Είναι η πρώτη εντύπωση πάντα σωστή;

Κάθε φορά που βλέπουμε ένα νέο πρόσωπο ο εγκέφαλός μας αποφασίζει αν το εν λόγω άτομο είναι ελκυστικό και άξιο εμπιστοσύνης, μέσα σε ένα δέκατο του δευτερολέπτου. Αυτό τουλάχιστον αποφαίνονται τα αποτελέσματα μιας νέας μελέτης.
Σύμφωνα με τον Αμερικανό ψυχολόγο Alex Todorov, οι άνθρωποι ανταποκρίνονται διαισθητικά σε νέα πρόσωπα τόσο αστραπιαία που οι λογικές τους σκέψεις δεν προλαβαίνουν να επηρεάσουν την πρώτη αυτή αντίδραση.
Ο σύνδεσμος ανάμεσα στα χαρακτηριστικά του προσώπου ενός ατόμου και του χαρακτήρα του είναι στην καλύτερη περίπτωση δυσδιάκριτος, αυτό όμως δεν εμποδίζει τον εγκέφαλό μας από το να "μετράει" τους άλλους με μια ματιά.
"Αποφασίζουμε «εν ριπή οφθαλμού» αν ένα άτομο έχει πολλά από τα χαρακτηριστικά που εμείς θεωρούμε σημαντικά, όπως είναι η συμπάθεια και ο ανταγωνισμός, ακόμη κι αν δεν έχουμε ανταλλάξει ούτε μια κουβέντα μαζί του", εξηγεί ο Alex Todorov.
Στα πλαίσια αυτής της μελέτης ο Todorov μαζί με έναν ακόμη ερευνητή διεξήγαγαν έναν αριθμό σχετικών πειραμάτων σε 200 περίπου άτομα.
Σε ένα από αυτά τα πειράματα ζητήθηκε από τους συμμετέχοντες να κοιτάξουν διαφορετικά πρόσωπα για μία από τις παρακάτω τρεις διαφορετικές χρονικές διάρκειες: 100milliseconds, 500 milliseconds, ή ένα ολόκληρο δευτερόλεπτο.
Κάθε ένα από τα πρόσωπα αυτά εμφανιζόταν σε μια οθόνη και στη συνέχεια οι συμμετέχοντες σημείωναν αν έβρισκαν το πρόσωπο αξιόπιστο ή όχι και πόσο σίγουροι ήταν για την κρίση τους αυτή.
"Αυτό που ανακαλύψαμε είναι ότι ακόμη και εάν τους δοθεί περισσότερος χρόνος για να παρατηρήσουν ένα νέο πρόσωπο, οι συμμετέχοντες στα πειράματα δεν μεταβάλουν την αρχική τους εντύπωση", υπογραμμίζει ο Todorov.
"Αντίθετα παρατηρήθηκε ότι εδραιώνουν την εμπιστοσύνη τους στην αρχική τους γνώμη καθώς αυξάνεται η διάρκεια της παρατήρησης".
"Παρόλα αυτά ο λόγος για τον οποίο ο εγκέφαλος βγάζει τόσο αστραπιαία συμπεράσματα δεν είναι τελείως ξεκάθαρος", συμπληρώνει ο ίδιος.
Ωστόσο, τα ευρήματα της έρευνας δεν δείχνουν ότι μια γρήγορη πρώτη εντύπωση δεν μπορεί να ανατραπεί από τον "λογικό εγκέφαλο" συνεχίζει ο Todorov.
Καθώς περνάει ο χρόνος και γνωρίζουμε καλύτερα τους ανθρώπους , όπως είναι φυσικό διαμορφώνουμε μια πιο σφαιρική άποψη γι' αυτούς.
Επειδή όμως καταλήγουμε στις κρίσεις μας αυτές χωρίς συνειδητή σκέψη, θα πρέπει να μάθουμε τι ακριβώς συμβαίνει και ποιες διαδικασίες ενεργοποιούνται στον εγκέφαλό μας όταν κοιτάζουμε ένα νέο πρόσωπο.
Παράλληλα, τα χαρακτηριστικά ενός προσώπου που τροφοδοτούν τέτοιες αστραπιαίες εκτιμήσεις παραμένουν απροσδιόριστα
Δεν γνωρίζουμε ακόμη ποια είναι εκείνα τα φυσικά χαρακτηριστικά ενός προσώπου που οδηγούν σε συγκεκριμένα συμπεράσματα σχετικά με κάποια ιδιαίτερα στοιχεία του χαρακτήρα του. Γνωρίζουμε τι καθιστά γενικά ένα πρόσωπο ελκυστικό.
Οι αναλογίες ενός προσώπου για παράδειγμα και η συμμετρία του είναι κάποια από αυτά τα χαρακτηριστικά.
Τι είναι όμως αυτό που μπορεί να μας κάνει να σκεφτούμε ότι ο ιδιοκτήτης του προσώπου είναι ένα κατά βάση ανταγωνιστικό πρόσωπο;
«Το ερώτημα αυτό αποτελεί το αντικείμενο μιας άλλης μελέτης που θα πρέπει να διενεργηθεί στο μέλλον,» καταλήγει ο Alex Todorov.