Κάντε παρέες

Είναι γνωστές οι θεωρίες για τις συνομωσίες που εξυφαίνονται διαρκώς από διάφορους σκοτεινούς κύκλους κατά του Ελληνισμού. Το περίεργο είναι πως οι κύριοι αυτοί, που ανακαλύπτουν συνεχώς συνομωσίες εναντίον μας, εκ μέρους των Εβραίων, των Καθολικών, των "Φοινικιστών", των τεχνοκρατών, των δυτικοφρόνων διανοουμένων (κοινώς ευρολιγούρηδων), των εκπροσώπων του Διαφωτισμού και τα ρέστα, δεν έχουν πάρει χαμπάρι (ή αν την έχουν πάρει χαμπάρι δε λένε λέξη γι΄αυτήν) μιαν άλλη "συνομωσία", μιαν ενορχηστρωμένη και πολύ καλά μελετημένη εκστρατεία, που έχει απώτερο στόχο της να μας μετατρέψει από ενεργούς πολίτες σε ευπειθείς υπηκόους, σε παθητικούς καταναλωτές - θεατές.
Η εκστρατεία αυτή αποσκοπεί, πρώτα πρώτα να μας τρομάξει με πολλούς και ποικίλους τρόπους και μέσα, κατόπιν θέλει να μας κάνει να πάψουμε να σκεφτόμαστε, να συζητάμε, να έχουμε παρέες και κοινωνική ζωή και δραστηριότητα, και τέλος να μας κάνει να κλειστούμε στα σπίτια μας, όπου να βλέπουμε μόνο τηλεόραση, την οποία οι εμπνευστές αυτής της εκστρατείας ελέγχουν απόλυτα και την έχουν μετατρέψει σε μέσο αποβλάκωσης, σε ένα σύγχρονο "όπιο του λαού".
Η μόνη άμυνα σ΄αυτή την εκστρατεία είναι να μη μπούμε στη λογική της, να μην παίξουμε το παιχνίδι τους με τους δικούς τους όρους. Να αρνηθούμε να γίνουμε απλοί καταναλωτές. Να μην παραιτηθούμε από τα αναφαίρετα δικαιώματά μας να κάνουμε κριτική, να κυκλοφορούμε ελεύθερα, όπου θέλουμε και όποτε θέλουμε, να μη μετατραπούμε σε μηχανές που βγάζουν λεφτά (τα οποία εν συνεχεία αυτοί έχουν μύριους τρόπους για να μας τα παίρνουν).
Και το πρώτο βήμα σ΄αυτή την αντίσταση είναι να κρατήσουμε τις παρέες μας ή να κάνουμε καινούργιες.

Κάποιοι δε θέλουν να συζητάμε

Η παρέα είναι η πιο ριζωμένη, η πιο μακρόβια και η πιο δημοκρατική μορφή άτυπης ένωσης ανθρώπων. Υφίσταται από τότε που οι άνθρωποι δημιούργησαν τις πρώτες πόλεις. Πολλές παρέες κρατάν ολόκληρη ζωή και τέλος στην παρέα μετέχεις αυτοβούλως, δε σε υποχρεώνει κανένας. Πας γιατί γουστάρεις τους φίλους σου, με τους οποίους συζητάς, καλαμπουρίζεις και καυγαδίζεις καμιά φορά. Στην παρέα δεν υπάρχει αρχηγός αλλά καμιά φορά ο ζωηρότερος γίνεται πρώτος μεταξύ ίσων.
Βασικό στοιχείο της παρέας είναι η κουβέντα. Παρέα με αμίλητους ανθρώπους δε γίνεται. Στη συζήτηση δεν είναι καθόλου απαραίτητο να υπάρχει ομοφωνία, το αντίθετο μάλιστα. Οι διαφωνίες τρέφουν την κουβέντα ακόμα και αν καταλήγουν σε καυγά. Είναι κι αυτός, ο καυγάς, μέσα στη λογική της παρέας.
Αυτός είναι ο λόγος που κάποιοι δε γουστάρουν τις παρέες. Γιατί στις παρέες γίνεται συζήτηση και η συζήτηση ακονίζει το μυαλό και κάνει τον άλλον να σκέφτεται. Κακό αυτό. Οι ευπειθείς υπήκοοι δε σκέφτονται. Αφήνουν τους άλλους να σκέφονται για λογαριασμό τους. Αυτοί μόνο υπακούνε, εκτελούν και καταναλώνουν ό,τι τους διαφημίζουνε: Από παπούτσια ADIDAS, μπλουζάκια LACOST, λοσιόν BRIL CREAM, έως, κυρίως, κουτόχορτο.

Έχουν αμόλυσει και τα σκυλιά στους δρόμους

Τους ενοχλεί που δε θέλουμε να κλειστούμε νωρίς στο σπίτι μας. Στην Ευρώπη τις καθημερινές από τις οχτώ οι δρόμοι είναι έρημοι. Όλοι βρίσκονται κλεισμένοι στα σπίτια τους. Εδώ ακόμα αντιστεκόμαστε. Βλέπετε ο τόπος μας είναι η πιο όμορφη χώρα του κόσμου και τις πιο πολλές νύχτες του χρόνου δε σου κάνει καρδιά να κλειστείς στο σπίτι σου. Αυτό δεν το θέλουν καθόλου.. Μας θέλουν κλεισμένους στα σπίτια μας να βλέπουμε τηλεόραση. Η ιδανική στάση του ευπειθούς υπηκόου είναι γι αυτούς: σπίτι- δουλειά - σπίτι - τηλεόραση - ύπνος.
Έτσι η εγκληματικότητα που συνεχώς εξαπλώνεται στις μέρες μας και στον τόπο μας, τους έρχεται κουτί. Οι απλοί άνθρωποι φοβούνται να τριγυρνάν νυχτιάτικα στους δρόμους και γυρίζουν νωρίς στο σπίτι. Παρά τα παχιά λόγια των επισήμων, στην πράξη κάνουν ότι μπορούν για να την αφήσουν να μεγαλώνει. Η αστυνομία είναι αποδυναμωμένη και μεγάλος αριθμός αστυνομικών, αντί να αστυνομεύει τους δρόμους, φρουρεί τα σπίτια και τα γραφεία "επωνύμων".

Ποιες "διασκεδάσεις"μας προτείνουν

Οι "διασκεδάσεις" που μας προτείνουν και που δυστυχώς έχουν επιβάλει σε πολλούς νέους, μόνο διασκεδάσεις δεν είναι. Τι σόι διασκέδαση τώρα είναι να κλείνεσαι σε μια μισοσκότεινη αίθουσα, όπου δε βλέπεις ούτε τον αντικρυνό σου, με τη μουσική να σε ξεκουφαίνει και να μη σ΄αφήνει ν' αλλάξεις μια κουβέντα με τους φίλους σου, να πίνεις μπόμπες, που τις πληρώνεις πανάκριβα και να ακούς τραγούδια, που συνεχώς και αδιακόπως επαναλαμβάνουν μία και μοναδική λέξη ή μία και μοναδική φράση. Αυτά τα δήθεν τραγούδια της μιας φράσης είναι ένα κι ένα για να σε αποβλακώσουν. Έν μέρει το έχουν πετύχει, γιατί πώς αλλιώς να εξηγήσω το γεγονός ότι όλοι σχεδόν οι νέοι, που κατά κανόνα "διασκεδάζουν" μ΄αυτόν τον τρόπο, προσαγορεύουν ο ένας τον άλλο με τη λέξη "μ@λ@κ@";

Δε μας αφήνουν να καθίσουμε πουθενά χωρίς πληρωμή

Για τους μεγαλύτερους σε ηλικία η μοναδική “διασκέδαση που τους αφήνουν είναι η τηλεόραση”. Για να τους αναγκάσουν δε να κλειστούν στο σπίτι, τους κάνουν τη ζωή δύσκολη στην πόλη. Το πιο κοντινό μας παράδειγμα: η Αθήνα, που έχει γίνει πόλη απάνθρωπη για τα μικρά παιδιά και τους ηλικιωμένους. Τα μηχανάκια σκορπάν το θάνατο, μαζί με τον ανυπόφορο θόρυβο που προκαλούν. Παγκάκια να καθίσεις να ρεμβάσεις δε βρίσκεις εύκολα. Πλατείες στην πόλη δεν υπάρχουν. Η παραλία τα καλοκαιρινά βράδυα τώρα είναι στο έλεος των οχημάτων.

Να αλλάξουμε τρόπο ζωής, ιεραρχώντας τις ανάγκες μας

Μήπως λοιπόν πρέπει να αλλάξουμε τρόπο ζωής; Δεν είναι τόσο δύσκολο όσο ακούγεται. Η αλλαγή αρχίζει με την ιεράρχιση των αναγκών μας. Παρακολουθήστε τις εμαυλιστικές διαφημίσεις, με τις οποίες μας βομβαρδίζουν συνεχώς. Τα εννέα δέκατα των προϊόντων που διαφημίζονται, στην πραγματικότητα μας είναι άχρηστα, περιττά και πολλά μάλιστα είναι βλαβερά (τσιγάρα, ουίσκια κ.ά). Μπορούμε λοιπόν να αγοράζουμε πολύ λιγότερα "αγαθά", γράφοντας τες στα παλιά μας τα παπούτσια. Μήπως πρέπει να τρώμε λιγότερο και να περπατάμε περισσότερο; Μήπως πρέπει να κάνουμε παρέες, όχι για δημόσιες σχέσεις και κομπίνες, αλλά για την πλάκα και την ευχαρίστησή μας; Μήπως πρέπει να κάνουμε έρωτα πιο συχνά και να ραχατεύουμε πιο πολύ;
Για σκεφτείτε το. Αξίζει τον κόπο. Και τα σχέδιά τους θα χαλάσουμε και καλύτερα θα περάσουμε.

Το δικαίωμα στην τεμπελιά

Όταν έχεις τον τεμπέλη
τι τον θέλεις τον σοφό
(ελληνική παροιμία)

Η πολλή δουλειά τρώει τον αφέντη, λέει ο λαός και έχει δίκιο. Σε πρόσφατη ανακοίνωσή τους ο Γερμανός φυσιολόγος Βέρνερ Αξτ και η γιατρός κόρη του, λένε ότι ύστερα από πολλές παρατηρήσεις και μελέτες καταλήξαν στο συμπέρασμα πως η πολλή δουλειά, οι πολλές σκοτούρες και κυρίως η πολλή άσκηση και γυμναστική κάνουν κακό, προκαλούν αρρώστειες και συντομεύουν τη ζωή μας.
Αυτό το είχαν καταλάβει και πολλοί αρχαίοι ημών πρόγονοι, παρά τα περι αντιθέτου πιστευόμενα. Ο Διογένης έλεγε πως ο αθλητισμός οφελεί μεχρι να κοκκινίσουν τα μάγουλά σου. Από κει και πέρα είναι βλαβερός στο σώμα και καταστρέφει το μυαλό. Ο Τσώρτσιλ όταν οι δημοσιογράφοι, με την ευκαιρία των εννενηκοστών γενεθλίων του, τον ρώτησαν τι έκανε για να φτάσει σ΄αυτή την ηλικία, διατηρώντας καθαρό το μυαλό του απάντησε: "Δεν έκανα ποτέ μου την παραμικρή άσκηση".
Αυτό δεν είναι καθόλου υπερβολή ή παραδοξολογία. Έχει επιβεβαιωθεί στατιστικώς. Πέστε μου, ξέρετε πολλούς πρωταθλητές ή έστω επαγγελματίες αθλητές, που έφτασαν σε βαθιά γεράματα; Εγώ δεν ξέρω κανέναν. Με το να την αράξεις σε μια όμορφη γωνιά και να αγναντεύεις τη θάλασσα, χωρίς να κάνεις απολύτως τίποτα, είναι πολύ πιο ευχάριστο και ωφέλιμο συνάμα, από το να τρέχεις σαν παλαβός, κάνοντας τζόκιγκ και άλλες τέτοιες ανοησίες.

Οι ανεκτίμητες χαρές της ζωής

Το γέλιο, η χαρά, η διασκέδαση, ο έρωτας, με ένα λόγο η "ευθυμία" του Δημόκριτου και η "ηδονή" του Επίκουρου, είναι το ασφαλέστερο και ταυτόχρονα το πιο ευχάριστο μέσον για να ζήσουμε πολλά χρόνια. Ο Δημόκριτος έλεγε "βίος ανεόρταστος - μακρά οδός απανδόκευτος" και ο Αριστοτέλης έλεγε πως η μέρα κατά την οποία δε γέλασες είναι μέρα χαμένη.
Πρόσφατες επιστημονικές ερευνες έχουν αποδείξει πως οι χαρές της ζωής, οι διασκεδάσεις με τους φίλους σου, η παρακολούθηση μιας καλής ταινίας ή μιας καλής θεατρικής παράστασης, η ακρόαση καλής μουσικής, το διάβασμα ενός καλού βιβλίου και φυσικά ο έρωτας με το ταίρι σου, όχι μόνο μας ευχαριστούν, όχι μόνο παρατείνουν τη ζωή μας, αλλά και μας προφυλάνε από πολλές αρρώστειες.
Ας λένε ότι θέλουν οι διάφοροι ηθικολόγοι. Η ηδονή είναι καλό πράγμα. Και λέγοντας ηδονή δεν ενοούμε την ασέλγια και την κραιπάλη, αυτά τα κόλλησε στον όρο η χριστιανική υποκρισία. Η λέξη ηδονή προέρχεται από το επίθετο ηδύς = γλυκός (εξ ου και ηδύποτο) και συνεπώς σημαίνει τη γλύκα της ζωής.

Μη γελάς - κινδυνεύει η Ελλάς

Αν η ηδονή γλυκαίνει τη ζωή, το γέλιο ελευθερώνει τον άνθρωπο από τον Φόβο. Ο άνθρωπος που γελάει κατάμουτρα σ΄αυτόν που τον απειλεί, δεν τον φοβάται. Αυτό το έχουν καταλάβει οι πάσης φύσεως εξουσιαστές, που βλέπουν καχύποπτα εκείνον που γελάει. Μήπως γελάει μαζί τους; Εξ άλλου οι φανατικοί κάθε πίστης και ιδεολογίας όχι μόνο είναι εκ πεποιθήσεως σοβαροφανείς, αλλά μισούν το γέλιο και δεν ανέχονται το χιούμορ και τη σάτιρα. Ο Γκαίμπελς είχε ονομάσει τον "καλό στρατιώτη Σβέικ", το αθάνατο βιβλίο του Χάσεκ με την εξουθενωτική του σάτιρα "Βίβλο του σαμποτάζ" και φυσικά διέταξε το κάψιμο του.
Πολλοί θρησκόληπτοι θεωρούν το γέλιο, περίπου σαν αμαρτία. "Ο Ιησούς δε γελούσε ποτέ" ισχυρίζονται. Φυσικά ο ισχυρισμός τους είναι ανυπόστατος. Δεν προκύπτει από καμιά περικοπή των Ευαγγελίων και της Καινής Διαθήκης γενικότερα. Ο Ιησούς ζούσε μέσα στον κόσμο. Δεν ήταν αποτραβηγμένος ασκητής. Πήγαινε σε γάμους (Ιωαν. β΄1-11) τραπεζωνόταν σε γεύματα πλουσίων φίλων του (Λουκ. ζ΄36), τον κατηγορούσαν για "φάγον και οινοπότην" (Ματθ. ια΄19, Λουκ. ζ΄34) τον αγαπούσαν οι γυναίκες (Ματθ. κς'6-16, Μαρκ. ιδ' 1-9, Ιωαν.ια' 43-44) και τις αγαπούσε κι αυτός, όπως και τα παιδιά (Ματθ. ιθ΄14-15). Ήταν δυνατό να τα έκανε όλα αυτά αν ήταν ένας αγέλαστος και σκουντούφλης φανατικός;