλογούν τέσσερις διαθέσιμες γυναίκες.
60 Δεν είναι απαραίτητο να μιλάμε συνεχεία.
61 Μέσα στο παντελόνι μας κρύβεται ένας πραγματικά ανεξάρτητος σύμβουλος ο οποίος αντιστέκεται όσο κι αν προσπαθούν να τον εκπολιτίσουν. Έστω κι αν λέγεσαι Μπιλ Κλίντον.
62 Όταν λέμε στα αρχ***α μας καταλαβαίνουμε ότι κυριολεκτούμε.
63 Όσα executive manager και director και να γράφονται στην carte visite μας μπορούμε πάντα να χρησιμοποιούμε τη φράση "τσιμπά ένα αρ****ι" όταν μαζί με μερικούς άλλους σαν εμάς κερδίζουμε κάποιους άλλους σαν κι εμάς στο mini soccer.
64 Σε τελική ανάλυση αν δεν μας αρέσει, έχουμε πάντα την επιλογή να κάνουμε εγχείρηση αλλαγής φύλου.
65 Όταν σφίξουν τα πράγματα υπάρχει πάντα ένα Aγιο Όρος. Και μόνο που το ξέρουμε αρκεί.
66 Γιατί οι γυναίκες βρίσκουν μετά από ένα χωρισμό παρηγοριά στην αγκαλιά μιας φίλης τους ενώ οι άντρες στην αγκαλιά μιας γκόμενας.
67 Βρίσκουμε δουλεία με την αξία μας και όχι βάζοντας ένα μίνι και βγάζοντας έξω όλη την γύμνια μας.
68 Δεν κολλάμε σαν τους χαζούς στο big brother όλη μέρα.
69 Μας αρέσει ο συγκεκριμένος αριθμός (το 69) και συχνά σταματάμε για να τον απολαύσουμε.

Ο ορισμός του ανθρώπου

Το Σύνταγμα της Ηδονής

Mη ομιλείτε περί ενοχής, μη ομιλείτε περί ευθύνης. Όταν περνά το Σύνταγμα της Hδονής με μουσικήν και σημαίας· όταν ριγούν και τρέμουν αι αισθήσεις, άφρων και ασεβής είναι όστις μένει μακράν, όστις δεν ορμά εις την καλήν εκστρατείαν, την βαίνουσαν επί την κατάκτησιν των απολαύσεων και των παθών.
Όλοι οι νόμοι της ηθικής - κακώς νοημένοι, κακώς εφαρμοζόμενοι - είναι μηδέν και δεν ημπορούν να σταθούν ουδέ στιγμήν, όταν περνά το Σύνταγμα της Hδονής με μουσικήν και σημαίας.
Mη αφήσης καμίαν σκιεράν αρετήν να σε βαστάξη. Mη πιστεύης ότι καμία υποχρέωσις σε δένει. Tο χρέος σου είναι να ενδίδης, να ενδίδης πάντοτε εις τας Eπιθυμίας, που είναι τα τελειότατα πλάσματα των τελείων θεών. Tο χρέος σου είναι να καταταχθής πιστός στρατιώτης, με απλότητα καρδίας, όταν περνά το Σύνταγμα της Hδονής με μουσικήν και σημαίας.
Mη κλείεσαι εν τω οίκω σου και πλανάσαι με θεωρίας δικαιοσύνης, με τας περί αμοιβής προλήψεις της κακώς καμωμένης κοινωνίας. Mη λέγης, Tόσον αξίζει ο κόπος μου και τόσον οφείλω να απολαύσω. Όπως η ζωή είναι κληρονομία και δεν έκαμες τίποτε δια να την κερδίσης ως αμοιβήν, ούτω κληρονομία πρέπει να είναι και η Hδονή. Mη κλείεσαι εν τω οίκω σου· αλλά κράτει τα παράθυρα ανοικτά, ολοάνοικτα, δια να ακούσης τους πρώτους ήχους της διαβάσεως των στρατιωτών, όταν φθάνη το Σύνταγμα της Hδονής με μουσικήν και σημαίας.
Mη απατηθής από τους βλασφήμους όσοι σε λέγουν ότι η υπηρεσία είναι επικίνδυνος και επίπονος. H υπηρεσία της ηδονής είναι χαρά διαρκής. Σε εξαντλεί, αλλά σε εξαντλεί με θεσπεσίας μέθας. Kαι επί τέλους όταν πέσης εις τον δρόμον, και τότε είναι η τύχη σου ζηλευτή. Όταν περάση η κηδεία σου, αι Mορφαί τας οποίας έπλασαν αι επιθυμίαι σου θα ρίψουν λείρια και ρόδα λευκά επί του φερέτρου σου, θα σε σηκώσουν εις τους ώμους των έφηβοι Θεοί του Oλύμπου, και θα σε θάψουν εις το Kοιμητήριον του Iδεώδους όπου ασπρίζουν τα μαυσωλεία της ποιήσεως.

Κ.Π.Καβάφης
από τα Kρυμμένα Ποιήματα 1877; - 1923, Ίκαρος 1993

Η ζωή δε ρωτάει

Το γέλιο και το κλάμα, είναι δυο σπασμοί που μοιάζουν. Στα χρόνια μαθαίνεις πόσο απόλυτα όμοια είναι αυτά τα δυο. Πως προέρχονται από την ίδια πηγή, την ψυχή. Χαρά και πόνο δυο αίτια ζωής. που σαν σαλτιμπάγκοι προσφέρουν τις στιγμές τους πλημμυρίζοντας τα μάτια δάκρια και τα πρόσωπα με ρυτίδες χαραγμένα.
Πόσα δεν υπόσχονται αυτά τα πρόσωπα ν’ αποκαλύψουν. Ένα ενδιαφέρον, μα άγνωστο πάντα μέλλον, γεμάτο μυστικά όμοια με αυτά που υπάρχουν στις αράδες ενός χιλιοτσαλακωμένου βιβλίου απ’ τις επαναλήψεις.
Είναι κι αυτά, τα μυστικά, φυλαγμένα σαν τις μεγάλες αγάπες που ζούνε αιώνια μόνο μέσα σε κιτρινισμένα φύλλα.

Ο Μαρκέζε Φερνάντεζ, άφησε πίσω μάνα ανήμπορη, σχεδόν ετοιμοθάνατη που δεν ήξερε αν στην επιστροφή του θα τη συναντούσε ζωντανή. Όμως έπρεπε να φύγει, έπρεπε να κερδίσει χρήματα, αυτά τα ξεφτιλισμένα χρήματα που έχουν τέτοια δύναμη να γεννούνε ακόμη και τη σαγήνη σε μια γυναίκα γι αυτόν που θα της προσφέρει τα οφέλη τους. Κι αυτός, με μια μεγάλη δόση τρέλας τη λαχταρούσε, την αγαπούσε παράφορα.
Είχε υποσχεθεί στον εαυτό του να γίνει πλούσιος μήπως και κατάφερνε να κερδίσει την καρδιά της μικρής Ίλβα Πουένσο, που γνώριζε πόσο της άρεσε η καλή, η πλούσια ζωή.
«Η ζωή μου ανήκει και θέλω να τη ζήσω όπως μου αρέσει. Να της ρουφήξω το μεδούλι. Δεν αντέχω τις μιζέριες. Φτάνει πια!».
Αυτά τα λόγια του είχε τονίσει μόλις στο ξεκίνημα της εφηβείας της με το γνωστό θράσος της ανενδοίαστης νιότης, αλλά ταυτόχρονα και τόσο αληθινή η επιθυμία της για ζωή που άμβλυνε στα σωθικά της συνείδησης του κάθε αντίδραση, όταν εκείνος της είπε έτσι απλά, πως την αγαπάει.
Κατόπιν βυθισμένος στην απογοήτευση σκεφτόταν πως δεν είχε άλλο όπλο να προβάλει ενάντια στην επιθυμία της για πλούτο εκτός από την επιθυμία του να την κάνει δική του. «Στον έρωτα μπροστά όλοι είμαστε αδύναμοι», ψέλλισε μέσα στα δόντια του και κατέληξε. «Θα γυρίσω!».
Στη στιγμή πήρε την απόφαση να μπαρκάρει. Τόσοι και τόσοι φίλοι και γνωστοί του το είχαν κάνει προηγούμενα. Μια εποχή είχε αδειάσει η γειτονιά από άντρες. Και τώρα κι εκείνος είχε ανάγκη να ξεφύγει απ’ τη μιζέρια, αλλά ο μοναδικός δεσμός με την ανήμπορη μάνα του τον είχε κρατήσει κοντά της για να φροντίζει τις ανάγκες της.
Όμως αυτή η φτώχεια ήταν η αρρώστια που τους έδερνε αλύπητα κι έπρεπε πάση θυσία να διώξει από πάνω τους. Και η Ίλβα του έδινε την αφορμή να κάνει το πρώτο βήμα στη φυγή του. Εκείνη η μικρή του άνοιγε την πόρτα για μια καινούρια ζωή που δεν είχε σκοπό να ξεκινήσει αν δεν έφευγε.

Είκοσι έξι γεμάτα χρόνια διαφορά είχαν, ο Μαρκέζε Φερνάντεζ και η Ίλβα Πουένζο, αλλά εκείνη έδειχνε έτοιμη γυναίκα και στο σώμα και στη σκέψη. Λες και το χέρι του θεού είχε επέμβει προσεκτικά επάνω της και γέμισε το μυαλό της εξυπνάδα και σμίλεψε ένα αλαβάστρινο κορμί που επάνω του θ’ ακουμπούσε το πεπρωμένο της. Και πράγματι αυτή η εξαίσια ομορφιά έδειχνε πως είναι προορισμένη για κάτι ξεχωριστό που κανείς δεν μπορούσε να υπολογίσει ακριβώς τι θα ήταν αυτό που της έταζε η μοίρα. Ή μήπως, η πραγματικότητα θα την οδηγούσε στην αποκλειστική προοπτική, όπως τα περισσότερα κορίτσια της παραγκούπολης, να ικανοποιεί κι αυτή φτωχές ηδονές σε τυχαία πέη.
Από παιδούλα άκουγε ο Μαρκέζε Φερνάντεζ τη φωνή της να ξεσηκώνει τη γειτονιά, όταν όλα τα παιδιά ξεχύνονταν να παίξουν στα χωμάτινα δρομάκια γύρω από τις παράγκες και λιγωνόταν από την ανάγκη να την κοιτάζει και να μη χορταίνει την παρουσία της.
Τον τρέλαινε αυτό το θεϊκό χάρισμα της, η παιδιάστικη όσο και αισθησιακή χάρη να φέρεται ενστικτωδώς για το που υπάρχει το συμφέρον της.
Η παρουσία της σαν βρώμικη σκέψη τρύπωσε μέσα του, μόλυνε την καρδιά του κι ωρίμαζε σαν ανάγκη να κερδίσει την εμπιστοσύνη της και να την κάνει δική του, όσο αυτό το πρόωρα ανεπτυγμένο μικρό κορίτσι φανέρωνε επιδεικτικά μια πλούσια θηλυκότητα, φαινομενικά τουλάχιστον ακόμα άδολη, τόσο αυτή η ανάγκη του μεγάλωνε και γινόταν μοχθηρά απαιτητική.
Άρχισε να τη θυμάται από την ηλικία των επτά χρόνων της καθώς δυο πρόωροι μυτεροί και τρυφεροί καρποί φύτρωσαν επάνω της επιδεικτικά σαν να προειδοποιούσαν, πως το αίμα που κυλούσε στις φλέβες της θα στροβιλιζόταν αφρισμένο μέσα στις ηδονές που θα έρχονταν.
Από τότε άρχισε να τη βλέπει σαν γυναίκα που μπορούσε να τη χρησιμοποιήσει, όπως όλες οι γυναίκες που είναι ταγμένες να φροντίζουν, να υπηρετούν και να πιστεύουν έναν πλούσιο άντρα.
Μετά, όσο περνούσε ο καιρός και μεγάλωνε, αναγνώρισε ο Μαρκέζε Φερνάντεζ, πως έκρυβε μέσα της μια απρόβλεπτη συμπεριφορά μια πονηριά κι ένα πείσμα γυναίκας έμπειρης. Το βλέμμα της είχε μια ανυπότακτη πονηριά σαν αρπακτικού ζώου που ακόμη και μέσα στην ηρεμία του λαμπύριζε έντονα σαν φλόγα μια ανεπιφύλακτη αμφιβολία. Αυτή η φλόγα της αμφιβολίας ήταν που έκανε τα αμυγδαλωτά μάτια της αδιαπέραστα. Όμως, μαζί με την ηλικία της Ίλβα μεγάλωνε μέσα του μια απίστευτα σκληρή ζήλεια, ειδικά όταν την έβλεπε να μιλάει με άλλα αγόρια ή με κάποιους άντρες που μάθαιναν για την ομορφιά της κι ανέβαιναν από τις φυτείες καφέ του Σάο Πάολο και της χάριζαν εσώρουχα προκειμένου να τους αφήσει να πιάσουν λίγο τη σάρκα της. Εκείνη τα έπαιρνε ανενδοίαστα, σκασμένη στα γέλια κι ο Μαρκέζε Φερνάντεζ έπαιρνε όρκους πως μια μέρα θα την σκότωνε, αν τελικά δε την κέρδιζε.

Ούτε μια μέρα δεν άφησε που να μην της γράψει στα τρία χρόνια που έλειπε για τα όνειρα και τις ελπίδες του. Για τον πόθο του να επιστρέψει με πολλά ρεάλ και να ζήσουν μαζί με άνεση. Είχε μαζέψει αρκετά ώστε να της προσφέρει τα πάντα και να της φροντίζει το κορμί σαν κήπο που κατόπιν θα του πρόσφερε τα αρώματα του.
Δικό της γράμμα δεν έλαβε ποτέ, γιατί ποτέ δεν τόλμησε να στείλει ούτε καν ένα από αυτά επειδή τρόμαζε μπροστά στην απόρριψη της. Ένα κουτί είχε γεμίσει με σκέψεις, παρακάλια, τάματα και όνειρα που θα ήθελε να ζήσει μόνο μαζί της. Αλλά και τι, να της έλεγε, πως τη σκέφτεται, πως την αγαπάει, γιατί; για να πάρει την ίδια απάντηση μέσα από ένα αναιδές γέλιο. «Σου είπα, θέλω να ζήσω πλούσια ζωή!».
Θα έκανε λοιπόν υπομονή, θα ανεχότανε τα πάντα, δεν θα χαλούσε ρεάλ, ούτε ένα σεντάβος, το μόνο που είχε να κάνει ήταν να περιμένει τα γυρίσματα της ζωής και το πότε θα έπεφτε στην ανάγκη του. Τότε θα έπρεπε με τα χιλιάδες ρεάλια του να είναι έτοιμος να αναλάβει τη ζωή της, να χειριστεί το κορμί της, να πατήσει τη ψυχή της που σαν τρελός ποθούσε.

Ποιος περίμενε όμως πως θα μείνει σακάτης μόλις στα σαράντα του, στο πρώτο κιόλας αναγκαστικό μπάρκο. Ένας κάβος έσπασε και του έκοψε το δεξί πόδι σίρριζα απ’ το γόνατο.
Από τότε ο μοναχικός Μαρκέζε Φερνάντεζ, πέθανε και η μάνα του έξι μήνες μετά τη φυγή του, κάθε πρωί κάθεται στην αυλή του στην ίδια θέση και ταΐζει ψίχουλα τα περιστέρια του, τα μοναδικά πλάσματα που συναναστρέφεται και μιλάει μαζί τους.
Μα εκείνος είχε τις δικές του σκέψεις και προετοίμαζε τα δικά του σχέδια. Απλά περίμενε την αφορμή που θα τα έβαζε σ’ εφαρμογή.
Ήταν κουτσός και γι αυτή την αιτία, έτσι του είπε, δεν τον ήθελε η Ίλβα. Πουένσο. Αυτή η σκέψη τον έπνιγε και τον βύθιζε στην κατάθλιψη. Η μόνη ευχαρίστηση που ένιωθε ήταν να στέκεται κρυμμένος πίσω από το παράθυρο του και να παρακολουθεί την Ίλβα του, τις ώρες που μπαινόβγαινε απ’ το σπίτι της ή στην αυλή που άπλωνε τα ρούχα κι έσκυβε και τεντωνόταν, μιλούσε, φώναζε και γελούσε. Γέμιζε ο εσωτερικός του κόσμος μαζί της. Ήταν μια παράξενη διεργασία που προερχόταν από τις εικόνες της και οι οποίες τον ολοκλήρωναν.
Μαγευότανε με την παρουσία της και μια ηδονή παράξενη κατέκλυζε τη λογική του σαν ευχαρίστηση ερωτικής πράξης. Μετά από λίγο διάστημα η Ίλβα Πουένσο τον έβλεπε πως την παρακολουθεί κι άρχισε μαζί του ένα δήθεν τυχαίο ερωτικό παιχνίδι για να του παίρνει ρεάλ που εκείνος της άφηνε στο φαγωμένο σκαλοπάτι της εξώπορτας του.
Της άρεσε η ιδέα να αναστατώνει αυτό τον άντρα που γνώριζε, πως και τη ζωή του ακόμη θα ήταν ικανός να της χαρίσει αν του το ζητούσε, αλλά την αναίδεια της εξιτάριζε και η ντροπή του, η αδυναμία του που δεν είχε τη δυνατότητα να σταθεί πλάι της όπως εκείνη ήθελε, πλούσιος και με δύο πόδια.
Ήξερε πως την αγαπούσε και χάριν αυτού του πρόσφερε, έστω από απόσταση, μέρη από το όμορφο σώμα της. Πότε σήκωνε τη φούστα της μέχρι τους μηρούς επάνω δήθεν τυχαία. Πότε περιφερόταν στην αυλή με το κοντό νυχτικό ή με τα εσώρουχα ρίχνοντας του πονηρά φευγαλέα βλέμματα.
Άλλοτε έκανε μπάνιο πίσω από μια σκουριασμένη λαμαρίνα αφήνοντας ακάλυπτο όλο το κορμί της και παίρνοντας στάσεις προκλητικές τον κοίταζε και γελούσε που τον ένιωθε να λιώνει στην αυτόχειρη ηδονή του.

Η γιορτή της Σάντα Λουτσία, γέμισε τους χωμάτινους δρόμους κλαρωτές φούστες και λευκές καμίσες που χόρευαν στους ρυθμούς των μαριάτσι. Δυο μελαψά παλικάρια πήραν την Ίλβα Πουένσο από το σπίτι της. Εκείνη μέσα στα γέλια της έριξε μια ματιά στο κλειστό παραθυρόφυλλο του Μαρκέζε Φερνάντες, που ήξερε πως την κρυφοκοιτάζει.

Χάραζε σχεδόν στην πόλη της χαμένης νόρμας. Μόνο ένας κόκορας θύμιζε πως υπάρχει ζωή. Το γέλιο και το κλάμα, είναι δυο σπασμοί που μοιάζουν.
Η Παλάμη του Μαρκέζε Φερνάντες σαν μήτρα γαντζώθηκε να φράξει το στόμα που πολύ ποθούσε να φιλήσει.
Μια λάμα κι ένας λυγμός βουβός βύθισε στο κόκκινο σκοτάδι την Ίλβα Πουένσο. Την Ίλβα του.


δημήτρης βαρβαρήγος 2008

Freedom ship, η πλωτή πολιτεία

Θα μπορούσατε να ζήσετε σε ένα πλοίο; Όχι μόνο να μείνετε σε αυτό, αλλά και να εργαστείτε, να λειτουργήσετε την επιχείρησή σας, ίσως ακόμα και να περάσετε όλη σας τη ζωή.



Tο Freedom Ship είναι μια πρόταση για ένα πελώριο σκάφος, μια πλωτή πόλη, όπου μία ολόκληρη κοινωνία θα ζει, θα εργάζεται και θα διασκεδάζει, γυρίζοντας τους ωκεανούς.
Πρόκειται για ένα πλοίο με μήκος μεγαλύτερο του 1,5 χιλιομέτρου, πλάτος όσο 3 ποδοσφαιρικά γήπεδα, και δυνατότητα να μεταφέρει περίπου 100.000 ανθρώπους, δηλαδή τον πληθυσμό μιας ολόκληρης πόλης.

Σύμφωνα με τα σχέδια της εταιρίας που λανσάρει την ιδέα, προβλέπεται η κατασκευή 17.000 διαμερισμάτων, διαφόρων μεγεθών (και με κόστος που ξεκινάει από τις 200.000 δολάρια και φθάνει τα 7.000.000 δολάρια), καθώς και 3.000 εμπορικών καταστημάτων.
Πολλά από τα διαμερίσματα του πλοίου θα έχουν θέα στον ωκεανό, ενώ κάποια άλλα στους εσωτερικούς διαδρόμους.
Το δρομολόγιο του πλοίου θα ακολουθεί την πορεία του καλοκαιριού ανά την υφήλιο. Θα παραμένει αγκυροβολημένο έξω από μεγάλα λιμάνια κατά το 75% του χρόνου, ενώ τον υπόλοιπο καιρό θα ταξιδεύει, αργά αλλά σταθερά, σε εξωτικούς προορισμούς, κάνοντας το γύρο του κόσμου κάθε δύο χρόνια.

Σε κάθε περίπτωση, πάντως, από τη στιγμή που θα αποπλεύσει, δεν πρόκειται να εγκαταλείψει τα διεθνή ύδατα, παραμένοντας τουλάχιστον 12 ναυτικά μίλια μακριά από τις ακτές, προκειμένου να αποφύγει κάθε είδους πολιτικά προβλήματα.
Η επικοινωνία με τον έξω κόσμο θα γίνεται με ταχύπλοα σκάφη, αλλά και με αεροπλάνα, καθώς επάνω από τους 25 ορόφους, που προβλέπεται να κατασκευαστούν, θα υπάρχει αεροδιάδρομος με δυνατότητα προσγείωσης μικρών και μεσαίων αεροσκαφών.
Επίσης, προβλέπεται η ύπαρξη ολόκληρης μαρίνας, χωρητικότητας 250 θέσεων, όπου θα φιλοξενούνται τα τυχόν γιοτ και άλλα σκάφη των κατοίκων.

Για το πότε θα αρχίσει η κατασκευή της πλωτής αυτής πολιτείας δεν υπάρχει συγκεκριμένη ημερομηνία. Όλα θα εξαρτηθούν από τη ζήτηση που θα παρουσιαστεί.

Κεμάλ

Ακούστε την ιστορία του Κεμάλ
ενός νεαρού πρίγκηπα,της ανατολής
απόγονου του Σεβάχ του θαλασσινού,
που νόμισε ότι μπορεί να αλλάξει τον κόσμο.
αλλά πικρές οι βουλές του Αλλάχ
και σκοτεινές οι ψυχές των ανθρώπων.

Στης Ανατολής τα μέρη μια φορά και ένα καιρό
ήταν άδειο το κεμέρι, μουχλιασμένο το νερό
στη Μοσσούλη, τη Βασσόρα, στην παλιά τη χουρμαδιά
πικραμένα κλαίνε τώρα της ερήμου τα παιδιά.

Κι ένας νέος από σόι και γενιά βασιλική
αγροικάει το μοιρολόι και τραβάει κατά εκεί.
τον κοιτάν οι Βεδουίνοι με ματιά λυπητερή
κι όρκο στον Αλλάχ τους δίνει, πως θ' αλλάξουν οι καιροί.

Σαν ακούσαν οι αρχόντοι του παιδιού την αφοβιά
ξεκινάν με λύκου δόντι και με λιονταριού προβιά
απ' τον Τίγρη στον Ευφράτη, απ' τη γη στον ουρανό
κυνηγάν τον αποστάτη να τον πιάσουν ζωντανό.

Πέφτουν πάνω του τα στίφη, σαν ακράτητα σκυλιά
και τον πάνε στο χαλίφη να του βάλει την θηλειά
μαύρο μέλι μαύρο γάλα ήπιε εκείνο το πρωί
πριν αφήσει στην κρεμάλα τη στερνή του την πνοή.

Με δύο γέρικες καμήλες μ' ένα κόκκινο φαρί
στου παράδεισου τις πύλες ο προφήτης καρτερεί.
πάνε τώρα χέρι χέρι κι είναι γύρω συννεφιά
μα της Δαμασκού τ' αστέρι τους κρατούσε συντροφιά.

Σ' ένα μήνα σ' ένα χρόνο βλέπουν μπρός τους τον Αλλάχ
που από τον ψηλό του θρόνο λέει στον άμυαλο Σεβάχ:
«νικημένο μου ξεφτέρι δεν αλλάζουν οι καιροί,
με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί»

Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ
Καληνύχτα...


Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις

ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

Διαβάστε κάνοντας κλικ ΕΔΩ

Ετος φωτός

Το έτος φωτός είναι μονάδα μέτρησης απόστασης (και όχι χρόνου). Ορίζεται ως η απόσταση που θα ταξιδέψει ένα φωτόνιο, κινούμενο στο κενό, μακριά από μάζες και ηλεκτρομαγνητικά πεδία, σε ένα Ιουλιανό έτος (365,25 ημέρες με 86.400 δευτερόλεπτα η καθεμιά). Το σύμβολό του είναι το ly (από το αγγλικό light year).

Η απόσταση
Η ταχύτητα του φωτός στο κενό είναι 299.792.458 m/s, επομένως το έτος φωτός είναι 9.460.730.472.580.800 m ή περίπου εννιάμισι τρισεκατομμύρια χιλιόμετρα. Για να πάρουμε μια ιδέα του πόσο τεράστια είναι αυτή η απόσταση, αν τα χίλια χιλιόμετρα είχαν μήκος ενός χιλιοστού του μέτρου, το έτος φωτός θα ισοδυναμούσε με την απόσταση ανάμεσα στην Αθήνα και το Τόκυο! Το έτος φωτός χρησιμοποιείται για τη μέτρηση αποστάσεων μεταξύ άστρων, ενώ για μεγαλύτερες αποστάσεις χρησιμοποιείται το παρσέκ. Σε εκλαϊκευτικά βιβλία για την αστρονομία πάντως χρησιμοποιείται το έτος φωτός, επειδή είναι πιο εύκολο να εξηγηθεί σαν έννοια.

Υποδιαιρέσεις
Μικρότερες υποδιαιρέσεις είναι οι ημέρες φωτός, ώρες φωτός, λεπτά φωτός και δευτερόλεπτα φωτός, που είναι η απόσταση που θα ταξιδέψει το φως σε μια μέρα, μια ώρα, ένα λεπτό και ένα δευτερόλεπτο αντίστοιχα. Οι υποδιαιρέσεις αυτές δεν έχουν το χαρακτήρα που έχουν οι αντίστοιχες ημερολογιακές, απλά χρησιμοποιούνται μερικές φορές προκειμένου να περιγράψουν μικρότερες αποστάσεις. Δηλαδή:
• Ημέρα φωτός: 25.902.068.371.200 μέτρα
• Ώρα φωτός: 1.079.252.848.800 μέτρα
• Λεπτό φωτός: 17.987.547.480 μέτρα
• Δευτερόλεπτο φωτός: 299.792.458 μέτρα

Ισοδυναμίες
Ένα έτος φωτός ισοδυναμεί με:
• 63.241 Αστρονομικές Μονάδες (AU)
• 0,30675 Παρσέκ

Μερικές αποστάσεις σε έτη φωτός
• Το φως χρειάζεται 8,3 λεπτά να φτάσει από τον Ήλιο στη Γη (απόσταση που είναι περίπου δεκάξι εκατομμυριοστά του έτους φωτός).
• Η απόσταση Γης-Σελήνης είναι περίπου ένα δευτερόλεπτο φωτός.
• Ο Βόγιατζερ 1 το Σεπτέμβρη του 2004 βρισκόταν 13 ώρες φωτός μακριά από τη Γη (περίπου ενάμισι χιλιοστό του έτους φωτός) και χρειάστηκε 27 χρόνια για να διανύσει αυτή την απόσταση.
• Το κοντινότερο σε μας αστέρι, ο Εγγύτατος Κενταύρου, βρίσκεται σε απόσταση 4,22 ετών φωτός.
• Το κέντρο του Γαλαξία μας απέχει περίπου 28.000 έτη φωτός.
• Η διάμετρος του Γαλαξία μας είναι περίπου 100.000 έτη φωτός.
• Ο κοντινότερος σε μας γαλαξίας, ο Γαλαξίας της Ανδρομέδας, απέχει από τον δικό μας περίπου 2,9 εκατομμύρια έτη φωτός.
• Η διάμετρος του παρατηρήσιμου Σύμπαντος είναι περίπου 46 δισεκατομμύρια έτη φωτός. Το φως όμως από τους πιο μακρινούς γαλαξίες που μπορούμε να παρατηρήσουμε έφυγε από εκεί πριν από 13,7 δισεκατομμύρια χρόνια. Οι δυο αριθμοί διαφέρουν γιατί σε αυτά τα 13,7 δισεκατομμύρια χρόνια η απόσταση ανάμεσα σε μας και τους γαλαξίες αυτούς μεγάλωσε λόγω της διαστολής του Σύμπαντος.

Γαλαξιακός χρυσός

Αναρωτηθήκατε ποτέ από πού προήλθε ο χρυσός, με τον οποίον φτιάχτηκε η γαμήλια βέρα σας; Ζητήθηκε από τον Νηλ ντε Γκρας Τάισον, διευθυντή του Πλανητάριου Χέιντεν στη Νέα Υόρκη, να διηγηθεί την ιστορία αυτού του σπάνιου στοιχείου.
Σύμφωνα με τον Τάισον, όλος ο χρυσός της Γης προήλθε από τον πυρήνα ενός αστέρα. Όταν σχηματίστηκε το σύμπαν, υπήρχαν δύο είδη ατόμων μόνο: το υδρογόνο, με 1 πρωτόνιο και το ήλιο, με 2 πρωτόνια.
Υπήρχε, όμως, ένα πρόβλημα. Το υδρογόνο δεν μπορούσε να ενωθεί με το ήλιο και να δημιουργήσουν ένα νέο άτομο με 3, 4 ή 5 πρωτόνια. Το ένα άτομο αντιδρούσε με το άλλο γιατί είχαν το ίδιο φορτίο. Εκτός, βέβαια, από την περίπτωση που υπερθερμαίνονταν. Πόση, όμως, θερμότητα απαιτείτο για να παραμείνουν μαζί δυο πρωτόνια; Σύμφωνα με τον Τάισον, 10 εκατομμύρια βαθμοί. Και κάπως έτσι δημιουργήθηκαν οι αστέρες.
Αστέρες, όπως ο ήλιος μας, είναι τόσο θερμοί που τα πρωτόνια συγκρούονται με απίστευτη δύναμη και μη έχοντας άλλη επιλογή, ενώνονται. Η ένωση αυτή ονομάζεται σύντηξη. Μέσα στη θερμή εστία του ήλιου, τα πρωτόνια μετατρέπονται σε ολοένα και βαρύτερα άτομα: τα άτομα υδρογόνου ενώνονται και μετατρέπονται σε ήλιο, ενώ τα άτομα ηλίου μετατρέπονται με τη σειρά τους, μετά από ένωση, σε άνθρακα. Η ενώσεις αυτές συνεχίζονται καθώς τα άτομα γίνονται ολοένα και βαρύτερα. Ο άνθρακας γίνεται οξυγόνο, μετά άζωτο, μετά πυρίτιο και ολοένα και ανεβαίνουμε στον περιοδικό πίνακα των στοιχείων.
Ο άνθρακας έχει 6 πρωτόνια, το άζωτο έχει 7 και το οξυγόνο 8. Ένας θερμός αστέρας μπορεί να «ψήσει» τα άτομα, μέχρι να φτάσει στο σίδηρο, που έχει 26 πρωτόνια και εκεί σταματάει η σύντηξη. «Μόλις φτάσει στο σίδηρο, τελειώνουν τα πάντα. Δεν μπορεί να γίνει ούτε σύντηξη, ούτε διάσπαση» εξηγεί ο Τάισον.
Μόλις ένας αστέρας μετατρέψει όλα τα άτομά του σε σίδηρο, παύει να παράγει ενέργεια στον πυρήνα του. «Είναι μία άσχημη μέρα για τον αστέρα γιατί εκείνη ακριβώς τη στιγμή ολόκληρος ο αστέρας καταρρέει κάτω από τη δύναμη της ίδιας του της βαρύτητας και φτάνει σε στρατοσφαιρικές θερμοκρασίες, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μία αστρική έκρηξη και να θρυμματιστεί ο πυρήνας του» σημειώνει ο Τάισον.
Ο αστέρας που καταρρέει ονομάζεται υπερκαινοφανής αστέρας ή σουπερνόβα. Η αστρική έκρηξη είναι τόσο σφοδρή και κατακλυσμική που είναι ορατή σε όλο το σύμπαν.
Οι υπερκαινοφανείς αστέρες επισκιάζουν με τη λάμψη τους ολόκληρους γαλαξίες, γιατί τα άτομα που βρίσκονται μέσα συγκρούονται με μεγάλη σφοδρότητα, δημιουργώντας έντονη ζέστη – πολλών εκατοντάδων εκατομμυρίων βαθμών.
Μόνο σε έναν υπερκαινοφανή είναι δυνατή η δημιουργία ατόμων με 30, 40, 50, ακόμα και 60 πρωτόνια. Η φύση, όπως φαίνεται, προτιμάει τους ζυγούς αριθμούς για σταθερότητα, αλλά κάποιες φορές, ο αστέρας δημιουργεί ένα εξαιρετικά σπάνιο άτομο με μονό αριθμό πρωτονίων: τον χρυσό!
Ο χρυσός είναι ένα σπάνιο άτομο με μονό αριθμό πρωτονίων που ανέρχονται στα 79. Για κάθε άτομο χρυσού στο σύμπαν, αντιστοιχούν 1 εκατομμύριο άτομα σιδήρου.
Μετά την έκρηξη, τα ελάχιστα αυτά άτομα χρυσού σκορπίζονται στο σύμπαν και αιωρούνται για αιώνες στο κενό. Κάποια στιγμή, ορισμένα από αυτά ενώνονται με ένα νεφέλωμα, το οποίο ενδεχομένως να συμπυκνωθεί σε έναν πλανήτη.
Μόλις εισέλθει στον πλανήτη, κάποια από τα άτομα θα καταφέρουν να φτάσουν στην επιφάνειά του, απ' όπου μπορούμε να σκάψουμε και να μαζέψουμε χρυσό.
Επομένως, κάθε άτομο χρυσού στη γαμήλια βέρα σας δημιουργήθηκε από την κατάρρευση ενός αστέρα και μετά ταξίδεψε σε όλο το σύμπαν μέχρι να φτάσει στο δάχτυλό σας. Όλος ο χρυσός που φοράτε και όλος ο χρυσός που χαρίζετε ως δώρο στα αγαπημένα σας πρόσωπα έχει κάνει το ίδιο μακρινό ταξίδι.
Πόσα μίλια και πόσα χρόνια, άραγε, έχει περιπλανηθεί το δαχτυλίδι σας; Ο Τάισον, κάνοντας έναν υπολογισμό της διαδρομής διαφόρων υπερκαινοφανών αστέρων του γαλαξία, εκτιμά πως το αγαπημένο σας κόσμημα μπορεί και να διένυσε μια απόσταση 3 εκατομμύρια έτη φωτός!

Τα λάθη... πληρώνονται

Για να αγαπήσουμε λοιπόν κάποιον, πρέπει να έχει κάτι διαφορετικό απο τους άλλους αλλά και απο μας. Αλλά σε κάποιες περιπτώσεις, τον αγαπάμε, επειδή είναι το άλλο μας μισό, επειδή μας μοιάζει. Ίσως επειδή είναι σπάνιος άνθρωπος με σπάνιο χαρακτήρα. Κανονικά, αν βρούμε ενα τέτοιο άνθρωπο, πρέπει να κάνουμε τα πάντα για να τον κρατήσουμε κοντά μας, όχι να τον διώξουμε. Διότι, αν κάνουμε το λάθος να τον διώξουμε, το πιο πιθανό είναι να μην ξαναβρούμε σαν αυτόν. Οπότε μια μέρα θα χτυπάμε το κεφάλι μας απο εκατό μεριές. Σας εχει τύχει να διώξετε απο βλακεία απο κοντά σας κάποιον που αγαπήσατε πολύ; Εύχομαι να μη σας έτυχε. Αν ναι, προσοχή στο μέλλον. Η αγάπη χτυπά την πόρτα μας μια φορά, και αν δεν την ανοίξουμε, δεν θα ξαναβρούμε άλλη ευκαιρία. Αν λοιπόν είστε τυχεροί και πετύχετε το σωστό άνθρωπο στη ζωή σας, μην κάνετε το λάθος να παίξετε μαζί του. Γιατί τα λάθη...πληρώνονται! Αν έχετε δίπλα σας την αγάπη της ζωής σας, να το πείτε με λόγια και πράξεις. Γιατί τελικά, αυτά μένουν...

Εβγαλε βρώμα η Ιστορία

Έβγαλε βρώμα η ιστορία ότι ξοφλήσαμε
είμαστε λέει το παρατράγουδο στα ωραία άσματα
και επιτέλους σκασμός οι ρήτορες πολύ μιλήσαμε
στο εξής θα παίζουμε σ' αυτό το θίασο μόνο ως φαντάσματα

Κάτω οι σημαίες στις λεωφόρους που παρελάσαμε
άλλαξαν λέει τ' ανεμολόγια και οι ορίζοντες
μας κάνουν χάρη που μας ανέχονται και που γελάσαμε
τώρα δημόσια θα έχουν μικρόφωνο μόνο οι γνωρίζοντες

Βγήκαν δελτία και επισήμως ανακοινώθηκε
είμαστε λάθος μες το κεφάλαιο του λάθος λήμματος
ο σάπιος κόσμος εκεί που σάπιζε ξανατονώθηκε
κι οι εξεγέρσεις μας είναι εν γένει εκτός του κλίματος

Δήλωσε η τσούλα η ιστορία ότι γεράσαμε
τις εμμονές μας περισυλλέγουνε τα σκουπιδιάρικα
όνειρα ξένα ράκη αλλότρια ζητωκραυγάσαμε
και τώρα εισπράττουμε απ' την εξέδρα μας βροχή δεκάρικα

Ξέσκισε η πόρνη η ιστορία αρχαία οράματα
τώρα για σέρβις μας ξαποστέλνει και για χαμόμηλο
την παρθενιά της επανορθώσαμε σφιχτά με ράμματα
την κουβαλήσαμε και μας κουβάλησε στον ανεμόμυλο

Παράγκα

Αγαπήστε

Αγαπήστε, δώστε, μοιράστε χαμόγελα και ομορφιά ψυχής γύρω σας και αφήστε τους σκληρούς, απόμακρους, σκυθρωπούς, κακούς, εκμεταλλευτές, να νομίζουν ό,τι ζουν. Η ζωή είναι μια μικρή στιγμή, γεμάτη από δευτερόλεπτα ευτυχίας. Μην την αφήσετε να χαθεί κάνοντας αυτά που κάνουν οι παραπάνω.
Η ζωή είναι ανταποδοτική. Αν της δώσεις, θα σου δώσει.
Ας γίνουμε άνθρωποι!
Άνθρωποι και όχι μισάνθρωποι, όχι σκυλάνθρωποι!
Άνθρωπος σημαίνει πλάσμα, προικισμένο με νόηση και ικανότητα να αισθάνεται και να μιλά, η τελειότερη μορφή ζωής πάνω στη γη!

Μίκης Θεοδωράκης

Η ομιλία του Μίκη Θεοδωράκη στους Δελφούς

Πολλά τα δεινά
κουδέν ανθρώπου δεινότερον πέλει
(Σοφοκλέους «Αντιγόνη»)

Οφείλω να ομολογήσω ότι δέχθηκα με μεγάλη δυσκολία να μιλήσω σ' αυτή την τόσο σημαντική σύνοδο και μπροστά σε τόσο επίσημα πρόσωπα, γιατί αντίθετα απ' ό,τι συνηθίζεται σ' αυτές τις περιπτώσεις, δεν θα μπορέσω να πω λόγια αισιόδοξα ούτε να διατυπώσω σκέψεις και προτάσεις θετικές. Κι αυτό γιατί κατέχομαι από βαθειά απαισιοδοξία για το μέλλον. Έπαψα πια να πιστεύω. Όμως επειδή σκέφτομαι ότι αυτό μπορεί να σας φανεί ωφέλιμο, αποφάσισα να προσθέσω μια φάλτσα νότα σ' αυτή την ομόθυμη και μεγαλοπρεπή συμφωνία που είμαι βέβαιος ότι θα χαρακτηρίζει τις ομιλίες που θα ακουστούν.
Έως χθες ακόμα ακολουθώντας το γενικό ρεύμα πίστευα κι εγώ ότι η Βία και ο Πόλεμος έχουν ως βασικές αιτίες οικονομικά συμφέροντα, θρησκευτικούς και εθνικούς φανατισμούς και άλλα παρόμοια.

Σήμερα πια είμαι βέβαιος ότι όλα αυτά στο βάθος δεν είναι παρά προσχήματα και ότι η βασική αιτία απ' όπου ξεκινά η δίψα για κατάκτηση και αίμα, βρίσκεται μέσα στον άνθρωπο. Με μια συμπληρωματική παρατήρηση: Ότι δηλαδή η αγριότητα αυξάνει όσο ο άνθρωπος γίνεται περισσότερο πολιτισμένος. Που σημαίνει ότι ο λεγόμενος πολιτισμός είναι ένα απλό ένδυμα για να σκεπάζει και να κρύβει τον αληθινό εαυτό μας, που παραμένει μέσα απ' τους αιώνες το ίδιο άγριος και τερατώδης.

Και για να γίνω περισσότερο κατανοητός, σας καλώ να συγκρίνουμε τις αγριότητες των άλλοτε αγρίων μ' αυτές των προχθεσινών, των χθεσινών και των σημερινών δήθεν πολιτισμένων. Υπάρχει άραγε μέσα σε όλη την ανθρώπινη ιστορία, αγριότητα που να ξεπερνά τις θηριωδίες του Ναζισμού; Και όμως την εποχή εκείνη η Γερμανία συγκαταλεγόταν ανάμεσα στα πλέον πολιτισμένα έθνη της εποχής. Με υψηλό επίπεδο μόρφωσης, πολιτισμού, κοινωνικής οργάνωσης, με χιλιάδες επιστήμονες, καλλιτέχνες, διανοούμενους, υπήρξε πρότυπο ανεπτυγμένης ανθρώπινης κοινωνίας. Και όμως απ' τη μια μέρα στην άλλη είδαμε τα εκατομμύρια αυτών των πολιτισμένων να ξεπερνούν σε βία και σε αγριότητα όλους τους άγριους όλων των εποχών, από την εποχή του Νεάντερνταλ, του Αττίλα, των Σταυροφόρων, των Κονκεστατόρ μέχρι των αγίων της Ιερής Εξέτασης.

Η εξήγηση-δικαιολογία υπήρξε ότι έπεσαν θύματα ενός παρανοϊκού. Όμως κι αυτός καυχιόταν ότι κάθε πρωί βουρτσίζει τα νύχια του, ότι είναι χορτοφάγος κι ότι λατρεύει τον Βάγκνερ. Δεν έχανε ούτε ένα Φεστιβάλ στο Μπαϋρόϊτ, όπου μάλιστα εφιλοξενείτο στο σπίτι του Βάγκνερ. Μήπως όμως και οι συμπατριώτες του δεν ήσαν ένθερμοι οπαδοί της κλασσικής μουσικής, σε σημείο που να σχηματίζουν στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως μικρές συμφωνικές ορχήστρες από κρατούμενους, για να συνοδεύουν τους μελλοθάνατους στους τόπους θανατώσεων, όπως στην κρεμάλα, στον αποκεφαλισμό με τσεκούρι και -το πιο συνηθισμένο- στους θαλάμους αερίων;

Κι ας μη βαυκαλιζόμαστε ότι όλα αυτά τα έκαναν δήθεν μόνο τα Ες-Ες και η Γκεστάπο. Έζησα τη φρίκη εκείνης της εποχής και γνώρισα τα υπόγεια της Γκεστάπο, όπου ήσαν τακτοποιημένα τα όργανα των βασανισμών με γερμανική ακρίβεια και μπορώ να πω με λύπη -γιατί δεν θα ήθελα να στενοχωρήσω τους σύγχρονους Γερμανούς που ειλικρινά τους εκτιμώ- ότι για να γίνουν όλα αυτά, ήταν αναγκαία η συμμετοχή πολλών εκατομμυρίων πρώην πολιτισμένων και νυν αγρίων ανθρώπων, που αντλούσαν ηδονή από τον πόνο των άλλων και διψούσαν για αίμα πολύ περισσότερο και από τα άγρια θηρία της ζούγκλας.
Κι όμως σήμερα είμαι βέβαιος ότι δεν φταίνε αυτοί. Ή μάλλον φταίνε, όπως όλοι μας, γιατί γεννήθηκαν άνθρωποι και ως άνθρωποι κληρονόμησαν αυτή τη σχιζοφρένεια που φαίνεται ότι μας χαρακτηρίζει, δηλαδή από τη μια ο χαρακτήρας μας να μας οδηγεί προς τις κορυφές του πνεύματος και την αναζήτηση της Ελευθερίας, της Δημοκρατίας και της Ειρήνης κι από την άλλη αυτός ο ίδιος χαρακτήρας να μας μεταβάλλει από τη μια στιγμή στην άλλη σε άγρια θηρία.

Αυτό το φαινόμενο της πολιτισμένης Γερμανίας το έχουμε φυσικά δει και σε μια σειρά εξ ίσου πολιτισμένες χώρες όπως η Αρχαία Αθήνα, η Ρώμη, η Αγγλία, η Ισπανία, η Γαλλία και τόσες άλλες, όπου -για να μείνω στη χώρα μου- οι Αθηναίοι απ' τη μια μεριά έχτιζαν τους Παρθενώνες και την ίδια στιγμή έσφαζαν σαν άγρια ζώα όλους τους άρρενες κατοίκους της Μήλου για παραδειγματισμό.

Και φτάνουμε στο σήμερα. Και σας ρωτώ: Υπάρχει άραγε λαός με υψηλότερο επίπεδο ζωής από τις ΗΠΑ, με τα εκατομμύρια επιστήμονες, διανοούμενους, τεχνοκράτες, βιομηχάνους, τραπεζίτες κλπ. που όλοι μαζί να συνιστούν μια κοινωνία-πρότυπο ανάπτυξης και πολιτισμού; Με δυο λόγια ένας λαός που να τα έχει όλα και που συγχρόνως να διαθέτει τόση δύναμη και τόσο πλούτο, ώστε με μια και μόνη απόφαση να μπορεί να μεταβάλλει την ανθρωπότητα σε παράδεισο ή σε κόλαση; Τι θα στοίχιζε άραγε στην Αμερική να πλημμυρίσει με αγαθά την πεινασμένη Αφρική κατά κύριο λόγο και στη συνέχεια τους λαούς που υποφέρουν στη Λατινική Αμερική και στην Ασία; Και πρώτα και κύρια τα παιδιά που πεθαίνουν σαν μύγες από τις αρρώστιες και την πείνα; Και δεν μιλάω για φιλανθρωπία, που κι αυτό θα μπορούσε να γίνει, αλλά για μπίζνες, για επενδύσεις κεφαλαίων και για μια καλώς εννοούμενη οικονομική εκμετάλλευση. Αναφέρομαι σε μια εντελώς λογική και συμφέρουσα επιλογή. Σε μια βιομηχανία και σε ένα εμπόριο Ειρήνης, που είναι βέβαιο ότι θα έχει κέρδη σημαντικά, ενώ παράλληλα θα σκορπίζει στον κόσμο την ευτυχία.

Το ίδιο φυσικά ισχύει για τα πλούσια κράτη της Ευρώπης και ειδικά γι’ αυτά που στηρίζουν ένα μεγάλο μέρος της οικονομικής τους ανάπτυξης και ευεξίας στην πολεμική βιομηχανία.
Μας λένε ότι από την πώληση των όπλων τα κέρδη είναι πιο άμεσα και πιο σημαντικά. Ας το δεχτώ. Σκέφτηκαν όμως ποτέ όλα αυτά τα Κράτη - Έμποροί όπλων την περίπτωση μετατροπής της βιομηχανίας του Πολέμου σε βιομηχανία της Ειρήνης; Μπορεί τα κέρδη να μην είναι τόσο άμεσα και τόσο μεγάλα, όμως δεν σκέφτονται ότι με τον τρόπο αυτόν θα σώσουν εκατοντάδες εκατομμύρια συνανθρώπους μας από την υπανάπτυξη, την πείνα και τον θάνατο;

Και γιατί τάχα όλοι αυτοί οι σημερινοί πλούσιοι και πολιτισμένοι λαοί με επί κεφαλής τις ΗΠΑ δεν έκαναν τον κόπο ούτε καν να σκεφτούν το ενδεχόμενο μιας βιομηχανίας και ενός εμπορίου Ειρήνης; Είναι απλώς ένας οικονομικός υπολογισμός ή κάτι βαθύτερο; Μήπως δηλαδή το να έχεις πολεμική βιομηχανία, σημαίνει πέραν του οικονομικού κέρδους, ότι είσαι σε θέση να παράγεις βία και κυρίως να συντηρείς κολοσσιαίες δυνάμεις πολεμικής καταστροφής; Αρα μ' αυτόν τον τρόπο να ανήκεις στο κλαμπ των σαρκοφάγων, των δυνατών και των αγρίων; Να είσαι δηλαδή πιο κοντά στα άγρια ένστικτα, αυτά που χαρίζουν πιο μεγάλη, ως φαίνεται, ηδονή σ' αυτούς που μπορούν να τα κατέχουν, απ' ό,τι η πνευματική ακτινοβολία και η ανθρώπινη πλευρά μας που θεωρεί τον άνθρωπο δημιουργό ζωής και όχι όργανο θανάτου;

Την ώρα που σε απ’ ευθείας μετάδοση η ανθρωπότητα κρατώντας την αναπνοή της έβλεπε τους βιβλικούς βομβαρδισμούς της Βαγδάτης από την αμερικανική αεροπορία, ο κ. Ράμσφελντ, υπουργός αμύνης, αναφώνησε ευτυχής: «Να ένα υπέροχο θέαμα!», ως άλλος Νέρων. Κι εγώ, μια ασήμαντη κουκίδα μέσα στην άμμο των ασήμαντων ανθρώπων, χαρακτήρισα δημοσίως τον κ. Μπους ως ένα νέο Χίτλερ. Βέβαια η σύγκριση δεν ήταν επιτυχής, από την άποψη ότι ο Πρόεδρος Μπους συμβολίζει απλώς την κορυφή μιας τερατώδους βιομηχανίας θανάτου, που μέσα σε δυο χρόνια μετέβαλε μια χώρα σε σωρούς ερειπίων.

Να λοιπόν που εξήντα χρόνια μετά τον Δαίμονα Χίτλερ που μέσα σε τέσσερα χρόνια είχε την ευχαρίστηση να εξοντώσει 80 εκατομμύρια ανθρώπους, από τα οποία τα τριάντα και πλέον με βασανιστικό τρόπο, ξαναέρχεται στο προσκήνιο της ανθρωπότητας ένας νέος Δαίμονας του Πολέμου, απ' τη μια μεριά σκορπίζοντας τον θάνατο κι από την άλλη προσφέροντας σε εκατομμύρια ένστολους συμπατριώτες του την γνωστή μας πρωτόγονη ηδονή και βοηθώντας τους να βγάλουν στην επιφάνεια την θηριώδη πλευρά του εαυτού τους. Όλους αυτούς που αντλούν κτηνώδη ευχαρίστηση βλέποντας να σωριάζονται σε ερείπια πόλεις ολόκληρες και να φαντάζονται τα γυναικόπαιδα να βρίσκουν φριχτό θάνατο μέσα στις φλόγες και τα ερείπια. Είτε βλέποντας τις βιντεοκασέτες με τους βασανιστές γυμνών ανθρώπων που τους σέρνουν με λουράκια σαν σκυλιά πολιτισμένες κοπελίτσες, που όπως μαθαίνω, υπήρξαν ακόμα και Καθηγήτριες Πανεπιστημίων.

Να λοιπόν που μια ακόμα πολιτισμένη χώρα και ένας πολιτισμένος λαός μεταβάλλεται σε αγρίους που αντλούν ηδονή από τον πόνο των άλλων, διψούν για αίμα και χαίρονται για την κτηνωδία τους. Και μη μου πείτε ότι κι αυτοί είναι θύματα προπαγάνδας. Είναι απλώς άνθρωποι, όπως εγώ κι εσείς, μόνο που τους δόθηκε η ευκαιρία να βγάλουν στην επιφάνεια τον αιώνιο, όπως φαίνεται, εαυτό μας, που παραμένει το αγριότερο θηρίο απ’ όσα ο καλός Θεός έπλασε στη φύση.

Ίσως μια ελπίδα για το μέλλον του ανθρώπου να είναι ακριβώς αυτή η διαπίστωση που έκανα πιο πριν. Δηλαδή να αποφευχθεί να δίνονται τέτοιες ευκαιρίες στον άνθρωπο, ώστε τα άγρια ένστικτα να μην μπορούν να θριαμβεύσουν επάνω στο Καλό.

Από την μελέτη της ιστορίας έχει αποδειχθεί ότι βασική αιτία του Κακού είναι η υπερσυγκέντρωση δύναμης. Και θα ΄λεγα ότι βρίσκω φυσικό να βλέπουμε σήμερα αυτά τα φαινόμενα βίας, αν σκεφτούμε την τεράστια δύναμη καταστροφής που έχουν συσσωρεύσει σήμερα οι ΗΠΑ. Έτσι θα έλεγα ότι είναι αιχμάλωτοι της ίδιας τους της δύναμης.
Θα πρέπει να γίνει αντιληπτό και να καταγγελθεί ότι κάθε Κράτος που διατηρεί πολεμικές βιομηχανίες και ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις είναι δυνάμει υποψήφιο για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, όπως έγινε στο παρελθόν και όπως γίνεται και σήμερα, ανεξάρτητα από τις δικαιολογίες που θα προβληθούν για να στηριχτούν οι απεχθείς του πράξεις.

Και ίσως το πιο εγκληματικό απ' όλα να είναι το γεγονός ότι με την προβολή της κτηνώδους δυνάμεως στο εσωτερικό της χώρας συμβάλλει ώστε οι απλοί άνθρωποι να μεταβάλλονται σε ανθρώπινα κτήνη, μιας και όπως είδαμε, η ανθρώπινη σχιζοφρένεια χωρίζει μέσα μας το Κακό από το Καλό μόνο με μια λεπτή κλωστή. Πράγματι όπως έχει αποδειχθεί, είναι εκπληκτικό το πόσο γρήγορα ο άνθρωπος μεταβάλλεται σε κτήνος εάν αλλάξουν οι συνθήκες μέσα στις οποίες ζει.

Είναι επομένως ανώφελο και αντιρεαλιστικό να μιλάμε για διεθνή Ειρήνη και ίσα δικαιώματα μεταξύ των λαών, όταν υπάρχουν Έθνη που εξακολουθούν να παράγουν μαζικά μέσα καταστροφής.

Το γεγονός αυτό σε σχέση με τον πραγματικό χαρακτήρα του ανθρώπου και το κύριο χαρακτηριστικό του, δηλαδή τον γενετικό χαρακτήρα της σχιζοφρένειας που τον ξεχωρίζει από όλα τα υπόλοιπα ζώα της γης, συντείνει ώστε μέσα στο εσωτερικό των χωρών που διαθέτουν πολεμική υπεροχή να καλλιεργούνται συστηματικά τα ένστικτα της υπεροχής και της αλαζονείας, που γρήγορα μπορούν να εξελιχθούν σε ομαδική δίψα για βία και για αίμα.
Κι αυτός ο κίνδυνος σήμερα όπως και χτες προέρχεται αποκλειστικά από τις θεωρούμενες πολιτισμένες χώρες με επί κεφαλής την μοναδική υπερδύναμη που δίνει και το παράδειγμα.
Τελειώνοντας θα ήθελα να πω ότι θεωρώ ότι έχει προ πολλού αλλάξει το νόημα του Πολιτισμού. Ειδικά μετά τους Ναζί και τους αμέτρητους πολέμους που ακολούθησαν πάντοτε από τους λεγόμενους «πολιτισμένους» εναντίον των «υπανάπτυκτων», των φτωχών και των «απολίτιστων», είναι φανερό πια ότι ο αληθινός ανθρώπινος πολιτισμός θα πρέπει να προσμετράται μόνο με τα μέτρα της Ειρήνης, της Ανοχής και της Αλληλεγγύης μέσα σε κάθε κοινωνία και σε κάθε λαό. Εκεί που μπορεί να ανθίσει η ευγένεια, η καλωσύνη και κυρίως η αγάπη ανάμεσα στους ανθρώπους.

Ξέρω ότι αναφέρομαι πια σε μια Ουτοπία από την οποία συνεχώς απομακρυνόμαστε. Αντιθέτως βλέπω τις δυνάμεις του Κακού, που για μένα ανήκουν στο αντίθετο στρατόπεδο από κείνους που μνημονεύει ο κύριος Μπους, δηλαδή στο δικό του και των συμμάχων του, καθώς θα διψούν όλο και για μεγαλύτερες καταστροφές, όλο και για περισσότερο πόνο και αίμα, θα οδηγηθούν μια μέρα αναπόφευκτα στη χρήση της απόλυτης καταστροφής και του απόλυτου πόνου που είναι η Ατομική Βόμβα.

Αυτό είναι κάτι που κατά την γνώμη μου αποζητεί ο Ανθρωπος - Κτήνος που έχουμε μέσα μας, μιας και δεν υπάρχει ανώτατη ηδονή για το Κακό από την αυτοκαταστροφή του.
Ήδη από τον λεγόμενο «Δυτικό πολιτισμό» έχει ξεκινήσει και γιγαντώνεται καθημερινά ένα αληθινό τσουνάμι υποκουλτούρας που αποκτηνώνει μεθοδικά τον άνθρωπο.
Εάν δεν καταφέρετε να χτυπήσετε το Κακό στην ρίζα του, εάν δεν μεταβάλετε τις βιομηχανίες Πολέμου σε βιομηχανίες Ειρήνης, εάν δεν καταργηθούν όλοι οι επιθετικοί στρατοί, τότε η υπόθεση για την άλλη πλευρά του ανθρώπου, την ανθρώπινη, την πραγματικά πολιτισμένη, αυτή που διψά για Αγάπη και για Ειρήνη, είναι για πάντα χαμένη.

Σήμερα οι λέξεις «Ελευθερία», «Δημοκρατία», «Ανθρώπινα Δικαιώματα», «Αλληλεγγύη» έχουν προ πολλού χάσει τη σημασία τους. Σήμερα η συνύπαρξη των Λαών-προβάτων με τα Κράτη-θηρία κάτω από την ίδια στέγη όπως είναι ο ΟΗΕ έχει καταντήσει τραγική φάρσα για τους αδύνατους της γης. Μπροστά σ' αυτό το αδιέξοδο βλέπω μόνο δυο λύσεις: Είτε να πάμε στο βάθος της αιτίας του Κακού και να το χτυπήσουμε με τη θέληση και τη συνεργασία των δυνατών είτε οι αδύνατοι να ψάξουν να βρουν άλλους τρόπους άμυνας στηριζόμενοι αποκλειστικά στις δικές τους δυνάμεις και βασικά στα εκατοντάδες εκατομμύρια των αδυνάτων και μελλοντικών θυμάτων, που όμως συντονισμένα έχουν κάποιες πιθανότητες να αντισταθούν νικηφόρα.

Η συνύπαρξη αυτών των δύο αντίθετων κόσμων είμαι βέβαιος ότι μας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια προς το Χάος με τον θρίαμβο του Απάνθρωπου πάνω στον Ανθρωπο.
Αυτή δυστυχώς είναι η πεποίθησή μου.
Σας ευχαριστώ.
01/07/2006

Η διαμόρφωση του πρώιμου χριστιανισμού

ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΔΕΥΤΕΡΟΝ ΑΙΩΝΑ
Ο πρώιμος Χριστιανισμός γεννήθηκε στα Ιεροσόλυμα μετά την σταύρωση του Ιησού του Ναζωραίου, από μιαν ομάδα μαθητών, τους Αποστόλους (1). Η συνάθροιση (=εκκλησία) των πρώτων πιστών πίστευε ότι ο Ιησούς ήταν ο αναμενόμενος Χριστός (=Μεσσίας) που σταυρώθηκε για να σώσει τους ανθρώπους, αναστήθηκε από τον τάφο του και πως σύντομα, επί των ημερών τους(2), θα επανεμφανιζόταν και θα τους οδηγούσε μαζί του στη βασιλεία του Θεού. Μολονότι οι αντιλήψεις τους αυτές αποτελούσαν για τους Ιουδαίους σκάνδαλο(3), εκείνοι δεν θεωρούσαν ότι ήταν αποστάτες του Ιουδαϊσμού αλλά ότι αντιθέτως εκπροσωπούσαν την αυθεντικότερη μορφή του το δε κήρυγμα του Ιησού συμπλήρωνε και συνέχιζε τη διδασκαλία του Νόμου.
Το παράδοξο είναι ότι, ενώ ο Ιησούς ο Ναζωραίος απέφευγε χαρακτηριστικά όχι μόνο να κηρύττει αλλά και να μπαίνει μέσα σε πόλεις (εκτός από τα Ιεροσόλυμα), οι πρώτες εκκλησίες των πιστών του κατά τον 1ον αιώνα συγκροτήθηκαν αποκλειστικά σε πόλεις: στα Ιεροσόλυμα, τη Σαμάρεια, την Ιόππη και ορισμένες άλλες πόλεις της Παλαιστίνης, στη Δαμασκό και την Αντιόχεια της Συρίας, στη Ρώμη και μετά τα ταξίδια του Παύλου, σε πολλές πόλεις της Ασίας(4), στους Φιλίππους, τη Θεσσαλονίκη και τη Βέρροια της Μακεδονίας και στην Κόρινθο της Αχαϊας.
Η διάδοση της νέας πίστης έξω από την Παλαιστίνη αποτέλεσε αποφασιστικό βήμα για την διαφοροποίηση της από τον Ιουδαϊσμό. Οι νέες εκκλησίες συγκροτήθηκαν εν μέρει από εξελληνισμένους Ιουδαίους, εν μέρει από Εθνικούς "σεβόμενους", δηλαδή προσήλυτους ή επηρεαζόμενους από τον Ιουδαϊσμό και εν μέρει από ακραιφνείς Εθνικούς και η αναλογία των τελευταίων αυτών συνεχώς μεγάλωνε.
Μετά τον ιουδαϊκό πόλεμο και την καταστροφή των Ιεροσολύμων και του Ναού, η ακτινοβολία των παλαιστινιακών εκκλησιών περιορίστηκε δραματικά(5) και το προβάδισμα πέρασε στις εκτός της Παλαιστίνης εκκλησίες, κυρίως της Αντιόχειας, της Ρώμης και της Εφέσου, που ήταν αποκλειστικά ελληνόφωνες και στις οποίες πλειοψηφούσαν οι εξ Εθνικών προερχόμενοι οπαδοί του Ιησού, που ονομάζονται πλέον Χριστιανοί. Μετά τον ιουδαϊκό πόλεμο επίσης, εμφανίζονται στην παλαιστινιακή ύπαιθρο αραμαιόφωνες αδελφότητες Ναζωραίων, κατά κανόνα φτωχών, που γιαυτόν ακριβώς τον λόγο ονομάστηκαν εβιωναίοι(6). Με τους εβιωναίους ο Χριστιανισμός επανέρχεται στην ύπαιθρο, αλλά το φαινόμενο είναι πρόσκαιρο και αποτελεί εξαίρεση του κανόνα, που θέλει τον Χριστιανισμό, ως το τέλος του 4ου αιώνα τουλάχιστον, "θρησκεία των πόλεων".
Στο τέλος του 1ου αιώνα ο πρώιμος Χριστιανισμός εξακολουθούσε να είναι ακόμη αδιαμόρφωτος. Συνυπήρχαν σ΄αυτόν αφ΄ενός μεν η ιουδαϊκή εσχατολογία, η προσδοκία του Κριτή και Λυτρωτή Χριστού, που θα ερχόταν από τους ουρανούς σε Δευτέρα Παρουσία, η οποία θα συνοδευόταν με ανάσταση νεκρών και τελική κρίση, αφ΄ετέρου δε η ελληνιστική πνευματολογία και έκσταση, η αντίληψη του Ιησού Χριστού όχι ως Μεσσία αλλά ως μυστηριακής θεότητας, ως πάσχοντος θεού, ο οποίος με το θάνατο και την ανάστασή του λύτρωσε τους ανθρώπους. Ακόμη στον αδιαμόρφωτο πρώιμο Χριστιανισμό συναντούμε και γνωστικές ιδέες, όπως η εκ του Θεού εκπορευομένη Σοφία, ο ρόλος του Σατανά ως θεού του κόσμου τούτου(7) και η φθορά και ματαιότητα της Δημιουργίας(8).
Η σημασία του 2ου αιώνα έγκειται ακριβώς στο γεγονός ότι κατά τη διάρκειά του η νέα πίστη συστηματοποιήθηκε, αποχωρίστηκε οριστικά και τελεσίδικα από τον Ιουδαϊσμό, απέκτησε οργανωτική δομή και ιερατείο, καθώς και ιερά κείμενα γενικής, κατά το πλείστον, αποδοχής. Ταυτόχρονα οι διαφορετικές απόψεις, που εκφράζονταν μέσα στους κόλπους των εκκλησιών, και οι οποίες κατά τον 1ον αιώνα αποτελούσαν σύνηθες φαινόμενο, από τα μέσα του 2ου αιώνα περίπου παύουν να γίνονται ανεκτές και στιγματίζονται ως αιρετικές.
Όσον αφορά τα ιερά κείμενα της νέας πίστης, οι ερευνητές συμφωνούν ότι στις εκκλησίες του 1ου αιώνα, τα μόνα βιβλία που εθεωρούντο ιερά ήταν οι Γραφές, δηλαδή τα βιβλία που σήμερα αποτελούν την Παλαιά Διαθήκη. Υπήρχαν βεβαίως οι συλλογές των Λογίων του Ιησού, κυκλοφορούσαν Επιστολές του Παύλου καθώς και κάποιες Αποκαλύψεις. Από τα βιβλία αυτά μαθαίνουμε για το τι συνέβη μετά τη σταύρωση του Ιησού και τι περίπου εκείνος δίδαξε. Για τα όσα όμως συνέβησαν στους οπαδούς της καινούργιας πίστης μετά το θάνατο του Αποστόλου των Εθνών καθώς και για την ιδεολογία των πρώτων εκκλησιών τους, οι πληροφορίες που έχουμε από πηγές της εποχής εκείνης είναι ελάχιστες.
Μεταξύ των κειμένων που πρέπει να έχουν γραφεί πριν από την καταστροφή των Ιεροσολύμων, (πρώτη ομάδα των αποδιδομένων στον Παύλο Επιστολών, ενδεχομένως η αρχική μορφή της Αποκάλυψης του Ιωάννη, συλλογές με τα Λόγια του Ιησού κ. ά.) και εκείνων που πρέπει να γράφηκαν μετά την καταστολή της επανάστασης του Μπαρ Κοχεβά, (ο Διάλογος και οι Απολογίες του Ιουστίνου, η οριστική μορφή των Ευαγγελίων και των Πράξεων, οι υπόλοιπες Επιστολές που αποδίδονται στον Παύλο, ο Ποιμένας του Ερμά, οι Πράξεις του Πέτρου και του Παύλου κ. ά.) μεσολαβεί ουσιαστικά φιλολογικό κενό, που εν μέρει μόνο καλύπτουν η τελική μορφή της Αποκάλυψης του Ιωάννη, οι Επιστολές του Κλήμεντα Ρώμης, η Διδαχή των Δώδεκα Αποστόλων, η λεγόμενη Επιστολή του Βαρνάβα, οι Επιστολές του Ιγνατίου Αντιοχείας και η Επιστολή του Πολυκάρπου Σμύρνης προς Φιλιππησίους.
Στην πραγματικότητα δεν ξέρουμε ούτε κατά προσέγγιση τι ακριβώς συνέβη στις εκκλησίες των Χριστιανών κατά το μεγαλύτερο μέρος του 2ου αιώνα(9), κατά το οποίο ήταν σα να βρίσκονταν μέσα σε ένα τούνελ(10) και μόνο από τη μελέτη και τη σύγκριση των κειμένων που προαναφέρω μπορούμε να εικάσουμε ορισμένα πράγματα σχετικώς με την κατάσταση των εκκλησιών κατά την εποχή εκείνη.
Είναι πάντως προφανές ότι τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετώπιζαν οι εκκλησίες κατά το πρώτο ήμισυ του 2ου αιώνα δεν τα προκαλούσαν εξωτερικές πιέσεις (κρατικές διώξεις ή εχθρότητα των Εθνικών) αλλά εσωτερικές διαμάχες και αντιπαραθέσεις, οι κυριότερες από τις οποίες αφορούσαν: α) τη σχέση Χριστιανισμού - Ιουδαϊσμού, β) την αντιμετώπιση των Γνωστικών και γ) την αντιπαράθεση των λεγόμενων προφητών προς το διαμορφούμενο χριστιανικό ιερατείο.
Αναφορικά με το πρώτο πρόβλημα, των σχέσεων του Χριστιανισμού με τον Ιουδαϊσμό, αυτό είχε ήδη τεθεί από τον 1ο αιώνα, κυρίως από τον Παύλο. Οι ιουδαϊζοντες Χριστιανοί πίστευαν ότι αντιπροσώπευαν την καθαρότερη μορφή του Ιουδαϊσμού και ότι η διδασκαλία του Ιησού αποτελούσε συνέχεια και συμπλήρωση του Νόμου. Αντίθετα ο Παύλος και όσοι ακολούθησαν τις απόψεις του ήθελαν να απομακρυνθούν από τις ιουδαϊκές αντιλήψεις και αναπόφευκτα ήρθαν σε αντιπαράθεση με την εκκλησία των Ιεροσολύμων, όπου κυριαρχούσε το ιουδαϊζον πνεύμα. Ο Σίμων - Πέτρος ή Κηφάς, παλιός μαθητής του Ιωάννη του Βαπτιστή και εν συνεχεία του Ιησού, ήταν ο ηγέτης της ιουδαϊζουσας τάσης και μολονότι ήταν άνθρωπος σχετικά διαλλακτικός και πράος, θεωρούσε τον Παύλο ως τον υπ΄αριθμό ένα εχθρό της αληθινής θρησκείας(11), έπαψε όμως να υπάρχει ή τουλάχιστον να δρα στα Ιεροσόλυμα και την Αντιόχεια από πολύ νωρίς(12). Ο Ιάκωβος ο λεγόμενος Μικρός ή Αδελφόθεος, που τον διαδέχθηκε, άνθρωπος εμπαθής και αδιάλλακτος, που υπέβλεπε ήδη τον Πέτρο, ήρθε σε ανοιχτή σύγκρουση με τον Παύλο(13).
Τα κείμενα των αρχών του 2ου αιώνα αντικατοπτρίζουν τις αντιπαραθέσεις αυτές. Η Αποκάλυψη του Ιωάννη είναι σαφώς εχθρική προς τα παύλεια κηρύγματα ενώ οι επιστολές του Ιγνατίου έχουν γραφεί "υπό την σκιά του Παύλου"(14) και απηχούν τις απόψεις του, όπως και η λεγόμενη Επιστολή του Βαρνάβα(15) και η Επιστολή του Πολυκάρπου Σμύρνης προς Φιλιππησίους. Εξ άλλου η Α΄προς Κορινθίους Επιστολή του Κλήμη Ρώμης και η Διδαχή των Αποστόλων, προσπαθούν να συμβιβάσουν κατά κάποιον τρόπο τις δύο τάσεις και ενδεχομένως να αντιπροσώπευουν κάποια τρίτη ελληνιστική τάση μεταξύ των πρώτων πιστών, παράλληλη με τους ιουδαϊζοντες και τους οπαδούς του Παύλου(16).
Το δεύτερο κατά σειρά σπουδαιότητας πρόβλημα ήταν η αντιμετώπιση των απόψεων των Γνωστικών. Οι Γνωστικοί προϋπήρξαν του Χριστιανισμού και ο πρώτος Γνωστικός με τον όποίον ήρθαν σε επαφή και εν συνεχεία σε αντιπαράθεση οι Απόστολοι ήταν ο Σίμων, ο λεγόμενος Μάγος, στη Σαμάρεια, ο οποίος για μικρό διάστημα είχε γίνει μέλος της εκεί εκκλησίας(17). Μαθητής του ήταν ο Μένανδρος. Στις αρχές του 2ου αιώνα στην Αντιόχεια προπαγάνδιζαν τις απόψεις των Γνωστικών ο Σατουρνίλος, μαθητής του Μενάνδρου και κυρίως ο Βασιλείδης, ο οποίος αργότερα εγκαταστάθηκε στην Αίγυπτο, όπου έγραψε 24 βιβλία σχολιάζοντας τα πρώτα χριστιανικά κείμενα. Από τα βιβλία των Γνωστικών ελάχιστα έφτασαν ως εμάς. Μερικά από αυτά βρέθηκαν το 1945 στο Ναγκ Χαμμάντι (το αρχαίο Χηνοβόσκιο) της Αιγύπτου. Τα σπουδαιότερα γνωστικά κείμενα είναι η Πίστις Σοφία, τα Ευαγγέλια του Φιλίππου, των Αιγυπτίων και του Θωμά, το Απόκρυφο Ευαγγέλιο του Ιωάννη και άλλα, τα οποία μπορεί να θεωρηθούν περισσότερο γνωστικά παρά χριστιανικά κείμενα, γνωστικές όμως αντιλήψεις έχουν παρεισφρύσει και στο κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο καθώς και στην προς Κολοσσαείς Επιστολή του Παύλου.
Οι Γνωστικοί θέλοντας να εξηγήσουν την αντίφαση που απασχολούσε (και απασχολεί) κάθε θρησκευόμενο άνθρωπο, πώς είναι δηλαδή δυνατόν ο πανάγαθος Θεός να ανέχεται να βασανίζονται τα πλάσματά του από το Κακό, κατέληξαν να πιστέψουν ότι πως υπάρχουν δύο θεοί: ο κακός θεός-δημιουργός, που έπλασε αυτόν τον κόσμο, τον κόσμο της ύλης και του σκότους και ο οποίος είναι υπεύθυνος για όλα τα κακά και τις δυστυχίες που δυναστεύουν τους ανθρώπους και ο υπέρτερος αγαθός θεός του φωτός, ο οποίος όμως είναι άγνωστος και απρόσιτος στους ανθρώπους, στους οποίους γίνεται γνωστός με τη βοήθεια απεσταλμένων του.
Εξ αιτίας της διδασκαλίας του Βασιλείδη, του Βαλεντίνου και του Καρποκράτη οι πρώτοι Χριστιανοί της Αιγύπτου ήταν επηρεασμένοι βαθειά από τον γνωστικισμό, σχεδόν ως το τέλος του 2ου αιώνα. Αλλά και στη Ρώμη η επίδραση του Γνωστικισμού στους πρώτους Χριστιανούς ήταν μεγάλη. Μετά τον Βαλεντίνο στη Ρώμη κήρυξε και μια μαθήτρια του Καρποκράτη, η Μαρκελλίνα και κατόπιν έφτασε εκεί ο Μαρκίων, πλούσιος χριστιανός και μάλιστα παιδί πρεσβυτέρου, ο οποίος όμως εκδιώχθηκε από την Εκκλησία του Πόντου γιατί παραβίασε τις εντολές της. Πήγε στη Ρώμη, όπου αφ’ ενός μεν προσπάθησε να συγκεντρώσει τα πρώτα χριστιανικά κείμενα σε μία κοινώς αποδεκτή συλλογή, δημιουργώντας τον πρώτο γνωστό Κανόνα, αφ’ ετέρου δε επεδίωξε να συγκεράσει τις γνωστικές με τις χριστιανικές αντιλήψεις. Ο Μαρκίων, όπως και οι λοιποί Γνωστικοί, απέρριπταν ολόκληρον τον Ιουδαϊσμό και τις Γραφές (Παλ. Διαθήκη) και απέκρουαν την αγαπητική σχέση του Θεού με τον κόσμο και την ιστορία(18).
Οι ηγέτες των χριστιανικών εκκλησιών κατάλαβαν από την αρχή ότι οι γνωστικές αντιλήψεις αντιπροσώπευαν για τη νέα πίστη μέγιστο κίνδυνο και ότι η απόρριψη του Ιουδαϊσμού και της Παλαιάς Διαθήκης θα στερούσε το Χριστιανισμό από το πιο στέρεο θεμέλιό του, ανοίγοντας το δρόμο στην ερμηνεία του όχι με βάση τις ιουδαϊκές απόψεις, τις οποίες δέχονταν ο Ιησούς και οι Απόστολοι, αλλά με υπόβαθρο τις ελληνιστικές παραδόσεις(19). Γιαυτόν ακριβώς το λόγο όλα τα χριστιανικά κείμενα των αρχών του 2ου αιώνα είναι απεριφράστως εχθρικά προς τους Γνωστικούς(20), ο δε Πολύκαρπος Σμύρνης σε μεγάλη ηλικία ταξίδεψε ως τη Ρώμη για να αντικρούσει τις απόψεις του Μαρκίωνα.
Το τρίτο πρόβλημα, η αντιπαράθεση προφητών και ιερατείου, δημιουργήθηκε από την προϊούσα χαλάρωση της αυστηρότητας των ηθών, η οποία χαρακτήριζε τη ζωή των πρώτων πιστών. Οι Απόστολοι και οι οπαδοί τους, που συγκρότησαν την πρώτη εκκλησία στα Ιεροσόλυμα, ήταν βέβαιοι πως η Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου θα γινόταν επί των ημερών τους και θα τον υποδέχονταν οι ίδιοι(21). Το ενδεχόμενο αυτό γέμιζε τις ψυχές τους με κατάνυξη, προσδοκία αλλά και τρόμο και σε σημαντικό βαθμό συντελούσε στην διατήρηση των αυστηρών ηθών τους. Πολλές φορές οδηγούσε στην αφιέρωση των περιουσιών τους στην εκκλησία.
Καθώς οι δεκαετίες περνούσαν και η προοπτική της Δευτέρας Παρουσίας έδειχνε πως απομακρυνόταν διαρκώς προς το μέλλον, κάποιοι άρχισαν να αμφιβάλουν για την αξιοπιστία της υπόσχεσης αυτής, υπόσχεσης που την απέδιδαν στον ίδιο τον Ναζωραίο(22). Η αμφιβολία αυτή είχε πρωτοεκδηλωθεί στα μέσα του 1ου αιώνα, ενώ ζούσε ακόμα ο Παύλος, στη Θεσσαλονίκη, όταν άρχισαν να πεθαίνουν κάποια μέλη της εκκλησίας που είχε ιδρύσει εκεί, χωρίς φυσικά να δούνε τη Δευτέρα Παρουσία. Τότε οι πιστοί έγραψαν στον Παύλο ρωτώντας τον αν και οι αποθανόντες θα συμπεριληφθούν στους σωσμένους. Εκείνος θεώρησε το θέμα πολύ σοβαρό και του αφιέρωσε μεγάλο μέρος μιας επιστολής του(23). Κατά τα επόμενα πενήντα χρόνια άρχισε βαθμιαία να διαμορφώνεται η πεποίθηση ότι ο Χριστός δε θα επανεμφανιζόταν επί των ημερών τους αλλά όταν θα συμπληρωνόταν χιλιετία, ή όταν θα γίνονταν όλοι οι κάτοικοι του πλανήτη Χριστιανοί ή όταν θα έπαυαν να υπάρχουν Εβραίοι(24).
Η οριστική μετάθεση της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού στο απώτατο μέλλον, είχε σαν επακόλουθο τη χαλάρωση των ηθών των Χριστιανών και την επανεμφάνιση και σ΄αυτούς των αδυναμιών και των ελαττωμάτων των κοινών ανθρώπων(25). Πολλοί πρεσβύτεροι κατηγορούσαν τους πιστούς της εκκλησίας τους για φιλαργυρία, κακοπιστία, μέθη, μοιχεία και τις γυναίκες για φιλαρέσκεια και ελαφρότητα(26). Οι πλούσιοι Χριστιανοί πολύ συχνά δάνειζαν με τόκο και όλοι τους είχαν δούλους, τους οποίους ουδέποτε σκέφτηκαν να απελευθερώσουν, ακόμα και στις περιπτώσεις που οι δούλοι τους είχαν γίνει Χριστιανοί(27). Βέβαια παρόμοιες περιπτώσεις (να υπάρχουν χριστιανοί δούλοι) ήταν ελάχιστες εκείνη την εποχή(28). Σχεδόν δεν αναφέρονται προσηλυτισμοί δούλων εργαζομένων στα αγροκτήματα και στα ορυχεία, ενώ οικιακοί ή αστικοί δούλοι σε πολύ μικρό ποσοστό προσχώρησαν στη νέα πίστη. Γενικά οι δούλοι, όπως και τα κατώτερα στρώματα του αστικού πληθυσμού, ο όχλος που ζούσε με άρτον και θεάματα, καθώς και το σύνολο σχεδόν των αγροτών ήταν από την αρχή εχθρικοί απέναντι στους Χριστιανούς(29). Το φαινόμενο Χριστιανών δουλοκτητών που ζούσαν ανάμεσα σε πλήθος δούλων, Εθνικών και εχθρικά διατεθειμένων, οι οποίοι σε περιπτώσεις τοπικών διώξεων τους καταγγέλαν στις αρχές, δεν ήταν καθόλου σπάνιο(30).
Όπως ήταν επόμενο σε πολλές εκκλησίες εμφανίστηκαν εκείνοι που αντιδρούσαν σ’ αυτόν το συμβιβασμό των Χριστιανών με τον τρόπο ζωής των Εθνικών. Πολλοί από τους ηγέτες των πρώιμων εκκλησιών, που είχαν τον τίτλο του προφήτη, αντέδρασαν στην προσαρμογή του τρόπου ζωής των πιστών σε όλο και πιο κοσμικά πλαίσια και είτε αυτονομήθηκαν είτε εκδιώχθηκαν από τις εκκλησίες(31). Κάποιοι συγκρότησαν δικές τους ανεξάρτητες κοινότητες και άλλοι συνέχισαν να δρουν μεμονωμένα. Κοινό γνώρισμα όλων αυτών των προφητών ήταν η οργή τους κατά των πιστών που ήθελαν να απολαύσουν τις ανέσεις και την ευμάρεια του κόσμου τούτου και αδιαφορούσαν για την προετοιμασία της μέλλουσας ζωής(32). Στρέφονταν βέβαια κατά των Εθνικών και των Ιουδαίων, αλλά περισσότερο κατηγορούσαν όσους πιστούς ζούσαν βουτηγμένοι στην αμαρτία ή έστω συμβιβασμένοι με τα θέλγητρα και της ανέσεις της ζωής, δεν ήταν δηλαδή ούτε θερμοί ούτε ψυχροί αλλά χλιαροί, και τους απειλούσαν με φοβερές τιμωρίες κατά την ώρα της Κρίσης(33). Πολλοί από τους προφήτες αυτούς, όταν ήταν νέοι, είχαν βιώσει προσωπικά τα δεινά της πολιορκίας των Ιεροσολύμων, ενώ άλλοι είχαν πληροφορηθεί από αυτόπτες μάρτυρες τις συμφορές του ιουδαϊκού πολέμου. Έτσι στα κηρύγματα και στα γραφτά τους, μεταπλάθοντας τον τρόμο μιας τόσο τραυματικής εμπειρίας σε προσδοκία του μέλλοντος, "προφήτευαν" δεινά και τιμωρίες, που στην πραγματικότητα είχαν συμβεί μερικές δεκαετίες παλαιότερα(34).
Η διδασκαλία των προφητών δε διέφερε μόνο από τα επίσημα κηρύγματα των εκκλησιών, τα οποία σε μεγάλο βαθμό απηχούσαν πλέον τις ιδέες που περιείχαν οι Επιστολές του Παύλου, αλλά ήταν ανομοιογενής και ασυστηματοποίητη. Μεταξύ των προφητών υπήρχαν αντιζηλίες και καθένας χαρακτήριζε τους άλλους ψευδοπροφήτες(35). Εκτός από την Αποκάλυψη του Ιησού Χριστού, που έγραψε ο Ιωάννης, κυκλοφορούσαν και πολλές άλλες, ψευδεπίγραφες, όπως η Αποκάλυψη του Ιακώβου, η Αποκάλυψη του Πέτρου, η Αποκάλυψη του Θωμά, ακόμα και άλλη παλαιότερη του Ιωάννη, ίσως το αρχικό της κείμενο πριν την ξαναγράψει στην Πάτμο. Όλα αυτά τα κείμενα ήταν γραμμένα αλληγορικά, γεμάτα περικοπές από τις Γραφές και άλλα παλαιότερα θρησκευτικά κείμενα, προφητείες και παρόμοια. Αποτέλεσμα όλης αυτής της σύγχισης ήταν να εμφανιστούν πολύ σύντομα απόψεις και κηρύγματα τελείως διαφορετικά μεταξύ τους.
Συμπερασματικά κατά το μεγαλύτερο μέρος του 2ου αιώνα ουσιαστικά δεν υπήρχε ενιαία και καθολική ορθοδοξία μεταξύ των πρώτων Χριστιανών.


----------------------------------------------
1 R. Bultman Ύπαρξη και Πίστη σ.48
2 Πραξ. α΄5-6, Α΄επιστ. Πετρου δ΄7 και Α΄επιστ. Ιωαν. β΄18
3 Α΄Κορ. α΄18-24
4 Εννοείται της επαρχίας της Ασίας, δηλαδή της Δυτ. Μικρασίας
5 Δ. Κυρτάτας Η Αποκάλυψη του Ιωάννη και οι 7 εκκλησίες της Ασίας σ. 131
6 Από το εβραϊκό ebion = φτωχός
7 Ιωαν. ιβ΄31 και Β΄Κορ. δ΄4
8 Ρωμ. η΄19-20
9 Σ. Αγουρίδης Ο Χριστιανισμός μεταξύ Ιουδαϊσμού και Ελληνισμού o.13
10 C.H. Dodd, στο ίδιο
11 στο ίδιο
12 Μετά την τελευταία μνεία στις Πράξεις (ιε΄7-15) δεν αναφέρεται σε κανένα κείμενο της Καινής Διαθήκης
13 Γαλ. Β΄6 και γ΄1-5
14 Σ. Αγουρίδης Ο Χριστιανισμός μεταξύ Ιουδαϊσμού και Ελληνισμού σ. 22
15 Προφανώς το κείμενο αυτό (που χρονολογείται από τα μέσα του 2ου αιώνα) είναι ψευδεπίγραφο.
16 Σ. Αγουρίδης Ο Χριστιανισμός μεταξύ Ιουδαϊσμού και Ελληνισμού σ. 25. 26, 32
17 Ματθ. ις΄27 κ.ε. Πραξεις η΄5
18 Σ. Αγουρίδης Ο Χριστιανισμός μεταξύ Ιουδαϊσμού και Ελληνισμού σ.35
19 Παρεμπιπτόντως σημειώνω ότι παραπλήσιες απόψεις υποστηρίζουν και σήμερα πολλοί αρθρογράφοι του περιοδικού “Δαυλός”
20 Σ. Αγουρίδης Ο Χριστιανισμός μεταξύ Ιουδαϊσμού και Ελληνισμού σ.23
21 Πραξ. α΄5
22 Ε.Ρ. Sanders Το ιστορικό πρόσωπο του Ιησού σ.292 και σ. 300
23 Α’ Θεσ. Κεφάλαια δ’ και ε’
24 Β΄επιστ. Πετρ. γ΄3-8 και Ε.Ρ. Sanders Το ιστορικό πρόσωπο του Ιησού σ. 310-312
25 Δ. Κυρτάτας Επίκρισις σ. 208
26 Δ. Κυρτάτας Επίκρισις σ.207
27 Δ. Κυρτάτας Επίκρισις σ. 121-123
28 Δ. Κυρτάτας Επίκρισις σ. 97
29 Δ. Κυρτάτας Επίκρισις σ. 98 και Εμμ. Ροϊδη οι Ρωμαίοι δούλοι και ο Χριστιανισμός
30 Δ. Κυρτάτας Επίκρισις σ. 104
31 Δ. Κυρτάτας Η Αποκάλυψη του Ιωάννη και οι 7 εκκλησίες της Ασίας . σ.126-127 και 135-136
32 Δ. Κυρτάτας Η Αποκάλυψη του Ιωάννη και οι 7 εκκλησίες της Ασίας σ.23, 56, 103, 106
33 Αποκ. γ’16
34 Δ. Κυρτάτας Η Αποκάλυψη του Ιωάννη και οι 7 εκκλησίες της Ασίας σ.99, 103
35 Αποκ. ις’ 13, ιθ’ 20, κ’ 10

ΦΙΝΤΥΣ

ΚΟΡΗ ΤΟΥ ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΟΥΣ
6ος αιώνας Π.Χ.
Μαθήτρια του Πυθαγόρα. Γεννήθηκε στον Κρότωνα όπου δίδαξε αργότερα στην εκεί Πυθαγόρεια Σχολή.

ΠΕΡΙ ΓΥΝΑΙΚΟΣ ΣΩΦΡΟΣΥΝΗΣ
Η γυναίκα πρέπει να είναι γενικά αγαθή και κόσμια. Και ποτέ δεν θα είναι τέτοια δίχως αρετή. Γιατί κάθε αρετή που αναφέρεται σε ένα πράγμα, έχει σπουδαιότητα μόνο σχετικά μ' αυτό. Η αρετή της όρασης είναι σπουδαία για τα μάτια, της ακοής για τα αυτιά, του αλόγου για τα άλογα και του ανδρός για τους άνδρες. Έτσι και η αρετή της γυναίκας, για τις γυναίκες. Και σπουδαιότερη αρετή της γυναίκας είναι η σωφροσύνη. Επειδή με αυτή την αρετή θα μπορεί να τιμά και να αγαπά τον άνδρα της.
Πολλοί ίσως νομίζουν ότι δεν αρμόζει στη γυναίκα να φιλοσοφεί, ούτε να ιππεύει, ούτε να βγάζει λόγους. Εγώ όμως νομίζω ότι ορισμένα έργα είναι αποκλειστικά του άνδρα, άλλα της γυναίκας και άλλα ότι είναι κοινά και στους δυο• επίσης μερικά ταιριάζουν περισσότερο στον άνδρα παρά στη γυναίκα, ενώ άλλα περισσότερο στη γυναίκα παρά στον άνδρα. Τα ειδικά καθήκοντα του άνδρα είναι η άσκηση της στρατηγίας, της πολιτικής και οι δημόσιες ομιλίες. Αποκλειστικά έργα της γυναίκας είναι το νοικοκυριό, η διαμονή στο σπίτι και το καλωσόρισμα και η φροντίδα του άνδρα. Κοινές ιδιότητες που πρέπει να έχουν ο άνδρας και η γυναίκα είναι η ανδρεία, η δικαιοσύνη και η φρόνηση. Και πράγματι, πρέπει και ο άνδρας και η γυναίκα να έχουν τις αρετές του σώματος, καθώς επίσης και τις αρετές της ψυχής. Και όπως είναι και στους δυο ωφέλιμη η υγεία στο σώμα, το ίδιο είναι ωφέλιμη η υγεία της ψυχής. Αρετές του σώματος είναι η υγεία, η ισχύς, η ευαισθησία και η ομορφιά. Από τις αρετές αυτές μερικές είναι πιο οικείο στον άνδρα να τις ασκεί και να τις έχει και άλλες περισσότερο στη γυναίκα. Η ανδροπρέπεια και η φρόνηση ταιριάζουν περισσότερο στον άνδρα και για την ευεξία του σώματος και για τη δύναμη της ψυχής, ενώ η σωφροσύνη στη γυναίκα.
Γι' αυτό πρέπει να εκπαιδεύεται στη σωφροσύνη και να γνωρίζει η γυναίκα από πόσα και ποια στοιχεία εξαρτάται αυτό το αγαθό. Λέω λοιπόν από πέντε: πρώτον, από την ευσέβεια και το σεβασμό της συζυγικής σχέσης. Δεύτερον, από το στολισμό του σώματος. Τρίτον, από τις εξόδους της γυναίκας από το σπίτι της. Τέταρτον, από την αποχή από οργιαστικές τελετές και «μητρωασμούς» (εορτές προς τιμήν της μητέρας των θεών Κυβέλης). Πέμπτον, από την ευλάβεια και μετριοπάθεια στις θυσίες που γίνονται προς τους θεούς. Απ' όλα αυτά το σπουδαιότερο αίτιο και συνεκτικό στοιχείο της σωφροσύνης είναι η αδιάφθορη συζυγική σχέση που δεν μολύνεται από σχέσεις με άλλους άνδρες.
Γιατί, παραβαίνοντας αυτό, αδικεί πρώτα τους γεννέθλιους θεούς και εισάγει στην οικογένεια και στο σόι όχι γνήσια αλλά νόθα τέκνα. Έπειτα, αδικεί τους θεούς της φύσης, που στο όνομα τους ορκίστηκε μαζί με τους γονείς και τους συγγενείς της να ενώσει τη ζωή της με τον άνδρα και να αποκτήσουν νόμιμα τέκνα. Έπειτα αδικεί και την πατρίδα, γιατί δεν μένει πιστή στα καθιερωμένα. Έπειτα, το να παραβαίνει αυτά, για τα οποία μέγιστη ποινή έχει οριστεί ο θάνατος, λόγω της σπουδαιότητας του αδικήματος, είναι αθέμιτο και ασυγχώρητο, να αμαρτάνει δηλαδή και να ατιμάζει για χάρη της ηδονής. Και η κατάληξη κάθε ατιμίας είναι η καταστροφή. Και πρέπει να σκέφτεται η γυναίκα ότι δεν θα μπορέσει να καθαρθεί από μια τέτοια αμαρτία, ώστε να μπορεί μετά να προσέρχεται στους ναούς των θεών και στους βωμούς αγνή και αγαπητή στους θεούς. Γιατί σε τέτοια αδικήματα και ο θεός είναι ανεξιλέωτος. Το καλύτερο κόσμημα της ελεύθερης γυναίκας είναι να κάνει ό,τι είναι σωστό και να επιβεβαιώνει με τα χαρακτηριστικά των παιδιών που φέρνει στον κόσμο την πίστη και την αφοσίωση στον άνδρα της, αν φέρουν τα σημάδια ομοιότητας με τον πατέρα που τα έσπειρε. Αυτά λοιπόν για τη συζυγική πίστη.
Τώρα για το στολισμό του σώματος πιστεύω τα εξής. Πρέπει
να είναι λευκοντυμένη, απλή και ανεπιτήδευτη. Και θα είναι έτσι αν δεν φοράει διαφανή και πολύχρωμα ούτε μεταξωτά φορέματα αλλά σεμνά και λευκού χρώματος. Έτσι θα αποφύγει τα υπερβολικά στολίδια, την πολυτέλεια και τον καλλωπισμό και δεν θα εμπνεύσει τη μοχθηρή ζήλεια στις άλλες. Χρυσαφικά και σμαράγδια να μη φοράει, γιατί φανερώνουν επίδειξη πλούτου και υπερηφάνεια απέναντι στις γυναίκες του λαού. Πρέπει και η πολιτεία, αν ευνομείται, να ορίζει αυτά για όλες τις γυναίκες, να βοηθάει με μια ενιαία νομοθεσία, έτσι ώστε να απομακρύνει από την πολιτεία τους τεχνίτες που κατασκευάζουν τέτοια κοσμήματα.
Και να μη στολίζει το πρόσωπο της με τεχνητά και ξένα χρώματα. Αλλά να αρκείται στο φυσικό χρώμα του σώματος, το οποίο να λούζει με σκέτο νερό και να φροντίζει να στολίζεται μάλλον με τη σεμνότητα. Έτσι θα τιμάει και τον άνδρα της και τον εαυτό της.
Και οι έξοδοι της γυναίκας από το σπίτι ας είναι για τις δημόσιες θυσίες προς τιμήν του πολιούχου θεού, ικετεύοντας τον να προστατεύει την ίδια, τον άνδρα της και όλη την οικογένεια. Έπειτα να μη σηκώνεται και βγαίνει ούτε τη βαθιά νύχτα, ούτε το δειλινό, αλλά την ημέρα που η αγορά είναι γεμάτη, για να είναι ολοφάνερη η έξοδος της, που πρέπει να γίνεται ή για κάποιο θέαμα ή για ψώνια δικά της, και τότε πάλι με μια ή το πολύ δυο υπηρέτριες που θα την συνοδεύουν με κοσμιότητα.
Να προσφέρει λιτές θυσίες στους θεούς και ανάλογα με τις δυνάμεις της και να αποφεύγει τις οργιαστικές τελετές και τους μητρωασμούς στα σπίτια. Γιατί οι κοινοί νόμοι της πολιτείας απαγορεύουν στις γυναίκες να τελούν τέτοια όργια και για άλλους λόγους, αλλά και γιατί αυτές οι θρησκευτικές τελετές συνοδεύονται με μεθύσια και εκστασιασμό της ψυχής. Ενώ η οικοδέσποινα και αυτή που έχει την πρωτοκαθεδρία στο σπίτι πρέπει να είναι πάντα σώφρων και άθικτη.

Απαράδεκτοι

Online Videos by Veoh.com

Ενός λεπτού σιγή

Εσείς που βρήκατε τον άνθρωπό σας
κι έχετε ένα χέρι να σας σφίγγει τρυφερά,
έναν ώμο ν᾿ ακουμπάτε την πίκρα σας,
ένα κορμί να υπερασπίζει την έξαψή σας,
κοκκινίσατε άραγε για την τόση ευτυχία σας,
έστω και μια φορά;
Είπατε να κρατήσετε ενὸς λεπτού σιγή
για τους απεγνωσμένους;

Ντίνος Χριστιανόπουλος
(απο τη Συλλογή: «Ανυπεράσπιστος Καημός»)

Πιστευω

Πιστεύω εις έναν φραπέ,
αφρώδη, παγοκράτορα,
ρουφηχτόν εκ καλάμου σπαστής,
εις στομάχους πάντων ερριμένον.

Και εις ένα αφρόγαλα, λευκόν, πηχτόν,
του καφέ συνοδό, και λιπογενές
το δια τον καφέ ποιηθέντα προ πάντων καπουτσίνο.
Milk εκ βοδώς,
αφρόν αληθινόν, εκ μιξερός ηλεκτρικού
χτυπηθέντα, ού γεννηθέντα,
ομοχρήσιμου του φραπέ
δι ου το μάτι ορθάνοιξε.

Τον δι' ημάς τους ανθρώπους
και δια την ημετέραν εργασίαν
φυτροθέντα εν καφεοδένδρων
και μαζευθέντα εξ άρρενος εργάτου
και αγοράσθη εξ εταιρείας
και εσυσκευάσθηκε.

Αγορασθέντα τε υπό ημών
εντός μικρής σακουλίτσας
ή κουτιού ή βαζακίου

Και ετοιμάσθη τας πρώτας ώρας
κατά τας πρωινάς.

Και εισέπεσε εντός ποτηριού
και ζαχαρώθηκε εκ κουταλιάς του γλυκού.

Και πάλιν άφρισε μετά δόξης
τσίτα κάνων κοιμητούς
ώστε χουζουρίου έλθη το τέλος.


Και εις το ρεύμα το πάγιον,
το χρήσιμον, το μιξεροκινόν,
το εκ της δεής επαραγόμενον
το συν ψυγείου και θηκών συνεργαζόμενο,
ωστε παρασκευαζόμενο,
παγακίων και υδάτων ψυχρών.

Εις μίαν, καφετερίαν, ομαδικήν και φιλικήν φραπεδοποσίαν.

Ομολογώ εν τσίμπημα εις μπισκότου εκ του μπολ.

Προσδοκώ τασάκι καθαρόν.

Και να είναι η ζάχαρη λιωμένη.

Αμήν.

Ακου... και χαλάρωσε.

Love

Love is patient and kind,
Love is not jealous, conceited, proud or boastful,
it is not arrogant, selfish, irritable or rude.
Love does not keep a record of wrongs.
Love is not happy with evil, but is happy with the truth,
Love never gives up, and its faith, hope and patience never fail.
Love is eternal.

Ιστορία της εξέλιξης των Ηλεκτρονικών Υπολογιστών

1617. Ο John Napier δημιουργεί το "κόκαλο του Ναπιερ" ξύλινη ή μεταλλική βέργα που χρησιμοποιήθηκε για υπολογισμούς.
1642. Ο Blaise Pascal παρουσιάζει την υπολογιστική μηχανή του Pascal την γνωστή μας πασχαλίνα!
1822. O Charles Babbage έχει την ιδέα μιας αλλιώτικης μηχανής και αργότερα της αναλυτικής μηχανής, μια μηχανή που δεν απέχει και πολύ από την βασική αρχή λειτουργίας του υπολογιστή!
1906. O Lee De Forest πατεντάρει την κενή τριοδική λυχνία που αργότερα χρησιμοποιήθηκε σαν διακόπτης στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές!
1943. O Αμερικανό Βούλγαρος Φυσικός John Atanasov κατασκευάζει τον πρώτο Ηλεκτρονικό Υπολογιστή με καθοδικές λυχνίες που τις χρησιμοποίησε σαν διακόπτες.
1945. Παρουσιάζετε ο ΕΝΙΑC που κατασκευάστηκε από τον John Mauchly και τον J.Presper Eckert. 1000 φορές πιο γρήγορος 18.000 λάμπες κενού 167 τμ και 180.000 watts κατανάλωση!
1947. Στις 23 Δεκεμβρίου οι William Shockey,Walter Brattain και ο John Bardeen επιτυχώς τεστάρουν το γνωστό μας τρανζίστορ του ημιαγωγού, και η επανάσταση!
1949. O Maurice Wilkes συναρμολογεί τον EDSAC το πιο πρακτικό πρόγραμμα αποθήκευσης του υπολογιστή στο πανεπιστήμιο του Cambridge.
1950. Οι μηχανικοί ερευνητές του πανεπιστήμιου της Minneapolis κτίζουν τον ERA 1101 ένα από τα πρώτα δημοφιλή παραγόμενα συστήματα.
1952. Ο UNIVAC έχει ήδη παραγγελθεί από τις U.S. και τραβά όλα τα βλέμματα.
1953. Η ΙΒΜ παράγει τον πρώτο της υπολογιστή τον "701"
1954. Ένας διασταυρωμένος τρανζιστορας σιλικονης τελειοποιήθηκε από τον Gordon Teal από την Τέξας Instruments Inc. και κατεβάζει τις τιμές στα $2.50.
1954. Η ΙΒΜ 650 με το μαγνητικό της τύμπανο υπολογισμών κατασκευάζει υπολογιστές και πουλάει 450 κομμάτια αυτήν την χρονιά.
1955. Τα εργαστήρια της Βell ανακοινώνουν τον πλήρως τρανζιστοροποιημένο υπολογιστή τον ΤRADIC.
1956. ΜΙΤ ερευνητές κατασκευάζουν τον ΤΧ-0 τον πρώτο αυτό προγραμματιζόμενο υπολογιστή κατασκευασμένο μόνο για αυτόν τον σκοπό.
1956. Η εποχή των μαγνητικών δίσκων είναι πλέον γεγονός με τον ΙΒΜ 305 RAMAC στο Zellerbach του San Francisco.
1958. Ο Jack Kilby δημιουργεί ολοκληρωμένο κύκλωμα στα εργαστήρια της Τexas Industruments για να βελτιώσει τις αντιστάσεις και τους πυκνωτές οι οποίοι πλέον μπορούν να υπάρξουνε πάνω στο ίδιο κομμάτι ημιαγωγού.
1959. Η σειρα της ΙΒΜ 7000 των υπερυπολογιστών είναι οι πρώτοι τις εταιρίας με full τρανζίστορ κατασκευή.
1960. Ο προάγγελος του μικροϋπολογιστή DEC's PDP-1 πωλείται για $120.000
1961. Βάση του περιοδικού της Damation η IBM έχει ένα 81.2% να μοιραστεί από την ήδη υπάρχουσα αγορά των μικροϋπολογιστών μιας και τότε έβγαζε στην αγορά την σειρά 1400.
1964. Ο CDC 6600 supercomputer σχεδιάσθηκε από τον Seymour Cray, για να υπολογίζει πάνω από 3.000.000 εντολές το δευτερόλεπτο και 3 φορές πιο γρήγορος από τον τότε υπολογιστή της ΙΒΜ.
1964. Η ΙΒΜ ανακοινώνει τον System/360 έναν οικογενειακό υπολογιστή που δούλευαν μαζί του 40 περιφερειακά.
1964. Μια Online συναλλαγή ανεβάζει το ντεμπούτο της ΙΒΜ μιας και το ΙΒΜ's reservation system εγκαταστήθηκε από την American Airlines.
1965. H Digital Equipment Corp, παρουσιάζει τον PDP-8 τον πιο επιτυχημένο μίνι-υπολογιστή.
1966. Η Hewlett-Packard μπαίνει μέσα στην αγορά με τον ΗP-2115 με υπολογιστική ισχύ που μόνο οι "μεγάλοι" υπολογιστές είχαν τότε.
1970. Η επικοινωνία υπολογιστή με υπολογιστή εξαπλώνετε όταν το τμήμα της Εθνικής άμυνας των U.S ιδρύει το Arpanet. Δυο στην πανεπιστημιούπολη του Πανεπιστήμιου της California ένα στην Santa Barbara και ένα στο Los Angeles και ακόμα ένα στο Πανεπιστήμιο της Utah.
1971. Μια ομάδα της ΙΒΜ στο San Jose ανακαλύπτει το 8-ιντσών εύκαμπτο δίσκο.
1971. Τα ηλεκτρονικά νέα της εποχής μιλάνε για τον μικροεπεξεργαστή της Intel 4004 σειρά.
1971. Ο Kenbak-1 ένας μικροϋπολογιστής πωλείται για $750.
1972. Η Hewlett Packard ανακοινώνει τον ΗP-35 "ως έναν γρήγορο, φοβερό,σωστό και μόνο ανταγωνιστή"
1972. Η Intel κάνει ντεμπούτο με τον 8008 μικροεπεξεργαστή.
1972. Ο Steve Wozniak κατασκευάζει το δικό του "Blue box" έναν μηχάνημα που κάνει τηλεφωνικές κλήσεις.
1973. Ο Robert Metcalfe επινοεί την μέθοδο Ethernet στο κέντρο της Χerox.
1973. Ο Μicral είναι ο πιο σύγχρονος προσωπικός υπολογιστής που βασίζεται σε έναν μικροεπεξεργαστή της Intel τον 8008.
1973. Ο Tv Typewriter σχεδιάζεται από τον Don Lancaster και παρέχει την πρώτη αλφαβητικό αριθμητική πληροφορία από μια απλή τηλεόραση.
1974. Οι ερευνητές της Χerox στο Palo Alto Research Center σχεδιάζουν τον πρώτο υπολογιστή με ποντίκι!
1974. H Scelbi διαφημίζει τον 8Η υπολογιστή,ο πρώτος παναμερικανικός διαφημιζόμενος υπολογιστής βασισμένος στον μικροεπεξεργαστή της Intel 8008.
1975. Το telnet είναι γεγονός.
1975. Τον Ιανουάριο το περιοδικό "Popular Electronics" παρουσιάζει τον Αltair 8800 βασισμένος στον μικροεπεξεργαστή της Intel 8008.
1975. Η εικονική υπομονάδα (VDM) σχεδιάζεται από τον Lee Felsenstein υλοποιεί το χαρτογραφημένο αλφάβητο αριθμητικό video display για προσωπικούς υπολογιστές.
1976. O Steve Wozniak σχεδιάζει τον Αpple I μιας πλακέτας υπολογιστή .
1976. Η πέντε και ένα τέταρτο εύκαμπτοι δίσκοι είναι πραγματικότητα απο τον Shugart Associates.
1976. O Cray I παρουσιάζεται .
1977. Ο Τandy Radio Shack παρουσιάζει τον TRS-80.
1977. Η apple Computers παρουσιάζει τον Αpple II.
1977. Η Commodore παρουσιάζει τον PET (Personal Electronic Transactor).
1978. Ο VAX 11/780 απο την Digital Equipment Corp. χαρακτηρίζει την ικανότητα να υποστηρίζει 4.3 Giga Bite εικονικής μνήμης περνώντας εκατοντάδες φορές την ισχύ τον μικροϋπολογιστών.
1979. Η Motorola παρουσιάζει τον 6800 μικροεπεξεργαστή.
1980. Ο John Scoch στην Xerox Palo Alto Research Center ανακαλύπτει το "σκουλήκι" ένα μικρό πρόγραμμα που ψάχνει στο δίκτυο για αδρανείς επεξεργαστές.
1980. Η Seagate Technology δημιουργεί τον πρώτο σκληρό δίσκο για μικροϋπολογιστές,τον ST-506.
1980. O πρώτος οπτικός δίσκος έχει μεγαλύτερη χωρητικότητα από την 5 1/4 δισκέτα!
1981. Η Xerox παρουσιάζει το "Τhe Star" τον πρώτο προσωπικό υπολογιστή με (GUI) Graphical user interface.
1981. O Adam Osborne ολοκληρώνει τον πρώτο φορητό υπολογιστή ζυγίζει 24 pounds και κοστίζει $1,795.
1981. Η ΙΒΜ παρουσιάζει τον PC και κατακτά την αγορά ο ΙΒΜ PC είναι ο παππούς όλων τον σημερινών υπολογιστών.
1981. Η Sony παρουσιάζει την 3 1/2 δισκέτα και drive!
1983. H Compaq Computer Corp. παρουσιάζει τον πρώτο κλώνο της Intel-Pc.
1984. Oι Macintosh είναι γεγονός από την Αpple Computers με ποντίκι και (GUI) και ρίχνουν στον τελικό του Super Bowl $1.5 εκατομμύρια δολάρια μονό για διαφήμιση.
1984. H IBM βγάζει τον Pc-AT (Pc Advanced Technology) 3 φορές ταχύτερος από τον original PC και βασίζεται στο chip της Intel το 286.Ο ΑΤ παρουσίασε 16-bit ISA Bus και είναι ο μοντέρνος πια υπολογιστής.
1985. H Philips παρουσιάζει το CD-ROM.
1986. Η Compaq ανακοινώνει τον Deskpro 386.
1987. H IBM εισάγει PS/2 Μηχανές οι οποίες έχουν 3 1/2 ίντσες δισκέτα VGA κάρτα. Επίσης παρουσιάστηκε η τεχνολογία (ΜCA)
Micro Channel Architecture και το πρώτο Plug and Play bus για υπολογιστές.

1988. Ο συνέταιρος και συνιδρυτής Steve Jobs αφήνει την apple και κάνει την δική του εταιρία , unveilw the Next.
1988. H Compaq και άλλοι PC-clone κατασκευαστές δημιουργούν το (EISA) Εnhanced Industry Standard που παρόλο το Micro channel διατηρεί οπισθοδρομική κλίση με τον ήδη υπάρχον ΙSA bus.
1988. To Worm του Robert Morris εξαπλώνεται στο δίκτυο ARPANET .Ο 23χρόνος Morris ο γιος ενος υπεύθυνου ασφαλείας για υπολογιστικά συστήματα στέλνει το worm και προκαλεί προβλήματα σε 6.000 ως σε 60.000 host σε όλο το δίκτυο.
1989. Η Intel λανσάρει τον (P4) γνωστό 486 μικροεπεξεργαστή ο οποίος περιέχει παραπάνω από ένα εκατομμύριο τρανζίστορ επίσης και το 486 motherboard chipset.
1990. Γεννήθηκε το WWW όταν ο Τim Berners-Lee ένας ερευνητής στο Cern το μεγαλύτερο εργαστήριο στην Geneva έφτιαξε την hypertext Markup Language!
1993. H Intel λανσάρει τον Pentium (P5) επεξεργαστή. Αλλάζει από νούμερα σε ονόματα τους επεξεργαστές της .
1995. Η Intel παρουσιάζει τον Pentium pro τον πρώτο στην οικογένεια των (P6).
1995. H Microsoft παρουσιάζει τα Windows 95 με 32bit λειτουργικό σύστημα.
1997. Η Intel παρουσιάζει τον Pentium II επεξεργαστή έναν δηλαδή Pentium Pro με MMX τεχνολογία.
1998. Η Microsoft παρουσιάζει τα Windows 98.
1998. Η Intel παρουσιάζει τον Celeron μια φτηνή λύση του Pentium II επεξεργαστή.
1999. Η Ιntel παρουσιάζει τον Pentium III ένας Pentium II me SSE (Streaming SIMD Extensions).
2000. H Microsoft παρουσιάζει τα Windows 2000.
2000. Μαζι Intel και AMD Αγγίζουν το 1GHZ!
2000. Ο Itanium είναι μέρος της οικογένειας του (P7).
2001. H Microsoft παρουσιάζει τα Windows XP.
2003. AMD Athlon™ 64 FX-51 Processor επιλογή από την σελίδα του Tom’s Hardware ως “Η καλύτερη καινοτομία στους επεξεργάστες για το έτος 2003.
2005. Το έτος που εισάγει το 64 bit Computing.
2005. O παρουσία των πρώτων Dual Core πυρήνων απο την Advanced Micro Devices.
2006.Η Intel παρουσιάζει τους πολλα υποσχόμενους νέους επεξεργαστές Conroe.
2007. Κυκλοφορούν από την Microsoft τα Windows Vista που περιλαμβάνουν το νέο περιβάλλον χρήσης Aero.